γράφει : ΜΙΝΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Για τον κίνδυνο υπερβολικής ευφορίας μετά την απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου για τον Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης, προειδοποιούν κορυφαίοι Γερμανοί οικονομολόγοι.
«Με την σαφή αυτή ετυμηγορία του δικαστηρίου ήρθαμε πιο κοντά στο στόχο της σταθεροποίησης του ευρώ», δήλωσε ο γερμανός υπ. Οικονομίας Phillip Rοesler, ωστόσο οι ειδικοί εμφανίζονται πιο συγκρατημένοι, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle.
«Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί τώρα με σοβαρότητα ότι από σήμερα το ευρώ είναι ασφαλές. Αυτό δεν μπορεί να στηριχθεί, ούτε στη βάση μιας δικαστικής απόφασης. Γιατί αυτό είναι εντέλει ευθύνη της πολιτικής και μπορεί αν επιτευχθεί μόνον μέσα από αντιδημοφιλείς διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό που είδαμε τώρα είναι απλώς η εκπλήρωση του απαραίτητου κριτηρίου. Αγοράσαμε το χρόνο και τα μέσα για να σβήσουμε τη φωτιά. Για να ενισχύσουμε όμως τα θεμέλια, θα πρέπει να δρομολογήσουμε τάχιστα αυτές τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ο χρόνος θα δείξει εάν η πολιτική είναι σε θέση να ανταποκριθεί», υποστηρίζει ο Michael Keter, από το Frankfurt School of Finance and Management.
Στο ίδιο μήκος κλίματος και ο Ulrich Kater , επικεφαλής οικονομολόγος της Deka-Bank. «Η απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου δεν συνεπάγεται βελτίωση της κατάστασης στις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Η ανακούφιση που διαπιστώνεται στις αγορές όμως», όπως λέει, «καταδεικνύει ότι η απόφαση αυτή έχει ουσία».
Με παρόμοιο τρόπο βλέπει τα πράγματα και ο Jorg Rocholl, πρόεδρος του European School of Management and Technology του Βερολίνου:
«Με τα πακέτα διάσωσης, όπως και την ανακοίνωση της ΕΚΤ για την αγορά κρατικών ομολόγων, αγοράζεται απλώς χρόνος. Δεν πρόκειται όμως να επιφέρουν καμία αλλαγή στα θεμελιώδη προβλήματα, κυρίως στις χώρες της νοτίου Ευρώπης. Η πραγματική λύση του προβλήματος συνεχίζει να είναι η προώθηση των μεταρρυθμίσεων, ειδικά σε Ιταλία και Ισπανία».
Ο Hans Peter Burghoff , από το πανεπιστήμιο του Χόχενχαϊμ, συμπληρώνει πως «η κρίση είναι μια διαρθρωτική κρίση σε συγκεκριμένες ευρωπαϊκές χώρες. Eνδεχομένως μάλιστα τα χρήματα (σσ. των πακέτων διάσωσης) να ενδείκνυνται για την παράταση της κρίσης: όταν δηλαδή αυτά αποδυναμώνουν τα κίνητρα για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Είναι όπως και με την αναπτυξιακή βοήθεια. Δεν πρέπει να σκέφτεστε μόνον πόσα χρήματα θα διατεθούν, αλλά και πώς θα αξιοποιηθούν αυτά εκεί όπου καταλήγουν. Το διαπιστώνουμε στην Ελλάδα. Η Ελλάδα θα ήταν σε καλύτερη θέση εάν χρεοκοπούσε τη στιγμή που είχε χρεοκοπήσει πραγματικά. Θα βρίσκονταν ήδη στη φάση της ανοικοδόμησης και ίσως να ήταν σήμερα καλύτερα».
www.bankingnews.gr
«Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί τώρα με σοβαρότητα ότι από σήμερα το ευρώ είναι ασφαλές. Αυτό δεν μπορεί να στηριχθεί, ούτε στη βάση μιας δικαστικής απόφασης. Γιατί αυτό είναι εντέλει ευθύνη της πολιτικής και μπορεί αν επιτευχθεί μόνον μέσα από αντιδημοφιλείς διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό που είδαμε τώρα είναι απλώς η εκπλήρωση του απαραίτητου κριτηρίου. Αγοράσαμε το χρόνο και τα μέσα για να σβήσουμε τη φωτιά. Για να ενισχύσουμε όμως τα θεμέλια, θα πρέπει να δρομολογήσουμε τάχιστα αυτές τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ο χρόνος θα δείξει εάν η πολιτική είναι σε θέση να ανταποκριθεί», υποστηρίζει ο Michael Keter, από το Frankfurt School of Finance and Management.
Στο ίδιο μήκος κλίματος και ο Ulrich Kater , επικεφαλής οικονομολόγος της Deka-Bank. «Η απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου δεν συνεπάγεται βελτίωση της κατάστασης στις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Η ανακούφιση που διαπιστώνεται στις αγορές όμως», όπως λέει, «καταδεικνύει ότι η απόφαση αυτή έχει ουσία».
Με παρόμοιο τρόπο βλέπει τα πράγματα και ο Jorg Rocholl, πρόεδρος του European School of Management and Technology του Βερολίνου:
«Με τα πακέτα διάσωσης, όπως και την ανακοίνωση της ΕΚΤ για την αγορά κρατικών ομολόγων, αγοράζεται απλώς χρόνος. Δεν πρόκειται όμως να επιφέρουν καμία αλλαγή στα θεμελιώδη προβλήματα, κυρίως στις χώρες της νοτίου Ευρώπης. Η πραγματική λύση του προβλήματος συνεχίζει να είναι η προώθηση των μεταρρυθμίσεων, ειδικά σε Ιταλία και Ισπανία».
Ο Hans Peter Burghoff , από το πανεπιστήμιο του Χόχενχαϊμ, συμπληρώνει πως «η κρίση είναι μια διαρθρωτική κρίση σε συγκεκριμένες ευρωπαϊκές χώρες. Eνδεχομένως μάλιστα τα χρήματα (σσ. των πακέτων διάσωσης) να ενδείκνυνται για την παράταση της κρίσης: όταν δηλαδή αυτά αποδυναμώνουν τα κίνητρα για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Είναι όπως και με την αναπτυξιακή βοήθεια. Δεν πρέπει να σκέφτεστε μόνον πόσα χρήματα θα διατεθούν, αλλά και πώς θα αξιοποιηθούν αυτά εκεί όπου καταλήγουν. Το διαπιστώνουμε στην Ελλάδα. Η Ελλάδα θα ήταν σε καλύτερη θέση εάν χρεοκοπούσε τη στιγμή που είχε χρεοκοπήσει πραγματικά. Θα βρίσκονταν ήδη στη φάση της ανοικοδόμησης και ίσως να ήταν σήμερα καλύτερα».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών