Η θλιβερή πρωτιά της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς και τα αίτια για την απαξίωση

Το Χρηματιστήριο της Αθήνας είναι το μοναδικό που εμφανίζει πτώση περίπου 10% από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Στα άλλα χρηματιστήρια του ανεπτυγμένου κόσμου, οι τιμές μετοχών έχουν καλύψει τις ζημιές του πολέμου και βρίσκονται σε υψηλότερο σημείο, έστω με μικρά ποσοστά 4 -7%.

Γιατί το ελληνικό χρηματιστήριο έχει αυτή την θλιβερή πρωτιά;

Προφανώς για πολλούς λόγους, ανάμεσα στους οποίους όμως περιλαμβάνεται και η διαπίστωση ότι δεν τηρούνται στοιχειώδεις αρχές εταιρικής διακυβέρνησης.
Σε καμία αναπτυγμένη χρηματιστηριακή αγορά, δεν υπάρχει μία περίπτωση εισηγμένης εταιρείας στην οποία μέτοχος που κατέχει το 30% και πλέον του μετοχικού κεφαλαίου, όχι μόνον να μην συμμετέχει στη διοίκηση της εταιρείας, αλλά και να καταργείται το δικαίωμα ψήφου τρων μετοχών με νομικά τεχνάσματα.
Μόνον στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά και συγκεκριμένα στην Ελλάκτωρ εμφανίζεται το νοσηρό φαινόμενο, να αγνοούνται τα αυτονόητα, από μια διοίκηση που έχει και μια επιπλέον μοναδικότητα:
Ορίστηκε από τον… ανταγωνιστή!
Δεν υπάρχει προηγούμενο τόσο στην ελληνική όσο και τη διεθνή αγορά, επενδυτής που αποκτά ένα σημαντικό ποσοστό μετοχών, να «αποβάλλεται» από τη γενική συνέλευση κι αυτό να μην προκαλεί την κινητοποίηση των εποπτικών αρχών, με τον απλό ερώτημα:
Τι κρύβουν όσοι επιδιώκουν μονολιθικότητα;
Γιατί δεν θέλουν εκπροσώπηση κι άλλων μετόχων;
Προφανώς έχουν τους λόγους τους.
Κι αυτοί μεν μπορούν να έχουν λόγους, το περιστατικό αυτό όμως αποκτά ευρύτερη σημασία.
Όλα τα νοσηρά φαινόμενα που έπληξαν το κύρος της ελληνικής αγοράς στο παρελθόν (Folli Follie, Λαυρεντιάδης κ.α.) συνέβησαν σε εταιρείες που έχουν «μονόπλευρη διοίκηση» που ήταν ουσιαστικά ανεξέλεγκτη.

Το πρόβλημα της εκπροσώπησης των μετόχων στα όργανα διοίκησης εισηγμένης εταιρείας είναι ευρύτερο θέμα ιδιαίτερης σημασίας.
Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει δράση σεσημασμένων που λειτούργησαν μυστικά σε συντονισμό με άλλους μετόχους, μια διοίκηση που είναι επιλογή των ανταγωνιστών και βλάπτει την εταιρεία δηλαδή τα συμφέροντα των άλλων μετόχων με πρακτικές που παραπέμπουν σε καρτέλ.
Ακόμα όμως κι αν δεν υπήρχε τίποτα από όλα αυτά και απλά δεν ήθελαν για άγνωστους λόγους παρουσία άλλων μετόχων, θα έπρεπε να επέμβουν οι αρχές επιβάλλοντας την κοινή λογική.
Εφόσον βέβαια ενδιαφέρονταν για την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.

www.bankingnews.gr