γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Αντιμέτωποι με νέες, «τσουχτερές» αυξήσεις στα επιτόκια δανεισμού αναμένεται να βρεθούν το επόμενο διάστημα οι πελάτες των τραπεζών, καθώς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μετακυλούν «σιωπηρά» το ακριβό κόστος χρήματος στις χορηγήσεις τους.
Τα επιτόκια στα καταναλωτικά δάνεια και στις πιστωτικές κάρτες έχουν αυξηθεί έως και μία ολόκληρη μονάδα σε κάποιες τράπεζες τους τελευταίους μήνες, ενώ έπεται και συνέχεια, καθώς δεν προβλέπεται –τουλάχιστον άμεσα- αποκλιμάκωση στις αγορές. Παράλληλα, κύμα ανόδου αναμένεται και στη στεγαστική πίστη, ειδικά στην περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανεβάσει τελικά το βασικό επιτόκιο του ενιαίου νομίσματος. Παράλληλα, καταλυτικός παράγοντας στην αύξηση των επιτοκίων είναι και η εκτίναξη των επισφαλειών, οι οποίες αναμένεται και μέσα στο 2011 να έχουν ανοδική πορεία, «αναγκάζοντας» τους τραπεζίτες να μεταφέρουν μέρος από τις απώλειες στα επιτόκια των συνεπών πελατών.
Σε κάθε περίπτωση, οι δυσμενείς εξελίξεις αυτές επιβαρύνουν το ήδη προβληματικό σύστημα, καθώς αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι στη «Μαύρη Λίστα» του Τειρεσία βρίσκονται περίπου 1,5 εκατομμύριο φυσικά και νομικά πρόσωπα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά δυσκολεύονται ή αδυνατούν να φανούν συνεπή προς τις υποχρεώσεις τους απέναντι στις τράπεζες.
Γιατί ανεβαίνουν τα επιτόκια
Η ανάγκη των τραπεζών να αγοράσουν «ακριβά» το χρήμα, μέσω προθεσμιακών καταθέσεων με υψηλά επιτόκια «χτυπά» κατευθείαν τα επιτόκια δανεισμού με τα οποία αυτές επιβαρύνουν τους πελάτες τους. Και τα πρώτα «θύματα» αυτής της προβληματικής κατάστασης δεν είναι άλλα από τα νοικοκυριά που «πληρώνουν» τη στρέβλωση αυτή είναι εκείνοι που διαθέτουν χρέη σε καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες, τα επιτόκια των οποίων «καλπάζουν» το τελευταίο διάστημα.
Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μεταφέρουν πρώτα εκεί τα αυξημένα κόστη δανεισμού καθώς δεν έχουν ως αντίβαρο καμία εξασφάλιση έναντι του δανειολήπτη. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποιος πελάτης τους δεν μπορεί ή δεν θέλει να πληρώσει τις δόσεις τους, οι τράπεζες ουσιαστικά δεν μπορούν να κάνουν τίποτε για να διεκδικήσουν τα χρήματα τους. Κάτι που συμβαίνει σε αρκετά μεγάλο βαθμό σήμερα, καθώς, πέρα από την αντικειμενική οικονομική δυσκολία, υπάρχουν δανειολήπτες που απλώς επιλέγουν να μην εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν χρήματα. Με δεδομένη μάλιστα την αναστολή των πλειστηριασμών, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θεωρούν «χαμένα» τα χρήματα των επισφαλειών. Έτσι, μεταφέρουν το αυξημένο κόστος –και ρίσκο- στην πηγή, ανεβάζοντας εξ’ αρχής τα επιτόκια, ώστε σε αυτά να συμπεριλάβουν και τη «χασούρα» από τις επισφάλειες.
Χαρακτηριστικό της εικόνας που επικρατεί στην αγορά αυτή τη στιγμή είναι ότι τα «κόκκινα δάνεια» στην καταναλωτική πίστη έχουν εκτιναχθεί τους τελευταίους μήνες, είναι αντίστοιχα λογικό από την πλευρά των τραπεζών να ανεβάσουν και τα επιτόκια. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν τράπεζες στις οποίες οι επισφάλειες στις πιστωτικές κάρτες ξεπερνούν το 20% ενώ κατά μέσο όρο ένα ποσοστό κοντά στο 15% των οφειλών σε καταναλωτική πίστη θεωρείται επισφαλές.
Παράλληλα, και οι ίδιες οι τράπεζες δεν θέλουν να διαθέσουν την όποια ρευστότητα τους προκειμένου να χρηματοδοτήσουν μη εξασφαλισμένες χορηγήσεις. Έτσι, ανεβάζοντας τα επιτόκια δανεισμού ουσιαστικά αποθαρρύνουν τους υποψήφιους νέους πελάτες από τα «απλά» καταναλωτικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες. Αντί αυτών τους προτείνουν άλλα προϊόντα, με σαφώς χαμηλότερα επιτόκια, αλλά υπό την προϋπόθεση της προσημείωσης περιουσιακών στοιχείων, ώστε να είναι και αυτές εξασφαλισμένες.
Τέλος, όσον αφορά στη στεγαστική πίστη, το μεγάλο «στοίχημα» για την άνοδο ή μη των επιτοκίων είναι η πορεία του βασικού επιτοκίου του Ευρώ. Την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόεδρος της ΕΚΤ, κ. Ζαν Κλωντ Τρισέ, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο αυξήσεων, λόγω της εκτίναξης του ευρω-πληθωρισμού. Αν το σενάριο αυτό γίνει πραγματικότητα, τα κυμαινόμενα επιτόκια των στεγαστικών δανείων θα ανεβούν αυτόματα, καθώς –κατά κανόνα- αντίστοιχη άνοδο πραγματοποιεί και το διατραπεζικό επιτόκιο Euribor- στο οποίο βασίζονται κατά πλειοψηφία.
Γιώργος Θεοδώρου
www.bankingnews.gr
Σε κάθε περίπτωση, οι δυσμενείς εξελίξεις αυτές επιβαρύνουν το ήδη προβληματικό σύστημα, καθώς αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι στη «Μαύρη Λίστα» του Τειρεσία βρίσκονται περίπου 1,5 εκατομμύριο φυσικά και νομικά πρόσωπα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά δυσκολεύονται ή αδυνατούν να φανούν συνεπή προς τις υποχρεώσεις τους απέναντι στις τράπεζες.
Γιατί ανεβαίνουν τα επιτόκια
Η ανάγκη των τραπεζών να αγοράσουν «ακριβά» το χρήμα, μέσω προθεσμιακών καταθέσεων με υψηλά επιτόκια «χτυπά» κατευθείαν τα επιτόκια δανεισμού με τα οποία αυτές επιβαρύνουν τους πελάτες τους. Και τα πρώτα «θύματα» αυτής της προβληματικής κατάστασης δεν είναι άλλα από τα νοικοκυριά που «πληρώνουν» τη στρέβλωση αυτή είναι εκείνοι που διαθέτουν χρέη σε καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες, τα επιτόκια των οποίων «καλπάζουν» το τελευταίο διάστημα.
Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μεταφέρουν πρώτα εκεί τα αυξημένα κόστη δανεισμού καθώς δεν έχουν ως αντίβαρο καμία εξασφάλιση έναντι του δανειολήπτη. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποιος πελάτης τους δεν μπορεί ή δεν θέλει να πληρώσει τις δόσεις τους, οι τράπεζες ουσιαστικά δεν μπορούν να κάνουν τίποτε για να διεκδικήσουν τα χρήματα τους. Κάτι που συμβαίνει σε αρκετά μεγάλο βαθμό σήμερα, καθώς, πέρα από την αντικειμενική οικονομική δυσκολία, υπάρχουν δανειολήπτες που απλώς επιλέγουν να μην εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν χρήματα. Με δεδομένη μάλιστα την αναστολή των πλειστηριασμών, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θεωρούν «χαμένα» τα χρήματα των επισφαλειών. Έτσι, μεταφέρουν το αυξημένο κόστος –και ρίσκο- στην πηγή, ανεβάζοντας εξ’ αρχής τα επιτόκια, ώστε σε αυτά να συμπεριλάβουν και τη «χασούρα» από τις επισφάλειες.
Χαρακτηριστικό της εικόνας που επικρατεί στην αγορά αυτή τη στιγμή είναι ότι τα «κόκκινα δάνεια» στην καταναλωτική πίστη έχουν εκτιναχθεί τους τελευταίους μήνες, είναι αντίστοιχα λογικό από την πλευρά των τραπεζών να ανεβάσουν και τα επιτόκια. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν τράπεζες στις οποίες οι επισφάλειες στις πιστωτικές κάρτες ξεπερνούν το 20% ενώ κατά μέσο όρο ένα ποσοστό κοντά στο 15% των οφειλών σε καταναλωτική πίστη θεωρείται επισφαλές.
Παράλληλα, και οι ίδιες οι τράπεζες δεν θέλουν να διαθέσουν την όποια ρευστότητα τους προκειμένου να χρηματοδοτήσουν μη εξασφαλισμένες χορηγήσεις. Έτσι, ανεβάζοντας τα επιτόκια δανεισμού ουσιαστικά αποθαρρύνουν τους υποψήφιους νέους πελάτες από τα «απλά» καταναλωτικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες. Αντί αυτών τους προτείνουν άλλα προϊόντα, με σαφώς χαμηλότερα επιτόκια, αλλά υπό την προϋπόθεση της προσημείωσης περιουσιακών στοιχείων, ώστε να είναι και αυτές εξασφαλισμένες.
Τέλος, όσον αφορά στη στεγαστική πίστη, το μεγάλο «στοίχημα» για την άνοδο ή μη των επιτοκίων είναι η πορεία του βασικού επιτοκίου του Ευρώ. Την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόεδρος της ΕΚΤ, κ. Ζαν Κλωντ Τρισέ, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο αυξήσεων, λόγω της εκτίναξης του ευρω-πληθωρισμού. Αν το σενάριο αυτό γίνει πραγματικότητα, τα κυμαινόμενα επιτόκια των στεγαστικών δανείων θα ανεβούν αυτόματα, καθώς –κατά κανόνα- αντίστοιχη άνοδο πραγματοποιεί και το διατραπεζικό επιτόκιο Euribor- στο οποίο βασίζονται κατά πλειοψηφία.
Γιώργος Θεοδώρου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών