γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Πρωτοφανείς αποδόσεις αλλά με πολύ μεγάλο ρίσκο, κυρίως για «κούρεμα» της ονομαστικής τους αξίας προσφέρουν πλέον τα ελληνικά ομόλογα. Για όσους είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν τον κίνδυνο, κυρίως της μείωσης της ονομαστικής αξίας των ομολόγων, υπάρχουν τίτλοι με συνολική, ετησιοποιημένη απόδοση ακόμα και άνω του 15%! Την ίδια στιγμή πάντως, υπάρχουν και κάποιοι που «ποντάρουν» σε βελτίωση του κλίματος μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 24ης και 25ης Μαρτίου και έτσι αγοράζουν ελληνικά ομόλογα με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, προκειμένου να τα πουλήσουν σε καλύτερες τιμές.
Μετά και την τριπλή υποβάθμιση από τη Moody’s πάντως τα spread των ελληνικών τίτλων έχουν εκτιναχθεί, ξεπερνώντας ακόμα και το 10%.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ομολόγου Ιανουαρίου 2014 στο οποίο το spread έχει εκτιναχθεί στις 1.530 μονάδες και η απόδοση στο 17%. Πέρα από τα κρατικά ομόλογα, αντίστοιχα υψηλές αποδόσεις προσφέρουν και οι τραπεζικές εκδόσεις, ενώ η πρόσφατη έκδοση εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, με καθαρό επιτόκιο 4,75% για έξι μήνες αποτελεί δελεαστική επιλογή για βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις.
Πάντως, όπως αναφέρουν μάλιστα αναλυτές –μεταξύ των οποίων αυτοί της HSBC- οι τιμές στη δευτερογενή αγορά, ιδιαίτερα στα 30ετή ομόλογα, είναι τόσο χαμηλές ώστε ενσωματώνουν το ενδεχόμενο γενναίας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Όσοι πάντως επιλέξουν το δρόμο αυτό θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για σημαντικότατες μεταβολές και ενδεχομένως υψηλές, βραχυπρόθεσμες απώλειες, καθώς τα spread των ομολόγων του δημοσίου έχουν γίνει αντικείμενο κερδοσκοπίας στις αγορές, συμπαρασύροντας μαζί τους τις αποδόσεις τόσο των τραπεζικών όσο και των εταιρικών τίτλων.
Αυτή τη στιγμή, στην αγορά διατίθενται τραπεζικά ομόλογα με σταθερό επιτόκιο που ξεπερνά το 10% για διάστημα τριών έως και 10 ετών. Εντούτοις «διαβατήριο» για να τοποθετηθεί κανείς σε αυτής της κατηγορίας τα ομόλογα είναι να διαθέτει κατά κανόνα τουλάχιστον 50.000 ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι αυτές οι αποδόσεις απευθύνονται κυρίως σε «παχιά πορτοφόλια».
Εναλλακτική λύση, που κερδίζει έδαφος το τελευταίο διάστημα, είναι τα έντοκα γραμμάτια διάρκειας τριών ή και έξη μηνών που εκδίδει το δημόσιο. Σε αυτή την περίπτωση, το επιτόκιο έφτασε ακόμη και το 4,75% (αφορολόγητο) και αρκετοί είναι εκείνοι που προτίμησαν τη λύση αυτή έναντι των προθεσμιακών καταθέσεων.
«Καμπανάκι» για το ρίσκο
Οι υψηλές αποδόσεις των ομολόγων μπορεί να λειτουργούν ως «τυρί» για τους υποψήφιους επενδυτές, εκείνοι όμως που θα επιλέξουν να τοποθετήσουν μέρος ή και όλα τα διαθέσιμα χρήματά τους θα πρέπει να γνωρίζουν το ρίσκο που αναλαμβάνουν.
Το χειρότερο σενάριο για έναν κάτοχο ομολόγων είναι να χρεοκοπήσει ο εκδότης του. Σε αυτή την περίπτωση, ο επενδυτής χάνει τα χρήματά του και μόνο μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία μπορεί να αποζημιωθεί για ένα (κατά κανόνα μικρό) κομμάτι της επένδυσής του. Σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, αν τελικά χρεοκοπήσει η Ελλάδα, το ποσοστό ανάκτησης των επενδύσεων θα κυμανθεί ανάμεσα στο 30% και το 50%.
Ένα εναλλακτικό σενάριο είναι ο εκδότης να ζητήσει αναπροσαρμογή του χρέους. Σε αυτή την περίπτωση, ο κάτοχος ενός 10ετού ομολόγου μπορεί να βρεθεί με ένα χρεόγραφο που λήγει σε 20 χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον χρονικό προγραμματισμό των επενδύσεών του. Εναλλακτικά, μπορεί να γίνει «κούρεμα» (haircut) του ομολόγου, γεγονός που σημαίνει ότι μειώνεται η ονομαστική του αξία κατά ένα σημαντικό ποσοστό. Δηλαδή, αν γίνει τελικά ένα «κούρεμα» της τάξης του 30%, ένα ομόλογο ονομαστικής αξίας 100.000 ευρώ θα έχει ονομαστική αξία 70.000.
Πέρα όμως από τα παραπάνω σενάρια, όσοι επενδύσουν σε ομόλογα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η αξία τους μεταβάλλεται συνεχώς, από την έκδοσή τους μέχρι και τη λήξη τους. Ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία, το «ασανσέρ» των spread έχει προκαλέσει σημαντικότατες απώλειες στους βραχυπρόθεσμους επενδυτές. Παράλληλα, αν κάποιος ομολογιούχος χρειαστεί να ρευστοποιήσουν πρόωρα την επένδυσή του, ενδέχεται να απολέσει ακόμη και σημαντικό κομμάτι από το κεφάλαιό του. Στον αντίποδα όμως, υπάρχει και η περίπτωση να καταγράψουν σημαντικά κεφαλαιακά κέρδη. Αυτό συμβαίνει αν βελτιωθεί η κατάσταση του εκδότη (δηλαδή, στην περίπτωση των ομολόγων του δημοσίου, αν μειωθούν τα spread) με αποτέλεσμα τα επιτόκια των παλιών εκδόσεων να είναι πολύ υψηλά και άρα οι συγκεκριμένοι τίτλοι να γίνουν ιδιαίτερα δημοφιλείς.
Γιώργος Θεοδώρου
www.bankingnews.gr
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ομολόγου Ιανουαρίου 2014 στο οποίο το spread έχει εκτιναχθεί στις 1.530 μονάδες και η απόδοση στο 17%. Πέρα από τα κρατικά ομόλογα, αντίστοιχα υψηλές αποδόσεις προσφέρουν και οι τραπεζικές εκδόσεις, ενώ η πρόσφατη έκδοση εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, με καθαρό επιτόκιο 4,75% για έξι μήνες αποτελεί δελεαστική επιλογή για βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις.
Πάντως, όπως αναφέρουν μάλιστα αναλυτές –μεταξύ των οποίων αυτοί της HSBC- οι τιμές στη δευτερογενή αγορά, ιδιαίτερα στα 30ετή ομόλογα, είναι τόσο χαμηλές ώστε ενσωματώνουν το ενδεχόμενο γενναίας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Όσοι πάντως επιλέξουν το δρόμο αυτό θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για σημαντικότατες μεταβολές και ενδεχομένως υψηλές, βραχυπρόθεσμες απώλειες, καθώς τα spread των ομολόγων του δημοσίου έχουν γίνει αντικείμενο κερδοσκοπίας στις αγορές, συμπαρασύροντας μαζί τους τις αποδόσεις τόσο των τραπεζικών όσο και των εταιρικών τίτλων.
Αυτή τη στιγμή, στην αγορά διατίθενται τραπεζικά ομόλογα με σταθερό επιτόκιο που ξεπερνά το 10% για διάστημα τριών έως και 10 ετών. Εντούτοις «διαβατήριο» για να τοποθετηθεί κανείς σε αυτής της κατηγορίας τα ομόλογα είναι να διαθέτει κατά κανόνα τουλάχιστον 50.000 ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι αυτές οι αποδόσεις απευθύνονται κυρίως σε «παχιά πορτοφόλια».
Εναλλακτική λύση, που κερδίζει έδαφος το τελευταίο διάστημα, είναι τα έντοκα γραμμάτια διάρκειας τριών ή και έξη μηνών που εκδίδει το δημόσιο. Σε αυτή την περίπτωση, το επιτόκιο έφτασε ακόμη και το 4,75% (αφορολόγητο) και αρκετοί είναι εκείνοι που προτίμησαν τη λύση αυτή έναντι των προθεσμιακών καταθέσεων.
«Καμπανάκι» για το ρίσκο
Οι υψηλές αποδόσεις των ομολόγων μπορεί να λειτουργούν ως «τυρί» για τους υποψήφιους επενδυτές, εκείνοι όμως που θα επιλέξουν να τοποθετήσουν μέρος ή και όλα τα διαθέσιμα χρήματά τους θα πρέπει να γνωρίζουν το ρίσκο που αναλαμβάνουν.
Το χειρότερο σενάριο για έναν κάτοχο ομολόγων είναι να χρεοκοπήσει ο εκδότης του. Σε αυτή την περίπτωση, ο επενδυτής χάνει τα χρήματά του και μόνο μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία μπορεί να αποζημιωθεί για ένα (κατά κανόνα μικρό) κομμάτι της επένδυσής του. Σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, αν τελικά χρεοκοπήσει η Ελλάδα, το ποσοστό ανάκτησης των επενδύσεων θα κυμανθεί ανάμεσα στο 30% και το 50%.
Ένα εναλλακτικό σενάριο είναι ο εκδότης να ζητήσει αναπροσαρμογή του χρέους. Σε αυτή την περίπτωση, ο κάτοχος ενός 10ετού ομολόγου μπορεί να βρεθεί με ένα χρεόγραφο που λήγει σε 20 χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον χρονικό προγραμματισμό των επενδύσεών του. Εναλλακτικά, μπορεί να γίνει «κούρεμα» (haircut) του ομολόγου, γεγονός που σημαίνει ότι μειώνεται η ονομαστική του αξία κατά ένα σημαντικό ποσοστό. Δηλαδή, αν γίνει τελικά ένα «κούρεμα» της τάξης του 30%, ένα ομόλογο ονομαστικής αξίας 100.000 ευρώ θα έχει ονομαστική αξία 70.000.
Πέρα όμως από τα παραπάνω σενάρια, όσοι επενδύσουν σε ομόλογα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η αξία τους μεταβάλλεται συνεχώς, από την έκδοσή τους μέχρι και τη λήξη τους. Ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία, το «ασανσέρ» των spread έχει προκαλέσει σημαντικότατες απώλειες στους βραχυπρόθεσμους επενδυτές. Παράλληλα, αν κάποιος ομολογιούχος χρειαστεί να ρευστοποιήσουν πρόωρα την επένδυσή του, ενδέχεται να απολέσει ακόμη και σημαντικό κομμάτι από το κεφάλαιό του. Στον αντίποδα όμως, υπάρχει και η περίπτωση να καταγράψουν σημαντικά κεφαλαιακά κέρδη. Αυτό συμβαίνει αν βελτιωθεί η κατάσταση του εκδότη (δηλαδή, στην περίπτωση των ομολόγων του δημοσίου, αν μειωθούν τα spread) με αποτέλεσμα τα επιτόκια των παλιών εκδόσεων να είναι πολύ υψηλά και άρα οι συγκεκριμένοι τίτλοι να γίνουν ιδιαίτερα δημοφιλείς.
Γιώργος Θεοδώρου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών