γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Ενώ η τρόικα αποχωρεί κακήν κακώς από την Ελλάδα, - με την προοπτική να έρθει απαιτώντας ακόμη σκληρότερα μέτρα - δύο πολύ μεγάλα ζητήματα ανέκυψαν μέσα στο Σαββατοκύριακο, τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Πρώτα απ’ όλα οι δηλώσεις δύο συμβούλων της Μέρκελ και του Σαρκοζί, οι οποίοι μίλησαν ανοιχτά για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, καθώς και για τη δημιουργία «ελληνικού ευρώ», το οποίο θα είναι συνδεδεμένο με το ευρωπαϊκό νόμισμα, αλλά υποτιμημένο κατά 20%.
Δεύτερο μεγάλο θέμα που ανέκυψε ήταν η δήλωση ανώτατου στελέχους της Standard & Poor’s, ο οποίος δήλωσε ότι «ένα ευρωομόλογο με τη συμμετοχή των χωρών της ζώνης του ευρώ θα λάμβανε την αξιολόγηση των αδύναμων χωρών».
Εξηγώντας τη δομή ενός πιθανού ευρωομολόγου, είπε ότι «αν είχαμε ένα ευρωομόλογο εγγυημένο κατά 27% από γερμανικά ομόλογα, κατά 20% από γαλλικά ομόλογα και κατά 2% από ελληνικά, τότε θα λάμβανε την αξιολόγηση CC της Ελλάδας».
Βέβαια, όπως εξήγησε, το ευρωομόλογο μπορεί εν τέλει να έχει διαφορετική δομή και σε αυτή την περίπτωση, ο οίκος θα αποφασίσει την αξιολόγηση του, όμως όπως επισήμανε δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τη δομή, καθώς «η S&P δε βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για το θέμα».
Τι σημαίνουν αυτά τα δύο ενδεχόμενα:
Η δήλωση του στελέχους της S&P σημαίνει μία ξεκάθαρα αρνητική στάση των οίκων αξιολόγησης προς το ισχυρό πλέον ευρωπαϊκό νόμισμα, αλλά και την Ευρωζώνη.
Εξάλλου, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τον «πόλεμο των νομισμάτων» που διεξάγεται εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια για το ποιο νόμισμα θα κυριαρχήσει στα συναλλαγματικά αποθέματα των χωρών, στις συναλλαγές για το πετρέλαιο κ.ο.κ.
Τη σημαίνουσα θέση κατέχει ασφαλώς το δολάριο, όμως από την εφαρμογή του και μετά το ευρώ αμφισβητεί ευθέως την κυριαρχία ενός δολαρίου που αντιπροσωπεύει μία οικονομία (των ΗΠΑ) υπερχρεωμένη, με εξαιρετικά προβληματικές τράπεζες, με επισφάλειες, τοξικά προιόντα και σε συνεχή ύφεση…
Αν μη τι άλλο, το ευρωομόλογο θα έπρεπε να λάβει αξιολόγηση ανάλογη της παρουσίας κάθε χώρας και όχι το CC της Ελλάδας. Πώς θα ήταν δυνατό να συμμετέχουν η Γερμανία και η Γαλλία με 50%, η Ελλάδα μόνο με 2% και η αξιολόγηση να είναι η χαμηλή ελληνική…
Από την άλλη, το ενδεχόμενο να υπάρχει «ελληνικό ευρώ» υποτιμημένο κατά 20% μας στέλνει απ’ ευθείας στην ευχέρεια της διαχείρισης ενός εθνικού νομίσματος, με τη δυνατότητα υποτίμησης.
Αυτό δηλαδή (υποτίμηση) που θα έκανε σήμερα η Τράπεζα της Ελλάδος αν ήμασταν στη δραχμή και η χώρα βρισκόταν σε τόσο βαθιά ύφεση.
Όμως, ένα «ελληνικό ευρώ» στην πραγματικότητα θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου και για άλλες αδύναμες οικονομίες, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.
Στο ακόμη πιο δυσμενές σενάριο, στη θέση αυτή θα βρισκόταν λίγο καιρό μετά η Ισπανία και η Ιταλία.
Και στο «μαύρο» σενάριο, θα δημιουργούνταν το ευρώ του Βορρά με τη συμμετοχή των έξι ισχυρών χωρών με την αξιολόγηση «ΑΑΑ», γεγονός που σημαίνει την ουσιαστική, αλλά και τυπική πια, διάλυση της ευρωζώνης.
Κλειώ Νικολάου
www.bankingnews.gr
Δεύτερο μεγάλο θέμα που ανέκυψε ήταν η δήλωση ανώτατου στελέχους της Standard & Poor’s, ο οποίος δήλωσε ότι «ένα ευρωομόλογο με τη συμμετοχή των χωρών της ζώνης του ευρώ θα λάμβανε την αξιολόγηση των αδύναμων χωρών».
Εξηγώντας τη δομή ενός πιθανού ευρωομολόγου, είπε ότι «αν είχαμε ένα ευρωομόλογο εγγυημένο κατά 27% από γερμανικά ομόλογα, κατά 20% από γαλλικά ομόλογα και κατά 2% από ελληνικά, τότε θα λάμβανε την αξιολόγηση CC της Ελλάδας».
Βέβαια, όπως εξήγησε, το ευρωομόλογο μπορεί εν τέλει να έχει διαφορετική δομή και σε αυτή την περίπτωση, ο οίκος θα αποφασίσει την αξιολόγηση του, όμως όπως επισήμανε δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τη δομή, καθώς «η S&P δε βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για το θέμα».
Τι σημαίνουν αυτά τα δύο ενδεχόμενα:
Η δήλωση του στελέχους της S&P σημαίνει μία ξεκάθαρα αρνητική στάση των οίκων αξιολόγησης προς το ισχυρό πλέον ευρωπαϊκό νόμισμα, αλλά και την Ευρωζώνη.
Εξάλλου, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τον «πόλεμο των νομισμάτων» που διεξάγεται εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια για το ποιο νόμισμα θα κυριαρχήσει στα συναλλαγματικά αποθέματα των χωρών, στις συναλλαγές για το πετρέλαιο κ.ο.κ.
Τη σημαίνουσα θέση κατέχει ασφαλώς το δολάριο, όμως από την εφαρμογή του και μετά το ευρώ αμφισβητεί ευθέως την κυριαρχία ενός δολαρίου που αντιπροσωπεύει μία οικονομία (των ΗΠΑ) υπερχρεωμένη, με εξαιρετικά προβληματικές τράπεζες, με επισφάλειες, τοξικά προιόντα και σε συνεχή ύφεση…
Αν μη τι άλλο, το ευρωομόλογο θα έπρεπε να λάβει αξιολόγηση ανάλογη της παρουσίας κάθε χώρας και όχι το CC της Ελλάδας. Πώς θα ήταν δυνατό να συμμετέχουν η Γερμανία και η Γαλλία με 50%, η Ελλάδα μόνο με 2% και η αξιολόγηση να είναι η χαμηλή ελληνική…
Από την άλλη, το ενδεχόμενο να υπάρχει «ελληνικό ευρώ» υποτιμημένο κατά 20% μας στέλνει απ’ ευθείας στην ευχέρεια της διαχείρισης ενός εθνικού νομίσματος, με τη δυνατότητα υποτίμησης.
Αυτό δηλαδή (υποτίμηση) που θα έκανε σήμερα η Τράπεζα της Ελλάδος αν ήμασταν στη δραχμή και η χώρα βρισκόταν σε τόσο βαθιά ύφεση.
Όμως, ένα «ελληνικό ευρώ» στην πραγματικότητα θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου και για άλλες αδύναμες οικονομίες, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.
Στο ακόμη πιο δυσμενές σενάριο, στη θέση αυτή θα βρισκόταν λίγο καιρό μετά η Ισπανία και η Ιταλία.
Και στο «μαύρο» σενάριο, θα δημιουργούνταν το ευρώ του Βορρά με τη συμμετοχή των έξι ισχυρών χωρών με την αξιολόγηση «ΑΑΑ», γεγονός που σημαίνει την ουσιαστική, αλλά και τυπική πια, διάλυση της ευρωζώνης.
Κλειώ Νικολάου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών