γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Είναι η πρώτη φορά που η ελληνική πλευρά προηγείται των εξελίξεων καθώς περιμένει το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους για εκταμίευση των δόσεων, έχοντας ήδη φέρει σε πέρας τις δικές της υποχρεώσεις, αναφέρουν οι αναλυτές της Alpha Bank στο τελευταίο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων.
Βεβαίως, εξηγούν, το έλλειμμα αξιοπιστίας δεν διορθώνεται από την μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται επίπονη και επίμονη προσπάθεια (κυρίως μέσα από την υλοποίηση των μέτρων των €13,5 δις) ώστε να καταδειχθεί με αδιαμφισβήτητο τρόπο η αλλαγή πορείας της οικονομικής πολιτικής, και της χώρας γενικότερα. Ωστόσο, η αξιοπιστία της ελληνικής πλευράς έχει αρχίσει να βελτιώνεται αισθητά.
Η Ελλάδα φαίνεται, λοιπόν, ότι έχει υλοποιήσει καλύτερα του αναμενομένου τον Π2012 και έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ, επιπλέον, έχει λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προσαρμογής που θα τη βοηθήσουν να βγει οριστικά από την κρίση. Ωστόσο, η καταβολή της δόσης των € 31,5 δισ. της χρηματοδοτικής βοήθειας από τη ΖτΕ και από το ΔΝΤ, η οποία έπρεπε να είχε καταβληθεί από τον Ιούνιο του 2012 εξακολουθεί να καθυστερεί. Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να αφεθεί η Ελληνική οικονομία να λειτουργήσει και πάλι υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Διότι, οι ατέρμονες διεργασίες για την Ελλάδα που συνεχίζονται από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως σήμερα, δεν είναι ουδέτερες όσον αφορά την επίπτωσή τους στην ελληνική αλλά και τη συνολική ευρωπαϊκή οικονομία. Έχουν συμβάλλει ουσιαστικά στην εμβάθυνση της ύφεσης στην Ελλάδα και έχουν οδηγήσει στην ύφεση ολόκληρη τη Ζώνη του Ευρώ και όχι μόνο.
Ειδικότερα, η Ελληνική οικονομία πρέπει να λειτουργήσει στα επόμενα έτη, χωρίς τις αλλεπάλληλες ανεξέλεγκτες επεμβάσεις των δανειστών (αφού από το 2012 λειτουργεί ήδη με πρωτογενή πλεονάσματα) και επίσης χωρίς τις μικρόψυχες τοποθετήσεις πολιτικών παραγόντων της χώρας.
Διότι οι παρεμβολές αυτές το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να φθείρουν το οικονομικό κλίμα στη χώρα, το οποίο ήδη βρίσκεται σε καταθλιπτικά χαμηλά επίπεδα, και έτσι να αποτρέπουν την εισροή στην Ελλάδα ξένων επενδύσεων και κεφαλαίων και την επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες και, κατά συνέπεια, να συντηρούν την ύφεση και την αυξητική πορεία της ανεργίας.
Από την πλευρά των δανειστών μας, συνεχίζει η Alpha, το νέο ζήτημα που τίθεται τώρα είναι η βιωσιμότητα του Ελληνικού δημοσίου χρέους. Το πρόβλημα αυτό στηρίζεται σε δύο βασικές παραδοχές. Πρώτον, ότι τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που λαμβάνονται στην Ελλάδα έχουν ελάχιστη επίπτωση όσον αφορά την αναγκαία μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων ή τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων και δεύτερον, ότι τα μέτρα αυτά έχουν δυσανάλογα μεγάλη επίπτωση, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στην εμβάθυνση και χρονική επέκταση της ύφεσης στην ελληνική οικονομία. Ειδικότερα, όσον αφορά στην δημοσιονομική προσαρμογή το EUROGRΟUP της 12ης Νοεμβρίου ενέκρινε το αίτημα της Ελλάδος για επέκταση της περιόδου προσαρμογής των δημοσίων οικονομικών της χώρας κατά δύο έτη. Ωστόσο, η επιμήκυνση αυτή της προσαρμογής συνοδεύεται από μία προκλητική υποεκτίμηση των αποτελεσμάτων των δραστικών μέτρων μείωσης των δημοσίων δαπανών και αύξησης των δημοσίων εσόδων που ήδη επιβάλλονται στην Ελλάδα. Ενώ δηλαδή επιβάλλονται μέτρα ύψους € 10,6 δισ. το 2013 και επιπλέον μέτρα ύψους € 2,9 δισ. το 2014, καθώς και μέτρα δραστικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που ακολουθούν μέτρα ύψους άνω των € 18 δισ. που επιβλήθηκαν το 2012 και εφαρμόζονται με ικανοποιητικό τρόπο, η Τρόικα εκτιμά ότι το πρωτογενές ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης θα έχει ένα εξαιρετικά μικρό πλεόνασμα σο 2013 και το 2014 και ότι το αναγκαίο πλεόνασμα ύψους 4,5% του ΑΕΠ θα επιτευχθεί μετά το 2015.
Και με βάση την επιμήκυνση και τον καταποντισμό των αναπτυξιακών προοπτικών της χώρας εκτιμάται από τους δανειστές μας χρηματοδοτικό άνοιγμα ύψους € 32 δισ. για το 2014-2016. Όλα αυτά θα ήσαν απλές ασκήσεις επί χάρτου αν δεν είχαν εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις συμβάλλοντας στη συνεχιζόμενη καταστροφή του οικονομικού κλίματος στην οικονομία, στην εμβάθυνση της ύφεσης και στην υπονόμευση αυτής της ίδιας της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Όσον αφορά στις ασθενείς προοπτικές ανάκαμψης το 2013 και στα επόμενα έτη, και την συνακόλουθη επιδείνωση της βιωσιμότητας του χρέους, σημειώνονται τα ακόλουθα:
Το ελληνικό δημόσιο χρέος διαμορφώνεται σε επίπεδα άνω του 180% του ΑΕΠ το 2013 επειδή έως τότε θα έχει ενσωματωθεί το κύριο μέρος της χρηματοοικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα (€ 120 δισ. το 2012 και, επιπλέον, € 24 δισ. το 2013) από τη ΖτΕ και από το ΔΝΤ. Εάν, παρά την τακτική καταβολή αυτής της βοήθειας, επαληθευτούν οι προβλέψεις του ΔΝΤ για πτώση του ονομαστικού ΑΕΠ κατά -5,6% το 2013, με ταυτόχρονη διατήρηση του πρωτογενούς ισοζυγίου της ΓΚ σε έλλειμμα 1,2% του ΑΕΠ το 2012 και σε μικρό πλεόνασμα 0,4% του ΑΕΠ το 2013 (εκτιμήσεις που διαψεύδονται από τα στοιχεία εκτέλεσης του Π2012 στο 10μηνο του 2012, όπως αναλύθηκε προηγουμένως), τότε το χρέος μπορεί να φτάσει το 189,2% του ΑΕΠ το 2013.
Από εκεί και πέρα, με υποθέσεις για ουσιαστική αδυναμία ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στην περίοδο 2014-2020 είναι εύκολο να καταδείξει κανείς ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδος θα εξακολουθήσει να διαμορφώνεται περί το 140% του ΑΕΠ το 2020 και να κρίνεται «μη βιώσιμο». Ωστόσο, η υπόθεση για αδυναμία έγκαιρης ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας από το 2013 και για αυτοδύναμη ανάπτυξή της από το 2014 έρχεται, εκτός των άλλων, αντιμέτωπη και με σημαντικές ασυνέπειες στις προβλέψεις της Τρόικα, όσον αφορά την αύξηση της απασχόλησης και της παραγωγικότητας της εργασίας που συγκροτούν την αύξηση του δυνητικού ΑΕΠ. Σημειώνεται ότι η μεταβολή του ΑΕΠ συνίσταται από την μεταβολή της απασχόλησης συν την μεταβολή του ΑΕΠ ανά απασχολούμενο (της παραγωγικότητας δηλαδή).
Αντ’ αυτού η Τρόικα (προφανώς για να αποφύγει τον σκόπελο της περαιτέρω εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας), υποθέτει ότι η παραγωγικότητα της εργασίας θα σημειώσει νέα μεγάλη πτώση το 2013 και το 2014 και στη συνέχεια θα αυξάνεται ελάχιστα κατά 0,5% ετησίως.
Η υπόθεση αυτή επιτρέπει την υπόθεση των καταθλιπτικών ρυθμών πτώσης του ΑΕΠ το 2013 και το 2014 μια μικρή περαιτέρω μείωση της απασχόλησης στην οικονομία κατά -2,1% το 2013 και στη συνέχεια, με αύξηση της απασχόλησης κατά 1,4% το 2014, κατά 2,0% το 2015 και κατά 3,0% το 2016. Με αυτά τα δεδομένα η Τρόικα ευελπιστεί σε συγκράτηση του ποσοστού ανεργίας στο 22,8% του εργατικού δυναμικού το 2013, από 22,4% το 2012, και σε μείωσή του στο 21,4% το 2014 και στο 17,1% το 2016 (Στοιχεία Εθνικών Λογαριασμών), παρά τη νέα μεγάλη πτώση του ΑΕΠ το 2013 και το 2014. Με αυτό το Σενάριο, όλα πάνε καλά στην Ελληνική Οικονομία, εκτός από το Δημόσιο Χρέος. Το τελευταίο, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, αυξάνεται σημαντικά και παραμένει αναπόφευκτα σε επίπεδα του 140% του ΑΕΠ το 2020. Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις το ΔΝΤ ασκεί πίεση στους Ευρωπαίους και για το περίφημο OSΙ, την μείωση δηλαδή του χρέους προς τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης και
διεθνείς οργανισμούς.
Ωστόσο, αντίθετα με τις εκτιμήσεις της Τρόικα, η συνέχιση της αύξησης της παραγωγικότητας με σχετικά υψηλούς ρυθμούς στα επόμενα έτη είναι μάλλον αναπόφευκτη και ανεξάρτητη από τους χειρισμούς της Τρόικα, όπως αποδείχτηκε ήδη το 2012.
Αλλά στην περίπτωση αυτή το πρόβλημα της Ελλάδος δεν θα είναι το δημόσιο χρέος, αλλά η ολέθρια ανεργία, η καταστροφή βιώσιμων παραγωγικών μονάδων και του θεσμικού και οργανωτικού πλαισίου λειτουργίας της οικονομίας και η αδυναμία διατηρήσιμης ανάπτυξης
για πολλά έτη. Εξάγεται, επομένως, αβίαστα το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε και ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Διεθνούς Χρηματοδότησης (IIF) Charles Dallara σε
ομιλία του στην Αθήνα ότι:
α) η έγκαιρη επιστροφή στην ανάπτυξη είναι η μόνη λύση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους της Ελλάδος και ότι β) το πρόγραμμα προσαρμογής θα πρέπει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να συνεπάγεται μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάκαμψης της οικονομίας. Για το σκοπό αυτό ο Charles Dallara παρότρυνε τόσο τους Ευρωπαίους δανειστές όσο και το ΔΝΤ να παράσχουν στην Ελλάδα οποιαδήποτε επιπλέον, πολιτικά εφικτή, δανειακή διευκόλυνση αποφασίσουν (π.χ. σημαντική μείωση επιτοκίων δανεισμού από τη ΖτΕ και από το ΔΝΤ και επιστροφή στην Ελλάδα των όποιων κερδών έχουν αποκομίσει), έτσι ώστε η ανάκαμψη να συμβάλλει στη δημοσιονομική προσαρμογή και να καταστήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο.
www.bankingnews.gr
Η Ελλάδα φαίνεται, λοιπόν, ότι έχει υλοποιήσει καλύτερα του αναμενομένου τον Π2012 και έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ, επιπλέον, έχει λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προσαρμογής που θα τη βοηθήσουν να βγει οριστικά από την κρίση. Ωστόσο, η καταβολή της δόσης των € 31,5 δισ. της χρηματοδοτικής βοήθειας από τη ΖτΕ και από το ΔΝΤ, η οποία έπρεπε να είχε καταβληθεί από τον Ιούνιο του 2012 εξακολουθεί να καθυστερεί. Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να αφεθεί η Ελληνική οικονομία να λειτουργήσει και πάλι υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Διότι, οι ατέρμονες διεργασίες για την Ελλάδα που συνεχίζονται από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως σήμερα, δεν είναι ουδέτερες όσον αφορά την επίπτωσή τους στην ελληνική αλλά και τη συνολική ευρωπαϊκή οικονομία. Έχουν συμβάλλει ουσιαστικά στην εμβάθυνση της ύφεσης στην Ελλάδα και έχουν οδηγήσει στην ύφεση ολόκληρη τη Ζώνη του Ευρώ και όχι μόνο.
Ειδικότερα, η Ελληνική οικονομία πρέπει να λειτουργήσει στα επόμενα έτη, χωρίς τις αλλεπάλληλες ανεξέλεγκτες επεμβάσεις των δανειστών (αφού από το 2012 λειτουργεί ήδη με πρωτογενή πλεονάσματα) και επίσης χωρίς τις μικρόψυχες τοποθετήσεις πολιτικών παραγόντων της χώρας.
Διότι οι παρεμβολές αυτές το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να φθείρουν το οικονομικό κλίμα στη χώρα, το οποίο ήδη βρίσκεται σε καταθλιπτικά χαμηλά επίπεδα, και έτσι να αποτρέπουν την εισροή στην Ελλάδα ξένων επενδύσεων και κεφαλαίων και την επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες και, κατά συνέπεια, να συντηρούν την ύφεση και την αυξητική πορεία της ανεργίας.
Από την πλευρά των δανειστών μας, συνεχίζει η Alpha, το νέο ζήτημα που τίθεται τώρα είναι η βιωσιμότητα του Ελληνικού δημοσίου χρέους. Το πρόβλημα αυτό στηρίζεται σε δύο βασικές παραδοχές. Πρώτον, ότι τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που λαμβάνονται στην Ελλάδα έχουν ελάχιστη επίπτωση όσον αφορά την αναγκαία μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων ή τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων και δεύτερον, ότι τα μέτρα αυτά έχουν δυσανάλογα μεγάλη επίπτωση, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στην εμβάθυνση και χρονική επέκταση της ύφεσης στην ελληνική οικονομία. Ειδικότερα, όσον αφορά στην δημοσιονομική προσαρμογή το EUROGRΟUP της 12ης Νοεμβρίου ενέκρινε το αίτημα της Ελλάδος για επέκταση της περιόδου προσαρμογής των δημοσίων οικονομικών της χώρας κατά δύο έτη. Ωστόσο, η επιμήκυνση αυτή της προσαρμογής συνοδεύεται από μία προκλητική υποεκτίμηση των αποτελεσμάτων των δραστικών μέτρων μείωσης των δημοσίων δαπανών και αύξησης των δημοσίων εσόδων που ήδη επιβάλλονται στην Ελλάδα. Ενώ δηλαδή επιβάλλονται μέτρα ύψους € 10,6 δισ. το 2013 και επιπλέον μέτρα ύψους € 2,9 δισ. το 2014, καθώς και μέτρα δραστικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που ακολουθούν μέτρα ύψους άνω των € 18 δισ. που επιβλήθηκαν το 2012 και εφαρμόζονται με ικανοποιητικό τρόπο, η Τρόικα εκτιμά ότι το πρωτογενές ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης θα έχει ένα εξαιρετικά μικρό πλεόνασμα σο 2013 και το 2014 και ότι το αναγκαίο πλεόνασμα ύψους 4,5% του ΑΕΠ θα επιτευχθεί μετά το 2015.
Και με βάση την επιμήκυνση και τον καταποντισμό των αναπτυξιακών προοπτικών της χώρας εκτιμάται από τους δανειστές μας χρηματοδοτικό άνοιγμα ύψους € 32 δισ. για το 2014-2016. Όλα αυτά θα ήσαν απλές ασκήσεις επί χάρτου αν δεν είχαν εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις συμβάλλοντας στη συνεχιζόμενη καταστροφή του οικονομικού κλίματος στην οικονομία, στην εμβάθυνση της ύφεσης και στην υπονόμευση αυτής της ίδιας της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Όσον αφορά στις ασθενείς προοπτικές ανάκαμψης το 2013 και στα επόμενα έτη, και την συνακόλουθη επιδείνωση της βιωσιμότητας του χρέους, σημειώνονται τα ακόλουθα:
Το ελληνικό δημόσιο χρέος διαμορφώνεται σε επίπεδα άνω του 180% του ΑΕΠ το 2013 επειδή έως τότε θα έχει ενσωματωθεί το κύριο μέρος της χρηματοοικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα (€ 120 δισ. το 2012 και, επιπλέον, € 24 δισ. το 2013) από τη ΖτΕ και από το ΔΝΤ. Εάν, παρά την τακτική καταβολή αυτής της βοήθειας, επαληθευτούν οι προβλέψεις του ΔΝΤ για πτώση του ονομαστικού ΑΕΠ κατά -5,6% το 2013, με ταυτόχρονη διατήρηση του πρωτογενούς ισοζυγίου της ΓΚ σε έλλειμμα 1,2% του ΑΕΠ το 2012 και σε μικρό πλεόνασμα 0,4% του ΑΕΠ το 2013 (εκτιμήσεις που διαψεύδονται από τα στοιχεία εκτέλεσης του Π2012 στο 10μηνο του 2012, όπως αναλύθηκε προηγουμένως), τότε το χρέος μπορεί να φτάσει το 189,2% του ΑΕΠ το 2013.
Από εκεί και πέρα, με υποθέσεις για ουσιαστική αδυναμία ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στην περίοδο 2014-2020 είναι εύκολο να καταδείξει κανείς ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδος θα εξακολουθήσει να διαμορφώνεται περί το 140% του ΑΕΠ το 2020 και να κρίνεται «μη βιώσιμο». Ωστόσο, η υπόθεση για αδυναμία έγκαιρης ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας από το 2013 και για αυτοδύναμη ανάπτυξή της από το 2014 έρχεται, εκτός των άλλων, αντιμέτωπη και με σημαντικές ασυνέπειες στις προβλέψεις της Τρόικα, όσον αφορά την αύξηση της απασχόλησης και της παραγωγικότητας της εργασίας που συγκροτούν την αύξηση του δυνητικού ΑΕΠ. Σημειώνεται ότι η μεταβολή του ΑΕΠ συνίσταται από την μεταβολή της απασχόλησης συν την μεταβολή του ΑΕΠ ανά απασχολούμενο (της παραγωγικότητας δηλαδή).
Αντ’ αυτού η Τρόικα (προφανώς για να αποφύγει τον σκόπελο της περαιτέρω εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας), υποθέτει ότι η παραγωγικότητα της εργασίας θα σημειώσει νέα μεγάλη πτώση το 2013 και το 2014 και στη συνέχεια θα αυξάνεται ελάχιστα κατά 0,5% ετησίως.
Η υπόθεση αυτή επιτρέπει την υπόθεση των καταθλιπτικών ρυθμών πτώσης του ΑΕΠ το 2013 και το 2014 μια μικρή περαιτέρω μείωση της απασχόλησης στην οικονομία κατά -2,1% το 2013 και στη συνέχεια, με αύξηση της απασχόλησης κατά 1,4% το 2014, κατά 2,0% το 2015 και κατά 3,0% το 2016. Με αυτά τα δεδομένα η Τρόικα ευελπιστεί σε συγκράτηση του ποσοστού ανεργίας στο 22,8% του εργατικού δυναμικού το 2013, από 22,4% το 2012, και σε μείωσή του στο 21,4% το 2014 και στο 17,1% το 2016 (Στοιχεία Εθνικών Λογαριασμών), παρά τη νέα μεγάλη πτώση του ΑΕΠ το 2013 και το 2014. Με αυτό το Σενάριο, όλα πάνε καλά στην Ελληνική Οικονομία, εκτός από το Δημόσιο Χρέος. Το τελευταίο, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, αυξάνεται σημαντικά και παραμένει αναπόφευκτα σε επίπεδα του 140% του ΑΕΠ το 2020. Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις το ΔΝΤ ασκεί πίεση στους Ευρωπαίους και για το περίφημο OSΙ, την μείωση δηλαδή του χρέους προς τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης και
διεθνείς οργανισμούς.
Ωστόσο, αντίθετα με τις εκτιμήσεις της Τρόικα, η συνέχιση της αύξησης της παραγωγικότητας με σχετικά υψηλούς ρυθμούς στα επόμενα έτη είναι μάλλον αναπόφευκτη και ανεξάρτητη από τους χειρισμούς της Τρόικα, όπως αποδείχτηκε ήδη το 2012.
Αλλά στην περίπτωση αυτή το πρόβλημα της Ελλάδος δεν θα είναι το δημόσιο χρέος, αλλά η ολέθρια ανεργία, η καταστροφή βιώσιμων παραγωγικών μονάδων και του θεσμικού και οργανωτικού πλαισίου λειτουργίας της οικονομίας και η αδυναμία διατηρήσιμης ανάπτυξης
για πολλά έτη. Εξάγεται, επομένως, αβίαστα το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε και ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Διεθνούς Χρηματοδότησης (IIF) Charles Dallara σε
ομιλία του στην Αθήνα ότι:
α) η έγκαιρη επιστροφή στην ανάπτυξη είναι η μόνη λύση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους της Ελλάδος και ότι β) το πρόγραμμα προσαρμογής θα πρέπει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να συνεπάγεται μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ δημοσιονομικής προσαρμογής και ανάκαμψης της οικονομίας. Για το σκοπό αυτό ο Charles Dallara παρότρυνε τόσο τους Ευρωπαίους δανειστές όσο και το ΔΝΤ να παράσχουν στην Ελλάδα οποιαδήποτε επιπλέον, πολιτικά εφικτή, δανειακή διευκόλυνση αποφασίσουν (π.χ. σημαντική μείωση επιτοκίων δανεισμού από τη ΖτΕ και από το ΔΝΤ και επιστροφή στην Ελλάδα των όποιων κερδών έχουν αποκομίσει), έτσι ώστε η ανάκαμψη να συμβάλλει στη δημοσιονομική προσαρμογή και να καταστήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών