γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Δύο βήματα για τη μείωση των χρεών και την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη προτείνουν με κοινή έκθεσή τους (Debt reduction without default?- Μείωση χρέους χωρίς χρεοκοπία;) ο διευθυντής του Centre for European Policy Studies (CEPS) Daniel Gros και ο επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank Thomas Mayer.
Βήμα 1ο
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) θα προσφέρει στους κατόχους ομολόγων των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης (που κάνουν χρήση του μηχανισμού) τη δυνατότητα να πουλήσουν στο ίδιο (στο EFSF) τα ομόλογά τους στην τιμή αγοράς προ της εισόδου τους στο μηχανισμό. Η εν λόγω προσφορά θα έχει ισχύ 90 ημερών. Οι τράπεζες θα υποχρεωθούν στα προσεχή stress tests να διαγράψουν τα ομόλογα των κρατών αυτών χωρίς σημαντικές επιπτώσεις, ακόμη κι αν αυτά βρίσκονται στο χαρτοφυλάκιο των τραπεζικών εργασιών, όπερ σημαίνει ότι έχουν κίνητρο οι τράπεζες να αποδεχθούν την προσφορά.
Να σημειωθεί ότι στο πρώτο βήμα του μηχανισμού, οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν ως χώρες που κάνουν χρήση του μηχανισμού την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Βήμα 2ο
Εφόσον το EFSF αποκτήσει το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών ομολόγων της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους χώρα προς χώρα.
- Εάν το discount της τιμής της αγοράς στην οποία τα ομόλογα έχουν αποκτηθεί είναι αρκετό για να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του χρέους, το EFSF θα προχωρήσει στη διαγραφή της ονομαστικής αξίας των απαιτήσεων σε αυτό το ποσό, δεδομένου ότι η κάθε χώρα θα δεσμευθεί για τη λήψη περαιτέρω μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής.
- Εάν το discount δεν αποδειχθεί επαρκές για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, τότε θα πρέπει να εξετασθεί το ενδεχόμενο μείωσης των επιτοκίων.
Κλειδί για την εφαρμογή της εν λόγω προσέγγισης αποτελεί η διασφάλιση της εισόδου στις αγορές. Καθώς το EFSF θα επικεντρωθεί στις συναλλαγές των ομολόγων, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα μπορούσε να χρηματοδοτεί το υπόλοιπο των ελλειμμάτων με τον συνήθη τρόπο, έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Η περίπτωση της Ελλάδας
Όπως τονίζεται στην έκθεση, στην περίπτωση της Ελλάδας, εάν σε ομόλογα ύψους 240 δις. ευρώ γίνει discount 25%, η μείωση του ελληνικού χρέους θα ήταν έως και 60 δις. ευρώ, ή κάτι λιγότερο από το 30% του ελληνικού ΑΕΠ. Με την αναλογία χρέους προς ΑΕΠ στο 150%, μετά την ανταλλαγή ο λόγος θα μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με τους Gros και Mayer, στην περίπτωση λήξης ομολόγων και των τριών χωρών - Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας - η απόδοση των οποίων κατά μέσο όρο κυμαινόταν στο 8%, ένα haircut της τάξης του 20-25% θα σήμαινε διαγραφή 130-160 δις. συνολικού χρέους των τριών αυτών χωρών, ενώ την ίδια ώρα ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα είχε απορροφήσει ομόλογα της τάξης των 490-520 δις ευρώ, αφού το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας υπολογίζεται στα 650 δις. ευρώ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ευρωπαϊκό τραπέζι έχει πέσει η πρόταση των διαθέσιμων κεφαλαίων του EFSF στα 500 δις. ευρώ.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης, η Ευρωζώνη δεν μπορεί να συνεχίσει να αποφεύγει να αντιμετωπίσει το δίλημμα του 2010: Είτε θα παραμείνει προσηλωμένη στον περιορισμένης ρευστότητας χαρακτήρα της, κάτι το οποίο ωστόσο καθιστά αναπόφευκτη μια χρεοκοπία, είτε κινείται προς την κατεύθυνση μιας δημοσιονομικής ένωσης με κοινές εγγυήσεις για το δημόσιο χρέος όλων των κρατών μελών. Η δεύτερη επιλογή, σύμφωνα με το εν λόγω report, αποτελεί μια επικίνδυνη επιλογή, η οποία θα άνοιγε το δρόμο σε διευρυμένες νομικές προκλήσεις…
www.bankingnews.gr
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) θα προσφέρει στους κατόχους ομολόγων των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης (που κάνουν χρήση του μηχανισμού) τη δυνατότητα να πουλήσουν στο ίδιο (στο EFSF) τα ομόλογά τους στην τιμή αγοράς προ της εισόδου τους στο μηχανισμό. Η εν λόγω προσφορά θα έχει ισχύ 90 ημερών. Οι τράπεζες θα υποχρεωθούν στα προσεχή stress tests να διαγράψουν τα ομόλογα των κρατών αυτών χωρίς σημαντικές επιπτώσεις, ακόμη κι αν αυτά βρίσκονται στο χαρτοφυλάκιο των τραπεζικών εργασιών, όπερ σημαίνει ότι έχουν κίνητρο οι τράπεζες να αποδεχθούν την προσφορά.
Να σημειωθεί ότι στο πρώτο βήμα του μηχανισμού, οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν ως χώρες που κάνουν χρήση του μηχανισμού την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Βήμα 2ο
Εφόσον το EFSF αποκτήσει το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών ομολόγων της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους χώρα προς χώρα.
- Εάν το discount της τιμής της αγοράς στην οποία τα ομόλογα έχουν αποκτηθεί είναι αρκετό για να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του χρέους, το EFSF θα προχωρήσει στη διαγραφή της ονομαστικής αξίας των απαιτήσεων σε αυτό το ποσό, δεδομένου ότι η κάθε χώρα θα δεσμευθεί για τη λήψη περαιτέρω μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής.
- Εάν το discount δεν αποδειχθεί επαρκές για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, τότε θα πρέπει να εξετασθεί το ενδεχόμενο μείωσης των επιτοκίων.
Κλειδί για την εφαρμογή της εν λόγω προσέγγισης αποτελεί η διασφάλιση της εισόδου στις αγορές. Καθώς το EFSF θα επικεντρωθεί στις συναλλαγές των ομολόγων, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα μπορούσε να χρηματοδοτεί το υπόλοιπο των ελλειμμάτων με τον συνήθη τρόπο, έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Η περίπτωση της Ελλάδας
Όπως τονίζεται στην έκθεση, στην περίπτωση της Ελλάδας, εάν σε ομόλογα ύψους 240 δις. ευρώ γίνει discount 25%, η μείωση του ελληνικού χρέους θα ήταν έως και 60 δις. ευρώ, ή κάτι λιγότερο από το 30% του ελληνικού ΑΕΠ. Με την αναλογία χρέους προς ΑΕΠ στο 150%, μετά την ανταλλαγή ο λόγος θα μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με τους Gros και Mayer, στην περίπτωση λήξης ομολόγων και των τριών χωρών - Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας - η απόδοση των οποίων κατά μέσο όρο κυμαινόταν στο 8%, ένα haircut της τάξης του 20-25% θα σήμαινε διαγραφή 130-160 δις. συνολικού χρέους των τριών αυτών χωρών, ενώ την ίδια ώρα ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα είχε απορροφήσει ομόλογα της τάξης των 490-520 δις ευρώ, αφού το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας υπολογίζεται στα 650 δις. ευρώ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ευρωπαϊκό τραπέζι έχει πέσει η πρόταση των διαθέσιμων κεφαλαίων του EFSF στα 500 δις. ευρώ.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης, η Ευρωζώνη δεν μπορεί να συνεχίσει να αποφεύγει να αντιμετωπίσει το δίλημμα του 2010: Είτε θα παραμείνει προσηλωμένη στον περιορισμένης ρευστότητας χαρακτήρα της, κάτι το οποίο ωστόσο καθιστά αναπόφευκτη μια χρεοκοπία, είτε κινείται προς την κατεύθυνση μιας δημοσιονομικής ένωσης με κοινές εγγυήσεις για το δημόσιο χρέος όλων των κρατών μελών. Η δεύτερη επιλογή, σύμφωνα με το εν λόγω report, αποτελεί μια επικίνδυνη επιλογή, η οποία θα άνοιγε το δρόμο σε διευρυμένες νομικές προκλήσεις…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών