γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Τις μέχρι πρότινος αμφίσημες προθέσεις της γερμανικής πλευράς επιβεβαίωσε η πολύωρη χθεσινή Σύνοδος Κορυφής της Ευρώπης, η οποία αν και προπαρασκευαστική της Συνόδου της 25ης Μαρτίου, ίσως ήταν αυτή η οποία έδωσε και τα περισσότερα μηνύματα για το μέλλον της Ευρώπης.
Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, χύθηκαν τόνοι μελάνης που περιέγραφαν τα σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης, και για τον χαρακτήρα της ευρωζώνης όταν θα λήξει αυτή η κρίση την οποία και πυροδότησε το ελληνικό πρόβλημα. Η Γερμανία απέδειξε χτες ότι θέλει το ευρώ, θέλει την ευρωζώνη, αλλά θέλει και να της δώσει και τον γερμανικό τρόπο λειτουργίας. Θέλει την πειθαρχία, την σύγκλιση, την άκαμπτη εποπτεία, τις κυρώσεις και τη λειρουγία – ρολόι, ώστε να μην υπάρξει στο μέλλον πιθανότητα να έχει να αντιμετωπίσει τα “κακά παιδιά” του Νότου.
Μετά από πλειάδα λεονταρισμών και προειδοποιήσεων, η Μέρκελ τελικά υπέκυψε στο να χαλαρώσει την “τιμωρία” της Ελλάδας και της Ιρλανδίας. Με τους όρους της βέβαια, αλλά αυτή η εξέλιξη ήταν μάλλον προδιαγεγραμένη την ώρα που η Γερμανία έχει καταστεί ο μεγαλύτερος αιμοδότης του συστήματος, από το οποίο θρέφει τη δυσκίνητη μεν, αλλά αποτελεσματική οικονομία της.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι χρειάστηκαν περίπου επτά μήνες μέχρι η Ευρώπη να διαπιστώσει ότι η προσωρινή λύση στο ελληνικό πρόβλημα δεν είχε δοθεί το Μάιο του 2010. Μέχρι πριν από λίγο διάστημα οι ανώτατοι αξιωματούχοι των Βρυξελλών θεωρούσαν ότι μέχρι το 2013 δεν θα τους απασχολούσε η Ελλάδα, και λοξοκοιτάζοντας παράλληλα στην Ιβηρική Χερσόνησο ώστε να μην μεταδοθεί η κρίση προς τα εκεί. Οι εξελίξεις όμως των τελευταίων ημερών, σε συνδυασμό με τη “συμβολή” των οίκων αξιολόγησης και τις προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έγινε αντιληπτό ότι τα “άκρα της Ευρώπης”, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, μπορούν να διαλύσουν το οικοδόμημα του ευρώ, το οποίο είναι τόσο αναγκαίο στη Γερμανία και στους δορυφόρους της.
Το “πληγωμένο” αίσθημα της γερμανικής πλευράς για τα λάθη που έκανε στο χειρισμό της κρίσης, τόνωσε η συμφωνία επί του “Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας”, το οποίο, σύμφωνα με τις βασικές αρχές που δημοσιοποιήθηκαν, πληροί τους όρους της μεγαλύτερης σύγκλισης και πειθαρχίας. Περιέχει μεταρρυθμίσεις για την αγορά εργασίας, το συνταξιοδοτικό σύστημα, την επιχειρηματική φορολογία, ενώ οι χώρες καλούνται να υιοθετήσουν μηχανισμούς που θα βάλουν «φρένο στο χρέος» και υποχρεώνονται να λάβουν μέτρα όταν το χρέος ξεπερνά ένα συγκεκριμένο όριο. Ιδιαίτερα ο τελευταίος όρος ήταν εξ' αρχής ζήτημα που η γερμανική πλευρά έθετε σε κάθε ευκαιρία, ενώ και οι χώρες – δορυφόροι της συνετάσσοντο προς αυτήν την κατεύθυνση.
Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, φάνηκε πως έκαναν ένα μικρό, αλλά σημαντικό βήμα για την πορεία προς την “κάθαρση”, τη δημοσιονομική προσαρμογή”, μειώνοντας ελαφρώς το επιτόκιο δανεισμού τους. Για τις “βαλτωμένες” οικονομίες των δύο αυτών χωρών οποιαδήποτε κίνηση ελάφρυνσης τους μπορεί να αποβεί καθοριστική για την αλλαγή του κλίματος εμπιστοσύνης, ένοιες οι οποίες έχουν ξεχαστεί την τελευταία διετία. Απομένει τώρα να δούμε τη συνέχεια η οποία όπως όλα δείχνουν θα δοθεί τη νύχτα της 25ης Μαρτίου.
Αλεξάνδρα Τόμπρα
www.bankingnews.gr
Μετά από πλειάδα λεονταρισμών και προειδοποιήσεων, η Μέρκελ τελικά υπέκυψε στο να χαλαρώσει την “τιμωρία” της Ελλάδας και της Ιρλανδίας. Με τους όρους της βέβαια, αλλά αυτή η εξέλιξη ήταν μάλλον προδιαγεγραμένη την ώρα που η Γερμανία έχει καταστεί ο μεγαλύτερος αιμοδότης του συστήματος, από το οποίο θρέφει τη δυσκίνητη μεν, αλλά αποτελεσματική οικονομία της.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι χρειάστηκαν περίπου επτά μήνες μέχρι η Ευρώπη να διαπιστώσει ότι η προσωρινή λύση στο ελληνικό πρόβλημα δεν είχε δοθεί το Μάιο του 2010. Μέχρι πριν από λίγο διάστημα οι ανώτατοι αξιωματούχοι των Βρυξελλών θεωρούσαν ότι μέχρι το 2013 δεν θα τους απασχολούσε η Ελλάδα, και λοξοκοιτάζοντας παράλληλα στην Ιβηρική Χερσόνησο ώστε να μην μεταδοθεί η κρίση προς τα εκεί. Οι εξελίξεις όμως των τελευταίων ημερών, σε συνδυασμό με τη “συμβολή” των οίκων αξιολόγησης και τις προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έγινε αντιληπτό ότι τα “άκρα της Ευρώπης”, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, μπορούν να διαλύσουν το οικοδόμημα του ευρώ, το οποίο είναι τόσο αναγκαίο στη Γερμανία και στους δορυφόρους της.
Το “πληγωμένο” αίσθημα της γερμανικής πλευράς για τα λάθη που έκανε στο χειρισμό της κρίσης, τόνωσε η συμφωνία επί του “Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας”, το οποίο, σύμφωνα με τις βασικές αρχές που δημοσιοποιήθηκαν, πληροί τους όρους της μεγαλύτερης σύγκλισης και πειθαρχίας. Περιέχει μεταρρυθμίσεις για την αγορά εργασίας, το συνταξιοδοτικό σύστημα, την επιχειρηματική φορολογία, ενώ οι χώρες καλούνται να υιοθετήσουν μηχανισμούς που θα βάλουν «φρένο στο χρέος» και υποχρεώνονται να λάβουν μέτρα όταν το χρέος ξεπερνά ένα συγκεκριμένο όριο. Ιδιαίτερα ο τελευταίος όρος ήταν εξ' αρχής ζήτημα που η γερμανική πλευρά έθετε σε κάθε ευκαιρία, ενώ και οι χώρες – δορυφόροι της συνετάσσοντο προς αυτήν την κατεύθυνση.
Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, φάνηκε πως έκαναν ένα μικρό, αλλά σημαντικό βήμα για την πορεία προς την “κάθαρση”, τη δημοσιονομική προσαρμογή”, μειώνοντας ελαφρώς το επιτόκιο δανεισμού τους. Για τις “βαλτωμένες” οικονομίες των δύο αυτών χωρών οποιαδήποτε κίνηση ελάφρυνσης τους μπορεί να αποβεί καθοριστική για την αλλαγή του κλίματος εμπιστοσύνης, ένοιες οι οποίες έχουν ξεχαστεί την τελευταία διετία. Απομένει τώρα να δούμε τη συνέχεια η οποία όπως όλα δείχνουν θα δοθεί τη νύχτα της 25ης Μαρτίου.
Αλεξάνδρα Τόμπρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών