γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, Αμερική και Ευρώπη κυριάρχησαν στο οικονομικό στερέωμα, η κάθε μια με την πολιτική της. Στη δημοσιονομική κρίση, που ξέσπασε το 2008 (από τις ΗΠΑ και τη Lehman), το δημοσιονομικό αυτό «δίπολο» εφαρμόζει για ακόμη μια φορά τη δική του ξεχωριστή πολιτική…
Ποσοτική χαλάρωση… το λένε οι Αμερικάνοι και πρόκειται για ένα πρόγραμμα «αποσυμπίεσης» της οικονομίας με δύο γύρους, έως τώρα, αγοράς ομολόγων, συνολικού ύψους 2,6 τρις δολαρίων από την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, Federal Reserve (aka το μονοπάτι της «κακίας»). Σημειώνεται ότι τα επιτόκια της τελευταίας είναι μηδαμινά, και για την ακρίβεια έχουν εύρος μεταξύ 0-0,25% (!), γεγονός που ευνοεί τις πληθωριστικές πιέσεις.
Πολιτική λιτότητας… για τους Ευρωπαίους ορίζεται το σύστημα εκείνο βάση του οποίου αντιμετωπίζουμε το χρέος με απανωτά, πολλαπλά μέτρα οικονομικής «σύσφιξης» και με παράλληλη αύξηση των επιτοκίων στο 1,25% (από 1% προηγουμένως), με σκοπό να μειωθεί ο πληθωρισμός (aka το μονοπάτι της «αρετής»)
Τα μεν και τα δε
Το αμερικανικό πρόγραμμα θέτει σε δεύτερη μοίρα την συγκράτηση του πληθωρισμού, ο οποίος διαμορφώνεται ήδη σε υψηλά επίπεδα. Καλή η ρευστότητα αλλά με όριο… Και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν με την ψήφιση προϋπολογισμού, ο οποίος αναμένεται να περιέχει… spending cuts, προκειμένου να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Το ευρωπαϊκό μοντέλο πολιτικής στην προσπάθεια του να μειώσει έλλειμμα και χρέος και να ομογενοποιήσει τα συστατικά-κράτη της Ευρωζώνης, εφαρμόζει σκληρή λιτότητα καταπνίγοντας την επιχειρηματικής δραστηριότητα και τα εισοδήματα των καταναλωτών, με αποτέλεσμα να καθίσταται η ανάκαμψη εξαιρετικά δύσκολη.
Η Ελλάδα
Η ιστορία απέδειξε ότι μέσα σε ένα πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας και «αρετής» η χώρα μας δεν κατόρθωσε να ανακάμψει και το έλλειμμα της αυξάνεται συνεχώς. Οι περικοπές, τα νέα μέτρα και τα μνημόνια έφεραν την αναδιάρθρωση στην πόρτα της κυβέρνησης, η οποία στρώνει στην επιμήκυνση κόκκινο χαλί και καλεί το haircut να πατήσει επί.. πτωμάτων…
Μήπως ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της… «κακίας»;;; Μήπως ήρθε η στιγμή να σταματήσουμε την έλευση νέων μέτρων και να δοκιμάσουμε τα αποτελέσματα λίγης παραπάνω χαλάρωσης; Εξάλλου, και αν αποτύχει, τι είχαμε, τι χάσαμε; Η λιτότητα μας έφερε στο σημείο που βρισκόμαστε…
Είναι φανερό ότι μέσα σε ένα δημοσιονομικό περιβάλλον όπως το αμερικανικό η οικονομική δραστηριότητα έχει αρχίσει να ανακάμπτει, ενώ νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται, η κατανάλωση αποκαθίσταται σταδιακά, και, ως αποτέλεσμα, η άνοδος των εσόδων του κράτους προοικονομεί τη μείωση των ελλειμμάτων.
Μέτρον άριστον… έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και δεν είχαν καθόλου άδικο. Δεν εννοούσαν να χαθούμε στα μονοπάτια της ρευστότητας, όπως κάνουν οι Αμερικάνοι, αλλά ούτε και να αυθυποβαλλόμαστε σε μια κατάσταση, στην οποία η ανάκαμψη φαντάζει, στο τέλος της ημέρας, όνειρο θερινής νυκτός…
Σκεφτείτε το…
Μίνα Κωστοπούλου
www.bankingnews.gr
Πολιτική λιτότητας… για τους Ευρωπαίους ορίζεται το σύστημα εκείνο βάση του οποίου αντιμετωπίζουμε το χρέος με απανωτά, πολλαπλά μέτρα οικονομικής «σύσφιξης» και με παράλληλη αύξηση των επιτοκίων στο 1,25% (από 1% προηγουμένως), με σκοπό να μειωθεί ο πληθωρισμός (aka το μονοπάτι της «αρετής»)
Τα μεν και τα δε
Το αμερικανικό πρόγραμμα θέτει σε δεύτερη μοίρα την συγκράτηση του πληθωρισμού, ο οποίος διαμορφώνεται ήδη σε υψηλά επίπεδα. Καλή η ρευστότητα αλλά με όριο… Και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν με την ψήφιση προϋπολογισμού, ο οποίος αναμένεται να περιέχει… spending cuts, προκειμένου να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Το ευρωπαϊκό μοντέλο πολιτικής στην προσπάθεια του να μειώσει έλλειμμα και χρέος και να ομογενοποιήσει τα συστατικά-κράτη της Ευρωζώνης, εφαρμόζει σκληρή λιτότητα καταπνίγοντας την επιχειρηματικής δραστηριότητα και τα εισοδήματα των καταναλωτών, με αποτέλεσμα να καθίσταται η ανάκαμψη εξαιρετικά δύσκολη.
Η Ελλάδα
Η ιστορία απέδειξε ότι μέσα σε ένα πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας και «αρετής» η χώρα μας δεν κατόρθωσε να ανακάμψει και το έλλειμμα της αυξάνεται συνεχώς. Οι περικοπές, τα νέα μέτρα και τα μνημόνια έφεραν την αναδιάρθρωση στην πόρτα της κυβέρνησης, η οποία στρώνει στην επιμήκυνση κόκκινο χαλί και καλεί το haircut να πατήσει επί.. πτωμάτων…
Μήπως ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της… «κακίας»;;; Μήπως ήρθε η στιγμή να σταματήσουμε την έλευση νέων μέτρων και να δοκιμάσουμε τα αποτελέσματα λίγης παραπάνω χαλάρωσης; Εξάλλου, και αν αποτύχει, τι είχαμε, τι χάσαμε; Η λιτότητα μας έφερε στο σημείο που βρισκόμαστε…
Είναι φανερό ότι μέσα σε ένα δημοσιονομικό περιβάλλον όπως το αμερικανικό η οικονομική δραστηριότητα έχει αρχίσει να ανακάμπτει, ενώ νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται, η κατανάλωση αποκαθίσταται σταδιακά, και, ως αποτέλεσμα, η άνοδος των εσόδων του κράτους προοικονομεί τη μείωση των ελλειμμάτων.
Μέτρον άριστον… έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και δεν είχαν καθόλου άδικο. Δεν εννοούσαν να χαθούμε στα μονοπάτια της ρευστότητας, όπως κάνουν οι Αμερικάνοι, αλλά ούτε και να αυθυποβαλλόμαστε σε μια κατάσταση, στην οποία η ανάκαμψη φαντάζει, στο τέλος της ημέρας, όνειρο θερινής νυκτός…
Σκεφτείτε το…
Μίνα Κωστοπούλου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών