γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Κατ' αρχάς καμία πρόταση για ελεγχόμενη πτώχευση δεν είναι επικίνδυνη ανέφερε από τις Βρυξέλλες ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος Γ Παπακωνσταντίνου.
Για πρώτη φορά εμμέσως πλην σαφώς η κυβέρνηση αφήνει παράθυρο για ελεγχόμενη πτώχευση σχέδιο που φαίνεται ότι έχει επεξεργαστεί η Γερμανία....
Σε ερώτηση που τέθηκε μετά την συνεδρίαση του Ecofin προς τον κ Παπακωνταντίνου, υπάρχει μια μεγάλη φιλολογία γύρω από τη γερμανική πρόταση για ελεγχόμενη πτώχευση. Πόσο πραγματικά «επικίνδυνη» είναι αυτή η πρόταση και πως το βλέπετε ο υπουργός απάντησε "κατ’ αρχάς, καμία πρόταση για ελεγχόμενη πτώχευση δεν είναι επικίνδυνη για την Ελλάδα, εφόσον η Ελλάδα κάνει αυτά που πρέπει να κάνει και ακολουθεί το πρόγραμμα, στο οποίο δεσμεύτηκε. Δεύτερον, η πρόταση όπως είχε διατυπωθεί από τη Γερμανία, σε συνδυασμό με μια ευρύτερη συζήτηση για ένα μόνιμο μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων, δεν έχει συζητηθεί σε βάθος. Πρέπει, όμως, να πω ότι σε πρώτη ανάγνωση δεν έχει και την πλειοψηφία των χωρών γύρω από το τραπέζι....
Για πρώτη φορά εμμέσως πλην σαφώς η κυβέρνηση αφήνει παράθυρο για ελεγχόμενη πτώχευση σχέδιο που φαίνεται ότι έχει επεξεργαστεί η Γερμανία....
Σε ερώτηση που τέθηκε μετά την συνεδρίαση του Ecofin προς τον κ Παπακωνταντίνου, υπάρχει μια μεγάλη φιλολογία γύρω από τη γερμανική πρόταση για ελεγχόμενη πτώχευση. Πόσο πραγματικά «επικίνδυνη» είναι αυτή η πρόταση και πως το βλέπετε ο υπουργός απάντησε "κατ’ αρχάς, καμία πρόταση για ελεγχόμενη πτώχευση δεν είναι επικίνδυνη για την Ελλάδα, εφόσον η Ελλάδα κάνει αυτά που πρέπει να κάνει και ακολουθεί το πρόγραμμα, στο οποίο δεσμεύτηκε. Δεύτερον, η πρόταση όπως είχε διατυπωθεί από τη Γερμανία, σε συνδυασμό με μια ευρύτερη συζήτηση για ένα μόνιμο μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων, δεν έχει συζητηθεί σε βάθος. Πρέπει, όμως, να πω ότι σε πρώτη ανάγνωση δεν έχει και την πλειοψηφία των χωρών γύρω από το τραπέζι....
Πρόσφατα το www.bankingnews.gr είχε αναφέρει ότι η Ελλάδα εξετάζει ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρέους της κατά τα πρότυπα της Ουρουγουάης με επιμήκυνση του χρέους κατά 2-4 χρόνια.
Συγεκριμένα την αναδιάρθρωση του χρέους μέσω της διαδικασίας της επιμήκυνσης κατά 2 έως 4 χρόνια φαίνεται ότι έχουν εισηγηθεί στην κυβέρνηση ορισμένοι ξένοι οίκοι.
Μάλιστα μια πρόταση που έχει υποβληθεί ή συζητηθεί είναι να υπάρξει χρονική επιμήκυνση του χρέους.
Το ελληνικό δημόσιο όχι ερήμην των πιστωτών αλλά σε συνεργασία μαζί τους θα τους ζητήσει να αποδεχθούν μια αναδιάρθρωση χρέους 2 έως 4 ετών.
Ως πιστωτές νοούνται τα 50 με 52 δις ευρώ που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες, περίπου 10 δις ευρώ τα ταμεία, 40 δις ευρώ η ΕΚΤ και τα υπόλοιπα 210 δις ευρώ βρίσκονται σε χαρτοφυλάκια διεθνών επενδυτών πάνω από 2000 ξένοι φέρονται να κατέχουν ελληνικά ομόλογα.
Όμως το σχέδιο αυτό για να καταστεί αποδεκτό θα πρέπει η Ελλάδα να έχει δείξει σοβαρά δείγματα γραφής.
Πρακτικά το σχέδιο αναδιάρθρωσης θα υλοποιηθεί αν η οικονομία πάει καλά καθώς τότε οι πιστωτές θα έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην Ελλάδα ότι δεν θα χάσουν τα χρήματα τους.
Επίσης αυτού του είδους η αναδιάρθρωση έχει ένα πλεονέκτημα δεν αποκόβει όπως την περίπτωση της Αργεντινής από τις διεθνείς αγορές.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να υλοποιήσει haircut 50% και τα 310 δις ευρώ χρέους να διαμορφώνοντα στα 155 δις ευρώ.
Τεράστια βοήθεια για την χώρα αλλά η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ξαναδανεισθεί η Αργεντινή έκανε ακριβώς 114 μήνες περίπου 9,5 χρόνια ώστε να μπορέσει να βγει εκ νέου στις αγορές.
Η επιμήκυνση του χρέους μέσω προσυμφωνίας με τους πιστωτές αποτελεί την βέλτιστη λύση για την Ελλάδα.
Πρόσφατα το www.bankingnew.gr είχε αναφέρει ότι ενώ η ελληνική κυβέρνηση, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι απανταχού αναλυτές διαβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει χωρίς την αναδιάρθρωση χρέους, η πορεία του ελληνικού spread δείχνει ότι οι αγορές όχι μόνο δε λαβαίνουν υπόψη αυτές τις διαβεβαιώσεις, αλλά δείχνουν να οδηγούν την Ελλάδα αργά αλλά σταθερά σε δύσκολη θέση όταν θα επανατοποθετηθεί στην αγορά με τη λήξη του προγράμματος ΔΝΤ/ΕΕ.....
Οι συγκρίσεις της ελληνικής οικονομίας με αυτή της Αργεντινής πολλαπλασιάζονται με ασύλληπτο ρυθμό στα ξένα κυρίως μέσα ενημέρωσης, αναγάγοντας τις μνήμες των επενδυτών στην πορεία προς τη χρεοκοπία. Η περίπτωση της Αργεντινής, όπου το πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν στάθηκε ικανό να αποτρέψει την τελική χρεοκοπία της χώρας, θεωρείται τουλάχιστον αποθαρρυντική για την Ελλάδα. Ωστόσο, αν μείνουμε στη Λατινική Αμερική, η περίπτωση της Ουρουγουάης φαίνεται ελκυστική και αποτελεσματική.
Στην περίπτωση της Ουρουγουάης η ρωσική χρεοκοπία του 1998 επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο έβλεπαν τις αναδυόμενες οικονομίες οι ξένοι επενδυτές, ενώ η μετάδοση της κρίσης της Αργεντινής, μετά το 2001, επηρέασε καίρια την οικονομία της χώρας. Το 2003, η Ουρουγουάη βρέθηκε να παλεύει με ένα χρέος της τάξης των 11,4 δισ. δολαρίων, που ισοδυναμούσε στο 90% του ΑΕΠ της.
Η Ουρουγουάη ωστόσο επέδειξε μία πρωτοφανή διαπραγματευτική ικανότητα απέναντι στους πιστωτές της, καθώς κατάφερε να πείσει τους κατόχους των ομολόγων της να δεχτούν την επιμήκυνση της λήξης των τίτλων και να εγγράψουν ζημιές 13% κατά μέσο όρο. Μόλις πέντε μήνες μετά την αναδιάρθρωση του χρέους της, η χώρα επέστρεψε στις διεθνείς αγορές ομολόγων, οι οποίες την υποδέχτηκαν με χαμηλό κόστος δανεισμού. Η Ουρουγουάη είχε καταφέρει να αναδιαρθρώσει το 2003 το χρέος της χωρίς να προχωρήσει σε στάση πληρωμών, με μια πενταετή επιμήκυνση της καταληκτικής ημερομηνίας των ομολόγων, με σημαντικό όφελος σε όρους καθαρής παρούσας αξίας για τη χώρα.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η φημολογία για το αν καταφέρει να ανταπεξέλθει στα υψηλά επίπεδα χρέους της σίγουρα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Ωστόσο, η συγκέντρωση μέρους ελληνικών ομολόγων στα χέρια της ΕΚΤ, θα είναι μία θετική κατά τα άλλα εξέλιξη, καθώς μειώνεται ο αριθμός των πιστωτών της χώρας.
www.bankingnews.gr
Συγεκριμένα την αναδιάρθρωση του χρέους μέσω της διαδικασίας της επιμήκυνσης κατά 2 έως 4 χρόνια φαίνεται ότι έχουν εισηγηθεί στην κυβέρνηση ορισμένοι ξένοι οίκοι.
Μάλιστα μια πρόταση που έχει υποβληθεί ή συζητηθεί είναι να υπάρξει χρονική επιμήκυνση του χρέους.
Το ελληνικό δημόσιο όχι ερήμην των πιστωτών αλλά σε συνεργασία μαζί τους θα τους ζητήσει να αποδεχθούν μια αναδιάρθρωση χρέους 2 έως 4 ετών.
Ως πιστωτές νοούνται τα 50 με 52 δις ευρώ που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες, περίπου 10 δις ευρώ τα ταμεία, 40 δις ευρώ η ΕΚΤ και τα υπόλοιπα 210 δις ευρώ βρίσκονται σε χαρτοφυλάκια διεθνών επενδυτών πάνω από 2000 ξένοι φέρονται να κατέχουν ελληνικά ομόλογα.
Όμως το σχέδιο αυτό για να καταστεί αποδεκτό θα πρέπει η Ελλάδα να έχει δείξει σοβαρά δείγματα γραφής.
Πρακτικά το σχέδιο αναδιάρθρωσης θα υλοποιηθεί αν η οικονομία πάει καλά καθώς τότε οι πιστωτές θα έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην Ελλάδα ότι δεν θα χάσουν τα χρήματα τους.
Επίσης αυτού του είδους η αναδιάρθρωση έχει ένα πλεονέκτημα δεν αποκόβει όπως την περίπτωση της Αργεντινής από τις διεθνείς αγορές.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να υλοποιήσει haircut 50% και τα 310 δις ευρώ χρέους να διαμορφώνοντα στα 155 δις ευρώ.
Τεράστια βοήθεια για την χώρα αλλά η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ξαναδανεισθεί η Αργεντινή έκανε ακριβώς 114 μήνες περίπου 9,5 χρόνια ώστε να μπορέσει να βγει εκ νέου στις αγορές.
Η επιμήκυνση του χρέους μέσω προσυμφωνίας με τους πιστωτές αποτελεί την βέλτιστη λύση για την Ελλάδα.
Πρόσφατα το www.bankingnew.gr είχε αναφέρει ότι ενώ η ελληνική κυβέρνηση, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι απανταχού αναλυτές διαβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει χωρίς την αναδιάρθρωση χρέους, η πορεία του ελληνικού spread δείχνει ότι οι αγορές όχι μόνο δε λαβαίνουν υπόψη αυτές τις διαβεβαιώσεις, αλλά δείχνουν να οδηγούν την Ελλάδα αργά αλλά σταθερά σε δύσκολη θέση όταν θα επανατοποθετηθεί στην αγορά με τη λήξη του προγράμματος ΔΝΤ/ΕΕ.....
Οι συγκρίσεις της ελληνικής οικονομίας με αυτή της Αργεντινής πολλαπλασιάζονται με ασύλληπτο ρυθμό στα ξένα κυρίως μέσα ενημέρωσης, αναγάγοντας τις μνήμες των επενδυτών στην πορεία προς τη χρεοκοπία. Η περίπτωση της Αργεντινής, όπου το πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν στάθηκε ικανό να αποτρέψει την τελική χρεοκοπία της χώρας, θεωρείται τουλάχιστον αποθαρρυντική για την Ελλάδα. Ωστόσο, αν μείνουμε στη Λατινική Αμερική, η περίπτωση της Ουρουγουάης φαίνεται ελκυστική και αποτελεσματική.
Στην περίπτωση της Ουρουγουάης η ρωσική χρεοκοπία του 1998 επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο έβλεπαν τις αναδυόμενες οικονομίες οι ξένοι επενδυτές, ενώ η μετάδοση της κρίσης της Αργεντινής, μετά το 2001, επηρέασε καίρια την οικονομία της χώρας. Το 2003, η Ουρουγουάη βρέθηκε να παλεύει με ένα χρέος της τάξης των 11,4 δισ. δολαρίων, που ισοδυναμούσε στο 90% του ΑΕΠ της.
Η Ουρουγουάη ωστόσο επέδειξε μία πρωτοφανή διαπραγματευτική ικανότητα απέναντι στους πιστωτές της, καθώς κατάφερε να πείσει τους κατόχους των ομολόγων της να δεχτούν την επιμήκυνση της λήξης των τίτλων και να εγγράψουν ζημιές 13% κατά μέσο όρο. Μόλις πέντε μήνες μετά την αναδιάρθρωση του χρέους της, η χώρα επέστρεψε στις διεθνείς αγορές ομολόγων, οι οποίες την υποδέχτηκαν με χαμηλό κόστος δανεισμού. Η Ουρουγουάη είχε καταφέρει να αναδιαρθρώσει το 2003 το χρέος της χωρίς να προχωρήσει σε στάση πληρωμών, με μια πενταετή επιμήκυνση της καταληκτικής ημερομηνίας των ομολόγων, με σημαντικό όφελος σε όρους καθαρής παρούσας αξίας για τη χώρα.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η φημολογία για το αν καταφέρει να ανταπεξέλθει στα υψηλά επίπεδα χρέους της σίγουρα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Ωστόσο, η συγκέντρωση μέρους ελληνικών ομολόγων στα χέρια της ΕΚΤ, θα είναι μία θετική κατά τα άλλα εξέλιξη, καθώς μειώνεται ο αριθμός των πιστωτών της χώρας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών