γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Κρίσιμη καμπή στην ευρωπαϊκή ιστορία αναμένεται να είναι η ανακοίνωση που αναμένεται από την Κομισιόν για το σχέδιο πάνω στο οποίο θα στηριχθεί η μεγάλη τραπεζική μεταρρύθμιση.
Σύμφωνα με ανάλυση των Alex Barker και Quentin Peel των Financial Times, δεδομένου ότι έχει διαρρεύσει ένα προσχέδιο των προτάσεων, το οποίο συνάντησε αρκετές αντιδράσεις, η αυριανή συζήτηση στο Κολέγιο των Επιτρόπων κάθε άλλο παρά ήρεμη θα είναι.
Μέρος του προσχέδιου διέρρευσε πριν από μερικές εβδομάδες και προβλέπει πολύ μεγάλη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), μετά και τις αποφάσεις που έλαβε η Σύνοδος Κορυφής του Ιουνίου.
Υπενθυμίζεται ότ οι ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν τη δημιουργία ενός κοινού επόπτη του τραπεζικού τομέα ως κομμάτι μίας ευρύτερης συμφωνίας βάσει της οποίας ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) θα μπορεί να δανείζει απευθείας τις ευρωπαϊκές τράπεζες, με αποτέλεσμα οι ζημίες που προέρχονται από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να μην εγγράφονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς, αλλά στους ισολογισμούς των τραπεζών.
Η ΕΚΤ θα μπορεί να διενεργεί ελέγχους και ακόμα και να ανακαλεί τις άδειες λειτουργίας τραπεζών, εφόσον το κρίνει σκόπιμο, όμως το Βερολίνο αναμένεται να αντιδράσει σε αυτή τη συνθήκηκαθώς θα αφορά και τις 6.000 τράπεζες της ευρωζώνης.
Από τα 6.000 πιστωτικά ιδρύματα, περίπου 2.000 έχουν έδρα τη Γερμανία, αλλά είναι πολύ μικρού μεγέθους και με αρκετά κεφαλαιακά προβλήματα.
Σε αυτό το σημείο, τις πιο έντονες ανησυχίες τις έχει εκφράσει η Γερμανία. Το Βερολίνο έχει ουσιώδεις ανησυχίες για την πρόταση της Κομισιόν: για το ευρύ φάσμα των τραπεζών που καλύπτονται, τον μεγάλο βαθμό συγκεντρωτισμού και για τον ταχύ ρυθμό καθώς και τη σειρά της εφαρμογής.
Στη Γερμανία, περιφερειακές δημόσιες τράπεζες προσπαθούν να αποφύγουν τον ευρωπαϊκό έλεγχο, καθώς θα επιβληθούν αυστηρότεροι έλεγχοι, θίγοντας τα τοπικά συμφέροντα και τους επιχειρηματικούς δεσμούς. Μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η πρόταση του επιτρόπου Μ. Barnier είναι ένα είδος επίθεσης στο γερμανικό οικονομικό μοντέλο.
Έτσι, εξηγείται και η γερμανική ρητορική να περιοριστεί ο έλεγχος της ΕΚΤ στις αυστηρά συστημικές τράπεζες, με τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, W. Schaeuble και τους υπόλοιπους Γερμανούς τραπεζίτες να βλέπουν το θέμα από την προοπτική της πολιτικής ανταγωνισμού και όχι της χρηματοοικονομικής σταθερότητας. Φοβούνται με άλλα λόγια ότι θα είναι ένα πλήγμα στη δική τους ανταγωνιστικότητα, δίνοντας έτσι προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα και όχι στο κοινό καλό της ευρωζώνης. Άλλωστε ήταν σαφής ο Michel Barnier, όταν δήλωνε ότι είναι παράλογο να περιοριστεί το σύστημα τραπεζικής εποπτείας μόνο στις μεγαλύτερες τράπεζες. Αν παραδειγματιστούμε από τις περιπτώσεις της Northern Rock, της Dexia και της Bankia , το πρόβλημα τελικά δεν είναι τόσο οι μεγαλύτερες τράπεζες της ευρωζώνης, όσο οι αναρίθμητες τοπικές τράπεζες με χαμηλή κεφαλαιοποίηση.
Για το Βερολίνο είναι πιο πρακτική πρόταση να ελέγχει άμεσα η ΕΚΤ 60 τράπεζες και να θέσει κανόνες εποπτείας για τις υπόλοιπες. Αυτή η διαμαρτυρία καθρεφτίζει τη βαθύτερη ανησυχία στη Γερμανία σχετικά με παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, ειδικά στο δίκτυο των πολιτικά σημαντικών αποταμιευτικών τραπεζών.
Αν καταφέρουν οι Ευρωπαίοι να πείσουν τους Γερμανούς ότι η εφαρμογή του σχεδίου θα σημαίνει τη δημιουργία μιας ενιαίας αρχής εκκαθαρίσεων - την οποία ο Μ. Barnier σκοπεύει να προτείνει τον επόμενο χρονο, τότε η ευρωζώνη θα είναι σε πολύ καλό δρόμο, σύμφωνα με τους δύο αναλυτές.
www.bankingnews.gr
Μέρος του προσχέδιου διέρρευσε πριν από μερικές εβδομάδες και προβλέπει πολύ μεγάλη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), μετά και τις αποφάσεις που έλαβε η Σύνοδος Κορυφής του Ιουνίου.
Υπενθυμίζεται ότ οι ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν τη δημιουργία ενός κοινού επόπτη του τραπεζικού τομέα ως κομμάτι μίας ευρύτερης συμφωνίας βάσει της οποίας ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) θα μπορεί να δανείζει απευθείας τις ευρωπαϊκές τράπεζες, με αποτέλεσμα οι ζημίες που προέρχονται από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να μην εγγράφονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς, αλλά στους ισολογισμούς των τραπεζών.
Η ΕΚΤ θα μπορεί να διενεργεί ελέγχους και ακόμα και να ανακαλεί τις άδειες λειτουργίας τραπεζών, εφόσον το κρίνει σκόπιμο, όμως το Βερολίνο αναμένεται να αντιδράσει σε αυτή τη συνθήκηκαθώς θα αφορά και τις 6.000 τράπεζες της ευρωζώνης.
Από τα 6.000 πιστωτικά ιδρύματα, περίπου 2.000 έχουν έδρα τη Γερμανία, αλλά είναι πολύ μικρού μεγέθους και με αρκετά κεφαλαιακά προβλήματα.
Σε αυτό το σημείο, τις πιο έντονες ανησυχίες τις έχει εκφράσει η Γερμανία. Το Βερολίνο έχει ουσιώδεις ανησυχίες για την πρόταση της Κομισιόν: για το ευρύ φάσμα των τραπεζών που καλύπτονται, τον μεγάλο βαθμό συγκεντρωτισμού και για τον ταχύ ρυθμό καθώς και τη σειρά της εφαρμογής.
Στη Γερμανία, περιφερειακές δημόσιες τράπεζες προσπαθούν να αποφύγουν τον ευρωπαϊκό έλεγχο, καθώς θα επιβληθούν αυστηρότεροι έλεγχοι, θίγοντας τα τοπικά συμφέροντα και τους επιχειρηματικούς δεσμούς. Μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η πρόταση του επιτρόπου Μ. Barnier είναι ένα είδος επίθεσης στο γερμανικό οικονομικό μοντέλο.
Έτσι, εξηγείται και η γερμανική ρητορική να περιοριστεί ο έλεγχος της ΕΚΤ στις αυστηρά συστημικές τράπεζες, με τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, W. Schaeuble και τους υπόλοιπους Γερμανούς τραπεζίτες να βλέπουν το θέμα από την προοπτική της πολιτικής ανταγωνισμού και όχι της χρηματοοικονομικής σταθερότητας. Φοβούνται με άλλα λόγια ότι θα είναι ένα πλήγμα στη δική τους ανταγωνιστικότητα, δίνοντας έτσι προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα και όχι στο κοινό καλό της ευρωζώνης. Άλλωστε ήταν σαφής ο Michel Barnier, όταν δήλωνε ότι είναι παράλογο να περιοριστεί το σύστημα τραπεζικής εποπτείας μόνο στις μεγαλύτερες τράπεζες. Αν παραδειγματιστούμε από τις περιπτώσεις της Northern Rock, της Dexia και της Bankia , το πρόβλημα τελικά δεν είναι τόσο οι μεγαλύτερες τράπεζες της ευρωζώνης, όσο οι αναρίθμητες τοπικές τράπεζες με χαμηλή κεφαλαιοποίηση.
Για το Βερολίνο είναι πιο πρακτική πρόταση να ελέγχει άμεσα η ΕΚΤ 60 τράπεζες και να θέσει κανόνες εποπτείας για τις υπόλοιπες. Αυτή η διαμαρτυρία καθρεφτίζει τη βαθύτερη ανησυχία στη Γερμανία σχετικά με παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, ειδικά στο δίκτυο των πολιτικά σημαντικών αποταμιευτικών τραπεζών.
Αν καταφέρουν οι Ευρωπαίοι να πείσουν τους Γερμανούς ότι η εφαρμογή του σχεδίου θα σημαίνει τη δημιουργία μιας ενιαίας αρχής εκκαθαρίσεων - την οποία ο Μ. Barnier σκοπεύει να προτείνει τον επόμενο χρονο, τότε η ευρωζώνη θα είναι σε πολύ καλό δρόμο, σύμφωνα με τους δύο αναλυτές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών