γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Έκπληξη προκάλεσαν οι σημερινές… σπασμωδικές δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών, Γ. Στουρνάρα, ότι το πακέτο των μέτρων πρέπει πρώτα να εγκριθεί από τους «εταίρους» μας, δηλαδή την Τρόικα και τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης. Ήταν ακόμη μία επιβεβαίωση ότι το κλίμα της αμφισβήτησης τόσο για τη χώρα μας όσο και για την ίδια την κυβέρνηση φαίνεται πως είναι έντονο, παρά το γεγονός ότι ο πυρήνας της Ευρωζώνης έχει δηλώσει ότι θέλει την Ελλάδα μέσα στη ζώνη του κοινού νομίσματος.
Με το πακέτο των μέτρων να… «κλείνει» από τις αρχές Αυγούστου, στο τέλος του Σεπτεμβρίου παραμένουν ανοιχτά ακόμη κρίσιμα ζητήματα, ενώ στις 8 Οκτωβρίου, στο Eurogroup, θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να παρουσιάσει προς έγκριση στους Ευρωπαίους τις λεπτομέρειες και μετά να καταθέσει το πακέτο προς ψήφιση στη Βουλή. Όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών, μετά τη σημερινή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών της κυβέρνησης, το πακέτο πρέπει πρώτα να εγκριθεί από τους «εταίρους» μας, δηλαδή την Τρόικα και τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης.
Η δήλωση αυτή όμως κρύβει δύο πολύ σημαντικές παραμέτρους. Από τη μία μεριά, το προφανές, ότι εάν το πακέτο δεν εγκριθεί από τους εταίρους δεν κατατίθεται προς ψήφιση στη Βουλή. Δηλαδή μεγαλύτερη σημασία έχει να λάβει το «ok» από τους δανειστές από ότι από τους αντιπροσώπους του ελληνικού λαού. Από την άλλη, η αβεβαιότητα και η αμφισβήτηση που υπάρχει γύρω από την ικανότητα της κυβέρνησης όχι μόνο να εφαρμόσει, αλλά και απλά να παρουσιάσει ένα πακέτο μέτρων, υποχρεώνει την προέγκριση του από την Τρόικα και τους Ευρωπαίους.
Οι όροι με τους οποίους αντιμετωπίζεται η χώρα μας όχι μόνο δεν έχουν βελτιωθεί, αλλά έχουν αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο. Πλέον, ακόμη και τα κοινώς αναγνωσμένα μέτρα φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά για να πείσουν τους δανειστές για τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, αν και μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι μπορεί η διαδικασία αυτή να αποτελεί μία πιο δραστική αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος ενόψει της συζήτησης για την παροχή 2ετούς παράτασης στο πρόγραμμα προσαρμογής. Σε περίπτωση που οι Ευρωπαίοι συζητήσουν να δώσουν αυτά τα πολυπόθητα 2 χρόνια παράτασης, σαφώς θα θέλουν να εξασφαλίσουν τα αποτελέσματα των μέτρων που προωθούνται.
Από την άλλη μεριά όμως, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ακόμη και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, δεν έχουν μία κοινή θέση για την κατεύθυνση που θα πρέπει να δοθεί στο ελληνικό πρόγραμμα. Τα ήδη 2μιση χρόνια λιτότητας έχουν καταβαραθρώσει όχι μόνο το ΑΕΠ της χώρας, αλλά και την επιχειρηματική και καταναλωτική εμπιστοσύνη, με το σπιράλ που δημιουργείται να καταλήγει σε αδιέξοδο. Ήδη τα δύο στρατόπεδα στην Ευρώπη, αυτό που θέλει ανάπτυξη και αυτό που θέλει λιτότητα, έχουν λάβει θέσεις μάχης, καθώς η κρίση «ακουμπά» ζωτικά «όργανα» της ευρωζώνης.
Επιπλέον, μεγαλύτερη είναι και η αβεβαιότητα για το ύψος του πακέτου. Αρχικά, το ποσό τοποθετούνταν στα 11,6 δισ. ευρώ, αλλά ο πήχης φαίνεται ότι ανεβαίνει επικίνδυνα, απειλώντας άμεσα την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Στα 11,6 δισ. ευρώ λοιπόν προστίθενται και άλλα 2 δισ. ευρώ από φορολογικά έσοδα, ενώ η μεγαλύτερη του αναμενομένου ύφεση, μπορεί να προσθέσει άλλο 1 δισ. μέτρα. Η συνεχής αποτυχία των σχεδιαστών της δημοσιονομικής προσαρμογής να εκτιμήσουν σωστά τα αποτελέσματα των μέτρων που λαμβάνονται βαραίνει ακόμη περισσότερο το κλίμα για τη χώρα μας. Από το πρώτο Μνημόνιο κιόλας, κανένας ποσοτικός στόχος δεν έχει επιτευχθεί, αφού καμία πρόβλεψη δεν επιβεβαιώθηκε, εντείνοντας τη σύγχυση που επικρατεί. Παράλληλα, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο επιβολής ρητρών ποινής για την Ελλάδα σε περίπτωση δημοσιονομικών αποκλίσεων από τους συμφωνημένους στόχους, ο κ. Στουρνάρας ανέφερε πως αντισταθμιστικά η Αθήνα θα ζητήσει να τεθούν θετικές «ρήτρες επίτευξης στόχων», επισημαίνοντας πως θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε οι ρήτρες να είναι συμμετρικές. Αβεβαιο το μέλλον... και πάλι εδω...
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα έντονης αμφισβήτησης των ελληνικών ικανοτήτων, φαίνεται και πάλι ότι στην Ευρώπη λείπει ο οδηγός για το μέλλον. Οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να βάλουν έναν πάτο στο βαρέλι που λέγεται Ελλάδα, ώστε να σταματήσουν κάποια στιγμή να ρίχνουν χρήματα, ωστόσο, η απουσία στρατηγικής ούτε τους ίδιους βοηθάει, αλλά ούτε και τη χώρα μας. Η αβεβαιότητα μέσα στην οποία κινείται η ελληνική κυβέρνηση, και η οποία φάνηκε στις σπασμωδικές δηλώσεις του Γ. Στουρνάρα, μπορεί να αποτελέσει και την τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος, σε μία εποχή μάλιστα που αποκρατικοποιήσεις φαίνεται να «παίρνουν μπρος». Εάν οι Ευρωπαίοι δείξουν ότι μετά από 2 μήνες και πλέον διαπραγματεύσεων, δεν μπορούν να οριστικοποιήσουν το χειρότερο πακέτο μέτρων που έχει περάσει μέχρι τώρα, τότε το μήνυμα που θα δοθεί στην αγορά ότι κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την προδιαγεγραμμένη πορεία της ολοκληρωτικής χρεοκοπίας της χώρας μας.
Αλεξάνδρα Τόμπρα
www.bankingnews.gr
Η δήλωση αυτή όμως κρύβει δύο πολύ σημαντικές παραμέτρους. Από τη μία μεριά, το προφανές, ότι εάν το πακέτο δεν εγκριθεί από τους εταίρους δεν κατατίθεται προς ψήφιση στη Βουλή. Δηλαδή μεγαλύτερη σημασία έχει να λάβει το «ok» από τους δανειστές από ότι από τους αντιπροσώπους του ελληνικού λαού. Από την άλλη, η αβεβαιότητα και η αμφισβήτηση που υπάρχει γύρω από την ικανότητα της κυβέρνησης όχι μόνο να εφαρμόσει, αλλά και απλά να παρουσιάσει ένα πακέτο μέτρων, υποχρεώνει την προέγκριση του από την Τρόικα και τους Ευρωπαίους.
Οι όροι με τους οποίους αντιμετωπίζεται η χώρα μας όχι μόνο δεν έχουν βελτιωθεί, αλλά έχουν αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο. Πλέον, ακόμη και τα κοινώς αναγνωσμένα μέτρα φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά για να πείσουν τους δανειστές για τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, αν και μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι μπορεί η διαδικασία αυτή να αποτελεί μία πιο δραστική αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος ενόψει της συζήτησης για την παροχή 2ετούς παράτασης στο πρόγραμμα προσαρμογής. Σε περίπτωση που οι Ευρωπαίοι συζητήσουν να δώσουν αυτά τα πολυπόθητα 2 χρόνια παράτασης, σαφώς θα θέλουν να εξασφαλίσουν τα αποτελέσματα των μέτρων που προωθούνται.
Από την άλλη μεριά όμως, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ακόμη και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, δεν έχουν μία κοινή θέση για την κατεύθυνση που θα πρέπει να δοθεί στο ελληνικό πρόγραμμα. Τα ήδη 2μιση χρόνια λιτότητας έχουν καταβαραθρώσει όχι μόνο το ΑΕΠ της χώρας, αλλά και την επιχειρηματική και καταναλωτική εμπιστοσύνη, με το σπιράλ που δημιουργείται να καταλήγει σε αδιέξοδο. Ήδη τα δύο στρατόπεδα στην Ευρώπη, αυτό που θέλει ανάπτυξη και αυτό που θέλει λιτότητα, έχουν λάβει θέσεις μάχης, καθώς η κρίση «ακουμπά» ζωτικά «όργανα» της ευρωζώνης.
Επιπλέον, μεγαλύτερη είναι και η αβεβαιότητα για το ύψος του πακέτου. Αρχικά, το ποσό τοποθετούνταν στα 11,6 δισ. ευρώ, αλλά ο πήχης φαίνεται ότι ανεβαίνει επικίνδυνα, απειλώντας άμεσα την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Στα 11,6 δισ. ευρώ λοιπόν προστίθενται και άλλα 2 δισ. ευρώ από φορολογικά έσοδα, ενώ η μεγαλύτερη του αναμενομένου ύφεση, μπορεί να προσθέσει άλλο 1 δισ. μέτρα. Η συνεχής αποτυχία των σχεδιαστών της δημοσιονομικής προσαρμογής να εκτιμήσουν σωστά τα αποτελέσματα των μέτρων που λαμβάνονται βαραίνει ακόμη περισσότερο το κλίμα για τη χώρα μας. Από το πρώτο Μνημόνιο κιόλας, κανένας ποσοτικός στόχος δεν έχει επιτευχθεί, αφού καμία πρόβλεψη δεν επιβεβαιώθηκε, εντείνοντας τη σύγχυση που επικρατεί. Παράλληλα, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο επιβολής ρητρών ποινής για την Ελλάδα σε περίπτωση δημοσιονομικών αποκλίσεων από τους συμφωνημένους στόχους, ο κ. Στουρνάρας ανέφερε πως αντισταθμιστικά η Αθήνα θα ζητήσει να τεθούν θετικές «ρήτρες επίτευξης στόχων», επισημαίνοντας πως θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε οι ρήτρες να είναι συμμετρικές. Αβεβαιο το μέλλον... και πάλι εδω...
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα έντονης αμφισβήτησης των ελληνικών ικανοτήτων, φαίνεται και πάλι ότι στην Ευρώπη λείπει ο οδηγός για το μέλλον. Οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να βάλουν έναν πάτο στο βαρέλι που λέγεται Ελλάδα, ώστε να σταματήσουν κάποια στιγμή να ρίχνουν χρήματα, ωστόσο, η απουσία στρατηγικής ούτε τους ίδιους βοηθάει, αλλά ούτε και τη χώρα μας. Η αβεβαιότητα μέσα στην οποία κινείται η ελληνική κυβέρνηση, και η οποία φάνηκε στις σπασμωδικές δηλώσεις του Γ. Στουρνάρα, μπορεί να αποτελέσει και την τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος, σε μία εποχή μάλιστα που αποκρατικοποιήσεις φαίνεται να «παίρνουν μπρος». Εάν οι Ευρωπαίοι δείξουν ότι μετά από 2 μήνες και πλέον διαπραγματεύσεων, δεν μπορούν να οριστικοποιήσουν το χειρότερο πακέτο μέτρων που έχει περάσει μέχρι τώρα, τότε το μήνυμα που θα δοθεί στην αγορά ότι κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την προδιαγεγραμμένη πορεία της ολοκληρωτικής χρεοκοπίας της χώρας μας.
Αλεξάνδρα Τόμπρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών