γράφει : Δ.Ν.
Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει
Αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, αλήθειες να λέμε. Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για την αδειοδότηση των καναλιών, μια χαρά είναι. Σε γενικές γραμμές καλά τα λέει, σωστές είναι οι προϋποθέσεις που θέτει και το νομικό πλαίσιο που στήνει δεν χάνει από πουθενά. Μιλάμε για μια πρόταση με αρχή, μέση και τέλος, ολοκληρωμένη και μελετημένη. Εξ ου και έλαβε τα «εύσημα» από το Μαξίμου!
__________
http://newpost.gr/blogs/xrhstos-ksanthakhs/568779/h-nea-dhmokratia-kai-ta-kanalia
__________
Ε ναι, αλήθειες δεν είπαμε ότι θα λέμε; Λογικό ήταν στην Ηρώδου του Αττικού να δούνε την πρόταση του Μοσχάτου και να αισθανθούν πάνω κάτω όπως αισθάνθηκαν οι Νεοδημοκράτες όταν είδαν την πρόταση για Πολύδωρα για πρόεδρο του ΕΣΡ; Οι μεν γκρίνιαξαν «τον δικό μας τον άνθρωπο μας φέρνετε για αντιπολίτευση;», οι δε μουρμούρισαν «τον δικό μας τον νόμο μας φέρνετε για αντιπολίτευση;» Και είχαν δίκιο σε αμφότερες τις περιπτώσεις…
Η αλήθεια είναι ότι η Νέα Δημοκρατία διαφωνούσε επί της αρχής με το νόμο Παππά μόνο σε δύο σημεία: στον αριθμό των καναλιών και στην αδειοδοτική διαδικασία. Στις υπόλοιπες προϋποθέσεις, από την χρονική διάρκεια των αδειών ως την ασφαλιστική, τραπεζική και φορολογική ενημερότητα των υποψηφίων και από την αποτροπή της υπερσυγκέντρωσης ως το λευκό ποινικό μητρώο των υποψηφίων ιδιοκτητών, οι ομοιότητες της χθεσινής πρότασής της με το νόμο είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Λες και κάτσανε στο Μοσχάτο να γράψουνε νομοσχέδιο και πετάχτηκε ο έξυπνος της παρέας και είπε: «Κάτσε τώρα, όπως μας τρολάρανε αυτοί θα τους τρολάρουμε κι εμείς. Κάνε ένα κόπυ πάστε το νόμο του Παππά και στείλτονα στους δημοσιογράφους!»
Εκεί όμως ήταν που πετάχτηκε ένα άλλος, πιο πονηρός, και συμπλήρωσε: «Ώπα παιδιά, να βάλουμε και τίποτε δικά μας μέσα, για να μη γίνουμε ρόμπες.» Και κάπως έτσι μας προέκυψε μια πρόταση η οποία αφήνει απολύτως ανοιχτό τον αριθμό των αδειών. Υποτίθεται ότι θα τον καθορίσει το ΕΣΡ, μετά από δημόσια διαβούλευση και αφού λάβει υπόψη του τις απόψεις των φορέων. Και άμα το επιτρέψει η τεχνολογία, θα μπορούμε στο μέλλον να πάμε και σε πιο πολλές άδειες ακόμη να γεμίσει ο τόπος κανάλια. Όλα αυτά με την καταβολή ενός εξαιρετικώς αορίστου «ενιαίου τιμήματος για όλους τους παρόχους, υφιστάμενους και νέους».
Κι αν αυτό σας μοιάζει γενικούρα του θανάτου, που να δείτε και τι αναφέρεται στην περίπτωση του τέλους χρήσης συχνοτήτων. Εκεί λοιπόν γίνεται λόγος για ένα «περιοδικό τέλος χρήσης του φάσματος». Τόσο ενιαίο τίμημα όσο και το περιοδικό τέλος θα κανονίζονται από το ΕΣΡ και άντε και αντίο θα σε δω στο πλοίο. Ενώ θα ήταν πολύ εύκολο για την αξιωματική αντιπολίτευση να μιλήσει με συγκεκριμένα ποσά και ποσοστά και να χτυπήσει την αδειοδοτική διαδικασία στο ισχυρό της σημείο: στο ότι το ελληνικό κράτος για μία και μοναδική φορά δεν τα πήρε μόνο από τους «μικρούς» και τους «μεσαίους» αλλά και από τους «μεγάλους»…
Μου το είπε αυτό και στέλεχος της αγοράς, κοντινό στη Νέα Δημοκρατία. «Τι θα τους κόστιζε», αναρωτήθηκε, «να πετάγανε ένα ποσοστό επί του τζίρου, ως τέλος χρήσης; Ένα τρία, ένα τέσσερα, ένα πέντε τοις εκατό; Τι θα τους πείραζε να βάζανε ένα ποσό ως ενιαίο τίμημα για τις συχνότητες;» Και συνέχισε δυναμικά: «Έτσι ρε παιδί μου, για να ικανοποιηθεί και το κοινό περί δικαίου αίσθημα του κόσμου που θέλει να ματώσουν και οι πλούσιοι όπως ματώνει αυτός…»
Σωστές οι παρατηρήσεις και οι απορίες. Μπροσθόβαρες που έλεγε κι ένας γνωστός μου από την «Ελευθεροτυπία». Αλλά πώς να απαντηθούν μέσα στη χλαπαταγή για το πρόσωπο του Πολύδωρα και στα ερωτήματα για το αν ο πρώην υπουργός πληρούσε η δεν πληρούσε τις «προϋποθέσεις»; Για τα λεφτά θα συζητάμε τώρα, κορόιδα είμαστε; Όταν έχεις πρώτης τάξεως ευκαιρία για χαβαλέ, τι σε πειράζει που είναι τρύπια η τσέπη στο παντελόνι;
Y.Γ. 1: Για τη σοβαρότητα και το ποιόν του Ροδόλφου Μορώνη σας τα έγραψα χτες. Ένα μόνο θα επαναλάβω: ήταν από τους ελάχιστους του «αστικού κόσμου» που είχαν το σθένος να πάνε κόντρα στη διαπλοκή, όταν οι υπόλοιποι κάνανε κο-κο-κο!
Υ.Γ. 2: Όσο για την άρνηση της ΝΔ να ψηφίσει για ΕΣΡ, επικαλούμενη την αναστολή και όχι την κατάργηση του νόμου Παππά, ισχύει η γνωστή σε όλους και όλες παροιμία: όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει. Η δε σημερινή πρόταση με τον Κουτρομάνο, είναι λίγο εκτός τόπου και χρόνου στην υπάρχουσα ραδιοτηλεοπτική πραγματικότητα.
Υ.Γ. 3: Μετά και από τη χθεσινή ψηφοφορία για το ΕΣΡ, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για απλή σύμπλευση ΝΔ-ΚΚΕ. Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος, που θα έλεγε και η Λιτσάρα…
Αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, αλήθειες να λέμε. Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για την αδειοδότηση των καναλιών, μια χαρά είναι. Σε γενικές γραμμές καλά τα λέει, σωστές είναι οι προϋποθέσεις που θέτει και το νομικό πλαίσιο που στήνει δεν χάνει από πουθενά. Μιλάμε για μια πρόταση με αρχή, μέση και τέλος, ολοκληρωμένη και μελετημένη. Εξ ου και έλαβε τα «εύσημα» από το Μαξίμου!
__________
http://newpost.gr/blogs/xrhstos-ksanthakhs/568779/h-nea-dhmokratia-kai-ta-kanalia
__________
Ε ναι, αλήθειες δεν είπαμε ότι θα λέμε; Λογικό ήταν στην Ηρώδου του Αττικού να δούνε την πρόταση του Μοσχάτου και να αισθανθούν πάνω κάτω όπως αισθάνθηκαν οι Νεοδημοκράτες όταν είδαν την πρόταση για Πολύδωρα για πρόεδρο του ΕΣΡ; Οι μεν γκρίνιαξαν «τον δικό μας τον άνθρωπο μας φέρνετε για αντιπολίτευση;», οι δε μουρμούρισαν «τον δικό μας τον νόμο μας φέρνετε για αντιπολίτευση;» Και είχαν δίκιο σε αμφότερες τις περιπτώσεις…
Η αλήθεια είναι ότι η Νέα Δημοκρατία διαφωνούσε επί της αρχής με το νόμο Παππά μόνο σε δύο σημεία: στον αριθμό των καναλιών και στην αδειοδοτική διαδικασία. Στις υπόλοιπες προϋποθέσεις, από την χρονική διάρκεια των αδειών ως την ασφαλιστική, τραπεζική και φορολογική ενημερότητα των υποψηφίων και από την αποτροπή της υπερσυγκέντρωσης ως το λευκό ποινικό μητρώο των υποψηφίων ιδιοκτητών, οι ομοιότητες της χθεσινής πρότασής της με το νόμο είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Λες και κάτσανε στο Μοσχάτο να γράψουνε νομοσχέδιο και πετάχτηκε ο έξυπνος της παρέας και είπε: «Κάτσε τώρα, όπως μας τρολάρανε αυτοί θα τους τρολάρουμε κι εμείς. Κάνε ένα κόπυ πάστε το νόμο του Παππά και στείλτονα στους δημοσιογράφους!»
Εκεί όμως ήταν που πετάχτηκε ένα άλλος, πιο πονηρός, και συμπλήρωσε: «Ώπα παιδιά, να βάλουμε και τίποτε δικά μας μέσα, για να μη γίνουμε ρόμπες.» Και κάπως έτσι μας προέκυψε μια πρόταση η οποία αφήνει απολύτως ανοιχτό τον αριθμό των αδειών. Υποτίθεται ότι θα τον καθορίσει το ΕΣΡ, μετά από δημόσια διαβούλευση και αφού λάβει υπόψη του τις απόψεις των φορέων. Και άμα το επιτρέψει η τεχνολογία, θα μπορούμε στο μέλλον να πάμε και σε πιο πολλές άδειες ακόμη να γεμίσει ο τόπος κανάλια. Όλα αυτά με την καταβολή ενός εξαιρετικώς αορίστου «ενιαίου τιμήματος για όλους τους παρόχους, υφιστάμενους και νέους».
Κι αν αυτό σας μοιάζει γενικούρα του θανάτου, που να δείτε και τι αναφέρεται στην περίπτωση του τέλους χρήσης συχνοτήτων. Εκεί λοιπόν γίνεται λόγος για ένα «περιοδικό τέλος χρήσης του φάσματος». Τόσο ενιαίο τίμημα όσο και το περιοδικό τέλος θα κανονίζονται από το ΕΣΡ και άντε και αντίο θα σε δω στο πλοίο. Ενώ θα ήταν πολύ εύκολο για την αξιωματική αντιπολίτευση να μιλήσει με συγκεκριμένα ποσά και ποσοστά και να χτυπήσει την αδειοδοτική διαδικασία στο ισχυρό της σημείο: στο ότι το ελληνικό κράτος για μία και μοναδική φορά δεν τα πήρε μόνο από τους «μικρούς» και τους «μεσαίους» αλλά και από τους «μεγάλους»…
Μου το είπε αυτό και στέλεχος της αγοράς, κοντινό στη Νέα Δημοκρατία. «Τι θα τους κόστιζε», αναρωτήθηκε, «να πετάγανε ένα ποσοστό επί του τζίρου, ως τέλος χρήσης; Ένα τρία, ένα τέσσερα, ένα πέντε τοις εκατό; Τι θα τους πείραζε να βάζανε ένα ποσό ως ενιαίο τίμημα για τις συχνότητες;» Και συνέχισε δυναμικά: «Έτσι ρε παιδί μου, για να ικανοποιηθεί και το κοινό περί δικαίου αίσθημα του κόσμου που θέλει να ματώσουν και οι πλούσιοι όπως ματώνει αυτός…»
Σωστές οι παρατηρήσεις και οι απορίες. Μπροσθόβαρες που έλεγε κι ένας γνωστός μου από την «Ελευθεροτυπία». Αλλά πώς να απαντηθούν μέσα στη χλαπαταγή για το πρόσωπο του Πολύδωρα και στα ερωτήματα για το αν ο πρώην υπουργός πληρούσε η δεν πληρούσε τις «προϋποθέσεις»; Για τα λεφτά θα συζητάμε τώρα, κορόιδα είμαστε; Όταν έχεις πρώτης τάξεως ευκαιρία για χαβαλέ, τι σε πειράζει που είναι τρύπια η τσέπη στο παντελόνι;
Y.Γ. 1: Για τη σοβαρότητα και το ποιόν του Ροδόλφου Μορώνη σας τα έγραψα χτες. Ένα μόνο θα επαναλάβω: ήταν από τους ελάχιστους του «αστικού κόσμου» που είχαν το σθένος να πάνε κόντρα στη διαπλοκή, όταν οι υπόλοιποι κάνανε κο-κο-κο!
Υ.Γ. 2: Όσο για την άρνηση της ΝΔ να ψηφίσει για ΕΣΡ, επικαλούμενη την αναστολή και όχι την κατάργηση του νόμου Παππά, ισχύει η γνωστή σε όλους και όλες παροιμία: όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει. Η δε σημερινή πρόταση με τον Κουτρομάνο, είναι λίγο εκτός τόπου και χρόνου στην υπάρχουσα ραδιοτηλεοπτική πραγματικότητα.
Υ.Γ. 3: Μετά και από τη χθεσινή ψηφοφορία για το ΕΣΡ, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για απλή σύμπλευση ΝΔ-ΚΚΕ. Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος, που θα έλεγε και η Λιτσάρα…
Σχόλια αναγνωστών