γράφει : Δ.Ν.
Η ρομφαία του Ράμφου
Όταν ο φιλόσοφος ανακαλύπτει πόσο χαμένα κορμιά είναι οι ψηφοφόροι
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, με ξέρετε εμένα, χωρίς Ράμφο δεν κάνω. Δεν γεμίζει η μέρα μου, δεν ανθίζει η ζωή μου. Μπροστά μου δεν βλέπω φως δίχως μια δόση από τον αγαπημένο φιλόσοφο της νέας Ελλάδας. Μαύρα τα βλέπω όλα και σκιάζομαι. Όταν όμως ανοίγει το στόμα του και τα χαρτιά του ο Στέλιος, είναι σαν να με αγγίζει το ραβδάκι της Μάτζικα και γίνομαι άλλος άνθρωπος. Ιδίως όταν έχω την ευκαιρία να τον παρακολουθήσω σε συζήτηση με Κυριάκο Μητσοτάκηπαρέα!
Προς ενημέρωσιν, η κουβέντα διαδραματίσθηκε σήμερα το πρωί σε διαδικτυακή εκπομπή του iefimerida κι άμα την ψάξετε λιγάκι θα την βρείτε ευκόλως. Επειδή όμως θα σας φάει μια ώρα να την.. παρακολουθήσετε ολόκληρη, αναλαμβάνει ο ρεπόρτερ Ξανθάκης να σας προσφέρει τα πιο ζουμερά της σημεία. Ιδίως εκείνα του αξιολάτρευτου Ράμφου, μιας και ο Μητσοτάκης, ως συνήθως, μέτρησε τα λόγια του και δεν ντελαπάρησε. Κάπου πήρε το αυτί μου να λέει ότι η παιδική παχυσαρκία είναι από τα θέματα που πρέπει να μπουν με μεγαλύτερη ένταση στο δημόσιο διάλογο, αλλά ας του το χαρίσουμε του ανθρώπου, δικαιούται κι αυτός ένα λαθάκι.
Και στο κάτω της γραφής, τι να πει μπροστά στον τιτάνα τον Στέλιο, που απέδειξε ότι όχι απλώς καταγόμαστε από τον πίθηκο αλλά πίθηκοι είμαστε ακόμη. Με δικά του λόγια:
«Από τον λαϊκισμό τον παλιό, των μεγάλων λόγων και των μεγάλων υποσχέσεων, πάμε σε λαϊκισμό χαμηλών ενστίκτων.Τ’ άκουσες κορόιδο; Τα’ άκουσες βλήμα; Τα’ άκουσες χάπατο; Μπορεί να έμαθες να στέκεσαι στα δυο σου πόδια, αλλά homo sapiens δεν έγινες ποτέ. Και ούτε θα γίνεις όσο ψηφίζεις Τραμπ στην Αμερική, Brexit στη Βρετανία, «ΟΧΙ» στην Ελλάδα και πάει λέγοντας. Τα «αναρχούμενα συναισθήματά» σου φταίνε, που λέει και Ράμφος.
…Αυτό είναι πολύ κρίσιμο γιατί εκεί ακριβώς η παγκοσμίωση κινητοποιεί και ενεργοποιεί ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν άλλη προοπτική και άλλο ενδιαφέρον πέρα από την ικανοποίηση της ανησυχίας του και ενδεχομένως και άλλων δευτερευόντων στοιχείων. Επομένως το κρίσιμο σε αυτή την περίπτωση είναι ένας συντηρητισμός χαμηλοτέρων ενστίκτων.
…Και επειδή είναι τεράστιο το μέγεθος των εξελίξεων τα συναισθήματα είναι κυρίως φοβικά και χαμηλά.»
Αλλά δεν είσαι μόνο πίθηκος, είσαι και για πέταμα. Ο Στέλιος το ξέρει και το λέει χύμα:
«Κυνηγάμε μετά μανίας το χρέος. Εντάξει, είναι το χρέος βαρύ, να το κόψουμε, δεν ξέρω τι. Που σημειωτέον, πριν από δύο-τρία χρόνια κόπηκε 180 δισεκατομμύρια, πόσο ήταν, το μεγαλύτερο. Δεν άλλαξε τίποτα. Τι σημασία έχει; Τι δείχνει ψυχολογικά το να θέλεις να καλύψεις το χρέος και να μην κάνεις μεταρρυθμίσεις; Ότι έχεις ψυχολογία καφενόβιου! Ο καφενόβιος θέλει να του προσφέρει το γκαρσόνι και να μην κάνει τίποτα.»Κι αφού ο μαιτρ δηλώσει ότι πρέπει να γίνει διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας αλλά δεν πρέπει να γίνει τώρα γιατί η ώρα είναι δύσκολη και ότι η εκπαίδευση σκάρτεψε κυρίως από το ’74 και κατόπιν, δίνει τη λύση σε όλα μας τα προβλήματα:
«Χρειάζεται μια νέα εθνική στρατηγική με άξονα τη θάλασσα και μια καινούρια διαλεκτική θαλάσσης και ηπειρωτικής Ελλάδας. Πάνω απ’ όλα η θάλασσα, δηλαδή το ρίσκο!»Αναρωτιέμαι τώρα που γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών αν είχαν σκεφτεί τον καλέσουν. Όλο το χαρτί ο Ράμφος θα το μάζευε!
Υ.Γ. 1: Οφείλω πάντως να παραδεχθώ ότι τα νεύρα του Κυριάκου είναι σιδερένια. Κάμποσες φορές κόντεψε να σκιστεί στα γέλια με τα λεγόμενα του Στέλιου, αλλά δεν παρασύρθηκε ούτε μια στιγμή. Ένας πόντος στον Μητσοτάκη, αλήθειες να λέμε.
Υ.Γ. 2: Ένας γίγαντας σαν τον Ράμφο δεν θα μπορούσε ποτέ να πάει με τους πολλούς και να μιλάει για «παγκοσμιοποίηση». Κι έτσι έφτιαξε τον φρέσκο όρο «παγκοσμίωση»!
- από το newpost
Σχόλια αναγνωστών