γράφει : Δ.Ν.
Κατά την διάρκεια της ιρλανδικής κρίσης, ήταν κυρίως οι Γερμανοί που πίεζαν για την αύξηση του χαμηλού συντελεστή φορολογίας κερδών των επιχειρήσεων της χώρας, που είναι 12,5%. Ο χαμηλότερος στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η οποία κατορθώνει έτσι να αντισταθμίζει την περιφερειακή της θέση και να προσελκύει επενδύσεις και δουλειές από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο που αναζητά πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή αγορά, ειδικά στον τομέα των νέων τεχνολογιών.
Οι Γερμανοί και άλλοι ηπειρωτικοί πίεσαν με κάθε τρόπο (και εξακολουθούν να πιέζουν) για να μειώσουν το συγκριτικό πλεονέκτημα της μικρής νησιωτικής χώρας. Οι Ιρλανδοί αντιστάθηκαν σθεναρά. Διαπραγματεύτηκαν με τους δανειστές τους τα πάντα εκτός από την αύξηση των φόρων στις παραγωγικές δραστηριότητες. Εκαναν θυσίες, έκοψαν δαπάνες στο κράτος (και μάλιστα όχι μόνο σπατάλες), μείωσαν μισθούς, απέλυσαν.
Σήμερα η Ιρλανδία έχει βγει από την κρίση, η οικονομία αναπτύσσεται και πάλι, δουλειές δημιουργούνται, το εισόδημα και οι μισθοί ανεβαίνουν, η ανεργία πέφτει. 4,8% ήταν ο ρυθμός ανάπτυξης το 2014! 3,9% προβλέπεται το 2015, με τις εξαγωγές να τραβάνε το κάρο μιας εξωστρεφούς ανάπτυξης. Οι αναγκαίες κρατικές δαπάνες μπορούν να αρχίσουν να χρηματοδοτούνται και πάλι λελογισμένα.
Και η χώρα, που μπορεί πλέον βάσιμα να ελπίζει σε κάτι καλύτερο, κάθεται απέναντι από τον αρχικό συνοδοιπόρο της στα πρώτα χρόνια της κρίσης μαζί με τους ισχυρότερους. Και με αξιοπρέπεια και ισχύ αντιμετωπίζει τις πιέσεις τους όταν χρειάζεται. Και ασχολείται πλέον με προοδευτικά δημοψηφίσματα για κοινωνικά ζητήματα, με σοβαρές συζητήσεις για τα θέματά της σαν σύγχρονη κοινωνία και οικονομία και όχι με την ψευτοσυζήτηση για το εαν μας αρέσει ή όχι η πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα αντίθετα οι αντίστοιχες Εθνικές Κυβερνήσεις, εξαρχής αλλά με ακραίο τρόπο η τελευταία αυτές τις μέρες, πρότειναν, απαιτούσαν, πίεζαν μόνο για αυτό. Προκαλώντας το ένα μείον στην ανάπτυξη μετά από το άλλο. Με μικρές αναλαμπές, κάθε φορά μεγαλύτερο. Για να αποφύγουν τις εναλλακτικές στην καλύτερη περίπτωση. Την χειρότερη, της τελευταίας, ας μην την ονοματίσουμε.
Πίεσε με κάθε τρόπο να αυξήσει την φορολογία στις επιχειρήσεις. Και κάθε είδους φορολογία στην παραγωγική δραστηριότητα. Ακόμη και δημοψήφισμα έκανε για να το πετύχει. Και ήταν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ακόμη και οι Γερμανοί που παρά το άμεσο συμφέρον τους απλώς βλέπουν το αδιέξοδο της υπερφορολόγησης) αυτοί που προσπάθησαν ανεπιτυχώς σε ένα βαθμό να το αποτρέψουν.
Αμφιβάλλει κανείς ότι η Ελληνική ιθύνουσα πολιτική τάξη δρα με επιμονή, συνέχεια και σύστημα ενάντια στα εθνικά συμφέροντα;
http://katoptra.blogspot.com/
Και η χώρα, που μπορεί πλέον βάσιμα να ελπίζει σε κάτι καλύτερο, κάθεται απέναντι από τον αρχικό συνοδοιπόρο της στα πρώτα χρόνια της κρίσης μαζί με τους ισχυρότερους. Και με αξιοπρέπεια και ισχύ αντιμετωπίζει τις πιέσεις τους όταν χρειάζεται. Και ασχολείται πλέον με προοδευτικά δημοψηφίσματα για κοινωνικά ζητήματα, με σοβαρές συζητήσεις για τα θέματά της σαν σύγχρονη κοινωνία και οικονομία και όχι με την ψευτοσυζήτηση για το εαν μας αρέσει ή όχι η πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα αντίθετα οι αντίστοιχες Εθνικές Κυβερνήσεις, εξαρχής αλλά με ακραίο τρόπο η τελευταία αυτές τις μέρες, πρότειναν, απαιτούσαν, πίεζαν μόνο για αυτό. Προκαλώντας το ένα μείον στην ανάπτυξη μετά από το άλλο. Με μικρές αναλαμπές, κάθε φορά μεγαλύτερο. Για να αποφύγουν τις εναλλακτικές στην καλύτερη περίπτωση. Την χειρότερη, της τελευταίας, ας μην την ονοματίσουμε.
Πίεσε με κάθε τρόπο να αυξήσει την φορολογία στις επιχειρήσεις. Και κάθε είδους φορολογία στην παραγωγική δραστηριότητα. Ακόμη και δημοψήφισμα έκανε για να το πετύχει. Και ήταν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ακόμη και οι Γερμανοί που παρά το άμεσο συμφέρον τους απλώς βλέπουν το αδιέξοδο της υπερφορολόγησης) αυτοί που προσπάθησαν ανεπιτυχώς σε ένα βαθμό να το αποτρέψουν.
Αμφιβάλλει κανείς ότι η Ελληνική ιθύνουσα πολιτική τάξη δρα με επιμονή, συνέχεια και σύστημα ενάντια στα εθνικά συμφέροντα;
http://katoptra.blogspot.com/
Σχόλια αναγνωστών