γράφει : Δ.Ν.
Σύμφωνα τώρα με έναν από τους μεγαλύτερους ειδικούς στον τομέα της προπαγάνδας (Bernay, βιβλίο του από το 1928), «Η συνειδητή και ευφυής χειραγώγηση του τρόπου συμπεριφοράς και των πεποιθήσεων των μαζών, αποτελεί ένα από τα βασικότερα συστατικά των δημοκρατικών κοινωνιών.Οι οργανώσεις που λειτουργούν στο παρασκήνιο, ελέγχουν όλες τις κοινωνικές διαδικασίες. Συνιστούν δε μία σκιώδη διακυβέρνηση, η οποία είναι ο πραγματικός ηγεμόνας της χώρας μας«.
Σήμερα, η προπαγάνδα αποτελεί ένα από τα πλέον αναγκαία «συστήματα κατήχησης» όλων των δυτικών κοινωνιών – ενώ οι σκιώδεις κυβερνήσεις αποτελούνται από τα αόρατα δίκτυα των πολλών και διαφορετικών ελίτ, τα οποία ελέγχουν με τη βοήθεια της χειραγώγησης όλες τις κοινωνικές διαδικασίες.
Οι ελίτ αυτές καθοδηγούν όλες τις πολιτικές αποφάσεις, ενώ τις προωθούν, με τον τρόπο που θέλουν, στις μάζες,με τη βοήθεια των διατεταγμένων δημοσιογράφων των ΜΜΕ – ως αναπόφευκτες συνήθως θυσίες ή περιορισμούς, για το καλό της πλειοψηφίας των ανθρώπων και ειδικά των αδυνάτων! Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται πως ακόμη και οι Πολίτες κρατών, όπως η Γερμανία, αποτελούν θύματα των πολυεθνικών ομίλων – κρίνοντας από το ότι αποτελούν ουραγό στην εξέλιξη των αμοιβών τους, σε σχέση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
http://www.analyst.gr
Επεξήγηση γραφήματος: Η Γερμανία στην τελευταία θέση – Αύξηση των πραγματικών κατά κεφαλή αμοιβών μεταξύ των ετών 2000 και 2010 (Γερμανία, Βέλγιο, Αυστρία, Ιταλία, ΕΕ των 27, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Γαλλία, Σουηδία, Βρετανία, Ολλανδία, Ελλάδα, Δανία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Νορβηγία)..
Με βάση τώρα έναν εξαιρετικό επικοινωνιολόγο (P. Lazarsfeld), η ιδανικότερη μέθοδος προώθησης είναι η πλημύρα πληροφοριών προς τις μάζες, έτσι ώστε να έχουν την ουτοπία της σωστής, πλήρους ενημέρωσης τους – γεγονός που τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι υπεύθυνα πληροφορημένοι Πολίτες, οπότε ήσυχοι με τη συνείδηση τους.
Κλείνοντας οι «κοινωνικοί ναρκωτές», όπως αποκαλεί τα ΜΜΕ,φροντίζουν να εθίζουν τους θεατές, αναγνώστες ή ακροατές τους στις ειδήσεις σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να μην μπορούν χωρίς αυτές – αδυνατώντας να κατανοήσουν την αρρώστια που τους προκαλεί ο συγκεκριμένος εθισμός («to keep the addict from recognizing his own malady»).
Το αμέσως επόμενο πείραμα ήταν η αριστερίζουσα αντιπροσωπευτική δημοκρατία, με έντονα δεξιές αποχρώσεις (κόμματα συγκυβέρνησης) –έχοντας στεφθεί με απόλυτη επιτυχία στην Ελλάδα, οπότε έχει μετατραπεί σε ένα εξαγώγιμο προϊόν για όποια χώρα υπάρξει ανάγκη.
Ο συνδυασμός τώρα των οικονομικών μαρτυρίων που επιβλήθηκαν στους Έλληνες, με την έντονη προπαγάνδα που ασκήθηκε και ασκείται από τα ΜΜΕ, εύλογα εξουδετέρωσε όλες τις υγιείς αντιστάσεις τους – προς όφελος της παγκόσμιας ελίτ, η οποία κατάφερε να μάθει πάρα πολλά από τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, επί πλέον στα χρήματα που κέρδιζε και κερδίζει.
Στα πλαίσια αυτά, δεν πρέπει να αναρωτιέται κανείς γιατί σιωπούν τα πρόβατα τα οποία, ενώ φοβόνταν το λύκο, οδηγούνται στη σφαγή από το χαμογελαστό, νεαρό βοσκό τους – χωρίς την παραμικρή αντίσταση ή, έστω, αντίδραση, επειδή έχουν πλέον συνθηκολογήσει ψυχικά και διανοητικά.
Εν τούτοις, αναρωτιόμαστε τι ακριβώς περιμένουν οι Έλληνες στο μέλλον,αφού δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για τα απολύτως καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων(ανάλυση) – ενώ, εάν τυχόν νομίζουν πως η διαγραφή του δημοσίου χρέους συνεχίζει να αποτελεί λύση, έχουν δυστυχώς τη λάθος εντύπωση.
Σε κάθε περίπτωση, εάν συνεχίζουν να επιτρέπουν να θεωρούνται ως διανοητικά ανεπαρκείς, πιστεύοντας πως η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους που θα εγκριθεί, όταν αποδείξουν πως είναι καλά και υπάκουα παιδιά, είναι ταυτόσημη με την ονομαστική διαγραφή, τότε οι εφιάλτες τους δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσουν – ελπίζοντας όπως πάντα να κάνουμε λάθος.
Ολοκληρώνοντας, αυτό που προξενεί εντύπωση όσον αφορά την ανοησία και απέχθεια σε σχέση με τη συμπεριφορά, είναι η εγχώρια ελίτ – η οποία πίστευε πως θα μπορούσε να συμμετέχει στη λεηλασία της Ελλάδας από τους δανειστές της, με σημαντικό μερίδιο, υπερασπίζοντας ως εκ τούτου τις οργανώσεις των εισβολέων (ΔΝΤ, Τρόικα κοκ.).
Δυστυχώς για τον εαυτό της αδυνατούσε να καταλάβει πως, ειδικά οι Γερμανοί, δεν δίνουν ούτε ένα ψίχουλο από το γεύμα τους – ενώ ταυτόχρονα απεχθάνονται τους προδότες, πολύ περισσότερο από τους προδομένους.
Εκτός αυτού οι Γερμανοί γνωρίζουν πως υπάρχει ένας πολύ μεγάλος συγκριτικά αριθμός πάμπλουτων Ελλήνων, τους οποίους δεν θα αφήσουν ήσυχους – μεταξύ των οποίων αρκετοί εφοπλιστές που ποτέ δεν διανοήθηκαν να βοηθήσουν την πατρίδα τους, έχοντας εγκαταστήσει τα «αρχηγία» τους σε άλλες χώρες.
Υπεράσπιζαν δε ανέκαθεν τον εαυτό τους με το έωλο επιχείρημα, σύμφωνα με το οποίο οι ευθύνες της απομάκρυνσης τους ανήκουν στο λαό και την πολιτική του ηγεσία – κάτι που φυσικά δεν ισχύει, αφού θα μπορούσαν κάλλιστα οι ίδιοι να αναλάβουν τα ηνία της χώρας, έχοντας όλα τα μέσα στη διάθεση τους για να το επιτύχουν. Εν τούτοις δεν το έκαναν ποτέ, ενώ είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς ανέχονται τη λεηλασία της πατρίδας τους από τους δανειστές της, χωρίς να αντιδρούν καθόλου, παρά το ότι έχουν τη δυνατότητα. Πόσο μάλλον όταν, αργά ή γρήγορα, θα έλθει και η σειρά τους.
( Δεξαμενές σκέψης---
Σήμερα, η προπαγάνδα αποτελεί ένα από τα πλέον αναγκαία «συστήματα κατήχησης» όλων των δυτικών κοινωνιών – ενώ οι σκιώδεις κυβερνήσεις αποτελούνται από τα αόρατα δίκτυα των πολλών και διαφορετικών ελίτ, τα οποία ελέγχουν με τη βοήθεια της χειραγώγησης όλες τις κοινωνικές διαδικασίες.
Οι ελίτ αυτές καθοδηγούν όλες τις πολιτικές αποφάσεις, ενώ τις προωθούν, με τον τρόπο που θέλουν, στις μάζες,με τη βοήθεια των διατεταγμένων δημοσιογράφων των ΜΜΕ – ως αναπόφευκτες συνήθως θυσίες ή περιορισμούς, για το καλό της πλειοψηφίας των ανθρώπων και ειδικά των αδυνάτων! Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται πως ακόμη και οι Πολίτες κρατών, όπως η Γερμανία, αποτελούν θύματα των πολυεθνικών ομίλων – κρίνοντας από το ότι αποτελούν ουραγό στην εξέλιξη των αμοιβών τους, σε σχέση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
http://www.analyst.grΕπεξήγηση γραφήματος: Η Γερμανία στην τελευταία θέση – Αύξηση των πραγματικών κατά κεφαλή αμοιβών μεταξύ των ετών 2000 και 2010 (Γερμανία, Βέλγιο, Αυστρία, Ιταλία, ΕΕ των 27, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Γαλλία, Σουηδία, Βρετανία, Ολλανδία, Ελλάδα, Δανία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Νορβηγία)..
Με βάση τώρα έναν εξαιρετικό επικοινωνιολόγο (P. Lazarsfeld), η ιδανικότερη μέθοδος προώθησης είναι η πλημύρα πληροφοριών προς τις μάζες, έτσι ώστε να έχουν την ουτοπία της σωστής, πλήρους ενημέρωσης τους – γεγονός που τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι υπεύθυνα πληροφορημένοι Πολίτες, οπότε ήσυχοι με τη συνείδηση τους.
Κλείνοντας οι «κοινωνικοί ναρκωτές», όπως αποκαλεί τα ΜΜΕ,φροντίζουν να εθίζουν τους θεατές, αναγνώστες ή ακροατές τους στις ειδήσεις σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να μην μπορούν χωρίς αυτές – αδυνατώντας να κατανοήσουν την αρρώστια που τους προκαλεί ο συγκεκριμένος εθισμός («to keep the addict from recognizing his own malady»).
Επίλογος
Ο μεγάλος αριθμός των «ενημερωτικών» πολιτικών εκπομπών στα ελληνικά κανάλια, εκ των οποίων πολλά από τα μικρότερα γεννήθηκαν ή ανδρώθηκαν στην εποχή των μνημονίων, αποδεικνύει το πόσο στενά είναι συνδεδεμένη η προπαγάνδα με τα ΜΜΕ – ειδικά σε μία χώρα που αποτελεί το πειραματόζωο της νέας πολιτικής της ελίτ, την οποία ξεκίνησε να εφαρμόζει με τη βοήθεια της παραποίησης των οικονομικών μεγεθών, έτσι ώστε να γίνει εφικτή η μετατροπή των Πολιτών σεσκλάβους χρέους.Το αμέσως επόμενο πείραμα ήταν η αριστερίζουσα αντιπροσωπευτική δημοκρατία, με έντονα δεξιές αποχρώσεις (κόμματα συγκυβέρνησης) –έχοντας στεφθεί με απόλυτη επιτυχία στην Ελλάδα, οπότε έχει μετατραπεί σε ένα εξαγώγιμο προϊόν για όποια χώρα υπάρξει ανάγκη.
Ο συνδυασμός τώρα των οικονομικών μαρτυρίων που επιβλήθηκαν στους Έλληνες, με την έντονη προπαγάνδα που ασκήθηκε και ασκείται από τα ΜΜΕ, εύλογα εξουδετέρωσε όλες τις υγιείς αντιστάσεις τους – προς όφελος της παγκόσμιας ελίτ, η οποία κατάφερε να μάθει πάρα πολλά από τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, επί πλέον στα χρήματα που κέρδιζε και κερδίζει.
Στα πλαίσια αυτά, δεν πρέπει να αναρωτιέται κανείς γιατί σιωπούν τα πρόβατα τα οποία, ενώ φοβόνταν το λύκο, οδηγούνται στη σφαγή από το χαμογελαστό, νεαρό βοσκό τους – χωρίς την παραμικρή αντίσταση ή, έστω, αντίδραση, επειδή έχουν πλέον συνθηκολογήσει ψυχικά και διανοητικά.
Εν τούτοις, αναρωτιόμαστε τι ακριβώς περιμένουν οι Έλληνες στο μέλλον,αφού δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για τα απολύτως καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων(ανάλυση) – ενώ, εάν τυχόν νομίζουν πως η διαγραφή του δημοσίου χρέους συνεχίζει να αποτελεί λύση, έχουν δυστυχώς τη λάθος εντύπωση.
Σε κάθε περίπτωση, εάν συνεχίζουν να επιτρέπουν να θεωρούνται ως διανοητικά ανεπαρκείς, πιστεύοντας πως η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους που θα εγκριθεί, όταν αποδείξουν πως είναι καλά και υπάκουα παιδιά, είναι ταυτόσημη με την ονομαστική διαγραφή, τότε οι εφιάλτες τους δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσουν – ελπίζοντας όπως πάντα να κάνουμε λάθος.
Ολοκληρώνοντας, αυτό που προξενεί εντύπωση όσον αφορά την ανοησία και απέχθεια σε σχέση με τη συμπεριφορά, είναι η εγχώρια ελίτ – η οποία πίστευε πως θα μπορούσε να συμμετέχει στη λεηλασία της Ελλάδας από τους δανειστές της, με σημαντικό μερίδιο, υπερασπίζοντας ως εκ τούτου τις οργανώσεις των εισβολέων (ΔΝΤ, Τρόικα κοκ.).
Δυστυχώς για τον εαυτό της αδυνατούσε να καταλάβει πως, ειδικά οι Γερμανοί, δεν δίνουν ούτε ένα ψίχουλο από το γεύμα τους – ενώ ταυτόχρονα απεχθάνονται τους προδότες, πολύ περισσότερο από τους προδομένους.
Εκτός αυτού οι Γερμανοί γνωρίζουν πως υπάρχει ένας πολύ μεγάλος συγκριτικά αριθμός πάμπλουτων Ελλήνων, τους οποίους δεν θα αφήσουν ήσυχους – μεταξύ των οποίων αρκετοί εφοπλιστές που ποτέ δεν διανοήθηκαν να βοηθήσουν την πατρίδα τους, έχοντας εγκαταστήσει τα «αρχηγία» τους σε άλλες χώρες.
Υπεράσπιζαν δε ανέκαθεν τον εαυτό τους με το έωλο επιχείρημα, σύμφωνα με το οποίο οι ευθύνες της απομάκρυνσης τους ανήκουν στο λαό και την πολιτική του ηγεσία – κάτι που φυσικά δεν ισχύει, αφού θα μπορούσαν κάλλιστα οι ίδιοι να αναλάβουν τα ηνία της χώρας, έχοντας όλα τα μέσα στη διάθεση τους για να το επιτύχουν. Εν τούτοις δεν το έκαναν ποτέ, ενώ είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς ανέχονται τη λεηλασία της πατρίδας τους από τους δανειστές της, χωρίς να αντιδρούν καθόλου, παρά το ότι έχουν τη δυνατότητα. Πόσο μάλλον όταν, αργά ή γρήγορα, θα έλθει και η σειρά τους.
( Δεξαμενές σκέψης---
Σχόλια αναγνωστών