γράφει : Δ.Ν.
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ και η εξήγηση του φαινομένου: Οι τράπεζες μετά το 2010 έχουν συμπεριφορά χαρτιών ακραίας περιφέρειας λόγω της φύσης των επενδυτών που προσελκύουν.
Οι αποτιμήσεις που αντιστοιχούν στο 20% ή το 30% των καθαρών θέσεων είναι από μόνες τους κράχτες τυχοδιωκτικών κεφαλαίων που αγοράζουν στην άβυσσο του distressed για να πουλήσουν στα βαθειά της «μεγάλης έκπτωσης» (discount).
Οι αποτιμήσεις που αντιστοιχούν στο 20% ή το 30% των καθαρών θέσεων είναι από μόνες τους κράχτες τυχοδιωκτικών κεφαλαίων που αγοράζουν στην άβυσσο του distressed για να πουλήσουν στα βαθειά της «μεγάλης έκπτωσης» (discount).
- Αν μια μετοχή αποτιμάται στο 20% της καθαρής της θέσης στο 40% θα έχει διπλασιάσει την αποτίμηση της και ακόμα θα θεωρείται υποτιμημένη.
- Δεν υπάρχει πιο αγελαία διαπραγμάτευση από αυτή που λαμβάνει χώρα στις ελληνικές τράπεζες. Έτσι μια τάση μεγεθύνεται και εξαπλώνεται σε όλο τον κλάδο.
- Είθισται δε να λαμβάνει χώρα η τάση, να ενισχύεται ως δυναμική και στην συνέχεια να «εφευρίσκεται» η είδηση.
- Το «πρώτα πουλάμε, μετά ρωτάμε» είναι η επενδυτική τακτική που ακολουθούν αρκετά κεφάλαια που παρακολουθούν τον τραπεζικό κλάδο.
- Το άλλοθι των δύο πρόσφατων ολοκληρωτικών ζημιών στα προηγούμενα πέντε χρόνια αποτελεί ένα επιχείρημα που πείθει ακόμα και τους πιο διαβασμένους του κλάδου.
Σχόλια αναγνωστών