Η κηδεία της θα γίνει δημοσία δαπάνη την Τρίτη από το πρώτο νεκροταφείο Αθηνών
Απεβίωσε η συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη, μικρότερη αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη.
Η κηδεία της θα γίνει δημοσία δαπάνη την Τρίτη από το πρώτο νεκροταφείο Αθηνών.
Η γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1934 Λούλα Αναγνωστάκη, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παντρεύτηκε τον συγγραφέα και καθηγητή ψυχιατρικής, Γιώργο Χειμωνά, ενώ εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την «Τριλογία της πόλης» στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.
Τα έργα της, μεταξύ των οποίων «Η συναναστροφή» και το «Διαμάντια και μπλουζ», έχουν παρουσιαστεί τόσο από αθηναϊκούς θιάσους και Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, όσο και στο εξωτερικό.
Τσίπρας: Έφυγε σήμερα μια διανοούμενη
«Έφυγε σήμερα μια διανοούμενη, μια σημαντική μορφή του θεάτρου» έγραψε σε ανάρτησή του στο twitter ο πρωθυπουργός, Α. Τσίπρας, με αφορμή την απώλεια της συγγραφέως Λ. Αναγνωστάκη.
Συλλυπητήρια Βούτση (ΠτΒ) για το θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη
Τα θερμά συλλυπητήριά του για το θάνατο της γνωστής θεατρικής συγγραφέα Λούλας Αναγνωστάκη, εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής , Νικόλαος Βούτσης.
Όπως δήλωσε οκ. Βούτσης, «μία σπουδαία θεατρική συγγραφέας, μία σπουδαία γυναίκα, η Λούλα Αναγνωστάκη έφυγε σήμερα από τη ζωή, προκαλώντας θλίψη στον κόσμο της τέχνης και καθιστώντας φτωχότερα τα ελληνικά γράμματα.
Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε από τις κορυφαίες γυναικείες μορφές της τέχνης.
Η διαπραγμάτευση ψυχολογικών θεμάτων, όπως η μοναξιά και η ενοχή ενταγμένα στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι άγγιξαν τις ψυχές και το νου θεατών και αναγνωστών.
Τα θεατρικά της, που αναδείχθηκαν κυρίως από το Θέατρο Τέχνης και το Εθνικό Θέατρο, σφράγισαν το σύγχρονο ελληνικό θέατρο και βρήκαν απήχηση και στο εκτός συνόρων θεατρόφιλο κοινό.
Τα θερμά συλλυπητήριά μου στον γιο της, γνωστό συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, τους οικείους της και τον χώρο του Θεάτρου».
Κονιόρδου: Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου
«Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου», αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά της η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λυδία Κονιόρδου, για τον θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη.
Σύμφωνα με την υπουργό, η Λούλα Αναγνωστάκη «ήδη από την πρώτη της εμφάνιση με την τριλογία της «Πόλης» (τα μονόπρακτα «Η διανυκτέρευση», «Η Πόλη», «Η Παρέλαση»), το 1965, στην ιστορική παράσταση του Καρόλου Κουν, θα παρουσιάσει τα χαρακτηριστικά εκείνα του θεατρικού της τοπίου, τα οποία θα την τοποθετήσουν στην ιστορία του δραματικού λόγου ως μια από τις πιο σημαντικές, ιδιαίτερες και επιδραστικές φυσιογνωμίες στο νεοελληνικό θέατρο.
Η Λούλα Αναγνωστάκη μπήκε στο θεατρικό στίβο ώριμη, ήδη, από το πρώτο της κείμενο.
Με μια όμως ωριμότητα που δεν θα την εμποδίσει να αλλάζει από έργο σε έργο, -«Η Νίκη», «Η Κασέτα», «Ο Ήχος του Όπλου», «Διαμάντια και μπλουζ», «Το ταξίδι μακριά», «Ο Ουρανός Κατακόκκινος», «Σ΄εσάς που με ακούτε»- εξερευνώντας τη φόρμα και τους δεσμούς ανάμεσα στα πρόσωπα, συντηρώντας την πρωτοτυπία και τη διάθεση για το μονίμως και διαρκώς νέο.
Μαζί με τους υπόλοιπους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς της κατάφεραν να ευθυγραμμίσουν το ελληνικό θέατρο με τις σύγχρονες θεατρικές εξελίξεις και να δημιουργήσουν ένα συλλογικό λογοτεχνικό αποτέλεσμα.
Στα θεατρικά της έργα η Αναγνωστάκη συνδύασε αρμονικά τα επιτεύγματα του μοντερνιστικού θεατρικού λόγου, του θεάτρου του Παραλόγου, του υπαρξιακού θεάτρου, ακόμα και του θεάτρου-ντοκουμέντο με μια προβληματική για τις σύγχρονες κοινωνίες και τις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα σε αυτές.
Κατάφερε να μιλήσει για την περιρρέουσα ελληνική ατμόσφαιρα και ταυτόχρονα για την κάθε δυτική κοινωνία. Ελληνικοί και συνάμα παγκόσμιοι, οι ήρωες που δημιούργησε υπάρχουν ως αυτοτελείς χαρακτήρες αλλά και ως ενσαρκώσεις της εποχής και του περιβάλλοντός τους, ως φορείς συλλογικών υπαρξιακών προβλημάτων και αδιεξόδων.
Το τραύμα, η μοναξιά, η ήττα είναι ορατά τόσο ως στιγμές της βιογραφίας των ηρώων όσο και ως αποτελέσματα της επίδρασης της ίδιας της Ιστορίας, πάνω τους και πάνω μας.
Μέσα από τον έναν θεατρικό λόγο με ιδιαίτερο βάρος στην μουσικότητα, αφαιρετικό αλλά ποτέ αφηρημένο, με ρεαλιστικό περίγραμμα αλλά ποιητικό βάθος, η Αναγνωστάκη θα μας εξιστορήσει την μεταπολεμική περίοδο, την μεταπολίτευση, τον καιρό της κατανάλωσης και των κοινωνικών αδιεξόδων.
Έργο μιας εποχής, το θέατρο της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιασμένο σε εμβληματικές παραστάσεις , πολυμεταφρασμένο και παιγμένο εκτός συνόρων, θα αφήσει για πάντα ανεξίτηλο το ίχνος του στην εξελιξη της θεατρικής γραφής κι έκφρασης».
Η κ. Κονιόρδου εξέφρασε τα πιο βαθιά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της.
ΣΥΡΙΖΑ: Αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό
«Η απώλεια της Λούλας Αναγνωστάκη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο ελληνικό θέατρο, το έργο της ωστόσο, αγέραστο και πάντα μοντέρνο, θα είναι πάντα εδώ, θα ζει για πάντα στο σανίδι της σκηνής», αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, «η Λούλα Αναγνωστάκη έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών το πρωί της Κυριακής 8 Οκτωβρίου, λίγο πριν τα ενενήντα της χρόνια.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε νομικά, μα ποτέ δεν ασχολήθηκε μ’ αυτά. Πλάι στις ισχυρότατες λογοτεχνικές παρουσίες του αδελφού της Μανόλη Αναγνωστάκη και του συζύγου της, συγγραφέα και ψυχίατρου Γιώργου Χειμωνά, η Αναγνωστάκη πέτυχε να διατηρήσει την αυθεντικότητα της δικής της φωνής, την ξεχωριστή ματιά της στον κόσμο, τον ιδιαίτερο τρόπο της να προσεγγίζει τα πρόσωπα των έργων της.
Πρωτοεμφανίστηκε με τρία μονόπρακτα (Διανυκτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση) το 1965 στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και το 1967 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με το Εθνικό Θέατρο (Η συναναστροφή).
Η συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια και μέχρι το θάνατο του Κουν (ο Ήχος του όπλου ήταν το τελευταίο έργο που σκηνοθέτησε).
Τα έργα της Αναγνωστάκη, από τη δεκαετία του ’60 μέχρι πριν λίγα χρόνια οπότε σταμάτησε να γράφει, σφράγισαν την ελληνική δραματουργία και συνέβαλαν στον συγχρονισμό της με τα διεθνή θεατρικά ρεύματα της εποχής της.
Ανεβάστηκαν από σπουδαίους Έλληνες σκηνοθέτες και ερμηνεύτηκαν από λαμπρούς ηθοποιούς, μεταφράστηκαν και διάβηκαν τα σύνορα, αγαπήθηκαν πολύ και εξακολουθούν να συγκινούν βαθιά τη νέα γενιά των θεατρικών δημιουργών.
Με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, η Αναγνωστάκη κατάφερε να αναδείξει τις θεματικές που κυριαρχούσαν, στο χώρο της Αριστεράς κυρίως αλλά και στην ελληνική κοινωνία ευρύτερα, στις πρώτες δεκαετίες της δημιουργικής της πορείας, την ήττα, το τραύμα, την ενοχή, την απομόνωση· μετά τη μεταπολίτευση στο έργο της κυριάρχησαν θεματικές που αφορούσαν τα αδιέξοδα της σύγχρονης εποχής, τον εγκλωβισμό των ανθρώπων στις μεγάλες πόλεις, τη νοσταλγία, τη ματαίωση, τη μοναξιά, την έλλειψη επικοινωνίας.
Διέθετε μια σπάνια ευαισθησία που της επέτρεπε να περνά από το καθημερινό και το ιδιωτικό, από τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων, στα δημόσια της ζωής μας, στην κοινωνία και την πολιτική· χωρίς ίχνος ψυχολογισμού, με μια γραφή σπάνιας μουσικότητας, αφαιρετική και ποιητική, πάντα όμως συνδεδεμένη με το ρεαλιστικό υπόβαθρό του, το έργο της Αναγνωστάκη ανατέμνει την ψυχολογία των προσώπων της αλλά και την ψυχή της εποχής της, την ελληνική και την παγκόσμια.
Η απώλεια της Λούλας Αναγνωστάκη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο ελληνικό θέατρο, το έργο της ωστόσο, αγέραστο και πάντα μοντέρνο, θα είναι πάντα εδώ, θα ζει για πάντα στο σανίδι της σκηνής».
Το τμήμα Πολιτισμού και ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν τη βαθιά τους θλίψη για το θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη και απευθύνουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στον γιο της, τον συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, και σε όλους τους οικείους της.
Δημοκρατική Συμπαράταξη: Από σήμερα το ελληνικό θέατρο γίνεται φτωχότερο
Οι Τομείς Πολιτισμού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με βαθιά θλίψη αποχαιρετούν τη σπουδαία θεατρική συγγραφέα μας, Λούλα Αναγνωστάκη , που έφυγε σήμερα από κοντά μας. Αδερφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, σύζυγος του συγγραφέα και ψυχιάτρου Γιώργου Χειμωνά και μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, συναντήθηκε με τον Κάρολο Κουν στο Θέατρο Τέχνης το 1965 όπου πρωτοπαρουσιάστηκαν τα πρώτα της μονόπρακτα, η τριλογία της Πόλης(Διανυκτέρευση, Πόλη, Παρέλαση) και έπειτα στο Εθνικό Θέατρο το 1967, το τρίπρακτο έργο της, η Συναναστροφή.
Μεταγενέστερα έργα της παρουσιάστηκαν στο Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης, στο ελεύθερο Θέατρο, σε Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και θιάσους του εξωτερικού.
Το έργο της μεταφράστηκε και παίχτηκε στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία, την Πολωνία και αλλού.
«Ο λόγος της ζωντανός, άμεσος, ρεαλιστικός που τον διαπερνά μια ανεπαίσθητη ποιητική αύρα και τα πρόσωπα της ομιχλώδη, εγκλωβισμένα, μοναχικά με έναν ιδιαίτερο ψυχισμό.
Πραγματεύτηκε τα σημαντικότερα θέματα της μεταπολεμικής Ελλάδας χρησιμοποιώντας μικρές στιγμές από την καθημερινή ζωή, κατάφερε να συνθέσει τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας.
Από σήμερα το ελληνικό θέατρο γίνεται φτωχότερο.
Στέλνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και την αγάπη μας στο γιο της Θανάση», καταλήγει η σχετική ανακοίνωση.
Κεφαλογιάνννη (ΝΔ): Μια σπουδαία προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών έφυγε από τη ζωή
«Μια σπουδαία προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών έφυγε σήμερα από τη ζωή», δήλωσε η Τομεάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Α’ Αθηνών, Όλγα Κεφαλογιάννη, για την απώλεια της Λούλας Αναγνωστάκη.
Σύμφωνα με την κ. Κεφαλογιάννη «η Λούλα Αναγνωστάκη αποτύπωσε στα έργα της με τον πιο διεισδυτικό τρόπο μια ολόκληρη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της».
Το Ποτάμι για τη Λούλα Αναγνωστάκη
«Στη Λούλα Αναγνωστάκη, που έφυγε σήμερα, δεν θα άρεσαν ούτε οι αποχαιρετισμοί, ούτε οι αποτιμήσεις», αναφέρει το Ποτάμι.
«Αντί για αντίο, δυο λέξεις που έγραψε ο Νίκος Μπακόλας στο αφιέρωμα της «Λέξης» τον Ιούνιο του 1987, στη μέση περίπου του δημιουργικού της κύκλου:
«Μέσα από τα δράματά της η Αναγνωστάκη πετυχαίνει να είναι ένας από τους πιο καίριους και έντιμους εκφραστές της ελληνικής περιπέτειας ή της περιπέτειας των Ελλήνων μεταπολεμικά».
Για όλα τα άλλα, όπως και για τον Γιώργο, τον Μανόλη, τη Νόρα, τους ανθρώπους της που έφυγαν νωρίτερα, είχε μιλήσει η ίδια», τονίζει το Ποτάμι, εκφράζοντας τα θερμά συλλυπητήρια στον Θανάση Χειμωνά.
www.bankingnews.gr
Η κηδεία της θα γίνει δημοσία δαπάνη την Τρίτη από το πρώτο νεκροταφείο Αθηνών.
Η γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1934 Λούλα Αναγνωστάκη, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παντρεύτηκε τον συγγραφέα και καθηγητή ψυχιατρικής, Γιώργο Χειμωνά, ενώ εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την «Τριλογία της πόλης» στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.
Τα έργα της, μεταξύ των οποίων «Η συναναστροφή» και το «Διαμάντια και μπλουζ», έχουν παρουσιαστεί τόσο από αθηναϊκούς θιάσους και Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, όσο και στο εξωτερικό.
Τσίπρας: Έφυγε σήμερα μια διανοούμενη
«Έφυγε σήμερα μια διανοούμενη, μια σημαντική μορφή του θεάτρου» έγραψε σε ανάρτησή του στο twitter ο πρωθυπουργός, Α. Τσίπρας, με αφορμή την απώλεια της συγγραφέως Λ. Αναγνωστάκη.
Συλλυπητήρια Βούτση (ΠτΒ) για το θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη
Τα θερμά συλλυπητήριά του για το θάνατο της γνωστής θεατρικής συγγραφέα Λούλας Αναγνωστάκη, εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής , Νικόλαος Βούτσης.
Όπως δήλωσε οκ. Βούτσης, «μία σπουδαία θεατρική συγγραφέας, μία σπουδαία γυναίκα, η Λούλα Αναγνωστάκη έφυγε σήμερα από τη ζωή, προκαλώντας θλίψη στον κόσμο της τέχνης και καθιστώντας φτωχότερα τα ελληνικά γράμματα.
Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε από τις κορυφαίες γυναικείες μορφές της τέχνης.
Η διαπραγμάτευση ψυχολογικών θεμάτων, όπως η μοναξιά και η ενοχή ενταγμένα στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι άγγιξαν τις ψυχές και το νου θεατών και αναγνωστών.
Τα θεατρικά της, που αναδείχθηκαν κυρίως από το Θέατρο Τέχνης και το Εθνικό Θέατρο, σφράγισαν το σύγχρονο ελληνικό θέατρο και βρήκαν απήχηση και στο εκτός συνόρων θεατρόφιλο κοινό.
Τα θερμά συλλυπητήριά μου στον γιο της, γνωστό συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, τους οικείους της και τον χώρο του Θεάτρου».
Κονιόρδου: Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου
«Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε αναμφισβήτητα μια από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου», αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά της η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λυδία Κονιόρδου, για τον θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη.
Σύμφωνα με την υπουργό, η Λούλα Αναγνωστάκη «ήδη από την πρώτη της εμφάνιση με την τριλογία της «Πόλης» (τα μονόπρακτα «Η διανυκτέρευση», «Η Πόλη», «Η Παρέλαση»), το 1965, στην ιστορική παράσταση του Καρόλου Κουν, θα παρουσιάσει τα χαρακτηριστικά εκείνα του θεατρικού της τοπίου, τα οποία θα την τοποθετήσουν στην ιστορία του δραματικού λόγου ως μια από τις πιο σημαντικές, ιδιαίτερες και επιδραστικές φυσιογνωμίες στο νεοελληνικό θέατρο.
Η Λούλα Αναγνωστάκη μπήκε στο θεατρικό στίβο ώριμη, ήδη, από το πρώτο της κείμενο.
Με μια όμως ωριμότητα που δεν θα την εμποδίσει να αλλάζει από έργο σε έργο, -«Η Νίκη», «Η Κασέτα», «Ο Ήχος του Όπλου», «Διαμάντια και μπλουζ», «Το ταξίδι μακριά», «Ο Ουρανός Κατακόκκινος», «Σ΄εσάς που με ακούτε»- εξερευνώντας τη φόρμα και τους δεσμούς ανάμεσα στα πρόσωπα, συντηρώντας την πρωτοτυπία και τη διάθεση για το μονίμως και διαρκώς νέο.
Μαζί με τους υπόλοιπους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς της κατάφεραν να ευθυγραμμίσουν το ελληνικό θέατρο με τις σύγχρονες θεατρικές εξελίξεις και να δημιουργήσουν ένα συλλογικό λογοτεχνικό αποτέλεσμα.
Στα θεατρικά της έργα η Αναγνωστάκη συνδύασε αρμονικά τα επιτεύγματα του μοντερνιστικού θεατρικού λόγου, του θεάτρου του Παραλόγου, του υπαρξιακού θεάτρου, ακόμα και του θεάτρου-ντοκουμέντο με μια προβληματική για τις σύγχρονες κοινωνίες και τις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα σε αυτές.
Κατάφερε να μιλήσει για την περιρρέουσα ελληνική ατμόσφαιρα και ταυτόχρονα για την κάθε δυτική κοινωνία. Ελληνικοί και συνάμα παγκόσμιοι, οι ήρωες που δημιούργησε υπάρχουν ως αυτοτελείς χαρακτήρες αλλά και ως ενσαρκώσεις της εποχής και του περιβάλλοντός τους, ως φορείς συλλογικών υπαρξιακών προβλημάτων και αδιεξόδων.
Το τραύμα, η μοναξιά, η ήττα είναι ορατά τόσο ως στιγμές της βιογραφίας των ηρώων όσο και ως αποτελέσματα της επίδρασης της ίδιας της Ιστορίας, πάνω τους και πάνω μας.
Μέσα από τον έναν θεατρικό λόγο με ιδιαίτερο βάρος στην μουσικότητα, αφαιρετικό αλλά ποτέ αφηρημένο, με ρεαλιστικό περίγραμμα αλλά ποιητικό βάθος, η Αναγνωστάκη θα μας εξιστορήσει την μεταπολεμική περίοδο, την μεταπολίτευση, τον καιρό της κατανάλωσης και των κοινωνικών αδιεξόδων.
Έργο μιας εποχής, το θέατρο της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιασμένο σε εμβληματικές παραστάσεις , πολυμεταφρασμένο και παιγμένο εκτός συνόρων, θα αφήσει για πάντα ανεξίτηλο το ίχνος του στην εξελιξη της θεατρικής γραφής κι έκφρασης».
Η κ. Κονιόρδου εξέφρασε τα πιο βαθιά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της.
ΣΥΡΙΖΑ: Αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό
«Η απώλεια της Λούλας Αναγνωστάκη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο ελληνικό θέατρο, το έργο της ωστόσο, αγέραστο και πάντα μοντέρνο, θα είναι πάντα εδώ, θα ζει για πάντα στο σανίδι της σκηνής», αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, «η Λούλα Αναγνωστάκη έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών το πρωί της Κυριακής 8 Οκτωβρίου, λίγο πριν τα ενενήντα της χρόνια.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε νομικά, μα ποτέ δεν ασχολήθηκε μ’ αυτά. Πλάι στις ισχυρότατες λογοτεχνικές παρουσίες του αδελφού της Μανόλη Αναγνωστάκη και του συζύγου της, συγγραφέα και ψυχίατρου Γιώργου Χειμωνά, η Αναγνωστάκη πέτυχε να διατηρήσει την αυθεντικότητα της δικής της φωνής, την ξεχωριστή ματιά της στον κόσμο, τον ιδιαίτερο τρόπο της να προσεγγίζει τα πρόσωπα των έργων της.
Πρωτοεμφανίστηκε με τρία μονόπρακτα (Διανυκτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση) το 1965 στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και το 1967 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με το Εθνικό Θέατρο (Η συναναστροφή).
Η συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια και μέχρι το θάνατο του Κουν (ο Ήχος του όπλου ήταν το τελευταίο έργο που σκηνοθέτησε).
Τα έργα της Αναγνωστάκη, από τη δεκαετία του ’60 μέχρι πριν λίγα χρόνια οπότε σταμάτησε να γράφει, σφράγισαν την ελληνική δραματουργία και συνέβαλαν στον συγχρονισμό της με τα διεθνή θεατρικά ρεύματα της εποχής της.
Ανεβάστηκαν από σπουδαίους Έλληνες σκηνοθέτες και ερμηνεύτηκαν από λαμπρούς ηθοποιούς, μεταφράστηκαν και διάβηκαν τα σύνορα, αγαπήθηκαν πολύ και εξακολουθούν να συγκινούν βαθιά τη νέα γενιά των θεατρικών δημιουργών.
Με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, η Αναγνωστάκη κατάφερε να αναδείξει τις θεματικές που κυριαρχούσαν, στο χώρο της Αριστεράς κυρίως αλλά και στην ελληνική κοινωνία ευρύτερα, στις πρώτες δεκαετίες της δημιουργικής της πορείας, την ήττα, το τραύμα, την ενοχή, την απομόνωση· μετά τη μεταπολίτευση στο έργο της κυριάρχησαν θεματικές που αφορούσαν τα αδιέξοδα της σύγχρονης εποχής, τον εγκλωβισμό των ανθρώπων στις μεγάλες πόλεις, τη νοσταλγία, τη ματαίωση, τη μοναξιά, την έλλειψη επικοινωνίας.
Διέθετε μια σπάνια ευαισθησία που της επέτρεπε να περνά από το καθημερινό και το ιδιωτικό, από τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων, στα δημόσια της ζωής μας, στην κοινωνία και την πολιτική· χωρίς ίχνος ψυχολογισμού, με μια γραφή σπάνιας μουσικότητας, αφαιρετική και ποιητική, πάντα όμως συνδεδεμένη με το ρεαλιστικό υπόβαθρό του, το έργο της Αναγνωστάκη ανατέμνει την ψυχολογία των προσώπων της αλλά και την ψυχή της εποχής της, την ελληνική και την παγκόσμια.
Η απώλεια της Λούλας Αναγνωστάκη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο ελληνικό θέατρο, το έργο της ωστόσο, αγέραστο και πάντα μοντέρνο, θα είναι πάντα εδώ, θα ζει για πάντα στο σανίδι της σκηνής».
Το τμήμα Πολιτισμού και ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν τη βαθιά τους θλίψη για το θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη και απευθύνουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στον γιο της, τον συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, και σε όλους τους οικείους της.
Δημοκρατική Συμπαράταξη: Από σήμερα το ελληνικό θέατρο γίνεται φτωχότερο
Οι Τομείς Πολιτισμού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με βαθιά θλίψη αποχαιρετούν τη σπουδαία θεατρική συγγραφέα μας, Λούλα Αναγνωστάκη , που έφυγε σήμερα από κοντά μας. Αδερφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, σύζυγος του συγγραφέα και ψυχιάτρου Γιώργου Χειμωνά και μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, συναντήθηκε με τον Κάρολο Κουν στο Θέατρο Τέχνης το 1965 όπου πρωτοπαρουσιάστηκαν τα πρώτα της μονόπρακτα, η τριλογία της Πόλης(Διανυκτέρευση, Πόλη, Παρέλαση) και έπειτα στο Εθνικό Θέατρο το 1967, το τρίπρακτο έργο της, η Συναναστροφή.
Μεταγενέστερα έργα της παρουσιάστηκαν στο Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης, στο ελεύθερο Θέατρο, σε Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και θιάσους του εξωτερικού.
Το έργο της μεταφράστηκε και παίχτηκε στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία, την Πολωνία και αλλού.
«Ο λόγος της ζωντανός, άμεσος, ρεαλιστικός που τον διαπερνά μια ανεπαίσθητη ποιητική αύρα και τα πρόσωπα της ομιχλώδη, εγκλωβισμένα, μοναχικά με έναν ιδιαίτερο ψυχισμό.
Πραγματεύτηκε τα σημαντικότερα θέματα της μεταπολεμικής Ελλάδας χρησιμοποιώντας μικρές στιγμές από την καθημερινή ζωή, κατάφερε να συνθέσει τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας.
Από σήμερα το ελληνικό θέατρο γίνεται φτωχότερο.
Στέλνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και την αγάπη μας στο γιο της Θανάση», καταλήγει η σχετική ανακοίνωση.
Κεφαλογιάνννη (ΝΔ): Μια σπουδαία προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών έφυγε από τη ζωή
«Μια σπουδαία προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών έφυγε σήμερα από τη ζωή», δήλωσε η Τομεάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Α’ Αθηνών, Όλγα Κεφαλογιάννη, για την απώλεια της Λούλας Αναγνωστάκη.
Σύμφωνα με την κ. Κεφαλογιάννη «η Λούλα Αναγνωστάκη αποτύπωσε στα έργα της με τον πιο διεισδυτικό τρόπο μια ολόκληρη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της».
Το Ποτάμι για τη Λούλα Αναγνωστάκη
«Στη Λούλα Αναγνωστάκη, που έφυγε σήμερα, δεν θα άρεσαν ούτε οι αποχαιρετισμοί, ούτε οι αποτιμήσεις», αναφέρει το Ποτάμι.
«Αντί για αντίο, δυο λέξεις που έγραψε ο Νίκος Μπακόλας στο αφιέρωμα της «Λέξης» τον Ιούνιο του 1987, στη μέση περίπου του δημιουργικού της κύκλου:
«Μέσα από τα δράματά της η Αναγνωστάκη πετυχαίνει να είναι ένας από τους πιο καίριους και έντιμους εκφραστές της ελληνικής περιπέτειας ή της περιπέτειας των Ελλήνων μεταπολεμικά».
Για όλα τα άλλα, όπως και για τον Γιώργο, τον Μανόλη, τη Νόρα, τους ανθρώπους της που έφυγαν νωρίτερα, είχε μιλήσει η ίδια», τονίζει το Ποτάμι, εκφράζοντας τα θερμά συλλυπητήρια στον Θανάση Χειμωνά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών