γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Προσωρινές και αποσπασματικές λύσεις προσέφερε η τελευταία Σύνοδος των Ευρωπαίων για την σοβούσα κρίση χρέους, εκτιμά ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citigroup, Willem Buiter, συστήνοντας στην ΕΕ να εφαρμόσει ένα μεγαλύτερο «μπαζούκα» για να βρει τη λύση.
Η ΕΕ θα πρέπει να επιλύσει τρία βασικά ζητήματα: η αναδιάρθρωση του χρέους των αδύναμων χωρών (Ελλάδα, πιθανόν Πορτογαλία, λιγότερο πιθανόν Ιρλανδία), την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών, και τη δημιουργία ενός δίκτυ ασφαλείας για την προστασία του πυρήνα της από τα προβλήματα της περιφέρειας, ανέφερε ο Buiter.
Το haircut του 50% που αποφασίστηκε για την Ελλάδα δεν είναι ικανό να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των αγορών στη χώρα. Μάλιστα, ο Buiter, στο άρθρο του στους Financial Times υποστήριξες ότι θα πρέπει να συμπεριληφθούν και οι ιδιώτες πιστωτές αλλά και οι θεσμικοί (μάλλον όμως πρέπει να εξαιρεθεί το ΔΝΤ), ώστε να μειωθεί περισσότερο το χρέος.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ίσως κοστίσει περί τα 106 δις. ευρώ. Χωρίς όμως την στήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για την βραχυ-μακροπρόθεσμη παροχή ρευστότητας, δεν θα δημιουργηθεί ένα δίχτυ ασφαλείας προς την Ιταλία και την Ισπανία, ώστε να προστατευθεί η ευρωζώνη. Απόδειξη αυτού είναι ότι το κόστος δανεισμού της Ιταλίας ξεπέρασε το 6% στα 10ετή ομόλογα. Η ΕΚΤ είναι προς το παρόν «το μόνο πραγματικά μεγάλο μπαζούκα», ενώ εκτίμησε πως θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε να αυξηθεί το μέγεθος του EFSF.
Υποστήριξε δε, ότι σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας, οι αγορές θα εστίαζαν στην επόμενη χώρα που αντιμετωπίζει ανάλογο κίνδυνο με αποτέλεσμα να υπάρξει “μετάδοση” όχι πλέον της κρίσης χρέους αλλά της εξόδου από τη νομισματική ένωση.
Σχετικά με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ο Buiter εκτιμά ότι οι τράπεζες της Ευρωζώνης χρειάζονται μία λύση τύπου TARP, ενώ το EFSF μοιάζει με νεροπίστολο και θα είναι αναγκαία η ενίσχυσή του. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι αυτή τη στιγμή “το μοναδικό πραγματικό μπαζούκα”, συνεχίζει ο ίδιος.
www.bankingnews.gr
Το haircut του 50% που αποφασίστηκε για την Ελλάδα δεν είναι ικανό να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των αγορών στη χώρα. Μάλιστα, ο Buiter, στο άρθρο του στους Financial Times υποστήριξες ότι θα πρέπει να συμπεριληφθούν και οι ιδιώτες πιστωτές αλλά και οι θεσμικοί (μάλλον όμως πρέπει να εξαιρεθεί το ΔΝΤ), ώστε να μειωθεί περισσότερο το χρέος.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ίσως κοστίσει περί τα 106 δις. ευρώ. Χωρίς όμως την στήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για την βραχυ-μακροπρόθεσμη παροχή ρευστότητας, δεν θα δημιουργηθεί ένα δίχτυ ασφαλείας προς την Ιταλία και την Ισπανία, ώστε να προστατευθεί η ευρωζώνη. Απόδειξη αυτού είναι ότι το κόστος δανεισμού της Ιταλίας ξεπέρασε το 6% στα 10ετή ομόλογα. Η ΕΚΤ είναι προς το παρόν «το μόνο πραγματικά μεγάλο μπαζούκα», ενώ εκτίμησε πως θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε να αυξηθεί το μέγεθος του EFSF.
Υποστήριξε δε, ότι σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας, οι αγορές θα εστίαζαν στην επόμενη χώρα που αντιμετωπίζει ανάλογο κίνδυνο με αποτέλεσμα να υπάρξει “μετάδοση” όχι πλέον της κρίσης χρέους αλλά της εξόδου από τη νομισματική ένωση.
Σχετικά με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ο Buiter εκτιμά ότι οι τράπεζες της Ευρωζώνης χρειάζονται μία λύση τύπου TARP, ενώ το EFSF μοιάζει με νεροπίστολο και θα είναι αναγκαία η ενίσχυσή του. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι αυτή τη στιγμή “το μοναδικό πραγματικό μπαζούκα”, συνεχίζει ο ίδιος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών