γράφει : Δ.Ν.
Ανδρέας Στασινός-protagon.gr
Στις 11 Αυγούστου η εφημερίδα «Γαύρος» είχε ως κεντρικό θέμα των πρόεδρο του Παναθηναϊκού και ιδιοκτήτη του ΣΚΑΙ, Γιάννη Αλαφούζο. Αν μην τι άλλο, η επιλογή του αρχισυντάκτη ήταν εντυπωσιακή. Μπορεί ο Ολυμπιακός να μην τα πηγαίνει καλά και να υστερεί στις μετεγγραφές, αλλά πρώτο θέμα τον πρόεδρο του ΠΑΟ; Ε, ναι. Και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο, λες και ο Θρύλος προκρίθηκε στους ομίλους του Champions League. «Υποπτος για ξέπλυμα και για φοροδιαφυγή». Αντίστοιχα την Παρασκευή 12 Αυγούστου, η εφημερίδα «Παραπολιτικά» είδε «Τίτλους τέλους» για τον Γιάννη Αλαφούζο, o οποίος, κατά την εφημερίδα, αντιμετωπίζει «Δέσμευση περιουσίας και σκαμνί».
Και οι δύο εφημερίδες αναφέρονται στην πρόσφατα απόφαση των φορολογικών αρχών να δεσμεύσουν την περιουσία του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος, κατά τις αρχές, καλείται να δικαιολογήσει την προέλευση οικονομικών στοιχείων του. Ο κ. Αλαφούζος είπε ότι ο έλεγχος είναι καλοδεχούμενος και πως όλα αυτά σκοπό έχουν να πλήξουν τον ΣΚΑΙ και τον Παναθηναϊκό, λίγο πριν τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. «Πρόκειται για το αποτέλεσμα ενός προαναγγελθέντος συμβάντος, το οποίο είχε περίπου προεξοφληθεί από αναρμόδιους φορείς προ διμήνου, οι οποίοι και εμπλέκονται ενεργά στην διακίνηση, διασπορά και συγκρότηση των σχετικών με την έρευνα καταγγελιών», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Και οι δύο εφημερίδες είναι φίλα προσκείμενες στον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη ο οποίος, στο ποδόσφαιρο και στην τηλεόραση, είναι σαν το αντεστραμμένο είδωλο του Γιάννη Αλαφούζου. Εχει τον Ολυμπιακό, συνδέεται με ραδιοφωνικό σταθμό και διεκδικεί κανάλι. Ο Γιάννης Αλαφούζος αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, ο Βαγγέλης Μαρινάκης τη στηρίζει.
Ο ΣΚΑΙ και η «Καθημερινή» περιγράφουν «γκρίζες» ποδοσφαιρικές και ναυτιλιακές υποθέσεις και τις συσχετίζουν με τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Τα «Παραπολιτικά» επιτίθενται στον Γιάννη Αλαφούζο. Οι δυο τους ήταν παλαιά φίλοι και συνεταίροι στον ΣΚΑΙ, αλλά οι σχέσεις τους διαταράχθηκαν όταν διαφώνησαν για την πολιτική γραμμή του σταθμού.
Ο Γιάννης Αλαφούζος ήταν απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαγγέλης Μαρινάκης ήταν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες θα χαλάσουν καρδιές όταν στο κυριακάτικο τραπέζι πρέπει να μοιραστούν τηλεοπτικές άδειες και σχέσεις επιρροής. Και πράγματι, αυτό είναι και το μοναδικό τοπίο εντός του οποίου η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να εμφανιστεί συνεπής.
Στο περιβάλλον που συνηθίζουμε να ονομάζουμε «διαπλοκή» τίποτα δεν είναι πλέον ίδιο. Με τον όρο «διαπλοκή» ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε περιγράψει τα επιχειρηματικά συμφέροντα που δημιουργούν επικοινωνιακούς μηχανισμούς επιρροής ώστε να διευκολύνουν την πρόσβαση τους προς τις δημόσιες προμήθειες. Βέβαια καλόν είναι η πολιτική να φροντίζει ώστε να μη διαπλέκεται η ίδια.
Και στον Παράδεισο ο Αδάμ γνώριζε τι έπρεπε να κάνει, αλλά πήρε το μήλο. Από τα χρόνια του Μητσοτάκη ως τα σήμερα, η «διαπλοκή» που, αισθητικά και επικοινωνιακά, εξέφραζε τον αστικό κόσμο της χώρας, συγκεντρώθηκε στα κομβικά μέσα ενημέρωσης, όπως τα ξέραμε μέχρι πρόσφατα. Μετά ήρθε η Αριστερά. Και μαζί της η συγκυρία που άλλαξε τα πάντα. Ας δούμε, λοιπόν, το πριν και το μετά.
Το Mega, το εμβληματικό συστημικό μέσο, βρίσκεται υπό κατάρρευση και, βάσει των προβλεπομένων, αν δεν ανατραπεί το θεσμικό πλαίσιο για την αδειοδότηση, αναμένεται να κλείσει. Το προσωπικό είναι απλήρωτο και το κανάλι λειτουργεί χάρη στην ανοχή της ΔΕΗ που δεν κόβει το ρεύμα. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν την αδιαφορία των μετόχων. Επαιξε ρόλο η κυβέρνηση στην κατάρρευση του Mega; Μόνο στον τερματισμό της ελαστικότητας που επιδείκνυαν οι τράπεζες. Ομως στην πραγματικότητα, το κυρίως σώμα των μετόχων βρέθηκε σε ένα δυσμενές επιχειρηματικό και πολιτικό περιβάλλον. Αυτό που συνέβη στο Mega ήταν λογικό, αναμενόμενο, όχι βέβαια θεμιτό.
Ο ΔΟΛ είναι ένας εκ των πυλώνων του Mega. Μία επιχείρηση που αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα, αδυνατεί να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους, ενώ ο επικεφαλής της ελέγχεται πιεστικά από τη Δικαιοσύνη για θέματα πόθεν έσχες και δανειοδότησης. Είναι μία εικόνα που κανείς δεν θα μπορούσε να περιγράψει προ τριών ετών. Ο ΔΟΛ στην αρχή στήριξε τη νέα κυβέρνηση, ωστόσο αργότερα βρέθηκε απέναντι της, καταγγέλλοντας την πίεση που άσκησαν στην επιχείρηση θεσμικοί φορείς ελέγχου.
Ο «Πήγασος», συμφερόντων Μπόμπολα, αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα ρευστότητας. Κι εδώ αθετούνται, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, οι υποχρεώσεις προς το προσωπικό. Πάντως τα μέσα του ομίλου, κάποτε εκ των πυλώνων στήριξης των μνημονιακών κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τους τελευταίους υποστηρίζουν με συνέπεια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ο τρίτος και ισχυρότερος πυλώνας του Mega, ο όμιλος Βαρδινογιάννη, παραμένει η επιχείρηση με τα μεγαλύτερα ταμειακά διαθέσιμα στη χώρα. Δεν αντιμετωπίζει προβλήματα και παραμένει στο τηλεοπτικό παιχνίδι δια του Star.
Ο ΣΚΑΙ που αντιπολιτεύτηκε ως τα άκρα την κυβέρνηση βρίσκεται υπό πίεση. Είναι άγνωστο κατά πόσο η δέσμευση της περιουσίας του Γιάννη Αλαφούζου θα επηρεάσει τη συμμετοχή του στη δημοπρασία για τις άδειες και φυσικά τη λειτουργία του Παναθηναϊκού.
Ο Antenna είχε βρεθεί απέναντι στην κυβέρνηση. Σταδιακά όμως η κριτική του έγινε ήπια και τώρα τηρεί μία ουδέτερη στάση. Ο Alpha, συμφερόντων Κοντομηνά, είναι φίλα προσκείμενος στην κυβέρνηση, με αιχμή τις εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου.
Τι μετράμε μέχρι εδώ; Πως λίγο πριν την τελική στροφή για την αδειοδότηση, τα δύο κανάλια που είχαν αντιπολιτευτεί με ένταση τον ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονται, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, σε εξαιρετικά δύσκολη θέση για τη συνέχεια. Το αυτό ισχύει και για τον ΔΟΛ, το κύριο μέσο έκφρασης του «αστισμού» τις τελευταίες δεκαετίες.
Και από την άλλη αναδεικνύονται οι νέοι παίκτες που σίγουρα δεν τους τοποθετείς απέναντι από την κυβέρνηση. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης επισκέπτεται ανοιχτά το Μαξίμου (ως… δημοτικός σύμβουλος Πειραιά) και συνομιλεί με τον Νίκο Παππά.
Ο Χρήστος Καλογρίτσας, παλαιός «φίλος» της Αριστεράς και κουμπάρος υπουργού, παίρνει εργολαβία λίγο πριν τον διαγωνισμό για τις άδειες. Ο Ιβάν Σαββίδης καταθέτει φάκελο με στελέχη των ΑΝΕΛ να βρίσκονται σε κεντρικές θέσεις στο υπό ίδρυση κανάλι. Και ο επιχειρηματίας Βρυώνης δηλώνει ότι θα δώσει «όσα χρειαστούν, ακόμα και 35 εκατομμύρια για να πάρει άδεια». Α, υπάρχουν και οι «ανεξάρτητοι» Κύπριοι που, κατά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, συνδέονται με συμφέροντα που έχουν τηλεοπτική άδεια και διεκδικούν και δεύτερη.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Τι δείχνει η συνολική εικόνα;
Η οικονομική συγκυρία, η αναθεώρηση της πολιτικής των τραπεζών, η αλλαγή συμπεριφοράς των θεσμικών οργάνων ελέγχου και φυσικά το νέο πλαίσιο για τις τηλεοπτικές άδειες, δημιουργούν ένα νέο περιβάλλον, ευνοϊκό για την κυβέρνηση και τα κεντρικά της πρόσωπα. Φυσικά όλα αυτά θεωρητικά ανατρέπονται. Υπάρχει, λένε, το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Για να προσφύγουν ποιοι; Ενα κανάλι που κλείνει ή ένας επιχειρηματίας με δεσμευμένη περιουσία;
Σχόλια αναγνωστών