γράφει : Δ.Ν.
Πόσο αριστερό είναι να εκμεταλλεύεσαι την υποκλαπείσα ηλεκτρονική αλληλογραφία για πολύ προσωπικά θέματα ενός ανώτατου δικαστή και παραβιάζοντας κάθε του ανθρώπινο δικαίωμα ,για το οποίο υποτίθεται ότι κόπτεσαι , να τον κρεμάς στα μανταλάκια παραμονές μιας κρίσιμης για σένα δίκης – ενώ γνωρίζεις επισήμως ένα χρόνο τώρα την υπόθεση – ώστε να εκβιάσεις την σύμφωνη ψήφο του;
Πόσο αριστερός είσαι όταν αποφασίζεις να μειώσεις τα ιδιωτικά κανάλια της χώρας σε τέσσερα- αδιαφορώντας για τον πλουραλισμό των ειδήσεων και για τους 1.500 εργαζόμενους που θα χάσουν τη δουλειά τους -μόνο και μόνο για να μπορέσεις να ελέγξεις την ενημέρωση και να δημιουργήσεις ένα πιο ευνοϊκό για σένα κλίμα στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ;
Πόσο αριστερός είσαι όταν απαγορεύεις νύχτα-μέρα την κυκλοφορία πεζών και αυτοκινήτων στο δρόμο που οδηγεί στο πρωθυπουργικό γραφείο σου , αρνείσαι να συναντήσεις αντιπροσωπεία συνταξιούχων τους οποίους μάλιστα ψεκάζουν τα ΜΑΤ με δακρυγόνα και μετά από λίγες ώρες κάνεις πάρτι με βουλευτές και τραγούδια στο ίδιο γραφείο όπου κανείς κοινός πολίτης δεν μπορεί να φτάσει;
Πόσο αριστερός είσαι όταν αποκλείεις να κάνεις κυβέρνηση με κεντροαριστερά κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και αντ’ αυτού επιλέγεις να συνεργαστείς και να ενώσεις δυνάμεις με ένα ακροδεξιό κόμμα σαν τους ΑΝΕΛ – με το οποίο δεν έχεις τίποτα κοινό παρά μόνο την αντιμνημονιακή υστερία – για να εφαρμόσεις το τρίτο μνημόνιο που έχεις ψηφίσει;
Πόσο αριστερός είσαι όταν αποκαλείς τους πολιτικούς σου αντιπάλους προδότες, γερμανοτσολιάδες,προσκυνημένους , μερκελιστές επειδή υπέγραψαν μνημόνιο με τους δανειστές της χώρας και όταν υποχρεώνεσαι κι εσύ να δεχτείς και να υπογράψεις το…αναπόφευκτο και να φορτώσεις τη χώρα με capital control, 85 δισ. ευρώ και ένα βουνό φορολογικά μέτρα δεν έχεις καν το θάρρος και την πολιτική ευθιξία να ζητήσεις συγνώμη απ όλους αυτούς που έβριζες με χυδαίο τρόπο;
Πόσο αριστερός νιώθεις όταν επικαλείσαι την αξιοκρατία , την ισονομία και πολεμάς δήθεν τον νεποτισμό και τις πελατειακές σχέσεις κι επιτρέπεις σε όλους τους υπουργούς σου να προσλαμβάνουν συγγενείς, κολλητούς και αφισοκολλητές στα γραφεία τους κι εσύ ανέχεσαι να βάζεις δίπλα σου επικεφαλής του στρατηγικού σχεδιασμού ,μάλιστα, έναν αδιόριστο εκπαιδευτικό πρώην σερβιτόρο , όταν στη χώρα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άνεργοι επιστήμονες με λαμπρές σπουδές και διδακτορικά;
Πόσο αριστερός είσαι όταν δέχεσαι να γίνεις λαϊκιστής τους χειρίστου είδους τασσόμενος επικεφαλής της εκστρατείας “δεν πληρώνω” σε μια προσπάθεια να χαϊδέψεις τα αυτιά του κόσμου και να στερήσεις έσοδα από την κυβέρνηση την οποία αντιπολιτεύεσαι και μόλις κερδίζεις τις εκλογές προτρέπεις τον κόσμο να επιτελέσεις το “πατριωτικό του καθήκον” και να πληρώσει τους λογαριασμούς του ,τα διόδια, τα εισιτήρια του μετρό και των λεωφορείων χωρίς να αισθάνεσαι ούτε ένα λεπτό ντροπή για την δημαγωγική σου στάση;
Πόσο αριστερός είσαι όταν δίνεις μάχες και σκίζεις τα ρούχα σου ως αντιπολίτευση κατά των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων εταιρειών και υποδομών και ως κυβέρνηση αποδέχεσαι την μεταβίβαση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας για 99 ολόκληρα χρόνια σε ένα Υπερταμείο εκποίησης/αξιοποίησης/ιδιωτικοποίησης με επικεφαλής εκπρόσωπο των δανειστών;
Πόσο αριστερός νιώθεις όταν κάνεις τα ίδια – και πολύ χειρότερα – από όσα έκαναν όσοι κυβέρνησαν τον τόπο πριν από σένα και το μόνο που έχεις να επιδείξεις είναι τον διχασμό της κοινωνίας ,το θράσος σου και το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς που κάθε μέρα ροκανίζεις.
Παπαδόπουλος Νότης
tovima.gr
Σχόλια αναγνωστών