Σε αναζήτηση ρεαλισμού και αποφασιστικότητας...

Η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις προς την Ελλάδα βάσει συγκεκριμένου σχεδίου. Έχουμε το πρωτοφανές -από το 1974 και μετά- επεισόδιο με τη σύλληψη δύο ελλήνων στρατιωτικών που βρέθηκαν κατά το κατηγορητήριο σε τουρκικό έδαφος και δικάζονται με θολή προοπτική μπροστά τους και ίσως και για κατασκοπεία, ενώ η έγκυρη γερμανική Handelsblatt π.χ. γράφει ευθέως ότι κρατούνται ως «ενέχυρο» για συνολικές Τουρκικές διεκδικήσεις.
Σχεδόν ταυτόχρονα, η ένταξη του Καστελόριζου σε τουρκική NAVTEX «έρευνας και διάσωσης», που αποτελεί έμπρακτη προσπάθεια επιβεβαίωσης της τουρκικής επιχειρηματολογίας ότι το ακριτικό νησί «ανήκει στην Ανατολική Μεσόγειο» και βρίσκεται υπό διαφορετικό καθεστώς, λόγω της απομόνωσής του από τα Δωδεκάνησα .
Οι συνεχείς -αστείες έως και γραφικές- απειλές ανθρώπων όπως του συμβούλου στρατηγικής του Ερντογάν Γιγκίτ Μπουλουτ ότι «αν η Ελλάδα πατήσει πόδι στα Ίμια, η Τουρκία θα τα υπερασπισθεί μέχρι θανάτου», είτε ότι η Άγκυρα «δεν θα διστάσει να χτυπήσει στην Ανατολική Μεσόγειο αν γίνει κάτι που δεν εγκρίνει». Αυτό που λείπει, ακόμα, για να ολοκληρωθεί το παζλ των προκλήσεων είναι η ψηφίδα ανερχόμενου μειονοτικού στην Θράκη, με νωπή τη μνήμη της παρουσίας του ίδιου του Ερντογάν και του Αντιπροέδρου του Χακάν Τσαβούσογλου προ μηνών. Και στο βάθος ανακίνηση μειονοτικού στην Ρόδο;

Οι σύμμαχοι

Η στάση της  ΕΕ, που την είχαμε αναγάγει σε κεντρικό κορμό της «πολιτικής» μας έναντι της Άγκυρας, με την ήδη χιμαιρική άποψη ότι «η Ελλάδα βρίσκεται στο δρόμο της Τουρκίας προς την Ευρώπη», είναι μέχρι στιγμής στάση ψυχρής, αλλά αποστασιοποιημένης αποκήρυξης της Τουρκικής στάσης. Πέραν τούτου ουδέν! Αντιθέτως, με την λήξη του τουρκικού εκβιασμού και την απελευθέρωση των Γερμανών υπηκόων, η γερμανική κυβέρνηση αποδέσμευσε τις 31 συμφωνίες πώλησης αμυντικού υλικού, που έχουν υπογραφεί από τον περασμένο Δεκέμβριο.
Σχεδόν παρόμοια και η στάση των ΗΠΑ, ένα "κλικ" περισσότερο με την επαναλαμβανόμενη έκφραση ανησυχιών από τον αμερικανό πρέσβη και κάποιες παρασκηνιακές μεσολαβητικές προσπάθειες είναι η αλήθεια. Αλλά οι ΗΠΑ, μάλλον, χρειάζονται οι ίδιες μεσολαβητή για την επικοινωνία τους με τον Ερντογάν...

Ένα διαφορετικό αύριο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Ό,τι κι αν ζήσουμε τώρα ως εξέλιξη επί των κεφαλών των δυο στρατιωτικών στην Ανδριανούπολη, πώς ακριβώς φαντάζεστε ότι θα γίνονται εφεξής οι περιπολίες στον Έβρο; Ιδίως αν όντως επιχειρούνται απωθήσεις προσφύγων/μεταναστών;
Τι θα επακολουθήσει στις "ναυμαχίες" στο μήκος της ακτογραμμής του Αιγαίου, μετά και το επεισόδιο εμβολισμού του «Γαύδος» από το «UMUT» στα Ίμια;
Δεν αναφερόμαστε καν στις - ων ουκ έστιν πλέον αριθμός- παραβάσεις FIR/παραβιάσεις εναέριου χώρας/dogfights, στην καταμέτρηση και αξιολόγησή τους. Είναι πια τόσο συχνές που δεν έχει νόημα η αναφορά τους.
Όσο για τις έρευνες για φυσικό αέριο στην Κυπριακή ΑΟΖ, τώρα βλέπουμε εν εξελίξει τη μεθόδευση της παρουσίας ExxonMobil. στο παρασκήνιο την κοινή ή λιγότερο κοινή «παράταξη» ExxonMobil/Total και τον ρόλο της ΕΝΙ.

Ασφαλώς και πρέπει η Ελλάδα  να υπερασπιστεί τη θέση της στα διεθνή fora, σε ΕΕ και ΝΑΤΟ και όπου αλλού. Αλλά, ταυτόχρονα, χρειάζεται αλλαγή της όλης αντιμετώπισης της όποιας απειλής με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα. Χρειάζεται και η επαναχάραξη των "κόκκινων γραμμών", η δημιουργία ρεαλιστικών σεναρίων διαχείρισης κρίσης κι η ενίσχυση του ηθικού της κοινωνίας και των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων.
Άν το ύφος προς τη διεθνή κοινότητα είναι το γνώριμο κλαψιάρικο-παρακλητικό, μάλλον κινδυνεύουμε να καταντήσουμε κακομοίρηδες και γραφικοί. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα υπόλοιπα ανοικτά εθνικά μας μέτωπα...

Τάσος Τσιπλάκος - Σύμβουλος Στρατηγικής
C4I Strategy Consultants

www.bankingnews.gr