Απάντηση στην τουρκική προκλητικότητα η ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού.
Μετά το 1974 η Τουρκία επανήλθε στο προσκήνιο ως ο κύριος αντίπαλος της Ελλάδας, όντας "σύμμαχος" στο ΝΑΤΟ και παρά τις όποιες προσπάθειες εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων, με αποκορύφωμα την πλήρη υποστήριξη της ενταξιακής της πορείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα, πια η Τουρκία έχει αναδειχθεί ως ο Νο.1 κίνδυνος για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο τέλος μιας επίσης δύσκολης πορείας. Θεωρητικά πάντα μιλώντας, η χώρα τον Αύγουστο βγαίνει από τα Μνημόνια, αν και θα παραμείνει υπό επιτροπεία και δεινή οικονομική θέση για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Δυστυχώς η διακοπή ροής κονδυλίων προς τις ένοπλες δυνάμεις έχουν φέρει ανθρώπους και υλικό στα όριά τους, ενώ ο όρος «εξοπλιστικά προγράμματα» είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί στους διαδρόμους του Υπουργείου Αμύνης. Λεφτά το Υπουργείο ξοδεύει, αλλά για εξοπλισμούς τα χρήματα είναι ελάχιστα, άλλο ένα ελληνικό παράδοξο.
Οι εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο
Μέσα σε όλα αυτά, η Ανατολική Μεσόγειος κρύβει ένα μεγάλο φυσικό πλούτο με τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου και ήδη Ισραήλ, Αίγυπτος και Κύπρος προχωρούν στην εκμετάλλευσή τους, ενώ ταυτόχρονα η Τουρκία προσπαθεί να διεκδικήσει μερίδιο, απειλώντας τους αδύναμους και δοκιμάζοντας την υπομονή και την ανοχή των δυνατών.
Αν δει κάποιος το πώς διαμορφώνεται η ΑΟΖ της Ελλάδας προς την Κύπρο, θα διαπιστώσει πως η ύπαρξη του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου "συνθλίβει" την Τουρκική ΑΟΖ και την περιορίζει σε μικρής έκτασης θαλάσσιες ζώνες, βορείως της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ.
Θαλάσσιες ζώνες που ουσιαστικά ουδεμία ένδειξη υπάρχει πως εκεί κρύβονται υδρογονάνθρακες. Γι αυτό το λόγο οι Τούρκοι ξεκαθαρίζουν πως δεν θα κάτσουν να βλέπουν τους εχθρούς τους να πλουτίζουν από τους υδρογονάνθρακες.
Μέχρι στιγμής, η επεκτατική/διεκδικητική στρατηγική του καθεστώτος Erdogan έχει καταφέρει να έχει δημιουργήσει περισσότερους αντιπάλους παρά φίλους. Βούλγαρους, Σύριους, Κούρδους, Ιρακινούς, Κοσοβάρους, ενώ η λεκτική διαμάχη με τους Ισραηλινούς έχει ξεφύγει και τα σημεία τριβής με τους Αμερικανούς πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Παρόλα αυτά, εάν η Τουρκία αποφασίσει ένα σημαντικό θερμό επεισόδιο ή ακόμα περισσότερο μια πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα, είναι πολύ αμφίβολο εάν όλοι οι παραπάνω θα σπεύσουν να υποστηρίξουν έμπρακτα τη χώρα.
Επιθυμεί η Τουρκία να κάνει πόλεμο με την Ελλάδα;
Εκπονούν ένα φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα, προσπαθώντας να κτίσουν μια πανίσχυρη αεροπορία με F-35 και TF-X, που θα πλαισιώνονται από τα παλαιότερα F-16. Εκσυγχρονίζουν το πολεμικό τους ναυτικό με νέες κορβέτες και ισχυρές φρεγάτες, ενώ δηλώνουν ότι θα κατασκευάσουν μέχρι και αεροπλανοφόρο.
Χαρακτηριστικό του κλίματος που προσπαθούν να εμπεδώσουν είναι ότι η τουρκική σχολή ναυτικών δοκίμων, σε διαφήμισή της έχει το F-35B να απονηώνεται από το TCG Anadolu…
Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία εξοπλίζεται για έναν και μόνο λόγο. Προσπαθεί να κάνει προβολή ισχύος προς τη διεθνή κοινότητα, θέλοντας να δείξει ότι θα διεκδικήσει τα όποια -νόμιμα ή μη- δικαιώματά της όσο πιο δυναμικά μπορεί.
Αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει την απαραίτητη στρατιωτική ισχύ για να εφαρμόσει στρατιωτική πίεση σε όλο το μήκος και το πλάτος των συνόρων με την Ελλάδα. Μπορεί να επιτεθεί, ως αντιπερισπασμό, σε ένα ή δύο μεσαίου μεγέθους νησιά του Αν. Αιγαίου, ή/και σε κάποιες βραχονησίδες, και να διεξάγει παραπλανητικές επιχειρήσεις στον Έβρο.
Λιγότερο πιθανό είναι να εισβάλει εκ νέου στα ελεύθερα εδάφη της Κύπρου, καταλύοντας την Κυπριακή Δημοκρατία. Κάποιο από τα παραπάνω σενάρια είναι πιθανό να μπορεί να τα υλοποιήσει. 'Ομως, ένας από τους πιο πιθανούς στόχους θα είναι το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.
Αυτά τα μικρά νησάκια, τα τόσο απομακρυσμένα από την Ελλάδα, πραγματικά "κάθονται στον λαιμό" των τουρκικών επιτελείων και του Erdogan. Καθώς ακόμη και η απομονωμένη Κύπρος, ή τα μικρά, μεσαία ή μεγάλα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να πέσουν έτσι εύκολα, είναι προφανές πως η Τουρκία θα επικεντρωθεί στο Καστελλόριζο και τα νησιά τριγύρω του ή/και σε ένα αντίστοιχο στόχο.
Μία ισχυρή απάντηση είναι η ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού
Με βάση τα παραπάνω, η εμπλοκή του Πολεμικού Ναυτικού θα είναι αποφασιστικής σημασίας.
Μέσα στο Αιγαίο, οι μικρές μονάδες και οι επάκτιες συστοιχίες πυραύλων θα κάνουν "πάρτυ" με όσες μονάδες του τουρκικού στόλου ξεμυτίσουν από τους ναυστάθμους.
Στην Αν. Μεσόγειο, όμως, απαιτούνται μεγάλες μονάδες, που θα αντέξουν αεροπορικές επιθέσεις κορεσμού, θα αντιμετωπίσουν επιτυχώς τα τουρκικά υποβρύχια και θα κάνουν την προσπάθεια κατάληψης των νησιών κάτι τόσο δαπανηρό, με υλικό και άντρες, που η Τουρκία θα το σκεφτεί πολύ σοβαρά αν θα το προσπαθήσει.
Η ύπαρξη ενός ισχυρού ποντοπόρου Πολεμικού Ναυτικού, δεν έχει σκοπό να το βάλεις να κάνει ελιγμούς μέσα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα. Σκοπός του είναι η αντίστοιχη προβολή ισχύος που θα καταστεί αποτελεσματική αποτροπή στου όποιους τουρκικούς σχεδιασμούς. Το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να μπορεί να προστατεύσει τις εσχατιές του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης.
Στην περίπτωση που η Τουρκία αποφασίσει να "ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου" θα πρέπει να μπορέσει να επιβιώσει της Τουρκικής Αεροπορίας στην Αν. Μεσόγειο, να καταναυμαχήσει τις τουρκικές μονάδες, που θα αποκλείσουν την Κύπρο και το Καστελόρριζο και να μπορεί να κατευθύνει επιτυχώς τις αντεπιθέσεις της Πολεμικής Αεροπορίας.
Τάσος Τσιπλάκος - Σύμβουλος Στρατηγικής
C4I Strategy Consultants
www.bankingnews.gr
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο τέλος μιας επίσης δύσκολης πορείας. Θεωρητικά πάντα μιλώντας, η χώρα τον Αύγουστο βγαίνει από τα Μνημόνια, αν και θα παραμείνει υπό επιτροπεία και δεινή οικονομική θέση για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Δυστυχώς η διακοπή ροής κονδυλίων προς τις ένοπλες δυνάμεις έχουν φέρει ανθρώπους και υλικό στα όριά τους, ενώ ο όρος «εξοπλιστικά προγράμματα» είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί στους διαδρόμους του Υπουργείου Αμύνης. Λεφτά το Υπουργείο ξοδεύει, αλλά για εξοπλισμούς τα χρήματα είναι ελάχιστα, άλλο ένα ελληνικό παράδοξο.
Οι εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο
Μέσα σε όλα αυτά, η Ανατολική Μεσόγειος κρύβει ένα μεγάλο φυσικό πλούτο με τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου και ήδη Ισραήλ, Αίγυπτος και Κύπρος προχωρούν στην εκμετάλλευσή τους, ενώ ταυτόχρονα η Τουρκία προσπαθεί να διεκδικήσει μερίδιο, απειλώντας τους αδύναμους και δοκιμάζοντας την υπομονή και την ανοχή των δυνατών.
Αν δει κάποιος το πώς διαμορφώνεται η ΑΟΖ της Ελλάδας προς την Κύπρο, θα διαπιστώσει πως η ύπαρξη του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου "συνθλίβει" την Τουρκική ΑΟΖ και την περιορίζει σε μικρής έκτασης θαλάσσιες ζώνες, βορείως της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ.
Θαλάσσιες ζώνες που ουσιαστικά ουδεμία ένδειξη υπάρχει πως εκεί κρύβονται υδρογονάνθρακες. Γι αυτό το λόγο οι Τούρκοι ξεκαθαρίζουν πως δεν θα κάτσουν να βλέπουν τους εχθρούς τους να πλουτίζουν από τους υδρογονάνθρακες.
Μέχρι στιγμής, η επεκτατική/διεκδικητική στρατηγική του καθεστώτος Erdogan έχει καταφέρει να έχει δημιουργήσει περισσότερους αντιπάλους παρά φίλους. Βούλγαρους, Σύριους, Κούρδους, Ιρακινούς, Κοσοβάρους, ενώ η λεκτική διαμάχη με τους Ισραηλινούς έχει ξεφύγει και τα σημεία τριβής με τους Αμερικανούς πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Παρόλα αυτά, εάν η Τουρκία αποφασίσει ένα σημαντικό θερμό επεισόδιο ή ακόμα περισσότερο μια πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα, είναι πολύ αμφίβολο εάν όλοι οι παραπάνω θα σπεύσουν να υποστηρίξουν έμπρακτα τη χώρα.
Επιθυμεί η Τουρκία να κάνει πόλεμο με την Ελλάδα;
Εκπονούν ένα φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα, προσπαθώντας να κτίσουν μια πανίσχυρη αεροπορία με F-35 και TF-X, που θα πλαισιώνονται από τα παλαιότερα F-16. Εκσυγχρονίζουν το πολεμικό τους ναυτικό με νέες κορβέτες και ισχυρές φρεγάτες, ενώ δηλώνουν ότι θα κατασκευάσουν μέχρι και αεροπλανοφόρο.
Χαρακτηριστικό του κλίματος που προσπαθούν να εμπεδώσουν είναι ότι η τουρκική σχολή ναυτικών δοκίμων, σε διαφήμισή της έχει το F-35B να απονηώνεται από το TCG Anadolu…
Αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει την απαραίτητη στρατιωτική ισχύ για να εφαρμόσει στρατιωτική πίεση σε όλο το μήκος και το πλάτος των συνόρων με την Ελλάδα. Μπορεί να επιτεθεί, ως αντιπερισπασμό, σε ένα ή δύο μεσαίου μεγέθους νησιά του Αν. Αιγαίου, ή/και σε κάποιες βραχονησίδες, και να διεξάγει παραπλανητικές επιχειρήσεις στον Έβρο.
Λιγότερο πιθανό είναι να εισβάλει εκ νέου στα ελεύθερα εδάφη της Κύπρου, καταλύοντας την Κυπριακή Δημοκρατία. Κάποιο από τα παραπάνω σενάρια είναι πιθανό να μπορεί να τα υλοποιήσει. 'Ομως, ένας από τους πιο πιθανούς στόχους θα είναι το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.
Αυτά τα μικρά νησάκια, τα τόσο απομακρυσμένα από την Ελλάδα, πραγματικά "κάθονται στον λαιμό" των τουρκικών επιτελείων και του Erdogan. Καθώς ακόμη και η απομονωμένη Κύπρος, ή τα μικρά, μεσαία ή μεγάλα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να πέσουν έτσι εύκολα, είναι προφανές πως η Τουρκία θα επικεντρωθεί στο Καστελλόριζο και τα νησιά τριγύρω του ή/και σε ένα αντίστοιχο στόχο.
Μία ισχυρή απάντηση είναι η ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού
Με βάση τα παραπάνω, η εμπλοκή του Πολεμικού Ναυτικού θα είναι αποφασιστικής σημασίας.
Μέσα στο Αιγαίο, οι μικρές μονάδες και οι επάκτιες συστοιχίες πυραύλων θα κάνουν "πάρτυ" με όσες μονάδες του τουρκικού στόλου ξεμυτίσουν από τους ναυστάθμους.
Στην Αν. Μεσόγειο, όμως, απαιτούνται μεγάλες μονάδες, που θα αντέξουν αεροπορικές επιθέσεις κορεσμού, θα αντιμετωπίσουν επιτυχώς τα τουρκικά υποβρύχια και θα κάνουν την προσπάθεια κατάληψης των νησιών κάτι τόσο δαπανηρό, με υλικό και άντρες, που η Τουρκία θα το σκεφτεί πολύ σοβαρά αν θα το προσπαθήσει.
Στην περίπτωση που η Τουρκία αποφασίσει να "ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου" θα πρέπει να μπορέσει να επιβιώσει της Τουρκικής Αεροπορίας στην Αν. Μεσόγειο, να καταναυμαχήσει τις τουρκικές μονάδες, που θα αποκλείσουν την Κύπρο και το Καστελόρριζο και να μπορεί να κατευθύνει επιτυχώς τις αντεπιθέσεις της Πολεμικής Αεροπορίας.
Τάσος Τσιπλάκος - Σύμβουλος Στρατηγικής
C4I Strategy Consultants
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών