«Η κατάλληλη διαμόρφωση των λέξεων ενδέχεται να συνιστά το κλειδί για τη γεφύρωση των δύο προτάσεων»
Τα καλά και τα… κακά σημάδια των διαπραγματεύσεων για το μέλλον του ελληνικού προγράμματος διάσωσης ακτινογραφεί ο Economist.
Ειδικότερα, ενόψει της κατάθεσης του ελληνικού αιτήματος περί επιμήκυνσης της δανειακής σύμβασης, το βρετανικό περιοδικό αποτιμά τις μέχρι στιγμής διαπραγματευτικές τακτικές των δύο πλευρών και επιχειρεί να εκτιμήσει το «τι μέλλει γενέσθαι».
Όπως εξηγεί χαρακτηριστικά, το θετικό σημείο έγκειται στο γεγονός πως οι διαφορές είναι σημασιολογικής υφής.
Για παράδειγμα, η Ευρώπη επιθυμεί μία παράταση του προγράμματος διάσωσης και αλλαγή ορισμένων όρων.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα θέλει ένα δάνειο – γέφυρα, το οποίο θα συνοδεύεται από μία νέα συμφωνία.
«Η κατάλληλη διαμόρφωση των λέξεων ενδέχεται να συνιστά το κλειδί για τη γεφύρωση των δύο προτάσεων» σημειώνει ο Economist.
Υπάρχουν όμως και τα αρνητικά σημεία…
«Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε για να απορρίψει τους όρους του ελληνικού προγράμματος» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.
Την ίδια ώρα, προσθέτει, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει οικοδομήσει ένα σύστημα, το οποίο εδράζεται στα προγράμματα διάσωσης.
«Καμία από τις δύο πλευρές επομένως, δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τη ρητορική της» υπογραμμίζει, θέτοντας ζήτημα διαπραγματευτικής τακτικής.
Εάν η Ελλάδα διατηρήσει το πρόγραμμα διάσωσης, τότε νικήτρια θα είναι η Ευρωζώνη.
Εάν η Ελλάδα λάβει νέα δάνεια δίχως προϋποθέσεις, τότε νικήτρια των διαπραγματεύσεων θα αναδειχθεί η Ελλάδα.
«Επομένως, η επιτυχία της μίας ή της άλλης πλευράς εξαρτάται αποκλειστικά από τη μορφή της τελικής συμφωνίας» υπερθεματίζει.
Συνεχίζοντας την ανάλυση, ο Economist επιχειρεί να αναλύσει την παγίδα στην οποία έχει πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω του προεκλογικού του προγράμματος.
Άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο, εξηγεί, ο Αλέξης Τσίπρας επικαλείται διαρκώς την ψήφο των Ελλήνων.
«Αλλά δικαίωμα έχουν και οι Γερμανοί ψηφοφόροι, οι οποίοι αντιλαμβάνονται την αλληλεγγύη προς την Ε.Ε., ως μία μορφής προσωπικού οφέλους» υπογραμμίζει ο Χρ. Πισσαρίδης, νομπελίστας οικονομολόγος.
Σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, η δημοκρατία έχει... και τα όριά της.
Αφενός, σχολιάζει, πρέπει να γίνονται αποδεκτές και σεβαστές οι μειονότητες.
Αφετέρου, συνεχίζει, οι ψηφοφόροι δεν δύνανται να συγκροτούν την κυβερνητική πολιτική μέσω απλά της ψήφου.
«Μπορούν να επιλέγουν τις προοπτικές της ασκούσας πολιτικής, αλλά όχι την ίδια την πολιτική» διατείνει ο Economist.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, ενόψει της κατάθεσης του ελληνικού αιτήματος περί επιμήκυνσης της δανειακής σύμβασης, το βρετανικό περιοδικό αποτιμά τις μέχρι στιγμής διαπραγματευτικές τακτικές των δύο πλευρών και επιχειρεί να εκτιμήσει το «τι μέλλει γενέσθαι».
Όπως εξηγεί χαρακτηριστικά, το θετικό σημείο έγκειται στο γεγονός πως οι διαφορές είναι σημασιολογικής υφής.
Για παράδειγμα, η Ευρώπη επιθυμεί μία παράταση του προγράμματος διάσωσης και αλλαγή ορισμένων όρων.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα θέλει ένα δάνειο – γέφυρα, το οποίο θα συνοδεύεται από μία νέα συμφωνία.
«Η κατάλληλη διαμόρφωση των λέξεων ενδέχεται να συνιστά το κλειδί για τη γεφύρωση των δύο προτάσεων» σημειώνει ο Economist.
Υπάρχουν όμως και τα αρνητικά σημεία…
«Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε για να απορρίψει τους όρους του ελληνικού προγράμματος» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.
Την ίδια ώρα, προσθέτει, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει οικοδομήσει ένα σύστημα, το οποίο εδράζεται στα προγράμματα διάσωσης.
«Καμία από τις δύο πλευρές επομένως, δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τη ρητορική της» υπογραμμίζει, θέτοντας ζήτημα διαπραγματευτικής τακτικής.
Εάν η Ελλάδα διατηρήσει το πρόγραμμα διάσωσης, τότε νικήτρια θα είναι η Ευρωζώνη.
Εάν η Ελλάδα λάβει νέα δάνεια δίχως προϋποθέσεις, τότε νικήτρια των διαπραγματεύσεων θα αναδειχθεί η Ελλάδα.
«Επομένως, η επιτυχία της μίας ή της άλλης πλευράς εξαρτάται αποκλειστικά από τη μορφή της τελικής συμφωνίας» υπερθεματίζει.
Συνεχίζοντας την ανάλυση, ο Economist επιχειρεί να αναλύσει την παγίδα στην οποία έχει πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω του προεκλογικού του προγράμματος.
Άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο, εξηγεί, ο Αλέξης Τσίπρας επικαλείται διαρκώς την ψήφο των Ελλήνων.
«Αλλά δικαίωμα έχουν και οι Γερμανοί ψηφοφόροι, οι οποίοι αντιλαμβάνονται την αλληλεγγύη προς την Ε.Ε., ως μία μορφής προσωπικού οφέλους» υπογραμμίζει ο Χρ. Πισσαρίδης, νομπελίστας οικονομολόγος.
Σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, η δημοκρατία έχει... και τα όριά της.
Αφενός, σχολιάζει, πρέπει να γίνονται αποδεκτές και σεβαστές οι μειονότητες.
Αφετέρου, συνεχίζει, οι ψηφοφόροι δεν δύνανται να συγκροτούν την κυβερνητική πολιτική μέσω απλά της ψήφου.
«Μπορούν να επιλέγουν τις προοπτικές της ασκούσας πολιτικής, αλλά όχι την ίδια την πολιτική» διατείνει ο Economist.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών