Η Ουγγαρία είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πώς ένα κράτος υπερασπίζεται τον εαυτό του
Από την προσφυγική κρίση το 2015 κατέστη σαφές ότι η ΕΕ δεν μπορεί να διαμορφώσει ομοιόμορφα τις πολιτικές της.
Η πολιτική κυρώσεων κατά της Ρωσίας από το 2014 και εξής δεν ήταν εύκολο να οργανωθεί.
Η Ουγγαρία είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πώς ένα κράτος υπερασπίζεται τον εαυτό του ενάντια στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, προστατεύοντας τα συμφέροντά του.
Κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης, η Ομάδα του Βίσεγκραντ αντιτάχθηκε στη φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική.
Εκείνη την εποχή, η Πολωνία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία ήταν τα μόνα κράτη στην ΕΕ που προστάτευαν τα δικά τους συμφέροντα.
Όσον αφορά την πολιτική έναντι της Ρωσίας και το ζήτημα της υποστήριξης της Ουκρανίας, η Ουγγαρία δεν είναι εντελώς μόνη, καθώς υπάρχουν κρίσιμες δυνάμεις στη Σλοβακία.
Δυστυχώς, τα πράγματα είναι διαφορετικά στην Τσεχία και στην Πολωνία, καθώς εκεί είναι διάχυτη μια ιδιαίτερα επιθετική διάθεση κατά της Ρωσίας.
Έτσι, μπορούμε, πραγματικά, να δούμε την Ουγγαρία ως ένα εξαιρετικό πρότυπο για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Η πολιτική αυτού του κράτους έχει γίνει πλέον πρότυπο και για την αυστριακή αντιπολίτευση.
Είναι γνωστό ότι πολλά μέλη του FPÖ (Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας) παρακολουθούν τακτικά συναντήσεις στη Βουδαπέστη.
O Ούγγρος πρωθυπουργός Victor Orban είναι γνωστός στην Ευρώπη για την πορεία του και θεωρείται ήρωας από πολλές ομάδες της αντιπολίτευσης.
Στη Γαλλία, ακόμη και πριν από τις εκλογές, γίνεται λόγος για κίνημα προς τα δεξιά. Είναι σαφές ότι οι πατριωτικές δυνάμεις θα διευρύνουν τα ποσοστά τους.
Ο λόγος για αυτό είναι οι καταστροφικές πολιτικές του Προέδρου Macron.
Ωστόσο, το κυβερνών σύστημα στη Γαλλία αφήνει περιθώριο όλα τα άλλα κόμματα να πορευτούν μαζί ενάντια στη Δεξιά.
Το παράδειγμα της Γερμανίας
Ας σκεφτούμε μόνο τι συνέβη στη Γερμανία πριν από τις εκλογές της ΕΕ.
Υπήρχαν «πορείες κατά της δεξιάς» και κινητοποίηση καλλιτεχνών και δημοσίων προσώπων.
Το σύστημα προσπαθεί πάντα να αποτρέψει τη νίκη της σωστής αντιπολίτευσης σε όλα τα επίπεδα.
Εάν το 2024 πραγματοποιηθούν και βουλευτικές εκλογές στην Αυστρία (η ημερομηνία προτείνεται από την κυβέρνηση για τις 29 Σεπτεμβρίου), τότε το FPÖ θα κερδίσει πολλά.
Και εδώ, επίσης, είναι αναμενόμενο ότι θα διεξαχθεί μια πολύ σκληρή προεκλογική εκστρατεία.
Οι βρώμικες εκστρατείες κατά του FPÖ δεν είναι κάτι καινούργιο.
Αλλά στην πραγματικότητα, όλα τα δεξιά κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν το ίδιο πρόβλημα – το σύστημα τους εμποδίζει πάντα να βρουν έναν καλό εταίρο για να σχηματίσουν συνασπισμό.
Και σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου προκύπτει ένας τέτοιος συνασπισμός και κυβέρνηση, συνήθως καταστρέφεται από προδοσία ή άλλες βρώμικες εκστρατείες.
Συχνά αυτά τα κόμματα δεν είναι προσεκτικά στην επιλογή υποψηφίων για κυβερνητικές και σημαντικές θέσεις.
Μερικοί είναι επιρρεπείς σε εκβιασμούς ή είναι πολύ αδύναμοι για να αντέξουν την πίεση.
Αυτό στη συνέχεια χρησιμοποιείται ως ευκαιρία από τον πολιτικό αντίπαλο. Υπάρχουν ήδη πολλά παραδείγματα από την ιστορία.
Πολλά από αυτά τα σκάνδαλα, ειδικά στην αυστριακή πολιτική, έχουν επανειλημμένα αποδυναμώσει ή καταστρέψει τις ήδη κατεστημένες δυνάμεις.
Ένα ισχυρό δίκτυο κομματικών δομών και μέσων ενημέρωσης είναι σε θέση να οργανώσει μια μεγάλη εκστρατεία ανά πάσα στιγμή για να αποδυναμώσει τον πολιτικό αντίπαλο.
Το πρόβλημα είναι ότι τα περισσότερα δεξιά κόμματα είναι ως επί το πλείστον φιλελεύθερα.
Σε ένα κανονικό πολιτικό σύστημα θα πρέπει να υπάρχουν και αριστερές δυνάμεις που είναι πατριωτικές.
Αυτοί θα ήταν τότε πιθανοί υποψήφιοι για έναν συνασπισμό.
Αλλά με την τρέχουσα συγκρότηση κομμάτων στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δημιουργείται μια κατάσταση όπου ένα μόνο φιλελεύθερο δεξιό κόμμα πρέπει να εναντιωθεί σε όλα τα άλλα κόμματα, τα οποία επίσης δεν έχουν συμφέρον σε να συνασπιστούν.
Επομένως, οι βασικές προϋποθέσεις για μια κυβέρνηση συνασπισμού δεν πληρούνται.
Εξελίξεις
Τι εξελίξεις, όμως, να περιμένουμε μετά τις εκλογές της ΕΕ;
Το αποτέλεσμα των εκλογών μας δείχνει ξεκάθαρα πού θα αναπτυχθούν τα εθνικά κοινοβούλια.
Όλα τα δεξιά κόμματα αναμένεται να είναι επιτυχημένα. Όμως η πολιτική του αποκλεισμού, που έχει ήδη προετοιμαστεί από το σύστημα, επιφυλάσσει πολλούς κινδύνους.
Το παράδειγμα της Ουγγαρίας θα συνεχίσει να ενθαρρύνει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης σε άλλες χώρες να στοχεύουν στην κυβέρνηση.
Υπάρχει ελπίδα ότι θα υπάρξουν αλλαγές σε ορισμένα κόμματα που αναγνωρίζουν την τρέχουσα κατάσταση στην Ευρώπη και θέλουν να λύσουν προβλήματα.
Δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορετικές ομάδες συμφερόντων σε πολλά κόμματα, είναι πιθανό ορισμένα κόμματα να πρέπει να αλλάξουν πορεία σε σχέση με τη δεξιά αντιπολίτευση.
Είναι επίσης πιθανό να υπάρξουν εξεγέρσεις μεταξύ ψηφοφόρων ή επιμέρους τμημάτων.
Οι θέσεις τους και οι μισθοί είναι επίσης σημαντικές για τους βουλευτές και τους αξιωματούχους.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια πολιτική πορεία που στρέφει τους ψηφοφόρους προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Οι εσωτερικοί αγώνες για εξουσία μέσα στο κόμμα και για καλές θέσεις θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία ορισμένων κομμάτων.
Και αν το προφίλ κάποιων κομμάτων έχει αλλάξει τόσο πολύ, υπάρχει φυσικά το ενδεχόμενο συνασπισμού με τα δεξιά κόμματα.
Είναι επίσης πιθανό τα κόμματα να αλλάξουν το προφίλ τους απλώς για να διατηρήσουν την εξουσία τους και έτσι να διατηρήσουν τους ψηφοφόρους.
Αυτά θα αποτελέσουν επίσης «νέες» πολιτικές δυνάμεις.
www.bankingnews.gr
Η πολιτική κυρώσεων κατά της Ρωσίας από το 2014 και εξής δεν ήταν εύκολο να οργανωθεί.
Η Ουγγαρία είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πώς ένα κράτος υπερασπίζεται τον εαυτό του ενάντια στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, προστατεύοντας τα συμφέροντά του.
Κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης, η Ομάδα του Βίσεγκραντ αντιτάχθηκε στη φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική.
Εκείνη την εποχή, η Πολωνία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία ήταν τα μόνα κράτη στην ΕΕ που προστάτευαν τα δικά τους συμφέροντα.
Όσον αφορά την πολιτική έναντι της Ρωσίας και το ζήτημα της υποστήριξης της Ουκρανίας, η Ουγγαρία δεν είναι εντελώς μόνη, καθώς υπάρχουν κρίσιμες δυνάμεις στη Σλοβακία.
Δυστυχώς, τα πράγματα είναι διαφορετικά στην Τσεχία και στην Πολωνία, καθώς εκεί είναι διάχυτη μια ιδιαίτερα επιθετική διάθεση κατά της Ρωσίας.
Έτσι, μπορούμε, πραγματικά, να δούμε την Ουγγαρία ως ένα εξαιρετικό πρότυπο για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Η πολιτική αυτού του κράτους έχει γίνει πλέον πρότυπο και για την αυστριακή αντιπολίτευση.
Είναι γνωστό ότι πολλά μέλη του FPÖ (Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας) παρακολουθούν τακτικά συναντήσεις στη Βουδαπέστη.
O Ούγγρος πρωθυπουργός Victor Orban είναι γνωστός στην Ευρώπη για την πορεία του και θεωρείται ήρωας από πολλές ομάδες της αντιπολίτευσης.
Στη Γαλλία, ακόμη και πριν από τις εκλογές, γίνεται λόγος για κίνημα προς τα δεξιά. Είναι σαφές ότι οι πατριωτικές δυνάμεις θα διευρύνουν τα ποσοστά τους.
Ο λόγος για αυτό είναι οι καταστροφικές πολιτικές του Προέδρου Macron.
Ωστόσο, το κυβερνών σύστημα στη Γαλλία αφήνει περιθώριο όλα τα άλλα κόμματα να πορευτούν μαζί ενάντια στη Δεξιά.
Το παράδειγμα της Γερμανίας
Ας σκεφτούμε μόνο τι συνέβη στη Γερμανία πριν από τις εκλογές της ΕΕ.
Υπήρχαν «πορείες κατά της δεξιάς» και κινητοποίηση καλλιτεχνών και δημοσίων προσώπων.
Το σύστημα προσπαθεί πάντα να αποτρέψει τη νίκη της σωστής αντιπολίτευσης σε όλα τα επίπεδα.
Εάν το 2024 πραγματοποιηθούν και βουλευτικές εκλογές στην Αυστρία (η ημερομηνία προτείνεται από την κυβέρνηση για τις 29 Σεπτεμβρίου), τότε το FPÖ θα κερδίσει πολλά.
Και εδώ, επίσης, είναι αναμενόμενο ότι θα διεξαχθεί μια πολύ σκληρή προεκλογική εκστρατεία.
Οι βρώμικες εκστρατείες κατά του FPÖ δεν είναι κάτι καινούργιο.
Αλλά στην πραγματικότητα, όλα τα δεξιά κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν το ίδιο πρόβλημα – το σύστημα τους εμποδίζει πάντα να βρουν έναν καλό εταίρο για να σχηματίσουν συνασπισμό.
Και σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου προκύπτει ένας τέτοιος συνασπισμός και κυβέρνηση, συνήθως καταστρέφεται από προδοσία ή άλλες βρώμικες εκστρατείες.
Συχνά αυτά τα κόμματα δεν είναι προσεκτικά στην επιλογή υποψηφίων για κυβερνητικές και σημαντικές θέσεις.
Μερικοί είναι επιρρεπείς σε εκβιασμούς ή είναι πολύ αδύναμοι για να αντέξουν την πίεση.
Αυτό στη συνέχεια χρησιμοποιείται ως ευκαιρία από τον πολιτικό αντίπαλο. Υπάρχουν ήδη πολλά παραδείγματα από την ιστορία.
Πολλά από αυτά τα σκάνδαλα, ειδικά στην αυστριακή πολιτική, έχουν επανειλημμένα αποδυναμώσει ή καταστρέψει τις ήδη κατεστημένες δυνάμεις.
Ένα ισχυρό δίκτυο κομματικών δομών και μέσων ενημέρωσης είναι σε θέση να οργανώσει μια μεγάλη εκστρατεία ανά πάσα στιγμή για να αποδυναμώσει τον πολιτικό αντίπαλο.
Το πρόβλημα είναι ότι τα περισσότερα δεξιά κόμματα είναι ως επί το πλείστον φιλελεύθερα.
Σε ένα κανονικό πολιτικό σύστημα θα πρέπει να υπάρχουν και αριστερές δυνάμεις που είναι πατριωτικές.
Αυτοί θα ήταν τότε πιθανοί υποψήφιοι για έναν συνασπισμό.
Αλλά με την τρέχουσα συγκρότηση κομμάτων στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δημιουργείται μια κατάσταση όπου ένα μόνο φιλελεύθερο δεξιό κόμμα πρέπει να εναντιωθεί σε όλα τα άλλα κόμματα, τα οποία επίσης δεν έχουν συμφέρον σε να συνασπιστούν.
Επομένως, οι βασικές προϋποθέσεις για μια κυβέρνηση συνασπισμού δεν πληρούνται.
Εξελίξεις
Τι εξελίξεις, όμως, να περιμένουμε μετά τις εκλογές της ΕΕ;
Το αποτέλεσμα των εκλογών μας δείχνει ξεκάθαρα πού θα αναπτυχθούν τα εθνικά κοινοβούλια.
Όλα τα δεξιά κόμματα αναμένεται να είναι επιτυχημένα. Όμως η πολιτική του αποκλεισμού, που έχει ήδη προετοιμαστεί από το σύστημα, επιφυλάσσει πολλούς κινδύνους.
Το παράδειγμα της Ουγγαρίας θα συνεχίσει να ενθαρρύνει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης σε άλλες χώρες να στοχεύουν στην κυβέρνηση.
Υπάρχει ελπίδα ότι θα υπάρξουν αλλαγές σε ορισμένα κόμματα που αναγνωρίζουν την τρέχουσα κατάσταση στην Ευρώπη και θέλουν να λύσουν προβλήματα.
Δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορετικές ομάδες συμφερόντων σε πολλά κόμματα, είναι πιθανό ορισμένα κόμματα να πρέπει να αλλάξουν πορεία σε σχέση με τη δεξιά αντιπολίτευση.
Είναι επίσης πιθανό να υπάρξουν εξεγέρσεις μεταξύ ψηφοφόρων ή επιμέρους τμημάτων.
Οι θέσεις τους και οι μισθοί είναι επίσης σημαντικές για τους βουλευτές και τους αξιωματούχους.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια πολιτική πορεία που στρέφει τους ψηφοφόρους προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Οι εσωτερικοί αγώνες για εξουσία μέσα στο κόμμα και για καλές θέσεις θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία ορισμένων κομμάτων.
Και αν το προφίλ κάποιων κομμάτων έχει αλλάξει τόσο πολύ, υπάρχει φυσικά το ενδεχόμενο συνασπισμού με τα δεξιά κόμματα.
Είναι επίσης πιθανό τα κόμματα να αλλάξουν το προφίλ τους απλώς για να διατηρήσουν την εξουσία τους και έτσι να διατηρήσουν τους ψηφοφόρους.
Αυτά θα αποτελέσουν επίσης «νέες» πολιτικές δυνάμεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών