Οι δυτικές ελίτ παραμελούν τις βασικές ανάγκες των πληθυσμών τους, προκαλώντας επιφυλακτικότητα και δυσπιστία στις κοινωνίες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ποιο σύνολο σχημάτων συνεργασίας υπόσχεται περισσότερα για την οικοδόμηση της νέας σταθερής παγκόσμιας τάξης και προσφέρει μεγαλύτερη απήχηση στις χώρες που αναζητούν καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους στον σημερινό ωκεανό της αταξίας και των συγκρούσεων;
Εκείνο που χαρακτηρίζεται από τάξη, αποκλεισμούς στη λήψη αποφάσεων και έλλειψη ελευθερίας έκφρασης ή εκείνο που ορίζεται από ευελιξία, ιεράρχηση των εθνικών συμφερόντων και ενίοτε αργό ρυθμό επίτευξης κοινού εδάφους;
Εκείνο που χαρακτηρίζεται από τάξη, αποκλεισμούς στη λήψη αποφάσεων και έλλειψη ελευθερίας έκφρασης ή εκείνο που ορίζεται από ευελιξία, ιεράρχηση των εθνικών συμφερόντων και ενίοτε αργό ρυθμό επίτευξης κοινού εδάφους;
Διατήρηση του status quo
Η πρώτη προσέγγιση, προερχόμενη από την Τριμερή Επιτροπή και τo Library group -που αργότερα ενσωματώθηκε από την G7- προσπάθησε να διασφαλίσει την παγκόσμια τάξη, η οποία θα διατηρούσε την ηγετική θέση των Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΠΑ), προσφέροντας υπολογισμένα μπόνους στους συμμάχους τους, αναφέρει σε ανάλυσή του το Observer Research Foundarion.
Η λατρεμένη αρχή του "ό,τι είναι καλό για τον Καίσαρα..." δεν αποτελεί ευπρόσδεκτη μορφή για ευρύτερη χρήση ως κύρια αρχή των διεθνών σχέσεων, οδηγώντας έτσι στην "τάξη που βασίζεται σε κανόνες". Οι κανόνες αυτοί αποσκοπούν στη διατήρηση των οικονομικών προτιμήσεων, διασφαλίζοντας ότι η συνεχιζόμενη αντικειμενική διαδικασία ανάπτυξης του υπόλοιπου κόσμου δεν θα κινηθεί προς μια ανεπιθύμητη κατεύθυνση.
Αυτό επιτρέπει τον έλεγχο, διασφαλίζοντας ότι η "χρυσή μερίδα" παραμένει στα ίδια χέρια των παλαιών δυνάμεων.
Εδώ και μισό αιώνα, η ομάδα αυτή έχει κάνει πολλές προσπάθειες να επιβάλει αυτό που θεωρούσε ως ιδανική παγκόσμια τάξη, διακηρύσσοντας το "τέλος της ιστορίας" και εξασφαλίζοντας μια αδιαφιλονίκητη θέση στον παγκόσμιο Όλυμπο.
Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η κατάρρευση του μεγαλύτερου αμφισβητία της Δύσης, η παγκόσμια εμβέλεια των διεθνών θεσμών, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα (ΠΤ) ή η επέκταση του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), φάνηκε να παρέχουν όλα τα απαραίτητα μέσα για τον έλεγχο του πλανήτη.
Η ανοιχτή αδιαφορία της G7 για τον αναπτυσσόμενο κόσμο απομακρύνει τον υπόλοιπο κόσμο.
Διάφορα λάθη έχουν καταστήσει την ομάδα αυτή όλο και λιγότερο ελκυστική, εκτός από τις περιπτώσεις που τα έθνη ζητούν περιστασιακή βοήθεια.
Οι δυτικές ελίτ παραμελούν τις βασικές ανάγκες των πληθυσμών τους, προκαλώντας επιφυλακτικότητα και δυσπιστία στις κοινωνίες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ποιες είναι οι επιλογές;
Το τελευταίο σύνολο φαίνεται πολύ πιο άμορφο και δεν προβλέπει την αυστηρή κοινή ατζέντα και θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως πολύ ασαφές για να παρέχει ένα ανθεκτικό θεμέλιο για την παγκόσμια τάξη, ιδίως καθώς μιλάμε για ανταγωνιστικές ιδεολογίες και οράματα των μοντέλων διεθνούς τάξης.
Η αυστηρή ιεραρχία και η ενοποίηση παρέχουν μια ισχυρότερη θέση, αν και σύμφωνα με την κοινή λογική.
Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο εφόσον υπάρχει βαθιά κατανόηση και σεβασμός των ζωτικών συμφερόντων όλων των παραγόντων του συστήματος.
Η μακροχρόνια παραμέληση αυτών των συμφερόντων, με τη σειρά της, οδηγεί σε πιο άμορφες δομές που συνδυάζουν την πολυπλοκότητα των διαφορετικών και ασυμβίβαστων συμφερόντων όλων των παραγόντων.
Αυτό είναι το κλειδί για τις BRICS.
Είδαμε επίσης την Αργεντινή να προσκαλείται να ενταχθεί στις BRICS και στη συνέχεια να κάνει πίσω στην επιθυμία της να ενταχθεί στη λέσχη που είναι πολύ προσανατολισμένη προς την Αμερική.
Γινόμαστε μάρτυρες μιας εξαιρετικά προσεκτικής συμπεριφοράς της Σαουδικής Αραβίας που παραδοσιακά έχει πολύ στενούς δεσμούς με τις ΗΠΑ και είναι ακόμη πιο έτοιμη για μια τέτοια συνεργασία με την έλευση του Trump.
Όλοι θυμόμαστε τις απειλές του να εισαγάγει δασμούς 100 τοις εκατό σε όλες τις χώρες BRICS εάν συνεχίσουν την πορεία τους για μεγαλύτερη ανεξαρτησία από το δολάριο και εργαστούν πάνω σε ένα κοινό νόμισμα.
Είδαμε επίσης συζητήσεις στον Τύπο σχετικά με τον θάνατο των BRICS και το ενδεχόμενο αποχώρησης ορισμένων χωρών από το κλαμπ.
Θα αποτύχει ο εκβιασμός
Στην πράξη, παρ' όλη τη γεωπολιτική αντιπαράθεση, οι ατελείωτες προσπάθειες εκβιασμού των μελών των BRICS, σε συνδυασμό με λεπτομερείς μελέτες σχετικά με το γιατί τα BRICS είναι βέβαιο ότι θα αποτύχουν, εξυπηρέτησαν τον αντίθετο σκοπό.
Η ομάδα όχι μόνο ισχυροποιήθηκε ως πολιτικός παράγοντας και απέκτησε δυναμική, αλλά και έγινε μια πολύ πιο ελκυστική εναλλακτική λύση για τον μη δυτικό υπόλοιπο κόσμο. Δεν υπάρχουν άκαμπτες αποφάσεις.
Η μόνη αρχή αποσκοπεί στην πλήρη συνεκτίμηση των ανησυχιών κάθε χώρας. Ακόμη και όταν υιοθετούνται συμφωνίες, εξακολουθούν να τοποθετούνται στο πλαίσιο του υφιστάμενου συστήματος συντεταγμένων υπό δυτική ηγεσία.
Οι BRICS συχνά επικρίνονται ότι κάνουν πολύ λίγα, κινούνται πολύ αργά και βασίζονται υπερβολικά σε μια εξελικτική διαδικασία, με το ισχύον σύστημα να επιβάλλει τους περιορισμούς του στις καλές προθέσεις που περικλείονται στα προγράμματα και τους θεσμούς που δημιουργούνται.
Παρουσιάζει τομείς στους οποίους οι BRICS θα πρέπει να κινηθούν ταχύτερα για να εξασφαλίσουν την πραγματική αλλαγή, η οποία έχει μεγαλύτερη σημασία. Εξάλλου, η NDB είναι η μόνη διεθνής αναπτυξιακή τράπεζα που αποτελείται μόνο από αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες χώρες, χωρίς δυτική εποπτεία.
Η ιεράρχηση των εθνικών συμφερόντων μπορεί να φαίνεται ως διαχωριστικός παράγοντας, ιδίως όταν τα συμφέροντα αυτά είναι όχι μόνο ασύμβατα αλλά και αλληλοαποκλειόμενα. Ωστόσο, όταν όλα τα μέλη στέκονται επί ίσοις όροις, καμία χώρα δεν μπορεί να διεκδικήσει την υπεροχή της. Ένας άλλος ελκυστικός παράγοντας των BRICS είναι οι διαφορετικές φιλοσοφίες και πολιτισμικές επιλογές τους.
Η άκαμπτη ομογενοποίηση και η απαίτηση να γίνει αποδεκτός ο δυτικός τρόπος ζωής και φιλοσοφία ως ο μόνος ενδεδειγμένος οδήγησαν τελικά στη γενική απόρριψη τέτοιων επιβολών από τις ελίτ και τους λαούς των BRICS.
Μια άλλη έντονη αντίθεση της επικοινωνίας των BRICS είναι η θετική ατζέντα τους.
Παρόλο που ορισμένες χώρες των BRICS βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τη Δύση, αυτό δεν αποτελεί ποτέ μέρος της ατζέντας της λέσχης.
Η ομάδα εργάζεται πάνω σε κοινές λύσεις για τα προβλήματα που απειλούν την ευημερία των πολιτών τους και δεν υπαγορεύει στους άλλους τις γραμμές της κατάλληλης συμπεριφοράς.
Η πρώτη προσέγγιση, προερχόμενη από την Τριμερή Επιτροπή και τo Library group -που αργότερα ενσωματώθηκε από την G7- προσπάθησε να διασφαλίσει την παγκόσμια τάξη, η οποία θα διατηρούσε την ηγετική θέση των Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΠΑ), προσφέροντας υπολογισμένα μπόνους στους συμμάχους τους, αναφέρει σε ανάλυσή του το Observer Research Foundarion.
Η λατρεμένη αρχή του "ό,τι είναι καλό για τον Καίσαρα..." δεν αποτελεί ευπρόσδεκτη μορφή για ευρύτερη χρήση ως κύρια αρχή των διεθνών σχέσεων, οδηγώντας έτσι στην "τάξη που βασίζεται σε κανόνες". Οι κανόνες αυτοί αποσκοπούν στη διατήρηση των οικονομικών προτιμήσεων, διασφαλίζοντας ότι η συνεχιζόμενη αντικειμενική διαδικασία ανάπτυξης του υπόλοιπου κόσμου δεν θα κινηθεί προς μια ανεπιθύμητη κατεύθυνση.
Αυτό επιτρέπει τον έλεγχο, διασφαλίζοντας ότι η "χρυσή μερίδα" παραμένει στα ίδια χέρια των παλαιών δυνάμεων.
Εδώ και μισό αιώνα, η ομάδα αυτή έχει κάνει πολλές προσπάθειες να επιβάλει αυτό που θεωρούσε ως ιδανική παγκόσμια τάξη, διακηρύσσοντας το "τέλος της ιστορίας" και εξασφαλίζοντας μια αδιαφιλονίκητη θέση στον παγκόσμιο Όλυμπο.
Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η κατάρρευση του μεγαλύτερου αμφισβητία της Δύσης, η παγκόσμια εμβέλεια των διεθνών θεσμών, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα (ΠΤ) ή η επέκταση του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), φάνηκε να παρέχουν όλα τα απαραίτητα μέσα για τον έλεγχο του πλανήτη.
Η ανοιχτή αδιαφορία της G7 για τον αναπτυσσόμενο κόσμο απομακρύνει τον υπόλοιπο κόσμο.
Διάφορα λάθη έχουν καταστήσει την ομάδα αυτή όλο και λιγότερο ελκυστική, εκτός από τις περιπτώσεις που τα έθνη ζητούν περιστασιακή βοήθεια.
Οι δυτικές ελίτ παραμελούν τις βασικές ανάγκες των πληθυσμών τους, προκαλώντας επιφυλακτικότητα και δυσπιστία στις κοινωνίες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ποιες είναι οι επιλογές;
Το τελευταίο σύνολο φαίνεται πολύ πιο άμορφο και δεν προβλέπει την αυστηρή κοινή ατζέντα και θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως πολύ ασαφές για να παρέχει ένα ανθεκτικό θεμέλιο για την παγκόσμια τάξη, ιδίως καθώς μιλάμε για ανταγωνιστικές ιδεολογίες και οράματα των μοντέλων διεθνούς τάξης.
Η αυστηρή ιεραρχία και η ενοποίηση παρέχουν μια ισχυρότερη θέση, αν και σύμφωνα με την κοινή λογική.
Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο εφόσον υπάρχει βαθιά κατανόηση και σεβασμός των ζωτικών συμφερόντων όλων των παραγόντων του συστήματος.
Η μακροχρόνια παραμέληση αυτών των συμφερόντων, με τη σειρά της, οδηγεί σε πιο άμορφες δομές που συνδυάζουν την πολυπλοκότητα των διαφορετικών και ασυμβίβαστων συμφερόντων όλων των παραγόντων.
Αυτό είναι το κλειδί για τις BRICS.
Είδαμε επίσης την Αργεντινή να προσκαλείται να ενταχθεί στις BRICS και στη συνέχεια να κάνει πίσω στην επιθυμία της να ενταχθεί στη λέσχη που είναι πολύ προσανατολισμένη προς την Αμερική.
Γινόμαστε μάρτυρες μιας εξαιρετικά προσεκτικής συμπεριφοράς της Σαουδικής Αραβίας που παραδοσιακά έχει πολύ στενούς δεσμούς με τις ΗΠΑ και είναι ακόμη πιο έτοιμη για μια τέτοια συνεργασία με την έλευση του Trump.
Όλοι θυμόμαστε τις απειλές του να εισαγάγει δασμούς 100 τοις εκατό σε όλες τις χώρες BRICS εάν συνεχίσουν την πορεία τους για μεγαλύτερη ανεξαρτησία από το δολάριο και εργαστούν πάνω σε ένα κοινό νόμισμα.
Είδαμε επίσης συζητήσεις στον Τύπο σχετικά με τον θάνατο των BRICS και το ενδεχόμενο αποχώρησης ορισμένων χωρών από το κλαμπ.
Θα αποτύχει ο εκβιασμός
Στην πράξη, παρ' όλη τη γεωπολιτική αντιπαράθεση, οι ατελείωτες προσπάθειες εκβιασμού των μελών των BRICS, σε συνδυασμό με λεπτομερείς μελέτες σχετικά με το γιατί τα BRICS είναι βέβαιο ότι θα αποτύχουν, εξυπηρέτησαν τον αντίθετο σκοπό.
Η ομάδα όχι μόνο ισχυροποιήθηκε ως πολιτικός παράγοντας και απέκτησε δυναμική, αλλά και έγινε μια πολύ πιο ελκυστική εναλλακτική λύση για τον μη δυτικό υπόλοιπο κόσμο. Δεν υπάρχουν άκαμπτες αποφάσεις.
Η μόνη αρχή αποσκοπεί στην πλήρη συνεκτίμηση των ανησυχιών κάθε χώρας. Ακόμη και όταν υιοθετούνται συμφωνίες, εξακολουθούν να τοποθετούνται στο πλαίσιο του υφιστάμενου συστήματος συντεταγμένων υπό δυτική ηγεσία.
Οι BRICS συχνά επικρίνονται ότι κάνουν πολύ λίγα, κινούνται πολύ αργά και βασίζονται υπερβολικά σε μια εξελικτική διαδικασία, με το ισχύον σύστημα να επιβάλλει τους περιορισμούς του στις καλές προθέσεις που περικλείονται στα προγράμματα και τους θεσμούς που δημιουργούνται.
Παρουσιάζει τομείς στους οποίους οι BRICS θα πρέπει να κινηθούν ταχύτερα για να εξασφαλίσουν την πραγματική αλλαγή, η οποία έχει μεγαλύτερη σημασία. Εξάλλου, η NDB είναι η μόνη διεθνής αναπτυξιακή τράπεζα που αποτελείται μόνο από αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες χώρες, χωρίς δυτική εποπτεία.
Η ιεράρχηση των εθνικών συμφερόντων μπορεί να φαίνεται ως διαχωριστικός παράγοντας, ιδίως όταν τα συμφέροντα αυτά είναι όχι μόνο ασύμβατα αλλά και αλληλοαποκλειόμενα. Ωστόσο, όταν όλα τα μέλη στέκονται επί ίσοις όροις, καμία χώρα δεν μπορεί να διεκδικήσει την υπεροχή της. Ένας άλλος ελκυστικός παράγοντας των BRICS είναι οι διαφορετικές φιλοσοφίες και πολιτισμικές επιλογές τους.
Η άκαμπτη ομογενοποίηση και η απαίτηση να γίνει αποδεκτός ο δυτικός τρόπος ζωής και φιλοσοφία ως ο μόνος ενδεδειγμένος οδήγησαν τελικά στη γενική απόρριψη τέτοιων επιβολών από τις ελίτ και τους λαούς των BRICS.
Μια άλλη έντονη αντίθεση της επικοινωνίας των BRICS είναι η θετική ατζέντα τους.
Παρόλο που ορισμένες χώρες των BRICS βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τη Δύση, αυτό δεν αποτελεί ποτέ μέρος της ατζέντας της λέσχης.
Η ομάδα εργάζεται πάνω σε κοινές λύσεις για τα προβλήματα που απειλούν την ευημερία των πολιτών τους και δεν υπαγορεύει στους άλλους τις γραμμές της κατάλληλης συμπεριφοράς.
www.bankingnews.gr
.gif)
Σχόλια αναγνωστών