γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Η Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας είναι κατάκτηση 10ετιών και απαγορεύεται να τεθεί σε κίνδυνο - Η ιστορία της χώρας, δεν ξεκινά στις 25 Ιανουαρίου - Λιγότερη έπαρση...
Μάρτυρες ενός ανεπανάληπτου θεάτρου του παραλόγου είναι όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας και αυτής της δημοκρατίας το τελευταίο δίμηνο. Το πολιτικό σύστημα, συλλήβδην, επιβεβαιώνει τη χρεοκοπία του στα μάτια και στη συνείδηση των πολιτών, ασχέτως αν – μη έχοντας άλλη εναλλακτική επιλογή – συνεχίζει να ψηφίζει από τα υπάρχοντα κόμματα, τους υπάρχοντες ανθρώπους.
Ένα πολιτικό σύστημα που… κοροϊδεύει και εμπαίζει ξεδιάντροπα μια ολόκληρη κοινωνία, λειτουργώντας ως μια ιδιότυπη συντεχνία, η οποία παραμένει στο απυρόβλητο από «διατάξεις» και κανόνες που είναι κοινοί στην καθημερινότητα.
Μυστικά, ψέματα, κυβιστήσεις, τακτικισμοί, ποσοστώσεις, συντεχνίες, αλλότριες συμμαχίες συνθέτουν ένα περιβάλλον τοξικό, ένα περιβάλλον που δείχνει ότι οι λειτουργοί της πολιτικής, είναι κατώτεροι των (εξαιρετικά κρίσιμων) περιστάσεων.
Κατ’ αρχήν, η χώρα μας σύρθηκε για ακόμη μια φορά στη διάρκεια της μεταπολίτευσης σε πρόωρες εκλογές, σε μια συγκυρία ιδιαιτέρως κρίσιμη διεθνώς!
Σύρθηκε σε εκλογές λόγω της μη ψήφισης Προέδρου της Δημοκρατίας, ενός θεσμού χωρίς ουσιαστικά καθήκοντα! Σύρθηκε σε εκλογές λόγω της μη ψήφισης ενός προσώπου – θεσμού που είναι περισσότερο… σημειολογία και «λεζάντα», με πολλούς συμβολισμούς, αλλά χωρίς ουσιαστικά – πρακτικά καθήκοντα! Αυτό, δεν το λες και νίκη της δημοκρατίας, ειδικά σε καιρούς εξαιρετικά κρίσιμους, όπως οι σημερινοί.
Παρ’ ότι η πλειονότητα των πολιτών – σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις – δεν ήθελε εκλογές, η χώρα σύρθηκε στην κάλπη.
Το 36,34% δεν έχει εξουσιοδότηση να διαχειριστεί την... υπερηφάνεια και την ιστορία ενός ολόκληρου λαού που προϋπήρχε και πριν τις 25 Ιανουαρίου!
Οι εκλογές έγιναν, δημιουργήθηκε κυβέρνηση, με τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων και έκτοτε έχει ξεκινήσει ένα πρωτοφανές… κρυφτούλι για το καλό ή κακό μνημόνιο, για τα ποσοστά που είναι ωφέλιμο ή τοξικό το μνημόνιο!
Δημιουργήθηκε μια κυβέρνηση, η οποία «πατώντας» περισσότερο στη… σημειολογία (πρώτη φορά αριστερών αναφορών κυβέρνηση) και λιγότερο στα… πραγματικά ποσοστά της, συμπεριφέρεται ωσάν η ιστορία της χώρας να ξεκινά στις… 25 Ιανουαρίου 2015!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε μόλις 36,34% και πήρε 149 έδρες με το bonus των 50 εδρών, λόγω ενός εκλογικού τον οποίο – διαχρονικά – επέκρινε μετά βδελυγμίας!
Και όμως, μέσω αυτού του ποσοστού και μέσω της οριακής πλειοψηφίας από τη δημιουργία της ετερόκλητης κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ, ο κ. Τσίπρας στις προγραμματικές δηλώσεις τόνισε ότι
«είμαστε η φωνή του λαού, είμαστε η σάρκα από τη σάρκα του, είμαστε οι σελίδες της ιστορίας του»!
Η παρρησία και το… θράσος αυτής της δήλωσης θαρρείς και προέρχονταν από κάποιον πολιτικό αρχηγό που το κόμμα του θα είχε λάβει (τουλάχιστον) το 60% ή 70% του εκλογικού σώματος!
Και όμως, μόνο ένας στους πέντε εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ! Παράλληλα, ουσιαστικά το 36,34% είναι… μικρότερο, αν συνυπολογιστεί και η αποχή, καθώς το ποσοστό αυτό διαμορφώνεται μόνο απ’ όσους εψήφισαν.
Ο κ. Τσίπρας ξεχνά ότι με μόλις 36,34% δεν έχει δικαίωμα να μιλάει εξ ονόματος ολόκληρου του ελληνικού λαού. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, το μεγαλύτερο, δεν τον επέλεξε στην κάλπη! Λόγω του ισχύοντος συστήματος, έφτιαξε κυβέρνηση και καλώς έγινε έτσι.
Με αυτό το ποσοστό ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμιά περίπτωση δεν έχουν την… εξουσιοδότηση και τη νομιμοποίηση να διαπραγματευτούν την ιστορία της χώρας μας ή να διακινδυνεύσουν την ευρωπαϊκή πορεία της! Γιατί η σχέση με την Ευρώπη, είναι το κυρίαρχο πολύτιμο κεκτημένο της χώρας και του ελληνικού λαού τα τελευταία 35 χρόνια.
Θυμίζουμε ότι τα κόμματα με θέσεις αμιγώς ή πιο ξεκάθαρα φιλοευρωπαϊκές, πήραν - αθροιστικά – μεγαλύτερα ποσοστά από το ΣΥΡΙΖΑ!
Εντολή να διαπραγματευτεί ναι, αλλά όχι γκρέμισμα της ευρωπαϊκής προοπτικής και των κεκτημένων δεκαετιών. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να «παίξει» τη χώρα στα... ζάρια, είτε διαχειριζόμενος την... υπερηφάνειά της, είτε κάνοντας άλλου τύπου επικίνδυνες και μεγαλόσχημες ακροβασίες.
Το κρυφτούλι με το τα ποσοστά του… καλού ή κακού μνημονίου – Παράκρουση και παράνοια
Παράλληλα, εσχάτως έχουμε πρωτοφανές κρυφτούλι με το πιο ποσοστό του μνημονίου είναι… αποδεκτό, πιο είναι καλό, πιο είναι τοξικό κ.ο.κ.! Το θέατρο του παραλόγου που παρακολουθεί ο ελληνικός λαός είναι άνευ προηγουμένου.
Ο κρισιμότερος υπουργός της κυβέρνησης, ο κ. Βαρουφάκης, έχει πει περισσότερες από δύο φορές, ότι το 65% ή 70% του μνημονίου είναι αποδεκτό!
Εδώ ξεκινάει ή εδώ βγαίνει στην επιφάνεια η παράνοια ή η παράκρουση! Ένα κόμμα που προκάλεσε – ουσιαστικά – τις εκλογές λόγω του βδελυρού μνημονίου, να έχει έναν υπουργό που ομολογεί ευθαρσώς και πάνω από δύο – τρεις φορές – ότι το 70% του μνημονίου είναι καλό και θα εφαρμοστεί. Πέρα από το μνημειώδη εμπαιγμό προς όλη την κοινωνία και τους ψηφοφόρους, πέρα από το… ηθικό ζήτημα, υπάρχει και το ζήτημα της… χώρας! Η πολιτική είναι λειτούργημα για τη χώρα και οι πολιτικοί, είναι υπηρέτες της χώρας, ορκισμένοι να υπηρετούν τα συμφέροντα του πολίτη και της πατρίδας.
Πρόκειται για τεράστιο ηθικό ζήτημα αλλά και ζήτημα δημοκρατίας. Είναι καλό το μνημόνιο; Είναι ωφέλιμο μερικώς; Ποιο κομμάτι του είναι ωφέλιμο. Και αν είναι ωφέλιμο πρέπει να εφαρμοστεί απ’ όλους;
Νομιμοποιείται ένα κόμμα να προκαλεί εκλογές όταν συμφωνεί με το 70% μιας σειράς κανόνων και διατάξεων (μνημόνιο) πάνω στις οποίες «έχτισε» όλη την αντιπολιτευτική του τακτική; Κάποιοι πήραν την ψήφο με σημαία το... σκίσιμο του μνημονίου, ενώ τώρα (μετά από 5 χρόνια) διακρίνουν (και) καλά στοιχεία στις διατάξεις του.
Ποιος δικαιούται να παίζει με την οικονομία μιας χώρας; Ποιος έχει δικαίωμα να κάνει ακτιβισμούς αντιπολίτευσης και ακροβασίες που επιβεβαιωμένα έγιναν για λόγους μικροπολιτικούς και επιβεβαιωμένα προξενούν πολύ επικίνδυνη αναταραχή στη λειτουργία της χώρας, των επιχειρήσεων, της αγοράς αλλά κυρίως υποσκάπτει και υποδαυλίζει τη σχέση με τους ξένους εταίρους;
Πρόκειται για τεράστιο ηθικό και πρακτικό ζήτημα, για το οποίο η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει με πειστικότητα σε όλο τον ελληνικό λαό τους λόγους που οδήγησαν σ’ αυτή την πρακτική, πέρα από την προσπάθεια αναρρίχησης στην εξουσία.
...Αυτοανακήρυξη ως... de facto κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας
Δουλειά της κυβέρνησης δεν είναι να αυτοανακηρυχθεί ως… de facto κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και ως διαχειρίστρια της υπερηφάνειας ενός ολόκληρου λαού, καθώς αυτό – εκτός του ότι είναι προσβλητικό για το λαό – θα το πει, θα αποφανθεί η ιστορία.
Κάποια λάθη βεβαίως και κάποιες λεκτικές και άλλες ακροβασίες έγιναν – και δικαιολογούνται σε κάποιο βαθμό – λόγω της απειρίας.
Όμως, μεγαλόσχημες εκφράσεις για «επιστροφή της δημοκρατίας στη χώρα» φαντάζουν… φαντασμένες, το λιγότερο.
Προσβάλουν τους πολίτες αυτής της χώρας που – τα τελευταία 40 χρόνια – έφτιαξαν την κατά το δυνατόν καλύτερη δημοκρατία που μπορούσαν κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, που είναι και το μεγαλύτερο διάστημα… ειρήνης και ανάπτυξης για τη χώρα, τα τελευταία 200 χρόνια! Και ένα κόμμα που έχει στις τάξεις του τους πιο ακραιφνείς εκπροσώπους των διεφθαρμένων συνδικαλιστικών φέουδων της μεταπολίτευσης, όπως τους Μπαλασόπουλους, τους Φωτόπουλους και τους υπολοίπους, θέλει ακόμη πολλά… χιλιόμετρα μέχρι τη δημοκρατία.
www.bankingnews.gr
Ένα πολιτικό σύστημα που… κοροϊδεύει και εμπαίζει ξεδιάντροπα μια ολόκληρη κοινωνία, λειτουργώντας ως μια ιδιότυπη συντεχνία, η οποία παραμένει στο απυρόβλητο από «διατάξεις» και κανόνες που είναι κοινοί στην καθημερινότητα.
Μυστικά, ψέματα, κυβιστήσεις, τακτικισμοί, ποσοστώσεις, συντεχνίες, αλλότριες συμμαχίες συνθέτουν ένα περιβάλλον τοξικό, ένα περιβάλλον που δείχνει ότι οι λειτουργοί της πολιτικής, είναι κατώτεροι των (εξαιρετικά κρίσιμων) περιστάσεων.
Κατ’ αρχήν, η χώρα μας σύρθηκε για ακόμη μια φορά στη διάρκεια της μεταπολίτευσης σε πρόωρες εκλογές, σε μια συγκυρία ιδιαιτέρως κρίσιμη διεθνώς!
Σύρθηκε σε εκλογές λόγω της μη ψήφισης Προέδρου της Δημοκρατίας, ενός θεσμού χωρίς ουσιαστικά καθήκοντα! Σύρθηκε σε εκλογές λόγω της μη ψήφισης ενός προσώπου – θεσμού που είναι περισσότερο… σημειολογία και «λεζάντα», με πολλούς συμβολισμούς, αλλά χωρίς ουσιαστικά – πρακτικά καθήκοντα! Αυτό, δεν το λες και νίκη της δημοκρατίας, ειδικά σε καιρούς εξαιρετικά κρίσιμους, όπως οι σημερινοί.
Παρ’ ότι η πλειονότητα των πολιτών – σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις – δεν ήθελε εκλογές, η χώρα σύρθηκε στην κάλπη.
Το 36,34% δεν έχει εξουσιοδότηση να διαχειριστεί την... υπερηφάνεια και την ιστορία ενός ολόκληρου λαού που προϋπήρχε και πριν τις 25 Ιανουαρίου!
Οι εκλογές έγιναν, δημιουργήθηκε κυβέρνηση, με τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων και έκτοτε έχει ξεκινήσει ένα πρωτοφανές… κρυφτούλι για το καλό ή κακό μνημόνιο, για τα ποσοστά που είναι ωφέλιμο ή τοξικό το μνημόνιο!
Δημιουργήθηκε μια κυβέρνηση, η οποία «πατώντας» περισσότερο στη… σημειολογία (πρώτη φορά αριστερών αναφορών κυβέρνηση) και λιγότερο στα… πραγματικά ποσοστά της, συμπεριφέρεται ωσάν η ιστορία της χώρας να ξεκινά στις… 25 Ιανουαρίου 2015!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε μόλις 36,34% και πήρε 149 έδρες με το bonus των 50 εδρών, λόγω ενός εκλογικού τον οποίο – διαχρονικά – επέκρινε μετά βδελυγμίας!
Και όμως, μέσω αυτού του ποσοστού και μέσω της οριακής πλειοψηφίας από τη δημιουργία της ετερόκλητης κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ, ο κ. Τσίπρας στις προγραμματικές δηλώσεις τόνισε ότι
«είμαστε η φωνή του λαού, είμαστε η σάρκα από τη σάρκα του, είμαστε οι σελίδες της ιστορίας του»!
Η παρρησία και το… θράσος αυτής της δήλωσης θαρρείς και προέρχονταν από κάποιον πολιτικό αρχηγό που το κόμμα του θα είχε λάβει (τουλάχιστον) το 60% ή 70% του εκλογικού σώματος!
Και όμως, μόνο ένας στους πέντε εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ! Παράλληλα, ουσιαστικά το 36,34% είναι… μικρότερο, αν συνυπολογιστεί και η αποχή, καθώς το ποσοστό αυτό διαμορφώνεται μόνο απ’ όσους εψήφισαν.
Ο κ. Τσίπρας ξεχνά ότι με μόλις 36,34% δεν έχει δικαίωμα να μιλάει εξ ονόματος ολόκληρου του ελληνικού λαού. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, το μεγαλύτερο, δεν τον επέλεξε στην κάλπη! Λόγω του ισχύοντος συστήματος, έφτιαξε κυβέρνηση και καλώς έγινε έτσι.
Με αυτό το ποσοστό ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμιά περίπτωση δεν έχουν την… εξουσιοδότηση και τη νομιμοποίηση να διαπραγματευτούν την ιστορία της χώρας μας ή να διακινδυνεύσουν την ευρωπαϊκή πορεία της! Γιατί η σχέση με την Ευρώπη, είναι το κυρίαρχο πολύτιμο κεκτημένο της χώρας και του ελληνικού λαού τα τελευταία 35 χρόνια.
Θυμίζουμε ότι τα κόμματα με θέσεις αμιγώς ή πιο ξεκάθαρα φιλοευρωπαϊκές, πήραν - αθροιστικά – μεγαλύτερα ποσοστά από το ΣΥΡΙΖΑ!
Εντολή να διαπραγματευτεί ναι, αλλά όχι γκρέμισμα της ευρωπαϊκής προοπτικής και των κεκτημένων δεκαετιών. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να «παίξει» τη χώρα στα... ζάρια, είτε διαχειριζόμενος την... υπερηφάνειά της, είτε κάνοντας άλλου τύπου επικίνδυνες και μεγαλόσχημες ακροβασίες.
Το κρυφτούλι με το τα ποσοστά του… καλού ή κακού μνημονίου – Παράκρουση και παράνοια
Παράλληλα, εσχάτως έχουμε πρωτοφανές κρυφτούλι με το πιο ποσοστό του μνημονίου είναι… αποδεκτό, πιο είναι καλό, πιο είναι τοξικό κ.ο.κ.! Το θέατρο του παραλόγου που παρακολουθεί ο ελληνικός λαός είναι άνευ προηγουμένου.
Ο κρισιμότερος υπουργός της κυβέρνησης, ο κ. Βαρουφάκης, έχει πει περισσότερες από δύο φορές, ότι το 65% ή 70% του μνημονίου είναι αποδεκτό!
Εδώ ξεκινάει ή εδώ βγαίνει στην επιφάνεια η παράνοια ή η παράκρουση! Ένα κόμμα που προκάλεσε – ουσιαστικά – τις εκλογές λόγω του βδελυρού μνημονίου, να έχει έναν υπουργό που ομολογεί ευθαρσώς και πάνω από δύο – τρεις φορές – ότι το 70% του μνημονίου είναι καλό και θα εφαρμοστεί. Πέρα από το μνημειώδη εμπαιγμό προς όλη την κοινωνία και τους ψηφοφόρους, πέρα από το… ηθικό ζήτημα, υπάρχει και το ζήτημα της… χώρας! Η πολιτική είναι λειτούργημα για τη χώρα και οι πολιτικοί, είναι υπηρέτες της χώρας, ορκισμένοι να υπηρετούν τα συμφέροντα του πολίτη και της πατρίδας.
Πρόκειται για τεράστιο ηθικό ζήτημα αλλά και ζήτημα δημοκρατίας. Είναι καλό το μνημόνιο; Είναι ωφέλιμο μερικώς; Ποιο κομμάτι του είναι ωφέλιμο. Και αν είναι ωφέλιμο πρέπει να εφαρμοστεί απ’ όλους;
Νομιμοποιείται ένα κόμμα να προκαλεί εκλογές όταν συμφωνεί με το 70% μιας σειράς κανόνων και διατάξεων (μνημόνιο) πάνω στις οποίες «έχτισε» όλη την αντιπολιτευτική του τακτική; Κάποιοι πήραν την ψήφο με σημαία το... σκίσιμο του μνημονίου, ενώ τώρα (μετά από 5 χρόνια) διακρίνουν (και) καλά στοιχεία στις διατάξεις του.
Ποιος δικαιούται να παίζει με την οικονομία μιας χώρας; Ποιος έχει δικαίωμα να κάνει ακτιβισμούς αντιπολίτευσης και ακροβασίες που επιβεβαιωμένα έγιναν για λόγους μικροπολιτικούς και επιβεβαιωμένα προξενούν πολύ επικίνδυνη αναταραχή στη λειτουργία της χώρας, των επιχειρήσεων, της αγοράς αλλά κυρίως υποσκάπτει και υποδαυλίζει τη σχέση με τους ξένους εταίρους;
Πρόκειται για τεράστιο ηθικό και πρακτικό ζήτημα, για το οποίο η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει με πειστικότητα σε όλο τον ελληνικό λαό τους λόγους που οδήγησαν σ’ αυτή την πρακτική, πέρα από την προσπάθεια αναρρίχησης στην εξουσία.
...Αυτοανακήρυξη ως... de facto κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας
Δουλειά της κυβέρνησης δεν είναι να αυτοανακηρυχθεί ως… de facto κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και ως διαχειρίστρια της υπερηφάνειας ενός ολόκληρου λαού, καθώς αυτό – εκτός του ότι είναι προσβλητικό για το λαό – θα το πει, θα αποφανθεί η ιστορία.
Κάποια λάθη βεβαίως και κάποιες λεκτικές και άλλες ακροβασίες έγιναν – και δικαιολογούνται σε κάποιο βαθμό – λόγω της απειρίας.
Όμως, μεγαλόσχημες εκφράσεις για «επιστροφή της δημοκρατίας στη χώρα» φαντάζουν… φαντασμένες, το λιγότερο.
Προσβάλουν τους πολίτες αυτής της χώρας που – τα τελευταία 40 χρόνια – έφτιαξαν την κατά το δυνατόν καλύτερη δημοκρατία που μπορούσαν κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, που είναι και το μεγαλύτερο διάστημα… ειρήνης και ανάπτυξης για τη χώρα, τα τελευταία 200 χρόνια! Και ένα κόμμα που έχει στις τάξεις του τους πιο ακραιφνείς εκπροσώπους των διεφθαρμένων συνδικαλιστικών φέουδων της μεταπολίτευσης, όπως τους Μπαλασόπουλους, τους Φωτόπουλους και τους υπολοίπους, θέλει ακόμη πολλά… χιλιόμετρα μέχρι τη δημοκρατία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών