Στον αέρα όλο το θετικό πολιτικό αφήγημα …
Μετά το Eurogroup της 22ας Μαΐου το κυβερνητικό πολιτικό αφήγημα για συνολική λύση για το ελληνικό ζήτημα είναι στον αέρα.
Και μαζί του η κυβέρνηση, οι 153 βουλευτές της συμπολίτευσης και κατ’επέκταση όλη η χώρα.
Η κυβέρνηση εξακολουθεί να αισιοδοξεί και να ελπίζει ότι στις 15/6 θα υπάρξει καθαρή και οριστική λύση για την Ελλάδα.
Η οποία συνίσταται στον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος (και άρα και στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα), στην ένταξη στο QE, στην έξοδο στις αγορές, εξελίξεις δηλαδή που θεωρούνται ικανές να επιστρέψουν την χώρα στην κανονικότητα και να σημάνουν τη σταδιακή έξοδο από την κρίση, την επιτροπεία και τα μνημόνια.
Αυτοί άλλωστε ήταν και οι λόγοι, για τους οποίους οι 153 κλήθηκαν να ψηφίσουν και ψήφισαν τα νέα βαριά και επώδυνα μέτρα.
Τα οποία όπως είχε πει ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι το εξιτήριο από την κρίση.
Αλλά, όπως φάνηκε από το τελευταίο Eurogroup, όλες οι εκτιμήσεις, όλες οι διαβεβαιώσεις από την πλευρά της κυβέρνησης, διαψεύστηκαν.
Η κυβέρνηση απέμεινε να παρακολουθεί αμήχανη τις εξελίξεις.
Και αν και κανείς από τους Ευρωπαίους δεν της καταλόγισε το παραμικρό για το μηδενικό αποτέλεσμα του Eurogroup, είναι εκτεθειμένη.
Όχι μόνο για την υπεραισιοδοξία που καλλιεργήθηκε ενόψει του Eurogroup αλλά και για το ότι δεν υποψιάστηκε το ενδεχόμενο ενός «ναυαγίου».
Η πρόταση Schaeuble για νέο μνημόνιο για την Ελλάδα μετά τη λήξη του σημερινού προγράμματος με παράλληλη λήψη μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους το 2018 (που δεν απορρίφθηκε κάθετα από το ΔΝΤ) είναι ενδεικτική των σκέψεων και των σεναρίων που υπάρχουν στο τραπέζι.
Είναι προφανές πως η αποδοχή μιας τέτοιας πρότασης θα ήταν πολιτικά καταστροφική για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Είναι εξίσου προφανές όμως πως και ο Schaeuble με την πρόταση αυτή κυρίως θέλει να παίξει καθυστερήσεις (εκτός και αν πράγματι επιδιώκει μια πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα).
Μια και γνωρίζει ότι η πρόταση του δεν μπορεί να γίνει δεκτή από καμία ελληνική κυβέρνηση.
Είτε αυτή είναι του Τσίπρα είτε του Μητσοτάκη είτε είναι εθνικής συνεννόησης είτε τεχνοκρατών.
Ο Schaeuble θέλει να αναβάλει τις αποφάσεις για το ελληνικό χρέος και να τις αφήσει ως εκκρεμότητα για μετά τις εκλογές στη Γερμανία.
Και μπορεί αυτή η στάση να είναι πολιτικά χρήσιμη για τον Schaeuble και τους Χριστιανοδημοκράτες της Merkel, αλλά είναι εξαιρετικά αρνητική για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Διότι σε αυτήν την περίπτωση όχι μόνο ακυρώνεται όλος ο κυβερνητικός σχεδιασμός αλλά τινάζονται στον αέρα τόσο η πορεία της ελληνικής οικονομίας όσο και οι στόχοι του προγράμματος.
Εάν στις 15/6 δεν υπάρξει καθαρή λύση και προκριθεί το σενάριο της παράτασης ή μεσοβέζικων λύσεων, η κυβέρνηση Τσίπρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα τεράστιο αδιέξοδο.
Μια και θα μείνει χωρίς αφήγημα, με ψηφισμένα τα μέτρα και με μια ολόκληρη κοινωνία όμηρο του προεκλογικού αγώνα στη Γερμανία.
Συνθήκες δηλαδή που συνεπάγονται τεράστιο πολιτικό κόστος, πολύ μεγαλύτερο από αυτό των προσφάτως ψηφισθέντων μέτρων.
Κόστος που θα είναι ικανό ακόμα και να δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Και μαζί του η κυβέρνηση, οι 153 βουλευτές της συμπολίτευσης και κατ’επέκταση όλη η χώρα.
Η κυβέρνηση εξακολουθεί να αισιοδοξεί και να ελπίζει ότι στις 15/6 θα υπάρξει καθαρή και οριστική λύση για την Ελλάδα.
Η οποία συνίσταται στον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος (και άρα και στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα), στην ένταξη στο QE, στην έξοδο στις αγορές, εξελίξεις δηλαδή που θεωρούνται ικανές να επιστρέψουν την χώρα στην κανονικότητα και να σημάνουν τη σταδιακή έξοδο από την κρίση, την επιτροπεία και τα μνημόνια.
Αυτοί άλλωστε ήταν και οι λόγοι, για τους οποίους οι 153 κλήθηκαν να ψηφίσουν και ψήφισαν τα νέα βαριά και επώδυνα μέτρα.
Τα οποία όπως είχε πει ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι το εξιτήριο από την κρίση.
Αλλά, όπως φάνηκε από το τελευταίο Eurogroup, όλες οι εκτιμήσεις, όλες οι διαβεβαιώσεις από την πλευρά της κυβέρνησης, διαψεύστηκαν.
Η κυβέρνηση απέμεινε να παρακολουθεί αμήχανη τις εξελίξεις.
Και αν και κανείς από τους Ευρωπαίους δεν της καταλόγισε το παραμικρό για το μηδενικό αποτέλεσμα του Eurogroup, είναι εκτεθειμένη.
Όχι μόνο για την υπεραισιοδοξία που καλλιεργήθηκε ενόψει του Eurogroup αλλά και για το ότι δεν υποψιάστηκε το ενδεχόμενο ενός «ναυαγίου».
Η πρόταση Schaeuble για νέο μνημόνιο για την Ελλάδα μετά τη λήξη του σημερινού προγράμματος με παράλληλη λήψη μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους το 2018 (που δεν απορρίφθηκε κάθετα από το ΔΝΤ) είναι ενδεικτική των σκέψεων και των σεναρίων που υπάρχουν στο τραπέζι.
Είναι προφανές πως η αποδοχή μιας τέτοιας πρότασης θα ήταν πολιτικά καταστροφική για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Είναι εξίσου προφανές όμως πως και ο Schaeuble με την πρόταση αυτή κυρίως θέλει να παίξει καθυστερήσεις (εκτός και αν πράγματι επιδιώκει μια πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα).
Μια και γνωρίζει ότι η πρόταση του δεν μπορεί να γίνει δεκτή από καμία ελληνική κυβέρνηση.
Είτε αυτή είναι του Τσίπρα είτε του Μητσοτάκη είτε είναι εθνικής συνεννόησης είτε τεχνοκρατών.
Ο Schaeuble θέλει να αναβάλει τις αποφάσεις για το ελληνικό χρέος και να τις αφήσει ως εκκρεμότητα για μετά τις εκλογές στη Γερμανία.
Και μπορεί αυτή η στάση να είναι πολιτικά χρήσιμη για τον Schaeuble και τους Χριστιανοδημοκράτες της Merkel, αλλά είναι εξαιρετικά αρνητική για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Διότι σε αυτήν την περίπτωση όχι μόνο ακυρώνεται όλος ο κυβερνητικός σχεδιασμός αλλά τινάζονται στον αέρα τόσο η πορεία της ελληνικής οικονομίας όσο και οι στόχοι του προγράμματος.
Εάν στις 15/6 δεν υπάρξει καθαρή λύση και προκριθεί το σενάριο της παράτασης ή μεσοβέζικων λύσεων, η κυβέρνηση Τσίπρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα τεράστιο αδιέξοδο.
Μια και θα μείνει χωρίς αφήγημα, με ψηφισμένα τα μέτρα και με μια ολόκληρη κοινωνία όμηρο του προεκλογικού αγώνα στη Γερμανία.
Συνθήκες δηλαδή που συνεπάγονται τεράστιο πολιτικό κόστος, πολύ μεγαλύτερο από αυτό των προσφάτως ψηφισθέντων μέτρων.
Κόστος που θα είναι ικανό ακόμα και να δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών