γράφει : Νίκος Θεοδωρόπουλος
Από μία χώρα που διαθέτει ισχυρή οικονομία μπορούν να ωφεληθεί το σύνολο της κοινωνίας
Μόνο με μία ισχυρή Οικονομία μία χώρα μπορεί να προστατεύει αρχικά τα εθνικά και κυριαρχικά της δικαιώματα και στη συνέχεια θα είναι σε θέση και να εργάζεται για το «βάθεμα» και το «πλάτεμα» της Δημοκρατίας με την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών.
Όταν η οικονομία μιας χώρας δεν λειτουργεί και δεν αποδίδει έρχεται η κατάρρευση των δομών του κράτους.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκία με τη συντριβή του εθνικού της νομίσματος έναντι των άλλων νομισμάτων.
Επίσης το παράδειγμα της Βενεζουέλας τα προβλήματα της Αργεντινής και τελευταία τα ζητήματα της Ιταλίας επιβεβαιώνουν ότι η οικονομία είναι στην ουσία τα «πυρηνικά» όπλα μιας χώρας για βελτιώνει τη θέση της στην παγκόσμια σκακιέρα.
Μόνο όταν υπάρχει ισχυρή οικονομία που μπορεί να προσελκύει ξένους επενδυτές μπορεί να δημιουργεί ελπίδες στους πολίτες για ένα καλύτερο αύριο.
Η εφαρμοσμένη πολιτική όμως δεν έχει ως πρώτη προτεραιότητα την οικονομία και νοιάζεται μόνο για τους δημιουργούς που είναι οι πολιτικοί που σκοπό έχουν να θυσιάζουν σχεδόν τους πάντες και τα πάντα για τη δική τους επιβίωση.
Στην Ελλάδα παρότι οι πολίτες γεύτηκαν τις συνέπειες της οικονομικής κατάρρευσης του κράτους εξαιτίας της πλήρης αδυναμία του να αναχρηματοδοτήσει το υπέρογκο δημόσιο χρέος κατέφυγε για βοήθεια στα επίσημα θεσμικά όργανα της Κομισιόν καθώς ήταν μέλος της Ευρωζώνης και είχε ως νόμισμα το ευρώ.
Η οικονομική κρίση έφερε το ΔΝΤ και τα Μνημόνια από το Μάιο του 2010.
Οι μισθολογικές απώλειες των κρατικών υπαλλήλων των συνταξιούχων και η υψηλή ανεργία που έφθασε κοντά στα επίπεδα του 30% ήταν το πικρό φάρμακο για την παραμονή της χώρας στο ευρώ ενώ η προοπτική επιστροφής της χώρας στη δραχμή, ήταν βέβαιο ότι τα 11 εκατομμύρια των ελλήνων θα ζούσαν την πλήρη εξαθλίωση και την απόλυτη φτώχεια.
Σήμερα στην μεταμνηνιακή Ελλάδα και με την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια, το πολιτικό και κυβερνητικό σύστημα των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ επεξεργάζεται σχέδια παροχών και πολιτικών επιδομάτων για την παραμονή τους στην κυβέρνηση.
Οι πολίτες – ψηφοφόροι ακόμη όμως δεν έχουν κατανοήσει πώς μπήκαμε στα μνημόνια.
Αξίζει να αναφερθεί ότι σε παλαιότερη δημοσκόπηση της «διαΝΟΕσις» προκύπτει ότι επτά στους δέκα πολίτες πιστεύουν ότι τα Μνημόνια ήταν εφεύρημα των Ευρωπαίων για να εκμεταλλευτούν τη χώρα και την ίδια στιγμή οι έξι στου δέκα έλεγαν ότι ήταν αναγκαίο κακό.
Η πραγματική ουσία του προβλήματος όμως ήταν το κράτος ξόδευε περισσότερα από τα έσοδα και η υπέρβαση των δαπανών για δεκαετίες καλύπτονταν με δανεισμό.
Στο ενδεχόμενο με την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια να καλλιεργηθεί στους πολίτες η εντύπωση ότι ανοίγει ο κύκλος παροχών, των διορισμών στο κράτος και των αυξήσεων των μισθών και των συντάξεων είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα προσφύγει εκ νέου σε νέα Μνημόνια με την προοπτική βέβαια να βρει συνομιλητές σε μία τέτοια προοπτική.
Η ευθύνη των πολιτικών είναι να διαμορφώσουν επιτέλους στη συνείδηση των πολιτών ότι χωρίς ανάπτυξη και επενδύσεις, η Ελλάδα θα είναι παραπαίει και θα παραμείνει σε φθίνουσα πορεία.
Οι πολιτικές του παρελθόντος να παραμείνουν στο παρελθόν και να ανοίξει ένας διάλογος ορθού λόγου με επίκεντρο την οικονομία που θα προστατεύει την χώρα και θα δίνει ελπίδες
Να κατανεμηθούν με πιο ορθό και δίκαιο τρόπο τα φορολογικά βάρη και θα προστατεύουν στο μέτρο του εφικτού τους αδυνάτους
Μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να ανοίξει η συζήτηση για το δημογραφικό πρόβλημα και για το συνταξιοδοτικό όπως και το πως θα δημιουργούν οι κατάλληλες συνθήκες για την επιστροφή των νέων που εγκατέλειψαν τη χώρα.
Από μία χώρα που διαθέτει ισχυρή οικονομία μπορούν να ωφεληθεί το σύνολο της κοινωνίας ενώ σε άλλη περίπτωση θα διανέμεται η φτώχεια και η μιζέρια …
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Όταν η οικονομία μιας χώρας δεν λειτουργεί και δεν αποδίδει έρχεται η κατάρρευση των δομών του κράτους.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκία με τη συντριβή του εθνικού της νομίσματος έναντι των άλλων νομισμάτων.
Επίσης το παράδειγμα της Βενεζουέλας τα προβλήματα της Αργεντινής και τελευταία τα ζητήματα της Ιταλίας επιβεβαιώνουν ότι η οικονομία είναι στην ουσία τα «πυρηνικά» όπλα μιας χώρας για βελτιώνει τη θέση της στην παγκόσμια σκακιέρα.
Μόνο όταν υπάρχει ισχυρή οικονομία που μπορεί να προσελκύει ξένους επενδυτές μπορεί να δημιουργεί ελπίδες στους πολίτες για ένα καλύτερο αύριο.
Η εφαρμοσμένη πολιτική όμως δεν έχει ως πρώτη προτεραιότητα την οικονομία και νοιάζεται μόνο για τους δημιουργούς που είναι οι πολιτικοί που σκοπό έχουν να θυσιάζουν σχεδόν τους πάντες και τα πάντα για τη δική τους επιβίωση.
Στην Ελλάδα παρότι οι πολίτες γεύτηκαν τις συνέπειες της οικονομικής κατάρρευσης του κράτους εξαιτίας της πλήρης αδυναμία του να αναχρηματοδοτήσει το υπέρογκο δημόσιο χρέος κατέφυγε για βοήθεια στα επίσημα θεσμικά όργανα της Κομισιόν καθώς ήταν μέλος της Ευρωζώνης και είχε ως νόμισμα το ευρώ.
Η οικονομική κρίση έφερε το ΔΝΤ και τα Μνημόνια από το Μάιο του 2010.
Οι μισθολογικές απώλειες των κρατικών υπαλλήλων των συνταξιούχων και η υψηλή ανεργία που έφθασε κοντά στα επίπεδα του 30% ήταν το πικρό φάρμακο για την παραμονή της χώρας στο ευρώ ενώ η προοπτική επιστροφής της χώρας στη δραχμή, ήταν βέβαιο ότι τα 11 εκατομμύρια των ελλήνων θα ζούσαν την πλήρη εξαθλίωση και την απόλυτη φτώχεια.
Σήμερα στην μεταμνηνιακή Ελλάδα και με την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια, το πολιτικό και κυβερνητικό σύστημα των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ επεξεργάζεται σχέδια παροχών και πολιτικών επιδομάτων για την παραμονή τους στην κυβέρνηση.
Οι πολίτες – ψηφοφόροι ακόμη όμως δεν έχουν κατανοήσει πώς μπήκαμε στα μνημόνια.
Αξίζει να αναφερθεί ότι σε παλαιότερη δημοσκόπηση της «διαΝΟΕσις» προκύπτει ότι επτά στους δέκα πολίτες πιστεύουν ότι τα Μνημόνια ήταν εφεύρημα των Ευρωπαίων για να εκμεταλλευτούν τη χώρα και την ίδια στιγμή οι έξι στου δέκα έλεγαν ότι ήταν αναγκαίο κακό.
Η πραγματική ουσία του προβλήματος όμως ήταν το κράτος ξόδευε περισσότερα από τα έσοδα και η υπέρβαση των δαπανών για δεκαετίες καλύπτονταν με δανεισμό.
Στο ενδεχόμενο με την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια να καλλιεργηθεί στους πολίτες η εντύπωση ότι ανοίγει ο κύκλος παροχών, των διορισμών στο κράτος και των αυξήσεων των μισθών και των συντάξεων είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα προσφύγει εκ νέου σε νέα Μνημόνια με την προοπτική βέβαια να βρει συνομιλητές σε μία τέτοια προοπτική.
Η ευθύνη των πολιτικών είναι να διαμορφώσουν επιτέλους στη συνείδηση των πολιτών ότι χωρίς ανάπτυξη και επενδύσεις, η Ελλάδα θα είναι παραπαίει και θα παραμείνει σε φθίνουσα πορεία.
Οι πολιτικές του παρελθόντος να παραμείνουν στο παρελθόν και να ανοίξει ένας διάλογος ορθού λόγου με επίκεντρο την οικονομία που θα προστατεύει την χώρα και θα δίνει ελπίδες
Να κατανεμηθούν με πιο ορθό και δίκαιο τρόπο τα φορολογικά βάρη και θα προστατεύουν στο μέτρο του εφικτού τους αδυνάτους
Μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να ανοίξει η συζήτηση για το δημογραφικό πρόβλημα και για το συνταξιοδοτικό όπως και το πως θα δημιουργούν οι κατάλληλες συνθήκες για την επιστροφή των νέων που εγκατέλειψαν τη χώρα.
Από μία χώρα που διαθέτει ισχυρή οικονομία μπορούν να ωφεληθεί το σύνολο της κοινωνίας ενώ σε άλλη περίπτωση θα διανέμεται η φτώχεια και η μιζέρια …
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών