γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Μία νέα πτυχή, παράλληλη της λιτότητας, παρουσιάζει ο επικεφαλής οικονομολόγος της HSBC, Stephen King, επικαλούμενος την ιστορική εμπειρία των δεκαετιών του '50 και του '60, προειδοποιώντας τους επενδυτές ότι θα πρέπει στο μέλλον να την έχουν στα σχέδια τους.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η λιτότητα στη Δύση δεν φαίνεται να αποδίδει. Η λύση μάλλον διαφαίνεται στην οικονομική καταστολή (financial repression), η οποία επιτρέπει στα κράτη να χρηματοδοτήσουν το δανεισμό τους μέσω της επιβολής του κόστους σε άλλους. Αφού δεν υπάρχει ισχυρή ανάπτυξη, τα σχέδια δημοσιονομικής εξυγίανσης δεν εφαρμόζονται για να μειωθούν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και το κόστος δανεισμού εκτροχιάζεται, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ρυθμίσεις για να αναγκάσουν τις τράπεζες να δανείζουν περισσότερο στην κυβέρνηση.
Παράλληλα με αυτήν την πολιτική, σύμφωνα με τον King, θα εφαρμόζονται πολιτικές τόνωσης της ρευστότητας, όπως η ποσοτική χαλάρωση, θα μειώσουν τις αποδόσεις ομολόγων ακόμα με τις κυβερνήσεις να αποφεύγουν τις πιέσεις από τις αγορές.
Κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 η οικονομική καταστολή λειτούργησε καθώς το δημόσιο χρέος μειώθηκε ταχύτατα. Αυτό, όμως, ήταν μια σύμπτωση: το χρέος μειώθηκε με ταχύ ρυθμό για άλλους λόγους, επιτρέποντας στις οικονομίες να παραμείνουν ανεπηρέαστες από τις συνέπειες της καταστολής. Εάν εφαρμοστεί η πολιτική αυτή σήμερα, η πιο πιθανή εξέλιξη είναι ο ιδιωτικός τομέας να στερέψει από ρευστό, όπως ακριβώς συνέβη και την περίοδο των δεκαετιών του '50 και του '60.
Ο King θεωρεί ότι τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά σήμερα, αλλά παρά τη μείωσή τους, τα επίπεδα του χρέους εκτινάχθηκαν στα ύψη. Η καταστολή μπορεί να αναδιανείμει το βάρος της προσαρμογής από τους δανειζόμενους στους πιστωτές, αλλά, από μόνη της, είναι απίθανο να είναι αρκετή για να οδηγήσει σε μια σημαντική μείωση του δημόσιου χρέους.
Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να μειώσει το χρέος της θα είναι σε επιφυλακή για φτηνούς τρόπους για τη χρηματοδότηση της, λέει χαρακτηριστικά ο King. Και η οικονομική καταστολή είναι ένας τρόπος να το κάνει, αφού επιτρέπει στις κυβερνήσεις να καθυστερήσουν τη λιτότητα και να χρηματοδοτήσουν τον υπερβολικό δανεισμό με πολύ χαμηλό κόστος. Και μ' αυτό πρέπει οι επενδυτές να μάθουν να ζουν, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ψηφοφόροι στην ευρωζώνη γυρνούν την πλάτη στη λιτότητα.
www.bankingnews.gr
Παράλληλα με αυτήν την πολιτική, σύμφωνα με τον King, θα εφαρμόζονται πολιτικές τόνωσης της ρευστότητας, όπως η ποσοτική χαλάρωση, θα μειώσουν τις αποδόσεις ομολόγων ακόμα με τις κυβερνήσεις να αποφεύγουν τις πιέσεις από τις αγορές.
Κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 η οικονομική καταστολή λειτούργησε καθώς το δημόσιο χρέος μειώθηκε ταχύτατα. Αυτό, όμως, ήταν μια σύμπτωση: το χρέος μειώθηκε με ταχύ ρυθμό για άλλους λόγους, επιτρέποντας στις οικονομίες να παραμείνουν ανεπηρέαστες από τις συνέπειες της καταστολής. Εάν εφαρμοστεί η πολιτική αυτή σήμερα, η πιο πιθανή εξέλιξη είναι ο ιδιωτικός τομέας να στερέψει από ρευστό, όπως ακριβώς συνέβη και την περίοδο των δεκαετιών του '50 και του '60.
Ο King θεωρεί ότι τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά σήμερα, αλλά παρά τη μείωσή τους, τα επίπεδα του χρέους εκτινάχθηκαν στα ύψη. Η καταστολή μπορεί να αναδιανείμει το βάρος της προσαρμογής από τους δανειζόμενους στους πιστωτές, αλλά, από μόνη της, είναι απίθανο να είναι αρκετή για να οδηγήσει σε μια σημαντική μείωση του δημόσιου χρέους.
Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να μειώσει το χρέος της θα είναι σε επιφυλακή για φτηνούς τρόπους για τη χρηματοδότηση της, λέει χαρακτηριστικά ο King. Και η οικονομική καταστολή είναι ένας τρόπος να το κάνει, αφού επιτρέπει στις κυβερνήσεις να καθυστερήσουν τη λιτότητα και να χρηματοδοτήσουν τον υπερβολικό δανεισμό με πολύ χαμηλό κόστος. Και μ' αυτό πρέπει οι επενδυτές να μάθουν να ζουν, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ψηφοφόροι στην ευρωζώνη γυρνούν την πλάτη στη λιτότητα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών