Μνημόνια θα λέμε και θα κλαίμε...
Λίγοι μπορούν να ξεχάσουν το διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα στις 21 Αυγούστου 2018 με το γαλήνιο πράσινο της Ιθάκης στο φόντο, όταν ο τότε πρωθυπουργός, μας ανακοίνωσε την τυπική έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια, βάζοντας -στα χαρτιά- τέλος (;) σε μία επώδυνη περίοδο 9 ετών.
Δεν θα αναλωθούμε στο πολιτικό κομμάτι και στο αν η τωρινή κυβέρνηση ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι καλύτερη ή όχι από αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την περίοδο 2015-2019, αλλά θα επικεντρωθούμε:
Πρώτον, στην ψυχρή γλώσσα των αριθμών για την περίοδο 2018-2023.
Δεύτερον, στην άποψη για το πως βιώνει ο Έλληνας πολίτης την κοινωνία του, αυτή τη στιγμή.
Ουσιαστικά, θα κάνουμε έναν αντίστοιχο απολογισμό με αυτόν που είχαμε πραγματοποιήσει στο «εορταστικό» μας άρθρο (21/4/2024) για την είσοδο της Ελλάδας στα Μνημόνια (δείτε εδώ).
Οικονομική πρόοδος
ΑΕΠ
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το ΑΕΠ της Ελλάδας έχει αυξηθεί κατά περίπου 11% την περίοδο 2018-2023, σε όρους δολαρίων, από 212 σε 237 δισ. δολάρια. Παραμένει ωστόσο κατά πολύ μικρότερο από τα 330 δισ. δολάρια του 2009, πριν η καταστροφική κρίση μας χτυπήσει την πόρτα.
Παρόλα αυτά, η εικόνα αλλάζει αν μιλήσουμε με όρους πραγματικού ΑΕΠ και λάβουμε υπόψη τη σωρευτική αύξηση του πληθωρισμού (με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ) από το 2018 έως το 2023, που αγγίζει το 20%.
Άρα σε πραγματικούς όρους, το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ μειώθηκε.
Άρα, μετά από θυσίες και μέτρα που ξεπέρασαν τα 100 δισεκ. ευρώ (!) από το 2010 έως το 2019, η οικονομία εξακολουθεί να υστερεί, ακόμη και σε μία περίοδο που ο πληθωρισμός είναι υψηλός «στηρίζοντας» την εξίσωση του ΑΕΠ και του χρέους.
Χρέος
Με βάση τα εγχώρια στοιχεία, το δημόσιο χρέος έχει ξεπεράσει πλέον τα 400 δισ. ευρώ, από 334 δισ. στο τέλος του 2018.
Η εικόνα βέβαια αλλάζει αν μιλήσουμε με όρους χρέους προς το ΑΕΠ, όπου το ποσοστό σημείωσε σημαντική υποχώρηση σε 168% το 2023, από 204% το 2018, χάρη στην προαναφερθείσα αύξηση του ονομαστικού -και όχι πραγματικού- ΑΕΠ.
Ακόμη και στο πιο αισιόδοξο σενάριο, η ελληνική οικονομία παραμένει υπερχρεωμένη.
Υποδομές
Το χρέος είναι το ένα κομμάτι. Ένα άλλο φλέγον ζήτημα είναι το ξεπούλημα βασικών υποδομών της χώρας.
Ομολογουμένως, το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ό,τι πιο παραγωγικό έχει υπάρξει, ωστόσο σημαντικές εταιρείες πουλήθηκαν σε εταιρείες έπειτα από ωμή παρέμβαση των δανειστών (!) έναντι πινακίου φακής. Αυτό είναι που κάποιοι ονομάζουν «αποικία χρέους».
Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα θα εξαρτάται πάντα από εδώ και στο εξής, από τα εταιρικά συμφέροντα.
Και μαντέψτε ποιος θα πληρώνει τον λογαριασμό: οι πολίτες.
Από το 2009 ξεκίνησε σταδιακά η απαξίωση των δημοσίων υποδομών. Η ΝΔ του Σαμαρά έβαλε τα θεμέλια στα οποία πάτησε πάνω ο ΣΥΡΙΖΑ, με το Γ' Μνημόνιο, το οποίο υποθήκευσε τη χώρα για έναν αιώνα.
Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη έχει ακόμη μεγαλύτερο ζήλο, βάζοντας ιδιώτες και στα τελευταία «άβατα» και αφήνοντας, πλέονμ νόνο το νερό στον λαό.
Πολιτική
Η πολιτική σκηνή έχει απαξιωθεί τελείως. Στην πολιτική σήψη της περιόδου 2009-2019, ήρθε μία ακόμη μεγαλύτερη πόλωση με πολιτικούς-influencers, δηλώσεις ανεκδιήγητες, πολιτικό λόγο χαμηλοτάτου επιπέδου.
Βέβαια, για να είμαστε αντικειμενικοί, αυτό είναι ένα δυτικό και όχι ένα αμιγώς ελληνικό πρόβλημα.
Κοινωνία
Φθάνουμε τώρα στο σημαντικότερο.
Ο κατακερματισμός της κοινωνίας συνεχίστηκε με γοργούς ρυθμούς από το 2018. Η πανδημία αποτέλεσε την αφορμή να ξετυλιχθεί διχασμός με «στήριξη» ακόμη και κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων.
Κομματόσκυλα, απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων, μάχες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αύξηση της καθημερινής εγκληματικότητας.
Η σημερινή κυβέρνηση κατάφερε να διαλύσει ότι είχε απομείνει από τον κοινωνικό ιστό, με ώθηση φυσικά από τις δυτικές ατζέντες...
Τ.Λ.
www.bankingnews.gr
Δεν θα αναλωθούμε στο πολιτικό κομμάτι και στο αν η τωρινή κυβέρνηση ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι καλύτερη ή όχι από αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την περίοδο 2015-2019, αλλά θα επικεντρωθούμε:
Πρώτον, στην ψυχρή γλώσσα των αριθμών για την περίοδο 2018-2023.
Δεύτερον, στην άποψη για το πως βιώνει ο Έλληνας πολίτης την κοινωνία του, αυτή τη στιγμή.
Ουσιαστικά, θα κάνουμε έναν αντίστοιχο απολογισμό με αυτόν που είχαμε πραγματοποιήσει στο «εορταστικό» μας άρθρο (21/4/2024) για την είσοδο της Ελλάδας στα Μνημόνια (δείτε εδώ).
Οικονομική πρόοδος
ΑΕΠ
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το ΑΕΠ της Ελλάδας έχει αυξηθεί κατά περίπου 11% την περίοδο 2018-2023, σε όρους δολαρίων, από 212 σε 237 δισ. δολάρια. Παραμένει ωστόσο κατά πολύ μικρότερο από τα 330 δισ. δολάρια του 2009, πριν η καταστροφική κρίση μας χτυπήσει την πόρτα.
Παρόλα αυτά, η εικόνα αλλάζει αν μιλήσουμε με όρους πραγματικού ΑΕΠ και λάβουμε υπόψη τη σωρευτική αύξηση του πληθωρισμού (με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ) από το 2018 έως το 2023, που αγγίζει το 20%.
Άρα σε πραγματικούς όρους, το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ μειώθηκε.
Άρα, μετά από θυσίες και μέτρα που ξεπέρασαν τα 100 δισεκ. ευρώ (!) από το 2010 έως το 2019, η οικονομία εξακολουθεί να υστερεί, ακόμη και σε μία περίοδο που ο πληθωρισμός είναι υψηλός «στηρίζοντας» την εξίσωση του ΑΕΠ και του χρέους.
Χρέος
Με βάση τα εγχώρια στοιχεία, το δημόσιο χρέος έχει ξεπεράσει πλέον τα 400 δισ. ευρώ, από 334 δισ. στο τέλος του 2018.
Η εικόνα βέβαια αλλάζει αν μιλήσουμε με όρους χρέους προς το ΑΕΠ, όπου το ποσοστό σημείωσε σημαντική υποχώρηση σε 168% το 2023, από 204% το 2018, χάρη στην προαναφερθείσα αύξηση του ονομαστικού -και όχι πραγματικού- ΑΕΠ.
Ακόμη και στο πιο αισιόδοξο σενάριο, η ελληνική οικονομία παραμένει υπερχρεωμένη.
Υποδομές
Το χρέος είναι το ένα κομμάτι. Ένα άλλο φλέγον ζήτημα είναι το ξεπούλημα βασικών υποδομών της χώρας.
Ομολογουμένως, το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ό,τι πιο παραγωγικό έχει υπάρξει, ωστόσο σημαντικές εταιρείες πουλήθηκαν σε εταιρείες έπειτα από ωμή παρέμβαση των δανειστών (!) έναντι πινακίου φακής. Αυτό είναι που κάποιοι ονομάζουν «αποικία χρέους».
Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα θα εξαρτάται πάντα από εδώ και στο εξής, από τα εταιρικά συμφέροντα.
Και μαντέψτε ποιος θα πληρώνει τον λογαριασμό: οι πολίτες.
Από το 2009 ξεκίνησε σταδιακά η απαξίωση των δημοσίων υποδομών. Η ΝΔ του Σαμαρά έβαλε τα θεμέλια στα οποία πάτησε πάνω ο ΣΥΡΙΖΑ, με το Γ' Μνημόνιο, το οποίο υποθήκευσε τη χώρα για έναν αιώνα.
Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη έχει ακόμη μεγαλύτερο ζήλο, βάζοντας ιδιώτες και στα τελευταία «άβατα» και αφήνοντας, πλέονμ νόνο το νερό στον λαό.
Πολιτική
Η πολιτική σκηνή έχει απαξιωθεί τελείως. Στην πολιτική σήψη της περιόδου 2009-2019, ήρθε μία ακόμη μεγαλύτερη πόλωση με πολιτικούς-influencers, δηλώσεις ανεκδιήγητες, πολιτικό λόγο χαμηλοτάτου επιπέδου.
Βέβαια, για να είμαστε αντικειμενικοί, αυτό είναι ένα δυτικό και όχι ένα αμιγώς ελληνικό πρόβλημα.
Κοινωνία
Φθάνουμε τώρα στο σημαντικότερο.
Ο κατακερματισμός της κοινωνίας συνεχίστηκε με γοργούς ρυθμούς από το 2018. Η πανδημία αποτέλεσε την αφορμή να ξετυλιχθεί διχασμός με «στήριξη» ακόμη και κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων.
Κομματόσκυλα, απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων, μάχες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αύξηση της καθημερινής εγκληματικότητας.
Η σημερινή κυβέρνηση κατάφερε να διαλύσει ότι είχε απομείνει από τον κοινωνικό ιστό, με ώθηση φυσικά από τις δυτικές ατζέντες...
Τ.Λ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών