Ανήλθε στην εξουσία το 1959 μετατρέποντας σε κομμουνιστικό κράτος την Κούβα και παρέμεινε σε αυτήν ως το 2008 που τον διαδέχτηκε για λόγους υγείας ο αδερφός του Raul
Ως έναν ιδεαλιστή, πραγματιστή, εξαιρετικά ευφυή, χαρισματικό και μη ανεκτικό χαρακτηρίζει το Reuters τον μεγάλο ηγέτη της Κούβας, τον Fide Castro, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών τα ξημερώματα του Σαββάτου 26/11.
Γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, ο Fidel Castro γύρισε την πλάτη σε μία ζωή γεμάτη προνόμια για να ηγηθεί της αριστερής επανάστασης στην Κούβα, που κράτησε για δεκαετίες και διαμορφώθηκε από την πολιτική πονηριά του, την έντονη αίσθηση του πεπρωμένου και το απέραντο εγώ του.
Οι επικριτικές του τον έβλεπαν σαν κάποιον που παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα, φυλάκιζε όσους του ασκούσαν κριτική, απαγόρευσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης και αποδυνάμωσε την οικονομία της Κούβας.
Οι θαυμαστές του έβλεπαν έναν οραματιστή που αντιστάθηκε στην προσπάθεια των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στη Λατινική Αμερική, πρόσφερε περίθαλψη και εκπαίδευση στους φτωχούς και ενέπνευσε σοσιαλιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.
Ακόμα και πριν ανέλθει στην εξουσία το 1959 με την επανάσταση που έστρεψε την Κούβα προς τον κομμουνισμό, ο Castro έβλεπε ένα μεγαλείο στον εαυτό του.
Από νεαρή ηλικία θαύμαζε τους γενναίους άνδρες, ειδικά τον Μέγα Αλέξανδρο και πίστευε ότι ο ίδιος και οι επαναστάτες του θα αποτελούσαν μέρος αυτής της παράδοσης.
"Οι άνδρες δεν φτιάχνουν τη μοίρα τους, η μοίρα φτιάχνει άνδρες" είχε πει το 1959.
Ο Castro ανέτρεψε τον αντιδημοφιλή δικτάτορα Fulgencio Batista, ο οποίος είχε τη στήριξη των ΗΠΑ, ενώνοντας μία διχασμένη αντιπολίτευση.
Το 1962 η συμμαχία του με τη Σοβιετική Ένωση τον έβαλε στο επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου, όταν η κρίση των πυραύλων στην Κούβα, παραλίγο να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο.
Ήταν μία παγκόσμια προσωπικότητα και η γενειάδα του και τα πούρα Αβάνας που είχε πάντα μαζί του τον έκαναν αμέσως αναγνωρίσιμο παντού.
Έπαιξε ρόλο και η γεωγραφική θέση της Κούβας, πάντως, στο να γίνει ένας τόσο μεγάλος ηγέτης, καθώς η Μόσχα έψαχνε έναν σύμμαχο μόλις 140 χιλιόμετρα από τη Φλόριντα και τον βοήθησε να χτίσει τον σοσιαλισμό, δίνοντάς του δισεκατομμύρια δολάρια και ευνοώντας τον και στο εμπόριο πετρελαίου και άλλων ειδών.
Αλλά ο Castro στηρίχθηκε και στον εθνικισμό της Κούβας και στην περηφάνια της Λατινικής Αμερικής για να αντισταθεί στη δύναμη και την επιρροή των ΗΠΑ.
Κατάφερε να διατηρήσει την επανάσταση στην Κούβα, παρά την εχθρότητα των ΗΠΑ, ακόμα κι όταν η χώρα του δέχτηκε πλήγμα με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του 1990, δείχνοντας έναν άνθρωπο που ήταν αποφασισμένος να πεθάνει κυβερνώντας.
Παρά το γεγονός ότι έφτασε κοντά στον θάνατο όταν αρρώστησε το 2006, έμεινε όρθιος και επισήμως παρέδωσε την εξουσία στον νεότερο αδερφό του Raul το 2008.
Στις 17 Δεκεμβρίου 2014 ο Raul Castro υπέγραψε μία συμφωνία για την αποκατάσταση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και έξι εβδομάδες αργότερα ο Fidel του πρόσφερε τη στήριξή του, αφήνοντας ωστόσο τις αμφιβολίες να αιωρούνται για το αν ενέκρινε το τέλος της εχθρότητας με τους Αμερικάνους.
Γνωστός και ως "El Commantante", ο Fidel Castro γεννήθηκε το 1926 και το 1947 πήρε μέρος στην εξέγερση της Δομινικανής Δημοκρατίας για την ανατροπή του δικτάτορα Rafael Leonidas Τrujillo, στην οποία πέθαναν 2.000 άνθρωποι.
Μετά το τέλος των σπουδών του στη Νομική, επιχείρησε να μπει στο Κογκρέσο το 1952, αλλά όταν ο Batista με πραξικόπημα ακύρωσε τις εκλογές, άρχισε να προετοιμάζει την επανάσταση.
Το 1953 οργάνωσε μία εξέγερση, αλλά δεκάδες σύντροφοί του πέθαναν και ο ίδιος μαζί με τον αδερφό του Raul συνελήφθησαν.
Του απονεμήθηκε χάρη το 1955, όταν αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό και εν συνεχεία γνωρίστηκε με τον Αργεντινό Ernestop Che Guevara και μαζί άρχισαν να εκπαιδεύουν μία ομάδα επαναστατών που το 1956 επέστρεψε στην Κούβα.
Μόνο οι 12 - ανάμεσά τους ο Fidel, o Raul και ο Che - κατάφεραν να επιβιώσουν, όμως, από τους 82 συνολικά.
Ο Castro αρνήθηκε ότι ήταν κομμουνιστής, όπως τον κατηγορούσε ο Batista, αλλά σε συνέντευξή του κάποια χρόνια αργότερα σε ισπανική εφημερίδα, παραδέχτηκε ότι ήταν μαρξιστής - λενινιστής.
Η Ουάσινγκτον τον θεωρούσε εχθρό της ακόμα και πριν αναγκάσει τον Batista να διαφύγει στις ΗΠΑ την Πρωτοχρονιά του 1959.
Η Μόσχα τοποθέτησε πυραύλους στο νησί της Καραϊβικής το 1962, καθώς ο Σοβιετικός ηγέτης Nikita Khrushchev ήταν πεπεισμένος ότι οι ΗΠΑ θα εισβάλλουν στην Κούβα και ήθελε να προετοιμάσει τη νόμιμη αυτοάμυνά της.
Πολλά πραξικοπήματα ανατροπής του Castro έγιναν με τους Αμερικάνους να σκέφτονται ακόμα και να δηλητηριάσουν τα αγαπημένα του πούρα και τον ίδιο να δηλώνει πριν από δέκα χρόνια σε μία σύνοδο στην Αργεντινή.
"Έφτασα τα 80 και είμαι ευτυχής γιατί δεν το περίμενα με γείτονα τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο που προσπαθεί να με σκοτώσει κάθε μέρα".
Ο Castro ήταν μέντορας πολλών αριστερών ηγετών σε όλο τον κόσμο και το 1970 βοήθησε την Ανγκόλα, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της Μόσχας, να αποκρούσει τη Νότια Αφρική.
Επίσης τη δεκαετία του 1990 βοήθησε στην ανεξαρτητοποίηση της Ναμίμπια από τη Νότια Αφρική.
Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση το 1991, όλοι θεώρησαν ότι ήρθε το τέλος του Castro.
Αλλά αυτός άντεξε και το 1998 με την άνοδο του Hugo Chaves στην εξουσία βρήκε μία νέα πηγή φτηνού πετρελαίου από τη Βενεζουέλα και έδωσε ξανά ώθηση στην οικονομία της Κούβας.
Ο μεγαλύτερος γιος του Fidel Castro σπούδασε στη Σοβιετική Ένωση και έγινε πυρηνικός επιστήμονας, ενώ η κόρη του Alina Fernadez το έσκασε από την Κούβα σαν τουρίστρια το 1993, είναι επικριτική για τον πατέρα της.
Ο ίδιος είχε αρνηθεί, ωστόσο τους χαρακτηρισμούς του σκληρού και ισχυρού ηγέτη που του απέδωσε και ο Oliver Stone σε ντοκιμαντέρ και πάντα υποστήριζε ότι ήταν "ένας πνευματικός ηγέτης".
www.bankingnews.gr
Γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, ο Fidel Castro γύρισε την πλάτη σε μία ζωή γεμάτη προνόμια για να ηγηθεί της αριστερής επανάστασης στην Κούβα, που κράτησε για δεκαετίες και διαμορφώθηκε από την πολιτική πονηριά του, την έντονη αίσθηση του πεπρωμένου και το απέραντο εγώ του.
Οι επικριτικές του τον έβλεπαν σαν κάποιον που παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα, φυλάκιζε όσους του ασκούσαν κριτική, απαγόρευσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης και αποδυνάμωσε την οικονομία της Κούβας.
Οι θαυμαστές του έβλεπαν έναν οραματιστή που αντιστάθηκε στην προσπάθεια των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στη Λατινική Αμερική, πρόσφερε περίθαλψη και εκπαίδευση στους φτωχούς και ενέπνευσε σοσιαλιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.
Ακόμα και πριν ανέλθει στην εξουσία το 1959 με την επανάσταση που έστρεψε την Κούβα προς τον κομμουνισμό, ο Castro έβλεπε ένα μεγαλείο στον εαυτό του.
Από νεαρή ηλικία θαύμαζε τους γενναίους άνδρες, ειδικά τον Μέγα Αλέξανδρο και πίστευε ότι ο ίδιος και οι επαναστάτες του θα αποτελούσαν μέρος αυτής της παράδοσης.
"Οι άνδρες δεν φτιάχνουν τη μοίρα τους, η μοίρα φτιάχνει άνδρες" είχε πει το 1959.
Ο Castro ανέτρεψε τον αντιδημοφιλή δικτάτορα Fulgencio Batista, ο οποίος είχε τη στήριξη των ΗΠΑ, ενώνοντας μία διχασμένη αντιπολίτευση.
Το 1962 η συμμαχία του με τη Σοβιετική Ένωση τον έβαλε στο επίκεντρο του Ψυχρού Πολέμου, όταν η κρίση των πυραύλων στην Κούβα, παραλίγο να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο.
Ήταν μία παγκόσμια προσωπικότητα και η γενειάδα του και τα πούρα Αβάνας που είχε πάντα μαζί του τον έκαναν αμέσως αναγνωρίσιμο παντού.
Έπαιξε ρόλο και η γεωγραφική θέση της Κούβας, πάντως, στο να γίνει ένας τόσο μεγάλος ηγέτης, καθώς η Μόσχα έψαχνε έναν σύμμαχο μόλις 140 χιλιόμετρα από τη Φλόριντα και τον βοήθησε να χτίσει τον σοσιαλισμό, δίνοντάς του δισεκατομμύρια δολάρια και ευνοώντας τον και στο εμπόριο πετρελαίου και άλλων ειδών.
Αλλά ο Castro στηρίχθηκε και στον εθνικισμό της Κούβας και στην περηφάνια της Λατινικής Αμερικής για να αντισταθεί στη δύναμη και την επιρροή των ΗΠΑ.
Κατάφερε να διατηρήσει την επανάσταση στην Κούβα, παρά την εχθρότητα των ΗΠΑ, ακόμα κι όταν η χώρα του δέχτηκε πλήγμα με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του 1990, δείχνοντας έναν άνθρωπο που ήταν αποφασισμένος να πεθάνει κυβερνώντας.
Παρά το γεγονός ότι έφτασε κοντά στον θάνατο όταν αρρώστησε το 2006, έμεινε όρθιος και επισήμως παρέδωσε την εξουσία στον νεότερο αδερφό του Raul το 2008.
Στις 17 Δεκεμβρίου 2014 ο Raul Castro υπέγραψε μία συμφωνία για την αποκατάσταση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και έξι εβδομάδες αργότερα ο Fidel του πρόσφερε τη στήριξή του, αφήνοντας ωστόσο τις αμφιβολίες να αιωρούνται για το αν ενέκρινε το τέλος της εχθρότητας με τους Αμερικάνους.
Γνωστός και ως "El Commantante", ο Fidel Castro γεννήθηκε το 1926 και το 1947 πήρε μέρος στην εξέγερση της Δομινικανής Δημοκρατίας για την ανατροπή του δικτάτορα Rafael Leonidas Τrujillo, στην οποία πέθαναν 2.000 άνθρωποι.
Μετά το τέλος των σπουδών του στη Νομική, επιχείρησε να μπει στο Κογκρέσο το 1952, αλλά όταν ο Batista με πραξικόπημα ακύρωσε τις εκλογές, άρχισε να προετοιμάζει την επανάσταση.
Το 1953 οργάνωσε μία εξέγερση, αλλά δεκάδες σύντροφοί του πέθαναν και ο ίδιος μαζί με τον αδερφό του Raul συνελήφθησαν.
Του απονεμήθηκε χάρη το 1955, όταν αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό και εν συνεχεία γνωρίστηκε με τον Αργεντινό Ernestop Che Guevara και μαζί άρχισαν να εκπαιδεύουν μία ομάδα επαναστατών που το 1956 επέστρεψε στην Κούβα.
Μόνο οι 12 - ανάμεσά τους ο Fidel, o Raul και ο Che - κατάφεραν να επιβιώσουν, όμως, από τους 82 συνολικά.
Ο Castro αρνήθηκε ότι ήταν κομμουνιστής, όπως τον κατηγορούσε ο Batista, αλλά σε συνέντευξή του κάποια χρόνια αργότερα σε ισπανική εφημερίδα, παραδέχτηκε ότι ήταν μαρξιστής - λενινιστής.
Η Ουάσινγκτον τον θεωρούσε εχθρό της ακόμα και πριν αναγκάσει τον Batista να διαφύγει στις ΗΠΑ την Πρωτοχρονιά του 1959.
Η Μόσχα τοποθέτησε πυραύλους στο νησί της Καραϊβικής το 1962, καθώς ο Σοβιετικός ηγέτης Nikita Khrushchev ήταν πεπεισμένος ότι οι ΗΠΑ θα εισβάλλουν στην Κούβα και ήθελε να προετοιμάσει τη νόμιμη αυτοάμυνά της.
Πολλά πραξικοπήματα ανατροπής του Castro έγιναν με τους Αμερικάνους να σκέφτονται ακόμα και να δηλητηριάσουν τα αγαπημένα του πούρα και τον ίδιο να δηλώνει πριν από δέκα χρόνια σε μία σύνοδο στην Αργεντινή.
"Έφτασα τα 80 και είμαι ευτυχής γιατί δεν το περίμενα με γείτονα τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο που προσπαθεί να με σκοτώσει κάθε μέρα".
Ο Castro ήταν μέντορας πολλών αριστερών ηγετών σε όλο τον κόσμο και το 1970 βοήθησε την Ανγκόλα, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της Μόσχας, να αποκρούσει τη Νότια Αφρική.
Επίσης τη δεκαετία του 1990 βοήθησε στην ανεξαρτητοποίηση της Ναμίμπια από τη Νότια Αφρική.
Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση το 1991, όλοι θεώρησαν ότι ήρθε το τέλος του Castro.
Αλλά αυτός άντεξε και το 1998 με την άνοδο του Hugo Chaves στην εξουσία βρήκε μία νέα πηγή φτηνού πετρελαίου από τη Βενεζουέλα και έδωσε ξανά ώθηση στην οικονομία της Κούβας.
Ο μεγαλύτερος γιος του Fidel Castro σπούδασε στη Σοβιετική Ένωση και έγινε πυρηνικός επιστήμονας, ενώ η κόρη του Alina Fernadez το έσκασε από την Κούβα σαν τουρίστρια το 1993, είναι επικριτική για τον πατέρα της.
Ο ίδιος είχε αρνηθεί, ωστόσο τους χαρακτηρισμούς του σκληρού και ισχυρού ηγέτη που του απέδωσε και ο Oliver Stone σε ντοκιμαντέρ και πάντα υποστήριζε ότι ήταν "ένας πνευματικός ηγέτης".
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών