Πέραν των ιταλικών τραπεζών μεγάλη έκθεση σε ιταλικά κρατικά ομόλογα έχουν BNP Paribas, Dexia και Banco Sabadell
Η ιταλική κρίση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και όλοι κατανοούν ότι υπάρχει κίνδυνος, αναρωτιούνται για το ποιος έχει υψηλή έκθεση σε ιταλική οικονομία και αγορά και φοβούνται ότι θα υπάρξει μετάδοση της κρίσης και σε άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης.
Τα spreads των ιταλικών ομολόγων συνεχώς αυξάνονται, ενώ αρκετές τράπεζες της χώρας βρίσκονται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση.
Μία εξ αυτών δεν είναι άλλη από την Monte dei Paschi di Sienna, η οποία έχει διασωθεί αρκετές φορές από το ιταλικό δημόσιο και έχει φορτωθεί μεγάλο αριθμό ιταλικών κρατικών ομολόγων.
Υψηλή έκθεση στο ιταλικό χρέος έχουν τόσο οι Unicredit όσο και η Intesa, δηλαδή οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες της γειτονικής χώρας.
Οι μετοχές των τριών αυτών τραπεζών δέχονται σφυροκόπημα της τελευταίας ημέρες, με τη συνολική πτώση τους να κυμαίνεται από 10% έως και 18%!
Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα που θέτουν οι επενδυτές είναι ποιες τράπεζες είναι οι πιο εκτεθειμένες στο ιταλικό χρέος.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, το ιταλικό δημόσιο χρέος αντιπροσωπεύει σχεδόν το 20% των περιουσιακών στοιχείων των ιταλικών τραπεζών, ένα από τα υψηλότερα επίπεδα στην υφήλιο.
Συνολικά, υπάρχουν δέκα τράπεζες που κατέχουν ιταλικά κρατικά ομόλογα και μάλιστα ύψους άνω του 100% του κεφαλαίου τους.
Ο κατάλογος περιλαμβάνει τους δύο μεγαλύτερους δανειστές της Ιταλίας, την Unicredit και την Intesa Sanpaolo, των οποίων η έκθεση σε ομόλογα ομολογίες αντιστοιχεί στο 145% του κεφαλαίου της πρώτης βαθμίδας.
Επίσης αναφέρονται η τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, η Banco BPM (327%), η Monte dei Paschi di Siena (206%), η BPER Banca (176%) και η Banca Carige (151%).
Με άλλα λόγια, παρά τα χρόνια του προγράμματος QE της ΕΚΤ, το οποίο είναι προγραμματισμένο να λήξει σύντομα, ο λεγόμενος "Doom Loop" εξακολουθεί να είναι «ζωντανός» στην Ιταλία.
Το «Doom Loop» καταφθάνει όταν η κατοχή κρατικών ομολόγων απειλεί να καταστρέψει τις τράπεζες που τα κατέχουν και εκείνες αναγκάζονται να τα ξεφορτωθούν με ταχύτητα, κάτι το οποίο αυξάνει ακόμη περισσότερο τις αποδόσεις και ασκεί ακόμη περισσότερες πιέσεις στην ήδη προβληματική αγορά.
Παράλληλα με αυτόν τον όρο (σ.σ.: αντιπροσωπεύεται από το loop) καταγράφεται και το γεγονός ότι καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν μπορεί να ελέγξει το νόμισμά της, κάτι που την αφήνει περισσότερο εκτεθειμένη σε πιστωτικό κίνδυνο.
Αλλά δεν είναι μόνο οι ιταλικές τράπεζες που είναι εκτεθειμένες σε ιταλικό χρέος. Στη «μαύρη λίστα» βρίσκονται και γαλλικές τράπεζες, οι οποίες το 2017 είχαν προχωρήσει σε αγορές ιταλικών κρατικών ομολόγων αξίας 44 δισεκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής (ΕΒΑ).
Οι ισπανικές τράπεζες είχαν 29 δισ. ευρώ.
Υπάρχουν τρεις μη ιταλικές τράπεζες που κινδυνεύουν από την κρίση στη χώρα.
Πρόκειται για τις:
- Η BNP Paribas, η μεγαλύτερη τράπεζα της Γαλλίας, με 16 δισ. ευρώ σε ιταλικά ομόλογα.
- Η Dexia, ο γάλλο-βελγικός όμιλος που κατέρρευσε δύο φορές και εξοφλήθηκε δύο φορές μεταξύ 2008 και 2011.
Διαθέτει ιταλικό χρέος ύψους 15 δισ. ευρώ.
- Και η Banco Sabadell, ο μεσαίου μεγέθους ισπανικός τραπεζικός όμιλος που έχει επενδύσει 10,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε ιταλικές ομολογίες – δηλαδή σχεδόν το 40% του συνόλου του χαρτοφυλακίου παγίων στοιχείων του, αξίας 26,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, και 110% του κεφαλαίου της κατηγορίας 1.
«Με τα στοιχεία της ΕΒΑ εκτιμούμε ότι οι τράπεζες που θα υποστούν το μεγαλύτερο αντίκτυπο [μιας νέας ιταλικής κρίσης χρέους] είναι η Unicredit, η Sabadell και η Intesa Sanpaolo», προειδοποίησαν πρόσφατα οι αναλυτές της RBC Capital Management.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, με κάθε αύξηση κατά 10 μονάδες βάσης του ασφαλίστρου κινδύνου της Ιταλίας, η Sabadell θα υποστεί ζημιά ύψους 28 εκατ. ευρώ στο κεφάλαιο της πρώτης βαθμίδας.
Δεδομένου ότι για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε ο συνασπισμός μεταξύ του κινήματος πέντε αστέρων της Ιταλίας και του Lega, στις 15 Μαΐου, το ασφάλιστρο κινδύνου της Ιταλίας αυξήθηκε κατά 81 μονάδες βάσης.
Για να χειροτερέψει, ένα ακόμη 1/3 του χαρτοφυλακίου παγίων στοιχείων της Sabadell επενδύεται σε ισπανικά ομόλογα.
Επίσης χάνουν την αξία τους, εν μέρει ως αποτέλεσμα της μετάδοσης της ιταλικής κρίσης, αλλά και εξαιτίας της πολιτικής κρίσης που ξέσπασε πρόσφατα και στην Ισπανία.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, οι αποδόσεις των δεκαετών ισπανικών ομολόγων αυξήθηκαν από 1,27% σε 1,47%, ενώ το CDS του 10ετούς ομολόγου αυξήθηκε από 72 σε 110.
Όταν οι αποδόσεις αυξάνονται, οι τιμές μειώνονται εξ ορισμού και όσο περισσότερο μειώνονται οι τιμές των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων, τόσο μεγαλύτερο είναι το χτύπημα των κεφαλαιακών αποθεμάτων των τραπεζών.
Όσο περισσότερο υποφέρουν οι τράπεζες, τόσο περισσότερο θα αποφύγουν το χρέος της αντίστοιχης εγχώριας κυβέρνησής τους, με αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση των τιμών των ομολόγων.
Αυτή είναι η εύθραυστη σχέση της εξάρτησης μεταξύ των τραπεζών της Ευρωζώνης και των κυβερνήσεων των οποίων το χρέος αγοράζουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όταν οι τράπεζες επενδύουν σε μεγάλο βαθμό στο δημόσιο χρέος, εξαρτώνται από τις καλές επιδόσεις της κυβέρνησης, κάτι που σαφώς δεν είναι δεδομένο, ειδικά στην Ευρωζώνη.
Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις εξαρτώνται από τις τράπεζες να συνεχίσουν να αγοράζουν το χρέος τους, το οποίο επίσης δεν είναι πλέον δεδομένο.
Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο.
www.bankingnews.gr
Τα spreads των ιταλικών ομολόγων συνεχώς αυξάνονται, ενώ αρκετές τράπεζες της χώρας βρίσκονται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση.
Μία εξ αυτών δεν είναι άλλη από την Monte dei Paschi di Sienna, η οποία έχει διασωθεί αρκετές φορές από το ιταλικό δημόσιο και έχει φορτωθεί μεγάλο αριθμό ιταλικών κρατικών ομολόγων.
Υψηλή έκθεση στο ιταλικό χρέος έχουν τόσο οι Unicredit όσο και η Intesa, δηλαδή οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες της γειτονικής χώρας.
Οι μετοχές των τριών αυτών τραπεζών δέχονται σφυροκόπημα της τελευταίας ημέρες, με τη συνολική πτώση τους να κυμαίνεται από 10% έως και 18%!
Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα που θέτουν οι επενδυτές είναι ποιες τράπεζες είναι οι πιο εκτεθειμένες στο ιταλικό χρέος.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, το ιταλικό δημόσιο χρέος αντιπροσωπεύει σχεδόν το 20% των περιουσιακών στοιχείων των ιταλικών τραπεζών, ένα από τα υψηλότερα επίπεδα στην υφήλιο.
Συνολικά, υπάρχουν δέκα τράπεζες που κατέχουν ιταλικά κρατικά ομόλογα και μάλιστα ύψους άνω του 100% του κεφαλαίου τους.
Ο κατάλογος περιλαμβάνει τους δύο μεγαλύτερους δανειστές της Ιταλίας, την Unicredit και την Intesa Sanpaolo, των οποίων η έκθεση σε ομόλογα ομολογίες αντιστοιχεί στο 145% του κεφαλαίου της πρώτης βαθμίδας.
Επίσης αναφέρονται η τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, η Banco BPM (327%), η Monte dei Paschi di Siena (206%), η BPER Banca (176%) και η Banca Carige (151%).
Με άλλα λόγια, παρά τα χρόνια του προγράμματος QE της ΕΚΤ, το οποίο είναι προγραμματισμένο να λήξει σύντομα, ο λεγόμενος "Doom Loop" εξακολουθεί να είναι «ζωντανός» στην Ιταλία.
Το «Doom Loop» καταφθάνει όταν η κατοχή κρατικών ομολόγων απειλεί να καταστρέψει τις τράπεζες που τα κατέχουν και εκείνες αναγκάζονται να τα ξεφορτωθούν με ταχύτητα, κάτι το οποίο αυξάνει ακόμη περισσότερο τις αποδόσεις και ασκεί ακόμη περισσότερες πιέσεις στην ήδη προβληματική αγορά.
Παράλληλα με αυτόν τον όρο (σ.σ.: αντιπροσωπεύεται από το loop) καταγράφεται και το γεγονός ότι καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν μπορεί να ελέγξει το νόμισμά της, κάτι που την αφήνει περισσότερο εκτεθειμένη σε πιστωτικό κίνδυνο.
Αλλά δεν είναι μόνο οι ιταλικές τράπεζες που είναι εκτεθειμένες σε ιταλικό χρέος. Στη «μαύρη λίστα» βρίσκονται και γαλλικές τράπεζες, οι οποίες το 2017 είχαν προχωρήσει σε αγορές ιταλικών κρατικών ομολόγων αξίας 44 δισεκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής (ΕΒΑ).
Οι ισπανικές τράπεζες είχαν 29 δισ. ευρώ.
Υπάρχουν τρεις μη ιταλικές τράπεζες που κινδυνεύουν από την κρίση στη χώρα.
Πρόκειται για τις:
- Η BNP Paribas, η μεγαλύτερη τράπεζα της Γαλλίας, με 16 δισ. ευρώ σε ιταλικά ομόλογα.
- Η Dexia, ο γάλλο-βελγικός όμιλος που κατέρρευσε δύο φορές και εξοφλήθηκε δύο φορές μεταξύ 2008 και 2011.
Διαθέτει ιταλικό χρέος ύψους 15 δισ. ευρώ.
- Και η Banco Sabadell, ο μεσαίου μεγέθους ισπανικός τραπεζικός όμιλος που έχει επενδύσει 10,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε ιταλικές ομολογίες – δηλαδή σχεδόν το 40% του συνόλου του χαρτοφυλακίου παγίων στοιχείων του, αξίας 26,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, και 110% του κεφαλαίου της κατηγορίας 1.
«Με τα στοιχεία της ΕΒΑ εκτιμούμε ότι οι τράπεζες που θα υποστούν το μεγαλύτερο αντίκτυπο [μιας νέας ιταλικής κρίσης χρέους] είναι η Unicredit, η Sabadell και η Intesa Sanpaolo», προειδοποίησαν πρόσφατα οι αναλυτές της RBC Capital Management.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, με κάθε αύξηση κατά 10 μονάδες βάσης του ασφαλίστρου κινδύνου της Ιταλίας, η Sabadell θα υποστεί ζημιά ύψους 28 εκατ. ευρώ στο κεφάλαιο της πρώτης βαθμίδας.
Δεδομένου ότι για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε ο συνασπισμός μεταξύ του κινήματος πέντε αστέρων της Ιταλίας και του Lega, στις 15 Μαΐου, το ασφάλιστρο κινδύνου της Ιταλίας αυξήθηκε κατά 81 μονάδες βάσης.
Για να χειροτερέψει, ένα ακόμη 1/3 του χαρτοφυλακίου παγίων στοιχείων της Sabadell επενδύεται σε ισπανικά ομόλογα.
Επίσης χάνουν την αξία τους, εν μέρει ως αποτέλεσμα της μετάδοσης της ιταλικής κρίσης, αλλά και εξαιτίας της πολιτικής κρίσης που ξέσπασε πρόσφατα και στην Ισπανία.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, οι αποδόσεις των δεκαετών ισπανικών ομολόγων αυξήθηκαν από 1,27% σε 1,47%, ενώ το CDS του 10ετούς ομολόγου αυξήθηκε από 72 σε 110.
Όταν οι αποδόσεις αυξάνονται, οι τιμές μειώνονται εξ ορισμού και όσο περισσότερο μειώνονται οι τιμές των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων, τόσο μεγαλύτερο είναι το χτύπημα των κεφαλαιακών αποθεμάτων των τραπεζών.
Όσο περισσότερο υποφέρουν οι τράπεζες, τόσο περισσότερο θα αποφύγουν το χρέος της αντίστοιχης εγχώριας κυβέρνησής τους, με αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση των τιμών των ομολόγων.
Αυτή είναι η εύθραυστη σχέση της εξάρτησης μεταξύ των τραπεζών της Ευρωζώνης και των κυβερνήσεων των οποίων το χρέος αγοράζουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όταν οι τράπεζες επενδύουν σε μεγάλο βαθμό στο δημόσιο χρέος, εξαρτώνται από τις καλές επιδόσεις της κυβέρνησης, κάτι που σαφώς δεν είναι δεδομένο, ειδικά στην Ευρωζώνη.
Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις εξαρτώνται από τις τράπεζες να συνεχίσουν να αγοράζουν το χρέος τους, το οποίο επίσης δεν είναι πλέον δεδομένο.
Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών