«Bear» και πάλι για τη Wall Street ο Nouriel Roubini
Την άποψη ότι το τρέχον «bullish» κλίμα στις αμερικανικές χρηματιστηριακές αγορές θα τερματιστεί με μία βίαια διόρθωση, επανέλαβε ο γνωστός οικονομολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, Nouriel Roubini.
Ο κ. Roubini, μιλώντας στο κανάλι του Bloomberg, επικαλέστηκε τα «voodoo» οικονομικά που ακολουθούν οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής.
Με αυτόν τον όρο εννοεί μεταξύ άλλων τη «μη βιώσιμη» δημοσιονομική επέκταση από την κυβέρνηση του Προέδρου Donald Trump.
Πρόσθεσε δε ότι όχι μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και η παγκόσμια οικονομία ενδέχεται να αντιμετωπίσει «καταιγίδες», έως το 2020.
«Σε αντίθεση με το 2008, όταν οι κυβερνήσεις είχαν τα απαραίτητα εργαλεία πολιτικής για να αποτρέψουν μια ελευθέρα πτώση, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που πρέπει να αντιμετωπίσουν την επόμενη κρίση θα έχουν τα χέρια τους δεμένα, καθώς τα επίπεδα χρέους είναι υψηλότερα.
Όταν έρθει, η επόμενη κρίση και ύφεση θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο σοβαρή και παρατεταμένη από αυτή του 2008».
Κυβερνήσεις και τράπεζες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μία νέα κρίση
(14/9)Την εκτίμηση ότι οι κυβερνήσεις ανά την υφήλιο δεν έχουν, πλέον, τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να αντιμετωπίσουν μία νέα κρίση, την οποία ο ίδιος τοποθετεί στο 2020, εκφράζει σε άρθρο του (στο Project Syndicate μαζί με τον Brunello Rosa) ο γνωστός «απαισιόδοξος» οικονομολόγος Nuriel Roubini.
Στην ανάλυση τονίζεται ότι « η υφήλιος θυμάται με εκ νέου τη Lehman Brothers και την κατάρρευσή της πριν από 10 χρόνια.
Ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να διεξάγονται συζητήσεις σχετικά με τις αιτίες και τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης και κατά πόσον απορροφήθηκαν τα διδάγματα που απαιτούνται για την προετοιμασία της επόμενης.
Αν κοιτάξουμε μπροστά, όμως, το πιο συναφές ερώτημα είναι τι πραγματικά θα προκαλέσει την επόμενη παγκόσμια ύφεση και κρίση και πότε.
Η σημερινή παγκόσμια επέκταση πιθανότατα θα συνεχιστεί το επόμενο έτος, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ τρέχουν μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, η Κίνα ακολουθεί χαλαρές δημοσιονομικές και πιστωτικές πολιτικές και η Ευρώπη παραμένει σε μια πορεία ανάκαμψης.
Ωστόσο, μέχρι το 2020, οι συνθήκες θα είναι ώριμες για μια χρηματοπιστωτική κρίση, ακολουθούμενη από μια παγκόσμια ύφεση.
Υπάρχουν 10 λόγοι για αυτό.
Πρώτο, οι πολιτικές επέκτασης της δημοσιονομικής στήριξης που οδηγούν τον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης των ΗΠΑ πάνω από 2% δεν είναι βιώσιμες.
Μέχρι το 2020, η θετική επίδραση θα χαλαρώσει και η ανάπτυξη θα υποχωρήσει χαμηλότερα του 2%.
Δεύτερο, επειδή η στήριξη ήταν ανεπαρκής, η οικονομία των ΗΠΑ είναι βρίσκεται σε κατάσταση υπερθέρμανσης και ο πληθωρισμός αυξάνεται πάνω από τον στόχο. Συνεπώς, η Fed θα συνεχίσει να αυξάνει τα επιτόκια από το τρέχον 2% σε τουλάχιστον 3,5% έως το 2020 και αυτό πιθανώς θα ωθήσει τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα επιτόκια καθώς και το δολάριο ΗΠΑ.
Εν τω μεταξύ, ο πληθωρισμός αυξάνεται επίσης σε άλλες βασικές οικονομίες και η αύξηση των τιμών του πετρελαίου συμβάλλει σε πρόσθετες πληθωριστικές πιέσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες θα ακολουθήσουν τη Fed προς την εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής, η οποία θα μειώσει την παγκόσμια ρευστότητα και θα ασκήσει ανοδικές πιέσεις στα επιτόκια.
Τρίτο, οι εμπορικές διαμάχες της κυβέρνησης Trump με την Κίνα, την Ευρώπη, το Μεξικό, τον Καναδά και άλλους σίγουρα θα κλιμακωθούν, οδηγώντας σε βραδύτερη ανάπτυξη και υψηλότερο πληθωρισμό.
Τέταρτο, άλλες πολιτικές των ΗΠΑ θα συνεχίσουν να προσθέτουν «συσταλτική» πίεση, με αποτέλεσμα η Fed να αυξήσει ακόμη περισσότερο τα επιτόκια.
Η αμερικανική κυβέρνηση περιορίζει τις επενδύσεις εσωτερικού / εξωτερικού και τις μεταφορές τεχνολογίας, οι οποίες θα διαταράξουν τις αλυσίδες εφοδιασμού. Περιορίζει τους μετανάστες που χρειάζονται για να διατηρήσουν την ανάπτυξη καθώς ο πληθυσμός των ΗΠΑ συρρικνώνεται.
Αποθαρρύνει τις επενδύσεις στην πράσινη οικονομία.
Και δεν έχει πολιτική υποδομών.
Πέμπτο, η ανάπτυξη στον υπόλοιπο κόσμο πιθανότατα θα επιβραδυνθεί, καθώς οι άλλες χώρες θα αναζητήσουν πολιτικές ώστε να αντιδράσουν ενάντια στον προστατευτισμό των ΗΠΑ.
Η Κίνα πρέπει να επιβραδύνει την ανάπτυξή της για να αντιμετωπίσει την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και την υπερβολική μόχλευση, διαφορετικά θα ενεργοποιηθεί μια σκληρή προσγείωση.
Και οι ήδη εύθραυστες αναδυόμενες αγορές θα συνεχίσουν να αισθάνονται το τσίμπημα από τον προστατευτισμό και τη σύσφιγξη των νομισματικών συνθηκών στις ΗΠΑ.
Έκτο, και η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει βραδύτερη ανάπτυξη, λόγω των αυστηρότερων νομισματικών πολιτικών και των εμπορικών τριβών.
Επιπλέον, οι πολιτικές λαϊκισμού σε χώρες όπως η Ιταλία μπορεί να οδηγήσουν σε μια μη βιώσιμη δυναμική χρέους εντός της ευρωζώνης.
Ο ακόμη ανεπίλυτος «ομφάλιος λώρος» μεταξύ κυβερνήσεων και τραπεζών που κρατούν δημόσιο χρέος θα ενισχύσει τα υπαρξιακά προβλήματα μιας ελλιπούς νομισματικής ένωσης με ανεπαρκή κατανομή κινδύνου.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, μια άλλη παγκόσμια κάμψη θα μπορούσε να οδηγήσει την Ιταλία και άλλες χώρες να βγουν από την ευρωζώνη.
Έβδομο, η αμερικανική και παγκόσμια αγορά μετοχών είναι «φουσκωμένη».
Οι δείκτες τιμών προς κέρδη (P/Es) στις ΗΠΑ είναι 50% υψηλότεροι από τον ιστορικό μέσο όρο, οι αποτιμήσεις των μετοχών έχουν γίνει υπερβολικές και τα κρατικά ομόλογα είναι υπερβολικά ακριβά, λόγω των χαμηλών αποδόσεων και των αρνητικών παροχών.
Και η πίστωση υψηλών αποδόσεων καθίσταται ολοένα και πιο δαπανηρή τώρα που το αμερικανικό ποσοστό μόχλευσης των εταιρειών έχει φτάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Επιπλέον, η μόχλευση σε πολλές αναδυόμενες αγορές και σε ορισμένες προηγμένες οικονομίες είναι σαφώς υπερβολική.
Τα εμπορικά ακίνητα αλλά και οι κατοικίες είναι υπερβολικά ακριβά σε αρκετά μέρη της υφηλίου.
Η διόρθωση των μετοχών, των βασικών μετάλλων και των ομολόγων αναδυόμενων αγορών θα συνεχιστεί καθώς θα συγκεντρωθούν τα σύννεφα των καταιγίδων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και καθώς οι επενδυτές με προσανατολισμό προς το μέλλον αρχίζουν να προβλέπουν επιβράδυνση της ανάπτυξης το 2020, οι αγορές θα αναμετρήσουν τα ριψοκίνδυνα περιουσιακά στοιχεία μέχρι το 2019.
Όγδοο, μόλις υπάρξει διόρθωση, ο κίνδυνος έλλειψης θα γίνει πιο σοβαρός.
Σε περίπτωση κινδύνου, οι αναδυόμενες αγορές και οι χρηματοοικονομικοί όμιλοι με τεράστιες υποχρεώσεις σε δολάρια δεν θα έχουν πλέον πρόσβαση στη Fed ως δανειστής ύστατης ανάγκης.
Καθώς ο πληθωρισμός αυξάνεται και η ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν μπορεί πλέον να μετράται η ασφάλεια που παρείχαν οι κεντρικές τράπεζες κατά τη διάρκεια των ετών μετά την κρίση.
Ένατο, ο Trump ασκούσε πιέσεις στη Fed όταν ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 4%.
Απλά σκεφτείτε πώς θα συμπεριφερθεί στο έτος εκλογών του 2020, όταν η ανάπτυξη πιθανότατα θα μειωθεί κάτω από το 1% και θα προκύψουν απώλειες θέσεων εργασίας.
Δεδομένου ότι ο Trump έχει ήδη ξεκινήσει έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα και δεν θα τολμούσε να επιτεθεί στην πυρηνικά οπλισμένη Βόρεια Κορέα, ο τελευταίος καλύτερος στόχος του θα ήταν το Ιράν.
Προκαλώντας μια στρατιωτική αντιπαράθεση με τη χώρα αυτή, θα προκαλούσε ένα εντυπωσιακό γεωπολιτικό σοκ.
Περιττό να πούμε ότι αυτό θα καθιστούσε ακόμα πιο σοβαρή την επικείμενη παγκόσμια ύφεση.
Τέλος, μόλις έρθει η τέλεια καταιγίδα που περιγράφηκε παραπάνω, τα εργαλεία πολιτικής για την αντιμετώπισή της θα είναι ελάχιστα.
Υπάρχει ήδη τεράστιο δημόσιο χρέος σε πολλές χώρες.
Η πιθανότητα για περισσότερες αντισυμβατικές νομισματικές πολιτικές θα περιοριστεί λόγω των φουσκωμένων ισολογισμών και της έλλειψης κεφαλαιακής επάρκειας.
Και η διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα θα είναι απαράδεκτη σε χώρες με αναζωπυρωμένα λαϊκίστικα κινήματα και σχεδόν αφερέγγυες κυβερνήσεις.
Ειδικά στις ΗΠΑ, οι νομοθέτες έχουν περιορίσει τη δυνατότητα της Fed να παρέχει ρευστότητα σε μη τραπεζικά και ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με υποχρεώσεις σε δολάρια.
Και στην Ευρώπη, η άνοδος των λαϊκιστικών κομμάτων καθιστά δυσχερέστερη τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων σε επίπεδο ΕΕ και τη δημιουργία των αναγκαίων οργάνων για την καταπολέμηση της επόμενης χρηματοπιστωτικής κρίσης και της ύφεσης.
Σε αντίθεση με το 2008, όταν οι κυβερνήσεις είχαν τα απαραίτητα εργαλεία πολιτικής για να αποτρέψουν μια ελευθέρα πτώση, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που πρέπει να αντιμετωπίσουν την επόμενη κρίση θα έχουν τα χέρια τους δεμένα, ενώ τα επίπεδα του χρέους είναι υψηλότερα από ό, τι κατά την προηγούμενη κρίση.
www.bankingnews.gr
Ο κ. Roubini, μιλώντας στο κανάλι του Bloomberg, επικαλέστηκε τα «voodoo» οικονομικά που ακολουθούν οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής.
Με αυτόν τον όρο εννοεί μεταξύ άλλων τη «μη βιώσιμη» δημοσιονομική επέκταση από την κυβέρνηση του Προέδρου Donald Trump.
Πρόσθεσε δε ότι όχι μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και η παγκόσμια οικονομία ενδέχεται να αντιμετωπίσει «καταιγίδες», έως το 2020.
«Σε αντίθεση με το 2008, όταν οι κυβερνήσεις είχαν τα απαραίτητα εργαλεία πολιτικής για να αποτρέψουν μια ελευθέρα πτώση, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που πρέπει να αντιμετωπίσουν την επόμενη κρίση θα έχουν τα χέρια τους δεμένα, καθώς τα επίπεδα χρέους είναι υψηλότερα.
Όταν έρθει, η επόμενη κρίση και ύφεση θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο σοβαρή και παρατεταμένη από αυτή του 2008».
Κυβερνήσεις και τράπεζες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μία νέα κρίση
(14/9)Την εκτίμηση ότι οι κυβερνήσεις ανά την υφήλιο δεν έχουν, πλέον, τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να αντιμετωπίσουν μία νέα κρίση, την οποία ο ίδιος τοποθετεί στο 2020, εκφράζει σε άρθρο του (στο Project Syndicate μαζί με τον Brunello Rosa) ο γνωστός «απαισιόδοξος» οικονομολόγος Nuriel Roubini.
Στην ανάλυση τονίζεται ότι « η υφήλιος θυμάται με εκ νέου τη Lehman Brothers και την κατάρρευσή της πριν από 10 χρόνια.
Ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να διεξάγονται συζητήσεις σχετικά με τις αιτίες και τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης και κατά πόσον απορροφήθηκαν τα διδάγματα που απαιτούνται για την προετοιμασία της επόμενης.
Αν κοιτάξουμε μπροστά, όμως, το πιο συναφές ερώτημα είναι τι πραγματικά θα προκαλέσει την επόμενη παγκόσμια ύφεση και κρίση και πότε.
Η σημερινή παγκόσμια επέκταση πιθανότατα θα συνεχιστεί το επόμενο έτος, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ τρέχουν μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, η Κίνα ακολουθεί χαλαρές δημοσιονομικές και πιστωτικές πολιτικές και η Ευρώπη παραμένει σε μια πορεία ανάκαμψης.
Ωστόσο, μέχρι το 2020, οι συνθήκες θα είναι ώριμες για μια χρηματοπιστωτική κρίση, ακολουθούμενη από μια παγκόσμια ύφεση.
Υπάρχουν 10 λόγοι για αυτό.
Πρώτο, οι πολιτικές επέκτασης της δημοσιονομικής στήριξης που οδηγούν τον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης των ΗΠΑ πάνω από 2% δεν είναι βιώσιμες.
Μέχρι το 2020, η θετική επίδραση θα χαλαρώσει και η ανάπτυξη θα υποχωρήσει χαμηλότερα του 2%.
Δεύτερο, επειδή η στήριξη ήταν ανεπαρκής, η οικονομία των ΗΠΑ είναι βρίσκεται σε κατάσταση υπερθέρμανσης και ο πληθωρισμός αυξάνεται πάνω από τον στόχο. Συνεπώς, η Fed θα συνεχίσει να αυξάνει τα επιτόκια από το τρέχον 2% σε τουλάχιστον 3,5% έως το 2020 και αυτό πιθανώς θα ωθήσει τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα επιτόκια καθώς και το δολάριο ΗΠΑ.
Εν τω μεταξύ, ο πληθωρισμός αυξάνεται επίσης σε άλλες βασικές οικονομίες και η αύξηση των τιμών του πετρελαίου συμβάλλει σε πρόσθετες πληθωριστικές πιέσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες θα ακολουθήσουν τη Fed προς την εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής, η οποία θα μειώσει την παγκόσμια ρευστότητα και θα ασκήσει ανοδικές πιέσεις στα επιτόκια.
Τρίτο, οι εμπορικές διαμάχες της κυβέρνησης Trump με την Κίνα, την Ευρώπη, το Μεξικό, τον Καναδά και άλλους σίγουρα θα κλιμακωθούν, οδηγώντας σε βραδύτερη ανάπτυξη και υψηλότερο πληθωρισμό.
Τέταρτο, άλλες πολιτικές των ΗΠΑ θα συνεχίσουν να προσθέτουν «συσταλτική» πίεση, με αποτέλεσμα η Fed να αυξήσει ακόμη περισσότερο τα επιτόκια.
Η αμερικανική κυβέρνηση περιορίζει τις επενδύσεις εσωτερικού / εξωτερικού και τις μεταφορές τεχνολογίας, οι οποίες θα διαταράξουν τις αλυσίδες εφοδιασμού. Περιορίζει τους μετανάστες που χρειάζονται για να διατηρήσουν την ανάπτυξη καθώς ο πληθυσμός των ΗΠΑ συρρικνώνεται.
Αποθαρρύνει τις επενδύσεις στην πράσινη οικονομία.
Και δεν έχει πολιτική υποδομών.
Πέμπτο, η ανάπτυξη στον υπόλοιπο κόσμο πιθανότατα θα επιβραδυνθεί, καθώς οι άλλες χώρες θα αναζητήσουν πολιτικές ώστε να αντιδράσουν ενάντια στον προστατευτισμό των ΗΠΑ.
Η Κίνα πρέπει να επιβραδύνει την ανάπτυξή της για να αντιμετωπίσει την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και την υπερβολική μόχλευση, διαφορετικά θα ενεργοποιηθεί μια σκληρή προσγείωση.
Και οι ήδη εύθραυστες αναδυόμενες αγορές θα συνεχίσουν να αισθάνονται το τσίμπημα από τον προστατευτισμό και τη σύσφιγξη των νομισματικών συνθηκών στις ΗΠΑ.
Έκτο, και η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει βραδύτερη ανάπτυξη, λόγω των αυστηρότερων νομισματικών πολιτικών και των εμπορικών τριβών.
Επιπλέον, οι πολιτικές λαϊκισμού σε χώρες όπως η Ιταλία μπορεί να οδηγήσουν σε μια μη βιώσιμη δυναμική χρέους εντός της ευρωζώνης.
Ο ακόμη ανεπίλυτος «ομφάλιος λώρος» μεταξύ κυβερνήσεων και τραπεζών που κρατούν δημόσιο χρέος θα ενισχύσει τα υπαρξιακά προβλήματα μιας ελλιπούς νομισματικής ένωσης με ανεπαρκή κατανομή κινδύνου.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, μια άλλη παγκόσμια κάμψη θα μπορούσε να οδηγήσει την Ιταλία και άλλες χώρες να βγουν από την ευρωζώνη.
Έβδομο, η αμερικανική και παγκόσμια αγορά μετοχών είναι «φουσκωμένη».
Οι δείκτες τιμών προς κέρδη (P/Es) στις ΗΠΑ είναι 50% υψηλότεροι από τον ιστορικό μέσο όρο, οι αποτιμήσεις των μετοχών έχουν γίνει υπερβολικές και τα κρατικά ομόλογα είναι υπερβολικά ακριβά, λόγω των χαμηλών αποδόσεων και των αρνητικών παροχών.
Και η πίστωση υψηλών αποδόσεων καθίσταται ολοένα και πιο δαπανηρή τώρα που το αμερικανικό ποσοστό μόχλευσης των εταιρειών έχει φτάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Επιπλέον, η μόχλευση σε πολλές αναδυόμενες αγορές και σε ορισμένες προηγμένες οικονομίες είναι σαφώς υπερβολική.
Τα εμπορικά ακίνητα αλλά και οι κατοικίες είναι υπερβολικά ακριβά σε αρκετά μέρη της υφηλίου.
Η διόρθωση των μετοχών, των βασικών μετάλλων και των ομολόγων αναδυόμενων αγορών θα συνεχιστεί καθώς θα συγκεντρωθούν τα σύννεφα των καταιγίδων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και καθώς οι επενδυτές με προσανατολισμό προς το μέλλον αρχίζουν να προβλέπουν επιβράδυνση της ανάπτυξης το 2020, οι αγορές θα αναμετρήσουν τα ριψοκίνδυνα περιουσιακά στοιχεία μέχρι το 2019.
Όγδοο, μόλις υπάρξει διόρθωση, ο κίνδυνος έλλειψης θα γίνει πιο σοβαρός.
Σε περίπτωση κινδύνου, οι αναδυόμενες αγορές και οι χρηματοοικονομικοί όμιλοι με τεράστιες υποχρεώσεις σε δολάρια δεν θα έχουν πλέον πρόσβαση στη Fed ως δανειστής ύστατης ανάγκης.
Καθώς ο πληθωρισμός αυξάνεται και η ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν μπορεί πλέον να μετράται η ασφάλεια που παρείχαν οι κεντρικές τράπεζες κατά τη διάρκεια των ετών μετά την κρίση.
Ένατο, ο Trump ασκούσε πιέσεις στη Fed όταν ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 4%.
Απλά σκεφτείτε πώς θα συμπεριφερθεί στο έτος εκλογών του 2020, όταν η ανάπτυξη πιθανότατα θα μειωθεί κάτω από το 1% και θα προκύψουν απώλειες θέσεων εργασίας.
Δεδομένου ότι ο Trump έχει ήδη ξεκινήσει έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα και δεν θα τολμούσε να επιτεθεί στην πυρηνικά οπλισμένη Βόρεια Κορέα, ο τελευταίος καλύτερος στόχος του θα ήταν το Ιράν.
Προκαλώντας μια στρατιωτική αντιπαράθεση με τη χώρα αυτή, θα προκαλούσε ένα εντυπωσιακό γεωπολιτικό σοκ.
Περιττό να πούμε ότι αυτό θα καθιστούσε ακόμα πιο σοβαρή την επικείμενη παγκόσμια ύφεση.
Τέλος, μόλις έρθει η τέλεια καταιγίδα που περιγράφηκε παραπάνω, τα εργαλεία πολιτικής για την αντιμετώπισή της θα είναι ελάχιστα.
Υπάρχει ήδη τεράστιο δημόσιο χρέος σε πολλές χώρες.
Η πιθανότητα για περισσότερες αντισυμβατικές νομισματικές πολιτικές θα περιοριστεί λόγω των φουσκωμένων ισολογισμών και της έλλειψης κεφαλαιακής επάρκειας.
Και η διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα θα είναι απαράδεκτη σε χώρες με αναζωπυρωμένα λαϊκίστικα κινήματα και σχεδόν αφερέγγυες κυβερνήσεις.
Ειδικά στις ΗΠΑ, οι νομοθέτες έχουν περιορίσει τη δυνατότητα της Fed να παρέχει ρευστότητα σε μη τραπεζικά και ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με υποχρεώσεις σε δολάρια.
Και στην Ευρώπη, η άνοδος των λαϊκιστικών κομμάτων καθιστά δυσχερέστερη τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων σε επίπεδο ΕΕ και τη δημιουργία των αναγκαίων οργάνων για την καταπολέμηση της επόμενης χρηματοπιστωτικής κρίσης και της ύφεσης.
Σε αντίθεση με το 2008, όταν οι κυβερνήσεις είχαν τα απαραίτητα εργαλεία πολιτικής για να αποτρέψουν μια ελευθέρα πτώση, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που πρέπει να αντιμετωπίσουν την επόμενη κρίση θα έχουν τα χέρια τους δεμένα, ενώ τα επίπεδα του χρέους είναι υψηλότερα από ό, τι κατά την προηγούμενη κρίση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών