Το στρατηγικό λιμάνι Chabahar του Ιράν να είναι τώρα έτοιμο να διαδραματίσει μετασχηματιστικό ρόλο στον έτερο πόλο του κόσμου
Να σταματήσουν επί της ουσίας τη δυναμική πρόοδο της πολυπολικής τάξης που ενσαρκώνεται από την υπό ρωσική ηγεσία INSTC και την υπό κινεζική ηγεσία BRI, με το στρατηγικό λιμάνι Chabahar του Ιράν να είναι τώρα έτοιμο να διαδραματίσει μετασχηματιστικό ρόλο, επιχείρησαν οι G7, οι επτά δηλαδή ισχυρότερες χώρες του κόσμου, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Το μήνυμα του G7, στην πραγματικότητα του G9 (ενισχυμένη από την ΕΕ) έχει ήδη κηρύξει έναν πόλεμο - υβριδικό και μη - κατά των BRICS+, που έχει 25 έθνη στη λίστα αναμονής της και συνεχίζει να μετράει.
Ο βασικός στρατηγικός στόχος του G7 είναι η ήττα της Ρωσίας, ακολουθούμενη από την υποταγή της Κίνας.
Για τους G7/G9, αυτές οι - πραγματικές - δυνάμεις είναι οι κύριες "παγκόσμιες απειλές" για την "ελευθερία και τη δημοκρατία".
Επί της ουσίας, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: "ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας".
Συνεχίζεται η ενίσχυση των δεσμών
Εν τω μεταξύ, στον πραγματικό κόσμο - αυτόν των παραγωγικών οικονομιών - τα σκυλιά του πολέμου γαβγίζουν ενώ τα καραβάνια του Νέου Δρόμου του Μεταξιού συνεχίζουν να βαδίζουν.
Οι βασικοί Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού της αναδυόμενης πολυπολικότητας είναι η φιλόδοξη, πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων πρωτοβουλία Belt and Road Initiative (BRI) της Κίνας και ο Διεθνής Διάδρομος Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC) Ρωσίας-Ιράν-Ινδίας.
Έχουν εξελιχθεί παράλληλα και μπορεί μερικές φορές να επικαλύπτονται.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι οι G7/G9 θα πρέπει να έχουν σχέδιο μεγαλόπνοο για να τις υπονομεύσουν.
Όλα για το Chabahar…
Η πρόσφατη συμφωνία ύψους 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Rasht-Astara μήκους 162 χιλιομέτρων είναι ένα παιχνίδι που αλλάζει το INSTC.
Ο υπουργός Οδοποιίας και Αστικής Ανάπτυξης του Ιράν Mehrdad Bazpash και ο υπουργός Μεταφορών της Ρωσίας Vialy Saveliev υπέγραψαν τη συμφωνία στην Τεχεράνη, ενώπιον του Ιρανού προέδρου Ebrahim Raisi και με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin να παρίσταται μέσω τηλεδιάσκεψης.
Ήταν επί της ουσίας το πάντρεμα του "Look East" του Ιράν με το "pivot to the East" της Ρωσίας.
Και τα δύο αποτελούν πλέον επίσημη πολιτική.
Το Rasht βρίσκεται κοντά στην Κασπία Θάλασσα.
Η Astara βρίσκεται στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν.
Η σύνδεσή τους θα αποτελέσει μέρος μιας συμφωνίας Ρωσίας-Ιράν-Αζερμπαϊτζάν για τις σιδηροδρομικές και εμπορευματικές μεταφορές - εδραιώνοντας το INSTC ως βασικό διάδρομο συνδεσιμότητας μεταξύ της Νότιας Ασίας και της Βόρειας Ευρώπης.
Ο πολυτροπικός INSTC προωθείται μέσω τριών κύριων διαδρομών: η δυτική διαδρομή συνδέει Ρωσία-Αζερμπαϊτζάν-Ιράν-Ινδία- η μεσαία ή διακασπική διαδρομή συνδέει Ρωσία-Ιράν-Ινδία- και η ανατολική συνδέει Ρωσία-Κεντρική Ασία-Ιράν-Ινδία.
Η ανατολική διαδρομή διαθέτει το εξαιρετικά στρατηγικό λιμάνι Chabahar στο νοτιοανατολικό Ιράν, στην ασταθή επαρχία Sistan-Balochistan.
Αυτό είναι το μοναδικό ιρανικό λιμάνι με άμεση πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό.
Το 2016, το Ιράν, η Ινδία και ένα Αφγανιστάν που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό αμερικανική κατοχή υπέγραψαν τριμερή συμφωνία με την οποία το Chabahar γλίτωσε ως εκ θαύματος από τις μονομερείς αμερικανικές κυρώσεις "μέγιστης πίεσης".
Αυτό ήταν ένα σκαλοπάτι που διαμόρφωσε το Chabahar ως την προνομιακή πύλη εισόδου των ινδικών προϊόντων στο Αφγανιστάν, και στη συνέχεια πιο κάτω, προς την Κεντρική Ασία.
Η Ρωσία, το Ιράν και η Ινδία υπέγραψαν επίσημη συμφωνία INSTC τον Μάιο του 2022, η οποία περιγράφει λεπτομερώς ένα πολυτροπικό δίκτυο - πλοίο, σιδηρόδρομος, οδικός άξονας - το οποίο προχωρά μέσω των τριών προαναφερθέντων αξόνων: Δυτικός, Μέσος ή Υπερκασπιακός και Ανατολικός.
Το ρωσικό λιμάνι του Astrakhan, δίπλα στην Κασπία Θάλασσα, είναι ζωτικής σημασίας και για τους τρεις άξονες.
Ο ανατολικός άξονας συνδέει την ανατολική και κεντρική Ρωσία, μέσω του Καζακστάν και του Τουρκμενιστάν, με το νότιο τμήμα του Ιράν, καθώς και με την Ινδία και τις αραβικές χώρες στο νότιο άκρο του Περσικού Κόλπου.
Δεκάδες τρένα εκτελούν ήδη την χερσαία διαδρομή από τη Ρωσία προς την Ινδία μέσω Τουρκμενιστάν και Ιράν.
Το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια, το Νέο Δελχί, για διάφορους περίπλοκους λόγους, φάνηκε να κοιμάται στο τιμόνι.
Και αυτό οδήγησε την Τεχεράνη να ενδιαφερθεί πολύ περισσότερο για τη ρωσική και κινεζική συμμετοχή στην ανάπτυξη δύο στρατηγικών λιμανιών στη βιομηχανική ζώνη ελεύθερου εμπορίου Chabahar: Shahid Beheshti και Shahid Zalantari.
Η Κίνα κάνει την κίνησή της
Το Chabahar είναι ένα σκληρό καρύδι.
Το Ιράν έχει επενδύσει πολλά για να το μετατρέψει σε αναπόφευκτο περιφερειακό διαμετακομιστικό κόμβο.
Η Ινδία από την αρχή θεώρησε το Chabahar ως βασικό πυλώνα της στρατηγικής της για το "Διαμαντένιο Περιδέραιο", αντιπαλεύοντας την κινεζική "Αλυσίδα Μαργαριταριών", που είναι λιμάνια που συνδέονται με την BRI σε όλο τον Ινδικό Ωκεανό.
Το Chabahar εκτελεί επίσης το ρόλο του αντίποδα στο πακιστανικό λιμάνι Gwadar στην Αραβική Θάλασσα, το κόσμημα στο στέμμα του Οικονομικού Διαδρόμου Κίνας-Πακιστάν (CPEC).
Από την άποψη της Τεχεράνης, αυτό που χρειάζεται - γρήγορα - είναι η ολοκλήρωση του ανατολικού σιδηροδρομικού δικτύου της, 628 χλμ. γραμμών από το Chabahar έως το Zahedan.
Στη βέλτιστη περίπτωση, αυτό θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί έως τον Μάρτιο του 2024 ως μέρος του σιδηροδρομικού άξονα Mashhad-Sharkhs που συνδέει τα νοτιοανατολικά με τα βορειοανατολικά του Ιράν στα σύνορα με το Τουρκμενιστάν.
Προς το παρόν, το φορτίο της INSTC ταξιδεύει προς τη Νότια Ασία από το λιμάνι Bandar Abbas του Ιράν στα Στενά του Ορμούζ - 680 χιλιόμετρα μακριά από το Chabahar.
Έτσι, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, το Chabahar θα καταστήσει τη διαμετακόμιση από την Ινδία προς το Αφγανιστάν, την Κεντρική Ασία και τη νότια Ρωσία συντομότερη, φθηνότερη και ταχύτερη.
Αλλά για άλλη μια φορά, τα πράγματα κόλλησαν επειδή η Ινδία δεν κατέθεσε τις αναμενόμενες οικονομικές ρυθμίσεις.
Αυτό κατέληξε να δημιουργήσει κάποιους ενδοιασμούς στην Τεχεράνη - ειδικά όταν παρακολουθούσε τις τεράστιες κινεζικές επενδύσεις στο Gwadar.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το Ιράν κινήθηκε αποφασιστικά για να προσελκύσει την Κίνα ως μεγάλο επενδυτή, η οποία έχει γίνει μέρος της ολοένα και πιο εκτεταμένης στρατηγικής εταιρικής σχέσης τους.
Έτσι, μπορεί να καταλήξουμε με το Chabahar να γίνεται επίσης μέρος της κινεζικής BRI, πέρα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην INSTC.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με το αδιέξοδο στην Ουκρανία, την αδυσώπητη υστερία των δυτικών κυρώσεων και τους σοβαρούς εμπορικούς περιορισμούς προς την Ανατολική Ευρώπη.
Όλα αυτά ενώ η Μόσχα επεκτείνει σταθερά το εμπόριο της με το Νέο Δελχί.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η Μόσχα είναι τώρα πολύ πιο προσεκτική στην INSTC.
Τον περασμένο Δεκέμβριο συνήφθη μια σημαντική συμφωνία μεταξύ των ρωσικών σιδηροδρόμων και των εθνικών εταιρειών του Καζακστάν, του Τουρκμενιστάν και του Ιράν, και οι Ρώσοι κατέληξαν σε έκπτωση 20% για τα εμπορευματοκιβώτια εισαγωγών-εξαγωγών που διέρχονται από τα σύνορα Ρωσίας-Καζακστάν.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τη Ρωσία είναι ότι η λειτουργία του Chabahar σε πλήρη ταχύτητα μειώνει το κόστος μεταφοράς αγαθών από την Ινδία κατά 20%.
Οι Ιρανοί κατανόησαν πλήρως το παιχνίδι και άρχισαν να προωθούν έντονα την ελεύθερη εμπορική-βιομηχανική ζώνη Chabahar για να προσελκύσουν ρωσικές επενδύσεις.
Και αυτό κατέληξε στη συμφωνία Rasht-Astara.
Ο ρόλος Zangezur
Η κινεζική BRI, από την πλευρά της, παίζει ένα παράλληλο παιχνίδι.
Το Πεκίνο επενδύει σε μεγάλο βαθμό στη διαδρομή διέλευσης Ανατολής-Δύσης - γνωστή και ως Μέσος Διάδρομος.
Αυτός ο διάδρομος BRI πηγαίνει από το Xinjiang στο Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν και στη συνέχεια μέσω της Κασπίας στο Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία, την Τουρκία και περαιτέρω στην Ανατολική Ευρώπη - συνολικά 7.000 χιλιόμετρα, με ταξίδι φορτίου το πολύ 15 ημερών.
Η έμφαση της BRI είναι να ποντάρει σε πολλαπλούς διαδρόμους από Ανατολή προς Δύση για να καταπολεμήσει πιθανές νέες δυτικά υπαγορευμένες διαταραχές των αλυσίδων εφοδιασμού.
Η διαμετακόμιση Κίνας-Κεντρικής Ασίας προς την Ευρώπη με παράκαμψη της Ρωσίας και του Ιράν είναι ένα από τα κορυφαία στοιχήματα.
Ο διάδρομος BRI μέσω της Ρωσίας, εξαιτίας του πολέμου του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, έχει ανασταλεί προς το παρόν.
Και οι Κινέζοι δοκιμάζουν όλες τις επιλογές για την παράκαμψη του θαλάσσιου δρόμου του μεταξιού μέσω της Malacca.
Η Τουρκία, με τη σοβαρή πιθανότητα επανεκλογής του μακροχρόνιου προέδρου της Recep Tayyip Erdogan αυτό το Σαββατοκύριακο, έχει επίσης κάνει το παιχνίδι της.
Ο σιδηρόδρομος Baku-Tblisi-Kars, που άνοιξε το 2018, ήταν βασικός άξονας στο masterplan της Άγκυρας για να διαμορφωθεί ως αναπόφευκτος κόμβος εμπορευματοκιβωτίων μεταξύ Κίνας και Ευρώπης.
Παράλληλα, η Κίνα επένδυσε στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής από το Kars προς την Edirne στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου, ενώ η Τουρκική Δημοκρατία προχώρησε σε αναβάθμιση του λιμανιού της Μερσίνας ύψους 3,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων και 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το λιμάνι της Σμύρνης.
Μέχρι το 2034, το Πεκίνο αναμένει ότι ο διάδρομος αυτός θα αποτελέσει τον κεντρικό άξονα αυτού που περιγράφει ως σιδερένιο δρόμο του μεταξιού.
Ένα πιστοποιημένο εμπόδιο στα έργα του INSTC είναι ο ανταγωνισμός από τον λεγόμενο διάδρομο Zangezur - από το Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία μέσω της Αρμενίας- ο διάδρομος αυτός είναι στην πραγματικότητα προνομιακός από την ολιγαρχία της ΕΕ και της Βρετανίας και ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια της ανακωχής του 2020 στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Το Λονδίνο αναγνωρίζει το Μπακού ως προνομιακό εταίρο και επιθυμεί να υπαγορεύσει όρους στο Ερεβάν: να αποδεχθεί ένα είδος συνθήκης ειρήνης το συντομότερο δυνατό και να παραιτηθεί από κάθε σχέδιο για το Καραμπάχ.
Ο διάδρομος Zangezur θα είναι το πρωταρχικό γεωπολιτικό και γεωοικονομικό παιχνίδι της Δύσης που θα συνδέει τους κόμβους εφοδιασμού της ΕΕ με την Υπερκαυκασία και την Κεντρική Ασία.
Τι θα συμβεί αν η Αρμενία πεταχτεί εκτός της συμμαχίας;
Εξάλλου, η Αρμενία είναι μέλος της υπό ρωσική ηγεσία Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης (EAEU), την οποία η συλλογική Δύση καίγεται να υπονομεύσει.
Προσδεθείτε: ένα γεωοικονομικό Νέο Μεγάλο Παιχνίδι με επίκεντρο την INTSC είναι έτοιμο να ξεκινήσει.
www.bankingnews.gr
Το μήνυμα του G7, στην πραγματικότητα του G9 (ενισχυμένη από την ΕΕ) έχει ήδη κηρύξει έναν πόλεμο - υβριδικό και μη - κατά των BRICS+, που έχει 25 έθνη στη λίστα αναμονής της και συνεχίζει να μετράει.
Ο βασικός στρατηγικός στόχος του G7 είναι η ήττα της Ρωσίας, ακολουθούμενη από την υποταγή της Κίνας.
Για τους G7/G9, αυτές οι - πραγματικές - δυνάμεις είναι οι κύριες "παγκόσμιες απειλές" για την "ελευθερία και τη δημοκρατία".
Επί της ουσίας, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: "ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας".
Συνεχίζεται η ενίσχυση των δεσμών
Εν τω μεταξύ, στον πραγματικό κόσμο - αυτόν των παραγωγικών οικονομιών - τα σκυλιά του πολέμου γαβγίζουν ενώ τα καραβάνια του Νέου Δρόμου του Μεταξιού συνεχίζουν να βαδίζουν.
Οι βασικοί Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού της αναδυόμενης πολυπολικότητας είναι η φιλόδοξη, πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων πρωτοβουλία Belt and Road Initiative (BRI) της Κίνας και ο Διεθνής Διάδρομος Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC) Ρωσίας-Ιράν-Ινδίας.
Έχουν εξελιχθεί παράλληλα και μπορεί μερικές φορές να επικαλύπτονται.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι οι G7/G9 θα πρέπει να έχουν σχέδιο μεγαλόπνοο για να τις υπονομεύσουν.
Όλα για το Chabahar…
Η πρόσφατη συμφωνία ύψους 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Rasht-Astara μήκους 162 χιλιομέτρων είναι ένα παιχνίδι που αλλάζει το INSTC.
Ο υπουργός Οδοποιίας και Αστικής Ανάπτυξης του Ιράν Mehrdad Bazpash και ο υπουργός Μεταφορών της Ρωσίας Vialy Saveliev υπέγραψαν τη συμφωνία στην Τεχεράνη, ενώπιον του Ιρανού προέδρου Ebrahim Raisi και με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin να παρίσταται μέσω τηλεδιάσκεψης.
Ήταν επί της ουσίας το πάντρεμα του "Look East" του Ιράν με το "pivot to the East" της Ρωσίας.
Και τα δύο αποτελούν πλέον επίσημη πολιτική.
Το Rasht βρίσκεται κοντά στην Κασπία Θάλασσα.
Η Astara βρίσκεται στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν.
Η σύνδεσή τους θα αποτελέσει μέρος μιας συμφωνίας Ρωσίας-Ιράν-Αζερμπαϊτζάν για τις σιδηροδρομικές και εμπορευματικές μεταφορές - εδραιώνοντας το INSTC ως βασικό διάδρομο συνδεσιμότητας μεταξύ της Νότιας Ασίας και της Βόρειας Ευρώπης.
Ο πολυτροπικός INSTC προωθείται μέσω τριών κύριων διαδρομών: η δυτική διαδρομή συνδέει Ρωσία-Αζερμπαϊτζάν-Ιράν-Ινδία- η μεσαία ή διακασπική διαδρομή συνδέει Ρωσία-Ιράν-Ινδία- και η ανατολική συνδέει Ρωσία-Κεντρική Ασία-Ιράν-Ινδία.
Η ανατολική διαδρομή διαθέτει το εξαιρετικά στρατηγικό λιμάνι Chabahar στο νοτιοανατολικό Ιράν, στην ασταθή επαρχία Sistan-Balochistan.
Αυτό είναι το μοναδικό ιρανικό λιμάνι με άμεση πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό.
Το 2016, το Ιράν, η Ινδία και ένα Αφγανιστάν που εξακολουθεί να βρίσκεται υπό αμερικανική κατοχή υπέγραψαν τριμερή συμφωνία με την οποία το Chabahar γλίτωσε ως εκ θαύματος από τις μονομερείς αμερικανικές κυρώσεις "μέγιστης πίεσης".
Αυτό ήταν ένα σκαλοπάτι που διαμόρφωσε το Chabahar ως την προνομιακή πύλη εισόδου των ινδικών προϊόντων στο Αφγανιστάν, και στη συνέχεια πιο κάτω, προς την Κεντρική Ασία.
Η Ρωσία, το Ιράν και η Ινδία υπέγραψαν επίσημη συμφωνία INSTC τον Μάιο του 2022, η οποία περιγράφει λεπτομερώς ένα πολυτροπικό δίκτυο - πλοίο, σιδηρόδρομος, οδικός άξονας - το οποίο προχωρά μέσω των τριών προαναφερθέντων αξόνων: Δυτικός, Μέσος ή Υπερκασπιακός και Ανατολικός.
Το ρωσικό λιμάνι του Astrakhan, δίπλα στην Κασπία Θάλασσα, είναι ζωτικής σημασίας και για τους τρεις άξονες.
Ο ανατολικός άξονας συνδέει την ανατολική και κεντρική Ρωσία, μέσω του Καζακστάν και του Τουρκμενιστάν, με το νότιο τμήμα του Ιράν, καθώς και με την Ινδία και τις αραβικές χώρες στο νότιο άκρο του Περσικού Κόλπου.
Δεκάδες τρένα εκτελούν ήδη την χερσαία διαδρομή από τη Ρωσία προς την Ινδία μέσω Τουρκμενιστάν και Ιράν.
Το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια, το Νέο Δελχί, για διάφορους περίπλοκους λόγους, φάνηκε να κοιμάται στο τιμόνι.
Και αυτό οδήγησε την Τεχεράνη να ενδιαφερθεί πολύ περισσότερο για τη ρωσική και κινεζική συμμετοχή στην ανάπτυξη δύο στρατηγικών λιμανιών στη βιομηχανική ζώνη ελεύθερου εμπορίου Chabahar: Shahid Beheshti και Shahid Zalantari.
Η Κίνα κάνει την κίνησή της
Το Chabahar είναι ένα σκληρό καρύδι.
Το Ιράν έχει επενδύσει πολλά για να το μετατρέψει σε αναπόφευκτο περιφερειακό διαμετακομιστικό κόμβο.
Η Ινδία από την αρχή θεώρησε το Chabahar ως βασικό πυλώνα της στρατηγικής της για το "Διαμαντένιο Περιδέραιο", αντιπαλεύοντας την κινεζική "Αλυσίδα Μαργαριταριών", που είναι λιμάνια που συνδέονται με την BRI σε όλο τον Ινδικό Ωκεανό.
Το Chabahar εκτελεί επίσης το ρόλο του αντίποδα στο πακιστανικό λιμάνι Gwadar στην Αραβική Θάλασσα, το κόσμημα στο στέμμα του Οικονομικού Διαδρόμου Κίνας-Πακιστάν (CPEC).
Από την άποψη της Τεχεράνης, αυτό που χρειάζεται - γρήγορα - είναι η ολοκλήρωση του ανατολικού σιδηροδρομικού δικτύου της, 628 χλμ. γραμμών από το Chabahar έως το Zahedan.
Στη βέλτιστη περίπτωση, αυτό θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί έως τον Μάρτιο του 2024 ως μέρος του σιδηροδρομικού άξονα Mashhad-Sharkhs που συνδέει τα νοτιοανατολικά με τα βορειοανατολικά του Ιράν στα σύνορα με το Τουρκμενιστάν.
Προς το παρόν, το φορτίο της INSTC ταξιδεύει προς τη Νότια Ασία από το λιμάνι Bandar Abbas του Ιράν στα Στενά του Ορμούζ - 680 χιλιόμετρα μακριά από το Chabahar.
Έτσι, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, το Chabahar θα καταστήσει τη διαμετακόμιση από την Ινδία προς το Αφγανιστάν, την Κεντρική Ασία και τη νότια Ρωσία συντομότερη, φθηνότερη και ταχύτερη.
Αλλά για άλλη μια φορά, τα πράγματα κόλλησαν επειδή η Ινδία δεν κατέθεσε τις αναμενόμενες οικονομικές ρυθμίσεις.
Αυτό κατέληξε να δημιουργήσει κάποιους ενδοιασμούς στην Τεχεράνη - ειδικά όταν παρακολουθούσε τις τεράστιες κινεζικές επενδύσεις στο Gwadar.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το Ιράν κινήθηκε αποφασιστικά για να προσελκύσει την Κίνα ως μεγάλο επενδυτή, η οποία έχει γίνει μέρος της ολοένα και πιο εκτεταμένης στρατηγικής εταιρικής σχέσης τους.
Έτσι, μπορεί να καταλήξουμε με το Chabahar να γίνεται επίσης μέρος της κινεζικής BRI, πέρα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην INSTC.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με το αδιέξοδο στην Ουκρανία, την αδυσώπητη υστερία των δυτικών κυρώσεων και τους σοβαρούς εμπορικούς περιορισμούς προς την Ανατολική Ευρώπη.
Όλα αυτά ενώ η Μόσχα επεκτείνει σταθερά το εμπόριο της με το Νέο Δελχί.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η Μόσχα είναι τώρα πολύ πιο προσεκτική στην INSTC.
Τον περασμένο Δεκέμβριο συνήφθη μια σημαντική συμφωνία μεταξύ των ρωσικών σιδηροδρόμων και των εθνικών εταιρειών του Καζακστάν, του Τουρκμενιστάν και του Ιράν, και οι Ρώσοι κατέληξαν σε έκπτωση 20% για τα εμπορευματοκιβώτια εισαγωγών-εξαγωγών που διέρχονται από τα σύνορα Ρωσίας-Καζακστάν.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τη Ρωσία είναι ότι η λειτουργία του Chabahar σε πλήρη ταχύτητα μειώνει το κόστος μεταφοράς αγαθών από την Ινδία κατά 20%.
Οι Ιρανοί κατανόησαν πλήρως το παιχνίδι και άρχισαν να προωθούν έντονα την ελεύθερη εμπορική-βιομηχανική ζώνη Chabahar για να προσελκύσουν ρωσικές επενδύσεις.
Και αυτό κατέληξε στη συμφωνία Rasht-Astara.
Ο ρόλος Zangezur
Η κινεζική BRI, από την πλευρά της, παίζει ένα παράλληλο παιχνίδι.
Το Πεκίνο επενδύει σε μεγάλο βαθμό στη διαδρομή διέλευσης Ανατολής-Δύσης - γνωστή και ως Μέσος Διάδρομος.
Αυτός ο διάδρομος BRI πηγαίνει από το Xinjiang στο Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν και στη συνέχεια μέσω της Κασπίας στο Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία, την Τουρκία και περαιτέρω στην Ανατολική Ευρώπη - συνολικά 7.000 χιλιόμετρα, με ταξίδι φορτίου το πολύ 15 ημερών.
Η έμφαση της BRI είναι να ποντάρει σε πολλαπλούς διαδρόμους από Ανατολή προς Δύση για να καταπολεμήσει πιθανές νέες δυτικά υπαγορευμένες διαταραχές των αλυσίδων εφοδιασμού.
Η διαμετακόμιση Κίνας-Κεντρικής Ασίας προς την Ευρώπη με παράκαμψη της Ρωσίας και του Ιράν είναι ένα από τα κορυφαία στοιχήματα.
Ο διάδρομος BRI μέσω της Ρωσίας, εξαιτίας του πολέμου του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, έχει ανασταλεί προς το παρόν.
Και οι Κινέζοι δοκιμάζουν όλες τις επιλογές για την παράκαμψη του θαλάσσιου δρόμου του μεταξιού μέσω της Malacca.
Η Τουρκία, με τη σοβαρή πιθανότητα επανεκλογής του μακροχρόνιου προέδρου της Recep Tayyip Erdogan αυτό το Σαββατοκύριακο, έχει επίσης κάνει το παιχνίδι της.
Ο σιδηρόδρομος Baku-Tblisi-Kars, που άνοιξε το 2018, ήταν βασικός άξονας στο masterplan της Άγκυρας για να διαμορφωθεί ως αναπόφευκτος κόμβος εμπορευματοκιβωτίων μεταξύ Κίνας και Ευρώπης.
Παράλληλα, η Κίνα επένδυσε στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής από το Kars προς την Edirne στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου, ενώ η Τουρκική Δημοκρατία προχώρησε σε αναβάθμιση του λιμανιού της Μερσίνας ύψους 3,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων και 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το λιμάνι της Σμύρνης.
Μέχρι το 2034, το Πεκίνο αναμένει ότι ο διάδρομος αυτός θα αποτελέσει τον κεντρικό άξονα αυτού που περιγράφει ως σιδερένιο δρόμο του μεταξιού.
Ένα πιστοποιημένο εμπόδιο στα έργα του INSTC είναι ο ανταγωνισμός από τον λεγόμενο διάδρομο Zangezur - από το Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία μέσω της Αρμενίας- ο διάδρομος αυτός είναι στην πραγματικότητα προνομιακός από την ολιγαρχία της ΕΕ και της Βρετανίας και ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια της ανακωχής του 2020 στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Το Λονδίνο αναγνωρίζει το Μπακού ως προνομιακό εταίρο και επιθυμεί να υπαγορεύσει όρους στο Ερεβάν: να αποδεχθεί ένα είδος συνθήκης ειρήνης το συντομότερο δυνατό και να παραιτηθεί από κάθε σχέδιο για το Καραμπάχ.
Ο διάδρομος Zangezur θα είναι το πρωταρχικό γεωπολιτικό και γεωοικονομικό παιχνίδι της Δύσης που θα συνδέει τους κόμβους εφοδιασμού της ΕΕ με την Υπερκαυκασία και την Κεντρική Ασία.
Τι θα συμβεί αν η Αρμενία πεταχτεί εκτός της συμμαχίας;
Εξάλλου, η Αρμενία είναι μέλος της υπό ρωσική ηγεσία Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης (EAEU), την οποία η συλλογική Δύση καίγεται να υπονομεύσει.
Προσδεθείτε: ένα γεωοικονομικό Νέο Μεγάλο Παιχνίδι με επίκεντρο την INTSC είναι έτοιμο να ξεκινήσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών