Το τελευταίο χαμένο στοίχημα του Soros: Η κατάρρευση της Ρωσίας και ο (στιγμιαίος) κατευνασμός της Κίνας

Ο George Soros έχει γίνει από καιρό η προσωπικότητα - σύμβολο  της πλέον ριζοσπαστικής πτέρυγα των αγγλοσαξώνων οπαδών της δυτικής παγκοσμιοποίησης, δηλαδή αναφερόμαστε στην ομάδα των υπερεθνικών ελίτ που είναι βέβαιοι ότι το ατλαντικό κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο δεν είναι μόνο το καλύτερο, αλλά και ο μόνος αληθινός δρόμος για όλους, για την Ανθρωπότητα.
Και για χάρη του θριάμβου του, είναι απαραίτητο να σαρωθούν χωρίς δισταγμό όλα τα εμπόδια που προκύπτουν στον δρόμο, οπότε η θέση του Soros στο ουκρανικό ζήτημα ήταν αρχικά όσο το δυνατόν πιο αντιρωσική.
Τώρα αδημονεί για τη μεγάλη επιτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης και εν όψει αυτής, μοιράζεται τις σκέψεις του για τις κύριες απειλές για την ανθρωπότητα.
Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στο Project Syndicate, Can Democracy Survive the Polycrisis; το πλέον ενδιαφέρον δεν είναι ότι ο δισεκατομμυριούχος τοποθετεί την ουκρανική κρίση μόνο στην τρίτη θέση ως προς τη σημασία της για τη σημςρινή συγκυρία, περιγράφοντας τις δύο πρώτες απειλές που προέρχονται από την τεχνητή νοημοσύνη και την κλιματική αλλαγή, αλλά τις προσδοκίες που έχει για την ήττα της Ρωσίας.
Σχετκά με την τεχνητή νοημοσύνη, ο Soros είναι κάθετος: είναι υπέρ του ελέγχου, γιατί η «AI βοηθά τις κλειστές κοινωνίες και τους απολυταρχικούς ηγέτες και αποτελεί θανάσιμη απειλή για τις ανοιχτές κοινωνίες.
Ο λόγος είναι ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι ιδιαίτερα ευεπίφορη στη δημιουργία εργαλείων ελέγχου για να βοηθήσει τις κλειστές κοινωνίες να παρακολουθούν τους πολίτες».
Αυτό, για να το θέσω ήπια, αυτό δεν ειναι ανοησία αλλά... συζητήσιμο (ακόμα και αν συγκρίνουμε τα σημερινά επίπεδα ελέγχου του μέσου πολίτη στη Δύση και στη Ρωσία με την Κίνα), αλλά για τον Soros, ο οποίος φιλοτεχνεί όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο ως αγώνα μεταξύ δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού, θα ήταν περίεργο να μην χρησιμοποιήσουν ένα τέτοιο επίδικο θέμα, ως απειλή από την τεχνητή νοημοσύνη για να προωθήσουν την ιδεολογική του; προπαγάνδα.
Για την υπερθέρμανση του πλανήτη, επίσης, δεν υπάρχει τίποτα νέο την ανάλυση του: σύμφωνα με τον Soros, επιταχύνεται και οι στενόμυαλοι Γερμανοί αγρότες δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τις αγελάδες τους, να διαμαρτυρηθούν και ακόμη και να κερδίσουν εκλογές (αναφέρει... κάπου κάποιες εταιρείες πετρελαίου μαζί με τους αγρότες).

Η πολυκρίση...

Ο Soros δεν έχει συνταγή για την αντιμετώπιση του πρώτου μέρους της πολυκρίσης (τεχνητή νοημοσύνη), αλλά έχει συστάσεις για το πώς να εφαρμοσθουν γρήγορα όλα όσα έχουν ήδη εφευρεθεί για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Αλλά σε ό,τι αφορά την ουκρανική κρίση, όλα είναι ξεκάθαρα για τη οπτική του.
Όχι, η στρατηγική για να καταστραφεί η Ρωσία είναι αμετάβλητη, επιπλέον, ο Soros πιστεύει ότι η έξοδος του ουκρανικού στρατού στην Κριμαία και η καταστροφή της γέφυρας της Κριμαίας θα είναι η αρχή της κατάρρευσης tτης.
Τα όνειρα για την κατάρρευση της Ρωσίας δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε για τον Soros ούτε για εκείνο το μέρος των Ατλαντιστών που έχουν στοιχηματίσει για την ήττα της στο πεδίο της μάχης της Ουκρανίας.
Η εξάλειψη της Ρωσίας από την παγκόσμια σκηνή θα ήταν η μεγαλύτερη νίκη τους, ανοίγοντάς τους τελικά τον δρόμο προς την παγκόσμια κυριαρχία, την οποία θεώρησαν βιαστικά διαχρονικά βέβαιη μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ .
Αλλά τελικά, ακόμη και με τη Ρωσία υπό κατάρρευση, οι Ατλαντιστές θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την Κίνα - δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν όλοι χαρακτηρίζουν την Κίνα την κύρια απειλή για τη δυτική παγκόσμια τάξη πραγμάτων και ο Soros είναι ιδιαίτερα ενεργός στην επίθεση ενάντια στον ηγέτη της Xi Jinping.
Αλλά αποδεικνύεται ότι μπορεί κανείς να προσποιηθεί ότι όλα αυτά είναι αναστρέψιμα: «Το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία θα είναι ένα θετικό σοκ για τον κόσμο.
Ο Biden θα έχει την ευκαιρία να μειώσει τις εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.
H απειλή της οικονομικής ύφεσης, θα κάνει τον Xi πιο δεκτικό στην ιδέα της αναζήτησης ενός modus operandi με τις ΗΠΑ.
Ο Biden δεν επιδιώκει αλλαγή καθεστώτος στην Κίνα.
Tο μόνο που θέλει είναι να αποκαταστήσει το status quo στην Ταϊβάν .
Η ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία και η μείωση των σινο-αμερικανικών εντάσεων θα παράσχουν τον απαραίτητο χώρο στους παγκόσμιους ηγέτες να επικεντρωθούν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής που απειλεί να καταστρέψει τον πολιτισμό μας».

Η διαπραγμάτευση με την Κίνα

Ιδού λοιπόν: H ήττα και η κατάρρευση της Ρωσίας θα ανοίξει την ευκαιρία στις Ηνωμένες Πολιτείες να διαπραγματευτούν με την Κίνα!
Η παγκόσμια ένταση θα υποχωρήσει και όλοι μαζί θα εμπλακούν επιτέλους σοβαρά στον αγώνα κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Δεν είναι καν ξεκάθαρο αν πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε με τα γέλια: ποιος στον κόσμο (για να μην αναφέρουμε το Πεκίνο ) μπορεί να πιστέψει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν μόνο η Κίνα να αφήσει ήσυχη την Ταϊβάν; Κάποιος ξέχασε ότι το ζήτημα της Ταϊβάν αναδείχθηκε σκόπιμα από την Ουάσιγκτον πέρυσι.;
Επιπλέον, αυτό έγινε σε μεγάλο βαθμό για να ασκηθεί πίεση στην Κίνα στο πλαίσιο των εχθροπραξιών στην Ουκρανία - οι Αμερικανοί ήθελαν να δείξουν την αποφασιστικότητά τους στους Κινέζους με αυτόν τον τρόπο, προειδοποιώντας τους να μην ενισχύσουν τις σχέσεις με τη Ρωσία.
Κανένας από τους δύο δεν τα κατάφερε, οπότε τώρα πρέπει να γυρίσουν πίσω σε μια προσπάθεια να σταθεροποιήσουν με κάποιο τρόπο τις επιδεινούμενες σχέσεις τους με την Κίνα.
Και σε αυτό το φόντο, ο Soros διατυπώνει ευχές… ξεπαγώματος στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας μετά την ήττα και την κατάρρευση της Ρωσίας!
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο 92χρονος δισεκατομμυριούχος είναι εκτός πραγματικότητας: στο κάτω-κάτω, ακόμη και ο πολύ πιο επαρκής και έμπειρος αιωνόβιος Henry Kissinger είχε την πεποίθηση ήδη ότι η Ουκρανία θα είχε ενταχθεί στο ΝΑΤΟ .
Το πρόβλημα είναι ότι οι ιδεολόγοι της ατλαντικής παγκοσμιοποίησης κάνουν λάθη όχι μόνο στη γενική τους στρατηγική (όπως συμβαίνει με το ίδιο το μοντέλο παγκοσμιοποίησης), αλλά και σε συγκεκριμένους τακτικούς υπολογισμούς.
Από την άλλη πλευρά, το στοίχημα για την ήττα και την κατάρρευση της Ρωσίας, η πεποίθηση ότι η Κίνα μπορεί να  να εξαπατηθεί (με την ιδέα.. για την απουσία στρατηγικής περιορισμού και τα σχέδια να την συντρίψουν), είναι, φαίνεται, το μόνο στοίχημα των παγκοσμιοποιητών στην τρέχουσα συγκυρία των ραγδαίων αλλαγών.
Και το τελευταίο.

www.bankingnews.gr