Η υιοθέτηση δεξιών πολιτικών δεν βοηθά την Κεντροαριστερά να κερδίσει ψήφους αναφέρει έρευνα που δημοσιεύει ο Guardian
Στην ραγδαία πτώση των Σοσιαλδημοκρατών σε όλη την Ευρώπη που συνοδεύεται παράλληλα με την αύξηση των ποσοστών των δεξιών, ακροδεξιών και ενίοτε ακροαριστερών κομμάτων και πολιτικών σχηματισμών αναφέρεται δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας The Guardian, το οποίο επικαλούμενο μελέτη που βασίζεται σε ευρωπαϊκά εκλογικά και δημοσκοπικά δεδομένα, υποστηρίζει ότι η μετακίνηση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων προς το πολιτικό κέντρο δεν φέρνει πολιτικά οφέλη και ψήφους… αλλά αντίθετα τα αποξενώνει από τους υποστηρικτές τους.
Δεν βοηθά η μετατόπιση στο Κέντρο
Βάσει της ανάλυσης αυτής, η υιοθέτηση δεξιών πολιτικών σε μείζονα ζητήματα όπως είναι η μετανάστευση και η οικονομία δεν βοηθά τα κεντροαριστερά κόμματα να κερδίσουν ψήφους.
Όπως επισημαίνεται, η μετατόπιση των Σοσιαλδημοκρατών σε όλη την Ευρώπη προς το πολιτικό κέντρο προκειμένου να διασωθούν… εκλογικά, δεν αποδίδει.
Η ανάλυση δείχνει ότι τα κεντροαριστερά κόμματα που υπόσχονται, για παράδειγμα, να είναι σκληρά στη μετανάστευση ή ανυποχώρητα στις δημόσιες δαπάνες είναι απίθανο να προσελκύσουν ψηφοφόρους από το πολιτικό φάσμα της Δεξιάς ενώ παράλληλα κινδυνεύουν να αποξενωθούν από τους προοδευτικούς ψηφοφόρους.
Προτιμούν το ορίτζιναλ, όχι το αντίγραφο
«Οι ψηφοφόροι τείνουν να προτιμούν το πρωτότυπο από το αντίγραφο» αναφέρει ο Tarik Abou-Chadi, αναπληρωτής καθηγητής ευρωπαϊκής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συνιδρυτής του Progressive Politics Research Network (PPRNet) που πραγματοποίησε τη μελέτη.
Ο Abou-Chadi λέει ότι με την έρευνα αυτή, η ομάδα πολιτικών επιστημόνων, από πανεπιστήμια όπως η Βαρκελώνη, η Λοζάνη, η Βιέννη, η Ζυρίχη και το Βερολίνο, δεν «στοχεύει να συμβουλεύσει ή να ενεργήσει ως πολιτικοί σύμβουλοι» αλλά να παρουσιάσει μια «προσεκτική, εμπειρική, βασισμένη σε δεδομένα» έρευνα.
«Προσπαθούμε να παρέχουμε μια πιο σταθερή, ακριβή βάση για μια ανοιχτή πολιτική συζήτηση σχετικά με την προοδευτική πολιτική, ποιος ψηφίζει προοδευτικά κόμματα και γιατί, και τις στρατηγικές που έχουν στη διάθεσή τους.
Αυτό περιλαμβάνει λίγη κατάρριψη μύθων» τονίζει ο Abou-Chadi.
Οι… παρανοήσεις
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, μια από τις πιο σημαντικές παρανοήσεις αφορά τη φύση της υποστήριξης των κεντροαριστερών κομμάτων στην Ευρώπη.
«Οι κοινωνικές δομές έχουν μεταμορφωθεί τελείως από την εποχή της ακμής της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο μέσος σοσιαλδημοκρατικός ψηφοφόρος σήμερα είναι πολύ, πολύ διαφορετικός σε σχέση με πριν από 50, ακόμη και πριν από 20 χρόνια – και είναι απίθανο να είναι βιομηχανικός εργάτης» επισημαίνει ο Abou-Chadi, αναφέροντας πως η έρευνα έδειξε πως υπάρχει μικρός ανταγωνισμός μεταξύ της Κεντροαριστεράς και της ακροδεξιάς στην προσέλκυση ψηφοφόρων, σε αντίθεση με ότι μπορεί να πιστεύουν κάποιοι Σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί.
Προσαρμογή στον 21ο αιώνα
Τα προοδευτικά κόμματα πρέπει να καταλάβουν και να εκπροσωπήσουν τις κοινωνικές δομές όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί στον 21ο αιώνα επισημαίνει η έρευνα, αναφέροντας πως ένα από τα βασικά μαθήματα είναι ότι «η προσπάθεια μίμησης δεξιών θέσεων δεν είναι επιτυχημένη στρατηγική για την αριστερά».
Ο Björn Bremer του Πανεπιστημίου Κεντρικής Ευρώπης στη Βιέννη είπε ότι έρευνα στην Ισπανία, στην Ιταλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γερμανία αλλά και δεδομένα από 12 κράτη της ΕΕ, έδειξαν ότι από την οικονομική κρίση του 2008, η «δημοσιονομική ορθοδοξία» ήταν χαμένη ψήφος για την κεντροαριστερά.
Χαμένοι ψήφοι
«Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που υποστήριξαν τη λιτότητα, δεν καταφέρνουν να κερδίσουν την υποστήριξη των ψηφοφόρων που ανησυχούν για το δημόσιο χρέος και χάνουν την υποστήριξη όσων αντιτίθενται στη λιτότητα.
Τα κεντροαριστερά κόμματα που επιβάλλουν λιτότητα, χάνουν ψήφους» λέει ο Bremer, αναφέροντας ως παράδειγμα την προεκλογική εκστρατεία του Εργατικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου το 2015, η οποία επικεντρώθηκε στη δημοσιονομική ευθύνη.
«Όταν οι ψηφοφόροι ενδιαφέρονται πραγματικά για τη δημοσιονομική πολιτική, θα αναζητήσουν τον «πραγματικό ιδιοκτήτη», σε αυτήν την περίπτωση, τους Συντηρητικούς, που πάντα θα πιστεύουν ότι είναι πιο αξιόπιστοι σε αυτό το ζήτημα» επισημαίνει ο αναλυτής.
Διαφορετική εποχή, τι να κάνει η Κεντροαριστερά
«Η δημοσιονομική ορθοδοξία – π.χ. περικοπή φόρων, περιορισμός των δαπανών, περιορισμός του δημόσιου χρέους – λειτούργησε για σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπως οι Εργατικοί του Tony Blair και το SPD του Gerhard Schröder στη Γερμανία, αλλά αυτή ήταν μια περίοδος σχετικής σταθερότητας και ανάπτυξης.
Τώρα βρισκόμαστε σε μια διαφορετική εποχή.
Τα δεδομένα υποδηλώνουν έντονα πως τα κεντροαριστερά κόμματα μπορούν να δημιουργήσουν έναν συνασπισμό ψηφοφόρων που πιστεύουν ότι ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας, ότι αποτελεσματικές δημόσιες υπηρεσίες και πραγματικές επενδύσεις, για παράδειγμα στην πράσινη μετάβαση, είναι απαραίτητες.
Αλλά το να κάνουν το αντίθετο, προσφέροντας ένα αντιφατικό πρόγραμμα που προωθεί τη λιτότητα αλλά υπόσχεται να προστατεύσει τις δημόσιες υπηρεσίες και το κράτος πρόνοιας και ελπίζοντας ότι οι ψηφοφόροι θα καταπιούν τέτοια παραμύθια, – απέτυχε τη δεκαετία του 2010 και είναι πιθανό να αποτύχει ξανά» υποστηρίζει ο Bremer.
Ελάχιστη υποστήριξη
Από την πλευρά του ο Matthias Enggist του Πανεπιστημίου της Λοζάννης αναφέρει ότι η ανάλυση δεδομένων από 8 ευρωπαϊκές χώρες έδειξε ότι η προσφυγή σε σοβινιστική πολιτική για το Κράτος Πρόνοιας, όπως π.χ. να περιοριστεί η πρόσβαση των μεταναστών, δεν ήταν μια επιτυχημένη στρατηγική για την Αριστερά.
«Υπάρχει ελάχιστη στήριξη σε αυτήν την πολιτική μεταξύ των πραγματικών αριστερών ψηφοφόρων – Πρασίνων, σοσιαλδημοκρατών ή ριζοσπαστικών αριστερών – ή πιθανών αριστερών ψηφοφόρων από τα δεξιά.
Και οι αριστεροί ψηφοφόροι ως επί το πλείστον αντιπαθούν πραγματικά τις διακρίσεις μεταξύ μεταναστών και ντόπιων» τονίζει ο αναλυτής αναφέροντας πως οι ψηφοφόροι που τάσσονται υπέρ του «σοβινισμού στο Κράτος Πρόνοιας» είναι πιθανό να μην σκεφτούν καν να ψηφίσουν ένα κεντροαριστερό κόμμα.
Βάσει της έρευνας, ακόμη και στη Δανία, όπου μια κυβέρνηση υπό τους Σοσιαλδημοκράτες εισήγαγε ένα από τα πιο σκληρά αντι-μεταναστευτικά καθεστώτα της Ευρώπης, τα εκλογικά δεδομένα δείχνουν ότι ο περιορισμός των δικαιωμάτων των μεταναστών δεν είναι δημοφιλής σε σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων του κόμματος.
«Τα στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι πολιτικοί της αριστεράς υπερεκτιμούν την εκλογική σημασία των παραδοσιακών, λευκών ψηφοφόρων της εργατικής τάξης και υποτιμούν πόσο έντονα ενδιαφέρονται οι σημερινοί ψηφοφόροι τους από τη μεσαία τάξη να αντιμετωπίζονται οι μετανάστες με αξιοπρεπή και ίση μεταχείριση» αναφέρει ο Enggist.
www.bankingnews.gr
Δεν βοηθά η μετατόπιση στο Κέντρο
Βάσει της ανάλυσης αυτής, η υιοθέτηση δεξιών πολιτικών σε μείζονα ζητήματα όπως είναι η μετανάστευση και η οικονομία δεν βοηθά τα κεντροαριστερά κόμματα να κερδίσουν ψήφους.
Όπως επισημαίνεται, η μετατόπιση των Σοσιαλδημοκρατών σε όλη την Ευρώπη προς το πολιτικό κέντρο προκειμένου να διασωθούν… εκλογικά, δεν αποδίδει.
Η ανάλυση δείχνει ότι τα κεντροαριστερά κόμματα που υπόσχονται, για παράδειγμα, να είναι σκληρά στη μετανάστευση ή ανυποχώρητα στις δημόσιες δαπάνες είναι απίθανο να προσελκύσουν ψηφοφόρους από το πολιτικό φάσμα της Δεξιάς ενώ παράλληλα κινδυνεύουν να αποξενωθούν από τους προοδευτικούς ψηφοφόρους.
Προτιμούν το ορίτζιναλ, όχι το αντίγραφο
«Οι ψηφοφόροι τείνουν να προτιμούν το πρωτότυπο από το αντίγραφο» αναφέρει ο Tarik Abou-Chadi, αναπληρωτής καθηγητής ευρωπαϊκής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συνιδρυτής του Progressive Politics Research Network (PPRNet) που πραγματοποίησε τη μελέτη.
Ο Abou-Chadi λέει ότι με την έρευνα αυτή, η ομάδα πολιτικών επιστημόνων, από πανεπιστήμια όπως η Βαρκελώνη, η Λοζάνη, η Βιέννη, η Ζυρίχη και το Βερολίνο, δεν «στοχεύει να συμβουλεύσει ή να ενεργήσει ως πολιτικοί σύμβουλοι» αλλά να παρουσιάσει μια «προσεκτική, εμπειρική, βασισμένη σε δεδομένα» έρευνα.
«Προσπαθούμε να παρέχουμε μια πιο σταθερή, ακριβή βάση για μια ανοιχτή πολιτική συζήτηση σχετικά με την προοδευτική πολιτική, ποιος ψηφίζει προοδευτικά κόμματα και γιατί, και τις στρατηγικές που έχουν στη διάθεσή τους.
Αυτό περιλαμβάνει λίγη κατάρριψη μύθων» τονίζει ο Abou-Chadi.
Οι… παρανοήσεις
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, μια από τις πιο σημαντικές παρανοήσεις αφορά τη φύση της υποστήριξης των κεντροαριστερών κομμάτων στην Ευρώπη.
«Οι κοινωνικές δομές έχουν μεταμορφωθεί τελείως από την εποχή της ακμής της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο μέσος σοσιαλδημοκρατικός ψηφοφόρος σήμερα είναι πολύ, πολύ διαφορετικός σε σχέση με πριν από 50, ακόμη και πριν από 20 χρόνια – και είναι απίθανο να είναι βιομηχανικός εργάτης» επισημαίνει ο Abou-Chadi, αναφέροντας πως η έρευνα έδειξε πως υπάρχει μικρός ανταγωνισμός μεταξύ της Κεντροαριστεράς και της ακροδεξιάς στην προσέλκυση ψηφοφόρων, σε αντίθεση με ότι μπορεί να πιστεύουν κάποιοι Σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί.
Προσαρμογή στον 21ο αιώνα
Τα προοδευτικά κόμματα πρέπει να καταλάβουν και να εκπροσωπήσουν τις κοινωνικές δομές όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί στον 21ο αιώνα επισημαίνει η έρευνα, αναφέροντας πως ένα από τα βασικά μαθήματα είναι ότι «η προσπάθεια μίμησης δεξιών θέσεων δεν είναι επιτυχημένη στρατηγική για την αριστερά».
Ο Björn Bremer του Πανεπιστημίου Κεντρικής Ευρώπης στη Βιέννη είπε ότι έρευνα στην Ισπανία, στην Ιταλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γερμανία αλλά και δεδομένα από 12 κράτη της ΕΕ, έδειξαν ότι από την οικονομική κρίση του 2008, η «δημοσιονομική ορθοδοξία» ήταν χαμένη ψήφος για την κεντροαριστερά.
Χαμένοι ψήφοι
«Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που υποστήριξαν τη λιτότητα, δεν καταφέρνουν να κερδίσουν την υποστήριξη των ψηφοφόρων που ανησυχούν για το δημόσιο χρέος και χάνουν την υποστήριξη όσων αντιτίθενται στη λιτότητα.
Τα κεντροαριστερά κόμματα που επιβάλλουν λιτότητα, χάνουν ψήφους» λέει ο Bremer, αναφέροντας ως παράδειγμα την προεκλογική εκστρατεία του Εργατικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου το 2015, η οποία επικεντρώθηκε στη δημοσιονομική ευθύνη.
«Όταν οι ψηφοφόροι ενδιαφέρονται πραγματικά για τη δημοσιονομική πολιτική, θα αναζητήσουν τον «πραγματικό ιδιοκτήτη», σε αυτήν την περίπτωση, τους Συντηρητικούς, που πάντα θα πιστεύουν ότι είναι πιο αξιόπιστοι σε αυτό το ζήτημα» επισημαίνει ο αναλυτής.
Διαφορετική εποχή, τι να κάνει η Κεντροαριστερά
«Η δημοσιονομική ορθοδοξία – π.χ. περικοπή φόρων, περιορισμός των δαπανών, περιορισμός του δημόσιου χρέους – λειτούργησε για σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπως οι Εργατικοί του Tony Blair και το SPD του Gerhard Schröder στη Γερμανία, αλλά αυτή ήταν μια περίοδος σχετικής σταθερότητας και ανάπτυξης.
Τώρα βρισκόμαστε σε μια διαφορετική εποχή.
Τα δεδομένα υποδηλώνουν έντονα πως τα κεντροαριστερά κόμματα μπορούν να δημιουργήσουν έναν συνασπισμό ψηφοφόρων που πιστεύουν ότι ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας, ότι αποτελεσματικές δημόσιες υπηρεσίες και πραγματικές επενδύσεις, για παράδειγμα στην πράσινη μετάβαση, είναι απαραίτητες.
Αλλά το να κάνουν το αντίθετο, προσφέροντας ένα αντιφατικό πρόγραμμα που προωθεί τη λιτότητα αλλά υπόσχεται να προστατεύσει τις δημόσιες υπηρεσίες και το κράτος πρόνοιας και ελπίζοντας ότι οι ψηφοφόροι θα καταπιούν τέτοια παραμύθια, – απέτυχε τη δεκαετία του 2010 και είναι πιθανό να αποτύχει ξανά» υποστηρίζει ο Bremer.
Ελάχιστη υποστήριξη
Από την πλευρά του ο Matthias Enggist του Πανεπιστημίου της Λοζάννης αναφέρει ότι η ανάλυση δεδομένων από 8 ευρωπαϊκές χώρες έδειξε ότι η προσφυγή σε σοβινιστική πολιτική για το Κράτος Πρόνοιας, όπως π.χ. να περιοριστεί η πρόσβαση των μεταναστών, δεν ήταν μια επιτυχημένη στρατηγική για την Αριστερά.
«Υπάρχει ελάχιστη στήριξη σε αυτήν την πολιτική μεταξύ των πραγματικών αριστερών ψηφοφόρων – Πρασίνων, σοσιαλδημοκρατών ή ριζοσπαστικών αριστερών – ή πιθανών αριστερών ψηφοφόρων από τα δεξιά.
Και οι αριστεροί ψηφοφόροι ως επί το πλείστον αντιπαθούν πραγματικά τις διακρίσεις μεταξύ μεταναστών και ντόπιων» τονίζει ο αναλυτής αναφέροντας πως οι ψηφοφόροι που τάσσονται υπέρ του «σοβινισμού στο Κράτος Πρόνοιας» είναι πιθανό να μην σκεφτούν καν να ψηφίσουν ένα κεντροαριστερό κόμμα.
Βάσει της έρευνας, ακόμη και στη Δανία, όπου μια κυβέρνηση υπό τους Σοσιαλδημοκράτες εισήγαγε ένα από τα πιο σκληρά αντι-μεταναστευτικά καθεστώτα της Ευρώπης, τα εκλογικά δεδομένα δείχνουν ότι ο περιορισμός των δικαιωμάτων των μεταναστών δεν είναι δημοφιλής σε σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων του κόμματος.
«Τα στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι πολιτικοί της αριστεράς υπερεκτιμούν την εκλογική σημασία των παραδοσιακών, λευκών ψηφοφόρων της εργατικής τάξης και υποτιμούν πόσο έντονα ενδιαφέρονται οι σημερινοί ψηφοφόροι τους από τη μεσαία τάξη να αντιμετωπίζονται οι μετανάστες με αξιοπρεπή και ίση μεταχείριση» αναφέρει ο Enggist.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών