Παρόλο που ο Εθνικός Συναγερμός έχασε τις βουλευτικές εκλογές και την ευκαιρία να κυβερνήσει τη Γαλλία, έχει πλέον αναδειχθεί σε... βασιλικό παράγοντα της χώρας, σημειώνει το Politico
Ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron διόρισε επιτέλους πρωθυπουργό για να βγει από το πολιτικό αδιέξοδο της Γαλλίας.
Με τον τρόπο αυτό έδωσε στην ακροδεξιά μια σημαντική νίκη, σημειώνει τo Politico.
Η επιβίωση της μελλοντικής κυβέρνησης του Michel Barnier εξαρτάται από την καλή θέληση του Εθνικού Συναγερμού, του ακροδεξιού κόμματος της Marine Le Pen που τερμάτισε τρίτο στις πρόωρες εκλογές του καλοκαιριού.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, η αριστερή συμμαχία που κέρδισε τις περισσότερες έδρες αλλά δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία, έχει ήδη ορκιστεί να υποστηρίξει προτάσεις δυσπιστίας κατά του Barnier στην Εθνοσυνέλευση.
Επομένως, ο Barnier θα χρειαστεί τη σιωπηρή υποστήριξη της ακροδεξιάς για να διασφαλίσει ότι η κυβέρνησή του δεν θα ανατραπεί αμέσως - ο συνασπισμός υπέρ του Macron και η συντηρητική ομάδα της Ρεπουμπλικανικής Δεξιάς που πιθανότατα θα στηρίξει τον νέο πρωθυπουργό έχουν μόνο 213 έδρες, πολύ λιγότερες από τις 289 που απαιτούνται για την πλειοψηφία.
Οι όροι του Εθνικού Συναγερμού
Οι ηγέτες του Εθνικού Συναγερμού έχουν θέσει τις τελευταίες ημέρες τους όρους για την υποστήριξή τους: μέτρα για την αγοραστική δύναμη, την ασφάλεια και τη μετανάστευση, την καθιέρωση της αναλογικής εκπροσώπησης στο κοινοβούλιο και «σεβασμό» για τους ακροδεξιούς βουλευτές.
Παρόλο που ο Εθνικός Συναγερμός έχασε τις βουλευτικές εκλογές και την ευκαιρία να κυβερνήσει τη Γαλλία, έχει πλέον αναδειχθεί σε... βασιλικό παράγοντα της χώρας.
Η Le Pen είχε μεγάλη επιρροή στις διαπραγματεύσεις αυτής της εβδομάδας για την επιλογή του επόμενου πρωθυπουργού.
Το καταιγιστικό κυνήγι για έναν νέο ηγέτη είδε τον βαρύ συντηρητικό Xavier Bertrand να αναδεικνύεται ως ο επικρατέστερος υποψήφιος μετά από τη συνάντηση της Τρίτης στην οποία κεντροδεξιοί νομοθέτες είπαν στον Macron ότι θα υποστήριζαν έναν πρωθυπουργό με δεξιό προσανατολισμό.
Ο Macron τηλεφώνησε στη Le Pen αργότερα το ίδιο απόγευμα, σύμφωνα με κυβερνητικό αξιωματούχο, που επικαλείται το Politico.
Οι δύο τους συζήτησαν την υποψηφιότητα του Xavier Bertrand, αλλά και του πρώην σοσιαλιστή Γάλλου πρωθυπουργού Bernard Cazeneuve, ενός από τους πρώτους επικρατέστερους υποψήφιους, οι προοπτικές του οποίου είχαν εξανεμιστεί μέχρι αργά τη Δευτέρα.
Δεν είναι σαφές τι ειπώθηκε μεταξύ της Le Pen και του Macron, αλλά η ίδια και ο Bertrand έχουν κακές σχέσεις.
Ο Bertrand κάποτε καυχήθηκε ότι «έσπασε τα σαγόνια» της ακροδεξιάς στο βόρειο προπύργιο της Le Pen, αφού την κέρδισε στην κούρσα για την ηγεσία της περιφέρειας Hauts-de-France.
Ο Εθνικός Συναγερμός απείλησε να «απορρίψει αμέσως» μια κυβέρνηση Bertrand, ανεξάρτητα από τις πολιτικές του, μια προοπτική που ο Macronδεν θα μπορούσε να αντέξει. Η Αριστερά πιθανότατα θα υποστήριζε τις προσπάθειες της ακροδεξιάς να τορπιλίσει τον Bertrand, ρίχνοντας έτσι την κυβέρνησή του πριν καν ξεκινήσει.
Και έτσι, την Πέμπτη, ο Bertrand έφυγε και ο Barnier ήρθε.
Το ερώτημα τώρα είναι αν ο Barnier, ο οποίος θα πρέπει επίσης να συμβιβαστεί με τους κεντροδεξιούς και κεντρώους υποστηρικτές του, μπορεί να ικανοποιήσει την ακροδεξιά, η οποία αντιτίθεται σε πολλές από τις περικοπές στον προϋπολογισμό που είναι πιθανό να προταθούν για να διορθωθούν τα σοβαρά προβλήματα χρέους της Γαλλίας.
www.bankingnews.gr
Με τον τρόπο αυτό έδωσε στην ακροδεξιά μια σημαντική νίκη, σημειώνει τo Politico.
Η επιβίωση της μελλοντικής κυβέρνησης του Michel Barnier εξαρτάται από την καλή θέληση του Εθνικού Συναγερμού, του ακροδεξιού κόμματος της Marine Le Pen που τερμάτισε τρίτο στις πρόωρες εκλογές του καλοκαιριού.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, η αριστερή συμμαχία που κέρδισε τις περισσότερες έδρες αλλά δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία, έχει ήδη ορκιστεί να υποστηρίξει προτάσεις δυσπιστίας κατά του Barnier στην Εθνοσυνέλευση.
Επομένως, ο Barnier θα χρειαστεί τη σιωπηρή υποστήριξη της ακροδεξιάς για να διασφαλίσει ότι η κυβέρνησή του δεν θα ανατραπεί αμέσως - ο συνασπισμός υπέρ του Macron και η συντηρητική ομάδα της Ρεπουμπλικανικής Δεξιάς που πιθανότατα θα στηρίξει τον νέο πρωθυπουργό έχουν μόνο 213 έδρες, πολύ λιγότερες από τις 289 που απαιτούνται για την πλειοψηφία.
Οι όροι του Εθνικού Συναγερμού
Οι ηγέτες του Εθνικού Συναγερμού έχουν θέσει τις τελευταίες ημέρες τους όρους για την υποστήριξή τους: μέτρα για την αγοραστική δύναμη, την ασφάλεια και τη μετανάστευση, την καθιέρωση της αναλογικής εκπροσώπησης στο κοινοβούλιο και «σεβασμό» για τους ακροδεξιούς βουλευτές.
Παρόλο που ο Εθνικός Συναγερμός έχασε τις βουλευτικές εκλογές και την ευκαιρία να κυβερνήσει τη Γαλλία, έχει πλέον αναδειχθεί σε... βασιλικό παράγοντα της χώρας.
Η Le Pen είχε μεγάλη επιρροή στις διαπραγματεύσεις αυτής της εβδομάδας για την επιλογή του επόμενου πρωθυπουργού.
Το καταιγιστικό κυνήγι για έναν νέο ηγέτη είδε τον βαρύ συντηρητικό Xavier Bertrand να αναδεικνύεται ως ο επικρατέστερος υποψήφιος μετά από τη συνάντηση της Τρίτης στην οποία κεντροδεξιοί νομοθέτες είπαν στον Macron ότι θα υποστήριζαν έναν πρωθυπουργό με δεξιό προσανατολισμό.
Ο Macron τηλεφώνησε στη Le Pen αργότερα το ίδιο απόγευμα, σύμφωνα με κυβερνητικό αξιωματούχο, που επικαλείται το Politico.
Οι δύο τους συζήτησαν την υποψηφιότητα του Xavier Bertrand, αλλά και του πρώην σοσιαλιστή Γάλλου πρωθυπουργού Bernard Cazeneuve, ενός από τους πρώτους επικρατέστερους υποψήφιους, οι προοπτικές του οποίου είχαν εξανεμιστεί μέχρι αργά τη Δευτέρα.
Δεν είναι σαφές τι ειπώθηκε μεταξύ της Le Pen και του Macron, αλλά η ίδια και ο Bertrand έχουν κακές σχέσεις.
Ο Bertrand κάποτε καυχήθηκε ότι «έσπασε τα σαγόνια» της ακροδεξιάς στο βόρειο προπύργιο της Le Pen, αφού την κέρδισε στην κούρσα για την ηγεσία της περιφέρειας Hauts-de-France.
Ο Εθνικός Συναγερμός απείλησε να «απορρίψει αμέσως» μια κυβέρνηση Bertrand, ανεξάρτητα από τις πολιτικές του, μια προοπτική που ο Macronδεν θα μπορούσε να αντέξει. Η Αριστερά πιθανότατα θα υποστήριζε τις προσπάθειες της ακροδεξιάς να τορπιλίσει τον Bertrand, ρίχνοντας έτσι την κυβέρνησή του πριν καν ξεκινήσει.
Και έτσι, την Πέμπτη, ο Bertrand έφυγε και ο Barnier ήρθε.
Το ερώτημα τώρα είναι αν ο Barnier, ο οποίος θα πρέπει επίσης να συμβιβαστεί με τους κεντροδεξιούς και κεντρώους υποστηρικτές του, μπορεί να ικανοποιήσει την ακροδεξιά, η οποία αντιτίθεται σε πολλές από τις περικοπές στον προϋπολογισμό που είναι πιθανό να προταθούν για να διορθωθούν τα σοβαρά προβλήματα χρέους της Γαλλίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών