Αέρος - Αέρος
Για όσους ενηλικιώθηκαν μετά το χτύπημα στους “δίδυμους πύργους” το 2001, οι διαδικασίες ασφαλείας στα αεροδρόμια είναι μια γνώριμη πραγματικότητα και οι αεροπειρατείες σπάνια συμβάντα. Στη δεκαετία του1970, ζούσαμε σε ένα διαφορετικό πλανήτη.
Ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο βίας
Μεταξύ 1968 και 1972, μόνο στις ΗΠΑ εκδηλώθηκαν πάνω από 130 αεροπειρατείες. Το μεγαλύτερο μέρος αφορούσε άτομα που με την απειλή όπλων ή μαχαιριών απαιτούσαν να στρέψουν πολιτικά αεροπλάνα προς χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Η Eastern Airlines με έδρα το Μαϊάμι ήταν ο συχνότερος στόχος των τρομοκρατών. Μονο το 1972 η εταιρεία υπέστη 27 χτυπήματα με τεράστια ζημιά στη λειτουργία της. Οι ασφαλιστικές που θα εκτίνασσαν το κόστος κάλυψης αν δε λαμβάνονταν μέτρα, πίεσαν για εξελίξεις.
Ο διευθυντής ασφαλείας της εταιρείας, ονόματι John Edward Shields (Τζων Έντουαρντ Σηλντς), οργάνωσε το πρώτο σε παγκόσμιο επίπεδο πρόγραμμα ελέγχου επιβατών και αποσκευών με σημεία ελέγχου πριν την επιβίβαση. Πίστευε πως η μάχη για την ασφάλεια των αερογραμμών έπρεπε να δωθεί στο έδαφος πριν οι αεροπειρατές αποκτήσουν πρόσβαση στα αεροσκάφη και όχι μετά την εκδήλωση τους. Οι υπεύθυνοι μάρκετινγκ της Eastern θεώρησαν ότι τα μέτρα του Shields ήταν υπερβολικά, θα δυσαρεστούσαν τους επιβάτες και θα έδιωχναν την πελατεία προς ανταγωνιστές (αναρωτιέμαι τι γνώμη θα είχαν
για τις σημερινές διαδικασίες ασφαλείας και τις λίστες απαγόρευσης πτήσεων).
Ως συμβιβασμό η διοίκηση προέτρεψε τον Shields να προσχωρήσει στο πρόγραμμα “Sky Marshals” με βάση το οποίο αστυνομικοί πετούσαν ως “κανονικοί” επιβάτες με δικαιοδοσία να επέμβουν και να πυροβολούν αν χρειαστεί τρομοκράτες. Ο Shields δεν ήταν καθόλου πρόθυμος να δεχτεί στα “αεροπλάνα του” δημόσιους υπαλλήλους με πιστόλια και διάθεση για μάχες. Έχοντας μακρά θητεία στην ασφάλεια αερομεταφορών γνώριζε το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ικανότητας που κυριαρχούσε τότε.
Παρουσίασε αναφορές από περιστατικά στα οποία Marshals έπιναν, ξεχνούσαν τα όπλα τους στο αεροπλάνα, ή επιδείκνυαν αντιεπαγγελματική συμπεριφορά.
Ένας μοναδικός εργασιακός κίνδυνος
Σε αντιστάθμισμα παρουσίασε μια εσωτερική λύση την οποία θα έφερναν σε πέρας οι υπάλληλοι της Eastern Airlines. Πρότεινε οι κυβερνήτες και συγκυβερνήτες να φέρουν όπλα κατά την πτήση. Λάβετε υπόψη ότι το εσωτερικό ενός επιβατικού αεροσκάφους είναι ένα πολύ ιδιαίτερο περιβάλλον. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα λεπτό, αλουμινένιο σωλήνα στον οποίο συμπιέζεται διαρκώς αέρας ώστε να κρατά την πίεση κοντά σε αυτή που το ανθρώπινο σώμα έχει συνηθίσει (αυτό που ονομάζουμε “Μία Ατμόσφαιρα”). Αν και διάτρηση από λίγα βλήματα μικρής διαμέτρου δεν αποτελεί κίνδυνο για την ακεραιότητα του σκάφους και των επιβατών, βίαιη διάρρηξη μεγαλύτερων τμημάτων (πχ. από έκρηξη μηχανισμού που φέρει αεροπειρατής) οδηγεί σε βίαιη αποσυμπίεση.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι πυροβολισμοί σε τόσο περιορισμένο χώρο είναι πολύ πιθανό να πλήξουν πολλαπλούς επιβάτες ή να καταστρέψουν ευαίσθητα ηλεκτρικά/υδραυλικά συστήματα, οδηγώντας σε πρόσθετα προβλήματα.
Κρίνοντας το σήμερα, είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πως δύο πιλότοι επιφορτισμένοι με το απαιτητικό έργο της ασφαλούς μεταφοράς εκατοντάδων ψυχών, θα άφηναν τα χειριστήρια για να αντιμετωπίσουν αεροπειρατές ή (ακόμη χειρότερα) τι θα συνέβαινε αν τραυματίζονταν κατά τη συμπλοκή, αδυνατώντας πλέον να κυβερνήσουν το σκάφος. Ο Shields θα πρέπει να ήταν απελπισμένος!
H Colt σε βοήθεια
Τέλος πάντων, η πρόταση του έλαβε αρχική έγκριση και ξεκίνησε τη διερεύνηση πιθανών μέσων.
Απευθυνόμενος στην Colt ζήτησε τη δημιουργία ενός συνδυασμού όπλου/πυρομαχικού που θα ήταν ασφαλής για χρήση εντός αεροπλάνων.
Tο πρόβλημα της διατρητικότητας των βλημάτων ανέλαβε να λύσει η Colt Technic (θυγατρική της Colt Firearms) με έδρα τη Νέα Υόρκη. Χρησιμοποίησαν την πατέντας μιας εταιρείας ονόματι “Χ-Ring” που έφτιαχνε βλήματα από συμπιεσμένο γύψο. Σε αντίθεση με το μολύβι ή χαλκό, το υλικό συνθλίβεται σε σκόνη μόλις προσκρούσει σε κάτι σκληρό.
Φανταστείτε μία κιμωλία που χτυπά σε τοίχο! Σχεδίασαν ειδικά βυκία περιστρόφων από σκληρό πλαστικό υλικό. Οι θαλάμες ήταν έξι μεταλλικοί κύλινδροι. Στο πίσω μέρος υπήρχε υποδοχή για καψύλιο και εμπρός από αυτό τοποθετούνταν η πυρίτιδα και το γύψινο βλήμα. Αν πυροδοτούνταν τα γεμίσματα, τα βυκία έπρεπε να επιστραφούν στην Colt για αναγόμωση.
Οι διαστάσεις και το υλικό επιλέχτηκαν έτσι ώστε να μην είναι δυνατό να χρησιμοποιήσει κάποιος “κανονικά” φυσίγγια με μεταλλικά βλήματα σε αυτά τα περίστροφα. Για τις δοκιμές χρησιμοποιήθηκαν μοντέλα Lawman και Trooper με κάνες μήκους πέντε εκατοστών οι οποίες συνήθως προορίζονταν για διαμέτρημα .357.
Χωρίς εξωστήρα
Εφόσον οι κύλινδροι περιέκλειαν τα “φυσίγγια” και δεν μπορούσαν να επαναγεμιστούν, η Colt αφαίρεσε το απάρτιο του εξωστήρα με τη ράβδο του. Η επιλογή χρήσης αφαιρούμενου βυκίου θα λειτουργούσε σύμφωνα με το σχέδιο του Marshal ως μία επιπλέον δικλείδα ασφάλειας. Κατά την είσοδο, αποχώρηση ή διανυκτέρευση του πληρώματος, τα περίστροφα θα χωρίζονταν σε δύο μέρη και θα μεταφέρονταν από ξεχωριστά μέρη του πληρώματος. Μόνο όταν θα έφταναν στο πιλοτήριο ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης θα τα συναρμολογούσαν, δημιουργώντας ένα λειτουργικό όπλο.
Άδοξο(;) τέλος
Οι δοκιμές της Colt έδειξαν πως η ιδέα είχε βάση και οι γύψινες βολίδες εύκολα θα εξουδετέρωναν τους αεροπειρατές σε μικρή απόσταση. Διαπερνούσαν το σώμα του στόχου χωρίς υπερδιατρήσεις που να θέτουν σε κίνδυνο αθώους. Παράλληλα, κονιορτοποιούνταν στην επαφή με σκληρές επιφάνειες της καμπίνας. Το τεχνικό μέρος είχε επιτευχθεί.
Τα όπλα όμως δεν παραδόθηκαν ποτέ στην Eastern Airlines. H FAA (αντίστοιχη υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας) “έπεισε” το Δ.Σ, της εταιρείας να δεχτεί τους οπλισμένους κρατικούς φρουρούς στα δρομολόγια της , αποφεύγοντας την αυτονόμηση που θα οδηγούσε σε ιδιωτικοποίηση της ασφάλειας πτήσεων.
Από μια πλευρά, αυτή ήταν η καλύτερη εξέλιξη. Το επάγγελμα του πιλότου εμπεριέχει στρες, χωρίς... τη διάσωση ομήρων μέσα στο καθηκοντολόγιο.
www.bankingnews.gr
Ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο βίας
Μεταξύ 1968 και 1972, μόνο στις ΗΠΑ εκδηλώθηκαν πάνω από 130 αεροπειρατείες. Το μεγαλύτερο μέρος αφορούσε άτομα που με την απειλή όπλων ή μαχαιριών απαιτούσαν να στρέψουν πολιτικά αεροπλάνα προς χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Η Eastern Airlines με έδρα το Μαϊάμι ήταν ο συχνότερος στόχος των τρομοκρατών. Μονο το 1972 η εταιρεία υπέστη 27 χτυπήματα με τεράστια ζημιά στη λειτουργία της. Οι ασφαλιστικές που θα εκτίνασσαν το κόστος κάλυψης αν δε λαμβάνονταν μέτρα, πίεσαν για εξελίξεις.
Ο διευθυντής ασφαλείας της εταιρείας, ονόματι John Edward Shields (Τζων Έντουαρντ Σηλντς), οργάνωσε το πρώτο σε παγκόσμιο επίπεδο πρόγραμμα ελέγχου επιβατών και αποσκευών με σημεία ελέγχου πριν την επιβίβαση. Πίστευε πως η μάχη για την ασφάλεια των αερογραμμών έπρεπε να δωθεί στο έδαφος πριν οι αεροπειρατές αποκτήσουν πρόσβαση στα αεροσκάφη και όχι μετά την εκδήλωση τους. Οι υπεύθυνοι μάρκετινγκ της Eastern θεώρησαν ότι τα μέτρα του Shields ήταν υπερβολικά, θα δυσαρεστούσαν τους επιβάτες και θα έδιωχναν την πελατεία προς ανταγωνιστές (αναρωτιέμαι τι γνώμη θα είχαν
για τις σημερινές διαδικασίες ασφαλείας και τις λίστες απαγόρευσης πτήσεων).
Ως συμβιβασμό η διοίκηση προέτρεψε τον Shields να προσχωρήσει στο πρόγραμμα “Sky Marshals” με βάση το οποίο αστυνομικοί πετούσαν ως “κανονικοί” επιβάτες με δικαιοδοσία να επέμβουν και να πυροβολούν αν χρειαστεί τρομοκράτες. Ο Shields δεν ήταν καθόλου πρόθυμος να δεχτεί στα “αεροπλάνα του” δημόσιους υπαλλήλους με πιστόλια και διάθεση για μάχες. Έχοντας μακρά θητεία στην ασφάλεια αερομεταφορών γνώριζε το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ικανότητας που κυριαρχούσε τότε.
Παρουσίασε αναφορές από περιστατικά στα οποία Marshals έπιναν, ξεχνούσαν τα όπλα τους στο αεροπλάνα, ή επιδείκνυαν αντιεπαγγελματική συμπεριφορά.
Ένας μοναδικός εργασιακός κίνδυνος
Σε αντιστάθμισμα παρουσίασε μια εσωτερική λύση την οποία θα έφερναν σε πέρας οι υπάλληλοι της Eastern Airlines. Πρότεινε οι κυβερνήτες και συγκυβερνήτες να φέρουν όπλα κατά την πτήση. Λάβετε υπόψη ότι το εσωτερικό ενός επιβατικού αεροσκάφους είναι ένα πολύ ιδιαίτερο περιβάλλον. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα λεπτό, αλουμινένιο σωλήνα στον οποίο συμπιέζεται διαρκώς αέρας ώστε να κρατά την πίεση κοντά σε αυτή που το ανθρώπινο σώμα έχει συνηθίσει (αυτό που ονομάζουμε “Μία Ατμόσφαιρα”). Αν και διάτρηση από λίγα βλήματα μικρής διαμέτρου δεν αποτελεί κίνδυνο για την ακεραιότητα του σκάφους και των επιβατών, βίαιη διάρρηξη μεγαλύτερων τμημάτων (πχ. από έκρηξη μηχανισμού που φέρει αεροπειρατής) οδηγεί σε βίαιη αποσυμπίεση.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι πυροβολισμοί σε τόσο περιορισμένο χώρο είναι πολύ πιθανό να πλήξουν πολλαπλούς επιβάτες ή να καταστρέψουν ευαίσθητα ηλεκτρικά/υδραυλικά συστήματα, οδηγώντας σε πρόσθετα προβλήματα.
Κρίνοντας το σήμερα, είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πως δύο πιλότοι επιφορτισμένοι με το απαιτητικό έργο της ασφαλούς μεταφοράς εκατοντάδων ψυχών, θα άφηναν τα χειριστήρια για να αντιμετωπίσουν αεροπειρατές ή (ακόμη χειρότερα) τι θα συνέβαινε αν τραυματίζονταν κατά τη συμπλοκή, αδυνατώντας πλέον να κυβερνήσουν το σκάφος. Ο Shields θα πρέπει να ήταν απελπισμένος!
H Colt σε βοήθεια
Τέλος πάντων, η πρόταση του έλαβε αρχική έγκριση και ξεκίνησε τη διερεύνηση πιθανών μέσων.
Απευθυνόμενος στην Colt ζήτησε τη δημιουργία ενός συνδυασμού όπλου/πυρομαχικού που θα ήταν ασφαλής για χρήση εντός αεροπλάνων.
Tο πρόβλημα της διατρητικότητας των βλημάτων ανέλαβε να λύσει η Colt Technic (θυγατρική της Colt Firearms) με έδρα τη Νέα Υόρκη. Χρησιμοποίησαν την πατέντας μιας εταιρείας ονόματι “Χ-Ring” που έφτιαχνε βλήματα από συμπιεσμένο γύψο. Σε αντίθεση με το μολύβι ή χαλκό, το υλικό συνθλίβεται σε σκόνη μόλις προσκρούσει σε κάτι σκληρό.
Φανταστείτε μία κιμωλία που χτυπά σε τοίχο! Σχεδίασαν ειδικά βυκία περιστρόφων από σκληρό πλαστικό υλικό. Οι θαλάμες ήταν έξι μεταλλικοί κύλινδροι. Στο πίσω μέρος υπήρχε υποδοχή για καψύλιο και εμπρός από αυτό τοποθετούνταν η πυρίτιδα και το γύψινο βλήμα. Αν πυροδοτούνταν τα γεμίσματα, τα βυκία έπρεπε να επιστραφούν στην Colt για αναγόμωση.
Οι διαστάσεις και το υλικό επιλέχτηκαν έτσι ώστε να μην είναι δυνατό να χρησιμοποιήσει κάποιος “κανονικά” φυσίγγια με μεταλλικά βλήματα σε αυτά τα περίστροφα. Για τις δοκιμές χρησιμοποιήθηκαν μοντέλα Lawman και Trooper με κάνες μήκους πέντε εκατοστών οι οποίες συνήθως προορίζονταν για διαμέτρημα .357.
Χωρίς εξωστήρα
Εφόσον οι κύλινδροι περιέκλειαν τα “φυσίγγια” και δεν μπορούσαν να επαναγεμιστούν, η Colt αφαίρεσε το απάρτιο του εξωστήρα με τη ράβδο του. Η επιλογή χρήσης αφαιρούμενου βυκίου θα λειτουργούσε σύμφωνα με το σχέδιο του Marshal ως μία επιπλέον δικλείδα ασφάλειας. Κατά την είσοδο, αποχώρηση ή διανυκτέρευση του πληρώματος, τα περίστροφα θα χωρίζονταν σε δύο μέρη και θα μεταφέρονταν από ξεχωριστά μέρη του πληρώματος. Μόνο όταν θα έφταναν στο πιλοτήριο ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης θα τα συναρμολογούσαν, δημιουργώντας ένα λειτουργικό όπλο.
Άδοξο(;) τέλος
Οι δοκιμές της Colt έδειξαν πως η ιδέα είχε βάση και οι γύψινες βολίδες εύκολα θα εξουδετέρωναν τους αεροπειρατές σε μικρή απόσταση. Διαπερνούσαν το σώμα του στόχου χωρίς υπερδιατρήσεις που να θέτουν σε κίνδυνο αθώους. Παράλληλα, κονιορτοποιούνταν στην επαφή με σκληρές επιφάνειες της καμπίνας. Το τεχνικό μέρος είχε επιτευχθεί.
Τα όπλα όμως δεν παραδόθηκαν ποτέ στην Eastern Airlines. H FAA (αντίστοιχη υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας) “έπεισε” το Δ.Σ, της εταιρείας να δεχτεί τους οπλισμένους κρατικούς φρουρούς στα δρομολόγια της , αποφεύγοντας την αυτονόμηση που θα οδηγούσε σε ιδιωτικοποίηση της ασφάλειας πτήσεων.
Από μια πλευρά, αυτή ήταν η καλύτερη εξέλιξη. Το επάγγελμα του πιλότου εμπεριέχει στρες, χωρίς... τη διάσωση ομήρων μέσα στο καθηκοντολόγιο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών