Μοναδική ελαφρότητα
“Γνωρίζουμε” ότι τα δίκανα κατασκευάζονται από ατσάλι. Ακόμη κι αν υπάρχει αλουμίνιο για τη βάση, “σίγουρα πρέπει” να ενισχύεται από ατσάλινους καθρέπτες για να αντέχει την πίεση των διαρκών πυροδοτήσεων. “Απαραίτητη” είναι και η ύπαρξη ατσάλινων πίρων (διακοπτόμενων ή ολόκληρων, δεν έχει μεγάλη σημασία) καθώς και ισχυρών ατσάλινων κλειδιών που αγκιστρώνουν μέσα στη βάση. Και κατόπιν είναι οι ατσάλινες κάνες.
“Αναγκαστικά” φτιαγμένες από ανθεκτικό ατσάλι, τρυπανισμένο και σκληρυμένο με χρώμιο για μέγιστη αντοχή. Όλα αυτά κοστίζουν και προσθέτουν βάρος στην κατασκευή. Είναι τυχερός κάποιος που βρίσκει ένα καλοζυγισμένο δίκανο με βάρος 3 ως 3,3 κιλά, διότι “όλοι” γνωρίζουν ότι μόνο έτσι μπορεί να φτιαχτεί ένα σούπερ ποζέ. Δηλαδή όλοι εκτός από τους Γάλλους . Εκείνοι έφτιαξαν ένα σούπερ ποζέ διαμετρήματος cal. 12/70 με βάρος μόλις 2.150 γραμμάρια. Ή το ίδιο όπλο ως cal. 20/70 στα 1,9 κιλά για εκείνους που αναζητούν το απόλυτο όριο βάρους σε ένα δίκανο.
Αντισυμβατικό
Στην ερώτηση: “Πως είναι δυνατόν;”, απάντηση είναι “Ντουραλουμίνιο”.
Κάθε κύριο κομμάτι του “ΒΑΒΥ” περιλαμβανομένου του μονομπλόκ, της βάσης και των σωλήνων των κανών φτιάχνεται από το ελαφρό υλικό που “όλοι” γνωρίζουν ότι δεν αντέχει την πίεση των πυροβολισμών. Στην πραγματικότητα, με εξαίρεση τους πίρους και βίδες του μηχανισμού, όλα τα κύρια μέρη του όπλου είναι αλουμινένια. Για να επιτευχθεί αυτό, η Gaucher Bretton επινόησε ένα μηχανισμό που με ελάχιστα απάρτια καταργεί όλα όσα ξέρουμε σχετικά με τα δίκανα.
Τυπικά, το σημείο ένωσης βάσης και κανών σε ένα τέτοιο όπλο βρίσκεται σε ένα πίρο, επί του οποίου αγκιστρώνουν και περιστρέφονται οι κάνες. Το ρόλο αυτό στα “ΒΑΒΥ” παίζουν δύο ατσάλινες ντίζες που διατρέχουν τη βάση και το μονομπλόκ. Ένα μάνδαλο στη δεξιά πλευρά του κορμού συγκρατεί τα δύο απάρτια ασφαλισμένα κατά τη βολή. Ανοίγοντας το, το μπλοκ των κανών σύρεται προς τα εμπρός και αποκαλύπτονται οι θαλάμες. Δύο
φυσίγγια τοποθετούνται στις κάνες και κατόπιν το χέρι που συγκρατεί την πάπια τις επαναφέρει σε επαφή με τον κορμό για να τις κλειδώσει εκ νέου. Είναι ένας ασυνήθιστος χειρισμός που πρέπει να γίνει με τις κάνες υπό κλίση, ώστε τα φυσίγγια να μην πέσουν.
Είναι απόλυτα εφικτός αν και βραδύτερος σε σχέση με ένα συμβατικό μηχανισμό που χρησιμοποιεί μηχανικούς εξολκείς. Το κέρδος είναι ότι καταργούνται δεκάδες μέρη και άρα βάρος.
Οι σκανδάλες είναι δύο, για μηχανική απλότητα και στηρίζονται σε εγκάρσιους πίρους.
Τυπικά τα περισσότερα “BABY” δε διαθέτουν καν χειροκίνητη ασφάλεια στο μηχανισμό της σκανδάλης και επαφίεται στο χειριστή να διατηρεί το δάκτυλο του έκτός του χειροφυλακτήρα.
Τα ξύλινα μέρη έχουν επιλεχθεί για το χαμηλότερο βάρος, με το κοντάκι να είναι εσωτερικά κούφιο και την πάπια να έχει μίνιμαλ διαστάσεις.
Αλουμινένιες κάνες!
Ακόμη πιο ασυνήθιστες είναι οι κάνες. Αναφέραμε ήδη πως κατασκευάζονται από αλουμίνιο. Δεν υπάρχει κάποια ενίσχυση ή δακτύλιος από ατσάλι και όμως αντέχουν την πίεση της πυροδότησης φυσιγγίων, χωρίς να παραμορφώνονται ή να διαβρώνονται.
Ακόμη πιο εντυπωσιακός είναι ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται και συγκρατούνται στο όπλο. Το μονομπλόκ φέρει σπείρωματα στις υποδοχές και οι σωλήνες βιδώνονται (!)
απευθείας πάνω του με το χέρι. Για την ακρίβεια, το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο κάτοχος για να αλλάξει τις υπάρχουσες με διαφορετικού μήκους ή άλλου διαμετρήματος (έχουν υπάρξει στο παρελθόν ακόμη και ραβδωτές εκδόσεις) είναι να ξεσφίξει ένα σύνδεσμο σχήματος “8” που βρίσκεται στο στόμιο τους. Με την ίδια μέθοδο συγκρατούνται και τα τσόκ που βιδώνονται εξωτερικά στα στόμια των κανών. Η ιδιοφυής αυτή μέθοδο
σύγκλισης/συγκράτησης των κανών που εξαλλείφει την ανάγκη για κολλήσεις και μεσόριγες έχει μόνο ένα μελανό σημείο.
Ο σύνδεσμος κατασκευάζεται από μαύρο πλαστικό και έχει αποδειχτεί εύθραυστος σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο. Βέβαια οι θαλάμες περιορίζονται σε φυσίγγια μήκους 70mm. Αυτό μάλλον δεν έχει να κάνει με την
αντοχή τους, αλλά με το γεγονός ότι οι βαρύτερες γομώσεις θα ήταν πραγματικά οδυνηρές και θα τραυμάτιζαν το χρήστη πολύ πριν η συσσωρευμένη κόπωση του μετάλλου επιβάλλει αλλαγή κανών.
Η Φυσική δε παρακάμπτεται
Αν αναρωτιέστε γιατί περισσότερα σύγχρονα όπλα δεν ομοιάζουν σε εκείνα της Bretton, η απάντηση είναι απλή. Το “κατηγορίας φτερού” σούπερ ποζέ είναι μια ιδιοφυής παραξενιά.
Αν μη τι άλλο η ύπαρξη του αποδεικνύει ότι μπορεί κάποιος με πρωτότυπο τρόπο να φτιάξει ένα απλό και ελαφρύ δίκανο, αλλά το λάκτισμα των φυσιγγίων cal. 12 καθιστά το εγχείρημα “άκυρο” με οτιδήποτε πέρα από τις ηπιότερες γομώσεις. Ακόμη κι αν το όπλο αντέχει για παράδειγμα φυσίγγια με γόμωση 34 ή 36 γραμμαρίων, ο κάτοχος θα “πειστεί” να απέχει μετά από 2-3 βολές. Ο συνδυασμός χαμηλής μάζας και κοντακίου με έντονη γωνία ενισχύει την αίσθηση της ανάκρουσης που φτάνει στον ώμο. Είναι τελικά ένα όπλο προορισμένο να μεταφέρεται σε πολύωρες πορείες ξεκούραστα και να βάλλει “μετρημένες” τουφεκιές.
Αξιοπερίεργο και μοναδικό
Υπάρχουν πολλές ιδέες που οι σύγχρονοι σχεδιαστές θα μπορούσαν να πάρουν από το BABY, κυρίως όσον αφορά τη σύνδεση των κανών (που με τη χρήση ατσαλιού θα μπορούσε να δώσει “σπονδυλωτά” όπλα πολλαπλών διαμετρημάτων) και την κατάργηση των πολύπλοκων κλειδιών στις βάσεις των σούπερ ποζέ που θά μείωναν το κόστος παραγωγής. Γιατί στην ουσία το ΒΑΒΥ είναι ένα βιομηχανοποιημένο όπλο χαμηλού κόστους. Πρόσφατα βλέπαμε ένα μοντέλο BABY Lux σε αγγελία μεταχειρισμένων στην τιμή των 1700 ευρώ με δύο σετ κανών, ενώ στα μεταχειρισμένα ευρωπαϊκών χωρών, αξιοπρεπή δείγματα βρίσκονται κοντά στα 1000 ευρώ. Ίσως να αξίζει να αποκτηθεί ως ένα υπόδειγμα αντισυμβατικής σκέψης, από το παρελθόν της φθίνουσας πλέον γαλλικής οπλοτεχνίας.
www.bankingnews.gr
“Αναγκαστικά” φτιαγμένες από ανθεκτικό ατσάλι, τρυπανισμένο και σκληρυμένο με χρώμιο για μέγιστη αντοχή. Όλα αυτά κοστίζουν και προσθέτουν βάρος στην κατασκευή. Είναι τυχερός κάποιος που βρίσκει ένα καλοζυγισμένο δίκανο με βάρος 3 ως 3,3 κιλά, διότι “όλοι” γνωρίζουν ότι μόνο έτσι μπορεί να φτιαχτεί ένα σούπερ ποζέ. Δηλαδή όλοι εκτός από τους Γάλλους . Εκείνοι έφτιαξαν ένα σούπερ ποζέ διαμετρήματος cal. 12/70 με βάρος μόλις 2.150 γραμμάρια. Ή το ίδιο όπλο ως cal. 20/70 στα 1,9 κιλά για εκείνους που αναζητούν το απόλυτο όριο βάρους σε ένα δίκανο.
Αντισυμβατικό
Στην ερώτηση: “Πως είναι δυνατόν;”, απάντηση είναι “Ντουραλουμίνιο”.
Κάθε κύριο κομμάτι του “ΒΑΒΥ” περιλαμβανομένου του μονομπλόκ, της βάσης και των σωλήνων των κανών φτιάχνεται από το ελαφρό υλικό που “όλοι” γνωρίζουν ότι δεν αντέχει την πίεση των πυροβολισμών. Στην πραγματικότητα, με εξαίρεση τους πίρους και βίδες του μηχανισμού, όλα τα κύρια μέρη του όπλου είναι αλουμινένια. Για να επιτευχθεί αυτό, η Gaucher Bretton επινόησε ένα μηχανισμό που με ελάχιστα απάρτια καταργεί όλα όσα ξέρουμε σχετικά με τα δίκανα.
Τυπικά, το σημείο ένωσης βάσης και κανών σε ένα τέτοιο όπλο βρίσκεται σε ένα πίρο, επί του οποίου αγκιστρώνουν και περιστρέφονται οι κάνες. Το ρόλο αυτό στα “ΒΑΒΥ” παίζουν δύο ατσάλινες ντίζες που διατρέχουν τη βάση και το μονομπλόκ. Ένα μάνδαλο στη δεξιά πλευρά του κορμού συγκρατεί τα δύο απάρτια ασφαλισμένα κατά τη βολή. Ανοίγοντας το, το μπλοκ των κανών σύρεται προς τα εμπρός και αποκαλύπτονται οι θαλάμες. Δύο
φυσίγγια τοποθετούνται στις κάνες και κατόπιν το χέρι που συγκρατεί την πάπια τις επαναφέρει σε επαφή με τον κορμό για να τις κλειδώσει εκ νέου. Είναι ένας ασυνήθιστος χειρισμός που πρέπει να γίνει με τις κάνες υπό κλίση, ώστε τα φυσίγγια να μην πέσουν.
Είναι απόλυτα εφικτός αν και βραδύτερος σε σχέση με ένα συμβατικό μηχανισμό που χρησιμοποιεί μηχανικούς εξολκείς. Το κέρδος είναι ότι καταργούνται δεκάδες μέρη και άρα βάρος.
Οι σκανδάλες είναι δύο, για μηχανική απλότητα και στηρίζονται σε εγκάρσιους πίρους.
Τυπικά τα περισσότερα “BABY” δε διαθέτουν καν χειροκίνητη ασφάλεια στο μηχανισμό της σκανδάλης και επαφίεται στο χειριστή να διατηρεί το δάκτυλο του έκτός του χειροφυλακτήρα.
Τα ξύλινα μέρη έχουν επιλεχθεί για το χαμηλότερο βάρος, με το κοντάκι να είναι εσωτερικά κούφιο και την πάπια να έχει μίνιμαλ διαστάσεις.
Αλουμινένιες κάνες!
Ακόμη πιο ασυνήθιστες είναι οι κάνες. Αναφέραμε ήδη πως κατασκευάζονται από αλουμίνιο. Δεν υπάρχει κάποια ενίσχυση ή δακτύλιος από ατσάλι και όμως αντέχουν την πίεση της πυροδότησης φυσιγγίων, χωρίς να παραμορφώνονται ή να διαβρώνονται.
Ακόμη πιο εντυπωσιακός είναι ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται και συγκρατούνται στο όπλο. Το μονομπλόκ φέρει σπείρωματα στις υποδοχές και οι σωλήνες βιδώνονται (!)
απευθείας πάνω του με το χέρι. Για την ακρίβεια, το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο κάτοχος για να αλλάξει τις υπάρχουσες με διαφορετικού μήκους ή άλλου διαμετρήματος (έχουν υπάρξει στο παρελθόν ακόμη και ραβδωτές εκδόσεις) είναι να ξεσφίξει ένα σύνδεσμο σχήματος “8” που βρίσκεται στο στόμιο τους. Με την ίδια μέθοδο συγκρατούνται και τα τσόκ που βιδώνονται εξωτερικά στα στόμια των κανών. Η ιδιοφυής αυτή μέθοδο
σύγκλισης/συγκράτησης των κανών που εξαλλείφει την ανάγκη για κολλήσεις και μεσόριγες έχει μόνο ένα μελανό σημείο.
Ο σύνδεσμος κατασκευάζεται από μαύρο πλαστικό και έχει αποδειχτεί εύθραυστος σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο. Βέβαια οι θαλάμες περιορίζονται σε φυσίγγια μήκους 70mm. Αυτό μάλλον δεν έχει να κάνει με την
αντοχή τους, αλλά με το γεγονός ότι οι βαρύτερες γομώσεις θα ήταν πραγματικά οδυνηρές και θα τραυμάτιζαν το χρήστη πολύ πριν η συσσωρευμένη κόπωση του μετάλλου επιβάλλει αλλαγή κανών.
Η Φυσική δε παρακάμπτεται
Αν αναρωτιέστε γιατί περισσότερα σύγχρονα όπλα δεν ομοιάζουν σε εκείνα της Bretton, η απάντηση είναι απλή. Το “κατηγορίας φτερού” σούπερ ποζέ είναι μια ιδιοφυής παραξενιά.
Αν μη τι άλλο η ύπαρξη του αποδεικνύει ότι μπορεί κάποιος με πρωτότυπο τρόπο να φτιάξει ένα απλό και ελαφρύ δίκανο, αλλά το λάκτισμα των φυσιγγίων cal. 12 καθιστά το εγχείρημα “άκυρο” με οτιδήποτε πέρα από τις ηπιότερες γομώσεις. Ακόμη κι αν το όπλο αντέχει για παράδειγμα φυσίγγια με γόμωση 34 ή 36 γραμμαρίων, ο κάτοχος θα “πειστεί” να απέχει μετά από 2-3 βολές. Ο συνδυασμός χαμηλής μάζας και κοντακίου με έντονη γωνία ενισχύει την αίσθηση της ανάκρουσης που φτάνει στον ώμο. Είναι τελικά ένα όπλο προορισμένο να μεταφέρεται σε πολύωρες πορείες ξεκούραστα και να βάλλει “μετρημένες” τουφεκιές.
Αξιοπερίεργο και μοναδικό
Υπάρχουν πολλές ιδέες που οι σύγχρονοι σχεδιαστές θα μπορούσαν να πάρουν από το BABY, κυρίως όσον αφορά τη σύνδεση των κανών (που με τη χρήση ατσαλιού θα μπορούσε να δώσει “σπονδυλωτά” όπλα πολλαπλών διαμετρημάτων) και την κατάργηση των πολύπλοκων κλειδιών στις βάσεις των σούπερ ποζέ που θά μείωναν το κόστος παραγωγής. Γιατί στην ουσία το ΒΑΒΥ είναι ένα βιομηχανοποιημένο όπλο χαμηλού κόστους. Πρόσφατα βλέπαμε ένα μοντέλο BABY Lux σε αγγελία μεταχειρισμένων στην τιμή των 1700 ευρώ με δύο σετ κανών, ενώ στα μεταχειρισμένα ευρωπαϊκών χωρών, αξιοπρεπή δείγματα βρίσκονται κοντά στα 1000 ευρώ. Ίσως να αξίζει να αποκτηθεί ως ένα υπόδειγμα αντισυμβατικής σκέψης, από το παρελθόν της φθίνουσας πλέον γαλλικής οπλοτεχνίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών