Το USP έχει αποδειχτεί ίσως το πιο αξιόπιστο πιστόλι της κατηγορίας του
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980. η γερμανική αστυνομία αλλά και οι ένοπλες δυνάμεις στηρίζονταν ακόμη στο πιστόλι Walther P1, ένα εκσυγχρονισμένο Ρ38 από το Β’ παγκόσμιο.
Η ανάγκη για μοντέρνα όπλα ήταν προφανής και η Heckler & Koch δεν είχε κάποια ανταγωνιστική πρόταση απέναντι στα Sig P226/229 και Glock 17/19 των “γειτόνων” από την ελβετία ή την Αυστρία.
Το P7 ήταν ένα πολύπλοκο, ιδιόμορφο, ολομεταλλικό πιστόλι, αλλά το κόστος του ξέφευγε από τα όρια του προϋπολογισμού των αστυνομικών υπηρεσιών.
Ξεκίνησαν μία έρευνα για αυτό που ονόμασαν Universelle Selbstladepistole (USP: Οικουμενικό Αυτογεμές Πιστόλι), ως πιθανό διάδοχο.
Απλούστερο, ανθεκτικότερο, φθηνότερο
Νωρίς στη διαδικασία αποφασίστηκαν τρείς κρίσιμες παράμετροι: το όπλο θα είχε πολυμερικό σκελετό αποτελούμενο από πλαστικό περίβλημα ενισχυμένο με υαλονήματα και μεταλλικό σασί. Θα λειτουργούσε με το απλοπλοιημένο σύστημα Browning για ευκολία παραγωγής. Τέλος θα διέθετε εξωτερική σφύρα και η σκανδάλη θα έβαλλε σε διαμόρφωση “διπλής ενέργειας” (όπλιση και άφεση της σφύρας με το πάτημα της) ή “μονής ενέργειας” (η σφύρα οπλίζεται από το χειρισμό του κλείστρου και η πίεση της σκανδάλης απλώς την απελευθερώνει).
Η ανάπτυξη και οι δοκιμές συνέπεσαν με εκείνες του πιστολιού Μκ-23 για την αμερικανική διοίκηση ειδικών επιχειρήσεων και πολλές τεχνολογίες από το ένα όπλο πέρασαν στο άλλο. Για παράδειγμα, το φινίρισμα των μεταλλικών επιφανειών τύπου HE (Hostile Enviroment) που προβλέπει τρείς επιστρώσεις των μεταλλικών επιφανειών για αντοχή στη διάβρωση, ήταν και αποτελεί ακόμη μία από τις ανθεκτικότερες βαφές που έχουν αναπτυχθεί. Οι κάνες σχηματίζονται με ψυχρή σφυρηλάτηση και φέρουν πολυγωνικές ραβδώσεις, οι οποίες παρουσιάζουν λιγότερη τριβή και φθορά. Οι πλαστικοί σκελετοί είναι ελαφροί, ανθεκτικοί
και φθηνότεροι να παραχθούν. Η συναρμολόγηση γίνεται με απάρτια μηχανισμού, τα οποία φτιάχνονται από χαλυβδόφυλλο και έχουν τυποποιημένες διαστάσεις. Αυτό μειώνει την ανάγκη για ακριβή εφαρμογή και απλοποιεί τις επισκευές.
Πολλαπλές επιλογές
Το USP έκανε την εμφάνιση του το 1993 και ακολούθησε το βραχύτερο USP Compact το 1996. ο δύο όπλα μοιράζονται αρκετά κοινά χαρακτηριστικά, όπως τον αμφιδέξιο μοχλό απελευθέρωσης του γεμιστήρα (ο οποίος βρίσκεται πάνω στον φυλακτήρα της σκανδάλης) και μια πρωτόλεια μορφή ράγας για τοποθέτηση φακού.
Η τροφοδοσία γίνεται από γεμιστήρες διπλής στήλης οι οποίοι παραδόξως δεν είναι συμβατοί μεταξύ των δύο μοντέλων.
Έχοντας κατά νού την αμερικανική αγορά και το Glock 22 που ήταν το δημοφιλέστερο αστυνομικό πιστόλι εκεί, η Η&Κ σχεδίασε το USP γύρω από το φυσίγγιο .40 SW.
Αυτό μεταφράστηκε σε αυξημένη αντοχή όταν χρησιμοποείται με το λιγότερο ισχυρό 9Χ19mm Luger. Τελικά το δεύτερο κατέληξε να είναι το δημοφιλέστερο και με μεγαλύτερη παραγωγή.
Συνολικά έχουν φτιαχτεί δύο μεγέθη σκελετού για καθένα από τα USP. Ένα για τα φυσίγγια .40SW/9mm και ένα για το . 45ACP.
Σύμφωνα με πηγές, τα “σαρανταπεντάρια” USP χρησιμοποιήθηκαν από ειδικές μονάδες του γερμανικού και του αμερικανικού στρατού.
Πολύ λίγα μοντέλα USP Compact κατασκευάστηκαν για το διαμέτρημα .357 Sig (ουσιαστικά ένας κάλυκας .40 με στένωση στο στόμιο για να δεχτεί βλήμα 9mm) αλλά αυτή η επιλογή δεν υπάρχει πλέον.
Ένα πρωτοποριακό χαρακτηριστικό του USP ήταν η δυνατότητα αλλαγής τρόπου λειτουργίας του μηχανισμού σκανδάλης και ασφάλειας. Υπάρχουν δέκα πιθανοί συνδυασμοί (γνωστοί εντός της Heckler & Koch ως “Variant”). Για παράδειγμα η “Variant 1” είναι ένα πιστόλι με σκανδάλη διπλής/μονής ενέργειας και ασφάλεια για δεξιόχειρα χρήστη που λειτουργεί σε τρείς θέσεις. Η πάνω κλειδώνει τη σκανδάλη, η μεσαία επιτρέπει τη βολή και στην κάτω θέση αφοπλίζεται η σφύρα επιστρέφοντας σε θέση ηρεμίας. Η “Variant 2” είναι το ίδιο όπλο, με το μοχλό ασφάλεις αντεστραμμένο για αριστερόχειρες. Αυτές τις δύο εκδόσεις επέλεξε και η ελληνική αστυνομία, όταν το 2002 αποφάσισε να προμηθευτεί 47.000 USP Compact. Εκτός από την πρώτη παρτίδα, τα όπλα συναρμολογήθηκαν από την ΕΒΟ, καθιστώντας τη το μοναδικό άλλο εργοστάσιο που παρήγαγε τον τύπο εκτός Γερμανίας.
Ξεπερασμένο;
Με τα σημερινά μέτρα πολλοί Έλληνες αστυνομικοί που το χρησιμοποιούν, θεωρούν το USP πεπαλαιωμένο.
Υστερεί, λένε, σε εργονομικό σχήμα και αίσθηση σκανδάλης σε σχέση με νεώτερα μοντέλα. Εξάλλου όταν η υπηρεσία τους τα παρέλαβε, οι περισσότεροι εξ’ αυτών ήταν μαθητές δημοτικού.
Χωρίς περιστροφές, διαφωνούμε με την άποψη.
Όταν επιλέχθηκαν και ειδικά το USP Compact, το σκεπτικό ήταν πως θα έπρεπε να καλύπτει ικανοποιητικά τις διαφορετικές ανάγκες όλων: από τους τροχονόμους μέχρι την αντιτρομοκρατική.
Άρα έπρεπε να είναι ασφαλές για εκείνους που εκπαιδεύονται σπάνια, αρκετά μικρό για όσους το μεταφέρουν κρυμμένο και ανθεκτικό ώστε να επιβιώσει 20-30 χρόνια χρήσης.
Τα μοναδικά μειονεκτήματα του όπλου είναι η έλλειψη ράγας picatinny για φακό (που δεν αποτελούσε ακόμη το οικουμενικό στάνταρ) και η βαριά έλξη σκανδάλης για βολή διπλής ενέργειας.
Το δεύτερο αποτελεί σχεδιαστική επιλογή των Γερμανών που επέλεξαν ένα βαρύτερο ελατήριο στη σκανδάλη, ώστε να αποφεύγονται ακούσιες εκπυρσοκροτήσεις.
Το ίδιο σκεπτικό ακολούθησε και η ΕΛΑΣ. Προτίμησαν ένα όπλο που απαιτεί συνειδητά μεγάλη πίεση για να πυροδοτήσει ως μέτρο προστασίας του προσωπικού.
Πέρα από αυτά, το USP έχει αποδειχτεί ίσως το πιο αξιόπιστο πιστόλι της κατηγορίας του παρόλο που ποτέ δεν απέκτησε τη φήμη που του αξίζει.
www.bankingnews.gr
Η ανάγκη για μοντέρνα όπλα ήταν προφανής και η Heckler & Koch δεν είχε κάποια ανταγωνιστική πρόταση απέναντι στα Sig P226/229 και Glock 17/19 των “γειτόνων” από την ελβετία ή την Αυστρία.
Το P7 ήταν ένα πολύπλοκο, ιδιόμορφο, ολομεταλλικό πιστόλι, αλλά το κόστος του ξέφευγε από τα όρια του προϋπολογισμού των αστυνομικών υπηρεσιών.
Ξεκίνησαν μία έρευνα για αυτό που ονόμασαν Universelle Selbstladepistole (USP: Οικουμενικό Αυτογεμές Πιστόλι), ως πιθανό διάδοχο.
Απλούστερο, ανθεκτικότερο, φθηνότερο
Νωρίς στη διαδικασία αποφασίστηκαν τρείς κρίσιμες παράμετροι: το όπλο θα είχε πολυμερικό σκελετό αποτελούμενο από πλαστικό περίβλημα ενισχυμένο με υαλονήματα και μεταλλικό σασί. Θα λειτουργούσε με το απλοπλοιημένο σύστημα Browning για ευκολία παραγωγής. Τέλος θα διέθετε εξωτερική σφύρα και η σκανδάλη θα έβαλλε σε διαμόρφωση “διπλής ενέργειας” (όπλιση και άφεση της σφύρας με το πάτημα της) ή “μονής ενέργειας” (η σφύρα οπλίζεται από το χειρισμό του κλείστρου και η πίεση της σκανδάλης απλώς την απελευθερώνει).
Η ανάπτυξη και οι δοκιμές συνέπεσαν με εκείνες του πιστολιού Μκ-23 για την αμερικανική διοίκηση ειδικών επιχειρήσεων και πολλές τεχνολογίες από το ένα όπλο πέρασαν στο άλλο. Για παράδειγμα, το φινίρισμα των μεταλλικών επιφανειών τύπου HE (Hostile Enviroment) που προβλέπει τρείς επιστρώσεις των μεταλλικών επιφανειών για αντοχή στη διάβρωση, ήταν και αποτελεί ακόμη μία από τις ανθεκτικότερες βαφές που έχουν αναπτυχθεί. Οι κάνες σχηματίζονται με ψυχρή σφυρηλάτηση και φέρουν πολυγωνικές ραβδώσεις, οι οποίες παρουσιάζουν λιγότερη τριβή και φθορά. Οι πλαστικοί σκελετοί είναι ελαφροί, ανθεκτικοί
και φθηνότεροι να παραχθούν. Η συναρμολόγηση γίνεται με απάρτια μηχανισμού, τα οποία φτιάχνονται από χαλυβδόφυλλο και έχουν τυποποιημένες διαστάσεις. Αυτό μειώνει την ανάγκη για ακριβή εφαρμογή και απλοποιεί τις επισκευές.
Πολλαπλές επιλογές
Το USP έκανε την εμφάνιση του το 1993 και ακολούθησε το βραχύτερο USP Compact το 1996. ο δύο όπλα μοιράζονται αρκετά κοινά χαρακτηριστικά, όπως τον αμφιδέξιο μοχλό απελευθέρωσης του γεμιστήρα (ο οποίος βρίσκεται πάνω στον φυλακτήρα της σκανδάλης) και μια πρωτόλεια μορφή ράγας για τοποθέτηση φακού.
Η τροφοδοσία γίνεται από γεμιστήρες διπλής στήλης οι οποίοι παραδόξως δεν είναι συμβατοί μεταξύ των δύο μοντέλων.
Έχοντας κατά νού την αμερικανική αγορά και το Glock 22 που ήταν το δημοφιλέστερο αστυνομικό πιστόλι εκεί, η Η&Κ σχεδίασε το USP γύρω από το φυσίγγιο .40 SW.
Αυτό μεταφράστηκε σε αυξημένη αντοχή όταν χρησιμοποείται με το λιγότερο ισχυρό 9Χ19mm Luger. Τελικά το δεύτερο κατέληξε να είναι το δημοφιλέστερο και με μεγαλύτερη παραγωγή.
Συνολικά έχουν φτιαχτεί δύο μεγέθη σκελετού για καθένα από τα USP. Ένα για τα φυσίγγια .40SW/9mm και ένα για το . 45ACP.
Σύμφωνα με πηγές, τα “σαρανταπεντάρια” USP χρησιμοποιήθηκαν από ειδικές μονάδες του γερμανικού και του αμερικανικού στρατού.
Πολύ λίγα μοντέλα USP Compact κατασκευάστηκαν για το διαμέτρημα .357 Sig (ουσιαστικά ένας κάλυκας .40 με στένωση στο στόμιο για να δεχτεί βλήμα 9mm) αλλά αυτή η επιλογή δεν υπάρχει πλέον.
Ένα πρωτοποριακό χαρακτηριστικό του USP ήταν η δυνατότητα αλλαγής τρόπου λειτουργίας του μηχανισμού σκανδάλης και ασφάλειας. Υπάρχουν δέκα πιθανοί συνδυασμοί (γνωστοί εντός της Heckler & Koch ως “Variant”). Για παράδειγμα η “Variant 1” είναι ένα πιστόλι με σκανδάλη διπλής/μονής ενέργειας και ασφάλεια για δεξιόχειρα χρήστη που λειτουργεί σε τρείς θέσεις. Η πάνω κλειδώνει τη σκανδάλη, η μεσαία επιτρέπει τη βολή και στην κάτω θέση αφοπλίζεται η σφύρα επιστρέφοντας σε θέση ηρεμίας. Η “Variant 2” είναι το ίδιο όπλο, με το μοχλό ασφάλεις αντεστραμμένο για αριστερόχειρες. Αυτές τις δύο εκδόσεις επέλεξε και η ελληνική αστυνομία, όταν το 2002 αποφάσισε να προμηθευτεί 47.000 USP Compact. Εκτός από την πρώτη παρτίδα, τα όπλα συναρμολογήθηκαν από την ΕΒΟ, καθιστώντας τη το μοναδικό άλλο εργοστάσιο που παρήγαγε τον τύπο εκτός Γερμανίας.
Ξεπερασμένο;
Με τα σημερινά μέτρα πολλοί Έλληνες αστυνομικοί που το χρησιμοποιούν, θεωρούν το USP πεπαλαιωμένο.
Υστερεί, λένε, σε εργονομικό σχήμα και αίσθηση σκανδάλης σε σχέση με νεώτερα μοντέλα. Εξάλλου όταν η υπηρεσία τους τα παρέλαβε, οι περισσότεροι εξ’ αυτών ήταν μαθητές δημοτικού.
Χωρίς περιστροφές, διαφωνούμε με την άποψη.
Όταν επιλέχθηκαν και ειδικά το USP Compact, το σκεπτικό ήταν πως θα έπρεπε να καλύπτει ικανοποιητικά τις διαφορετικές ανάγκες όλων: από τους τροχονόμους μέχρι την αντιτρομοκρατική.
Άρα έπρεπε να είναι ασφαλές για εκείνους που εκπαιδεύονται σπάνια, αρκετά μικρό για όσους το μεταφέρουν κρυμμένο και ανθεκτικό ώστε να επιβιώσει 20-30 χρόνια χρήσης.
Τα μοναδικά μειονεκτήματα του όπλου είναι η έλλειψη ράγας picatinny για φακό (που δεν αποτελούσε ακόμη το οικουμενικό στάνταρ) και η βαριά έλξη σκανδάλης για βολή διπλής ενέργειας.
Το δεύτερο αποτελεί σχεδιαστική επιλογή των Γερμανών που επέλεξαν ένα βαρύτερο ελατήριο στη σκανδάλη, ώστε να αποφεύγονται ακούσιες εκπυρσοκροτήσεις.
Το ίδιο σκεπτικό ακολούθησε και η ΕΛΑΣ. Προτίμησαν ένα όπλο που απαιτεί συνειδητά μεγάλη πίεση για να πυροδοτήσει ως μέτρο προστασίας του προσωπικού.
Πέρα από αυτά, το USP έχει αποδειχτεί ίσως το πιο αξιόπιστο πιστόλι της κατηγορίας του παρόλο που ποτέ δεν απέκτησε τη φήμη που του αξίζει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών