Εντατικές συζητήσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των επίδοξων εχθρών της έχουν ήδη πραγματοποιηθεί τις τελευταίες ημέρες
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Francois Bayrou ελπίζει στην ουδετερότητα ενός μέρους της αριστεράς ενόψει της ομιλίας του ορόσημο την Τρίτη, την ώρα που η ψήφος δυσπιστίας απειλεί και πάλι τη γαλλική κυβέρνηση.
Λίγες ώρες πριν από την ομιλία του για τη γενική πολιτική προς τα μέλη της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και με την αριστερή παράταξη La France Insoumise (LFI) να δηλώνει ότι θα καταθέσει πρόταση δυσπιστίας για ψηφοφορία την Πέμπτη, ο Bayrou αντιλαμβάνεται το διακύβευμα.
Για να αποφύγει τη μοίρα του προκατόχου του, Michel Barnier -ο οποίος απομακρύνθηκε με ψήφο δυσπιστίας μετά από λίγους μόνο μήνες στην ηγεσία- και για να αποφύγει την εξάρτηση από τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό (RN), ο βετεράνος κεντρώος έχει ένα ιδιαιτέρως δύσκολο έργο.
Πρέπει να διαλύσει τον εύθραυστο συνασπισμό του αριστερού Νέου Λαϊκού Μετώπου (NFP) – που συγκροτήθηκε βιαστικά μετά τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης τον περασμένο Ιούνιο – και να εξασφαλίσει ότι δε θα αποδοκιμαστεί από ένα μέρος της αριστεράς στο οποίο ανήκει το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), των Πρασίνων και το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Εντατικές συζητήσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των επίδοξων εχθρών της έχουν ήδη πραγματοποιηθεί τις τελευταίες ημέρες, με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομίας Eric Lombard – ο οποίος είναι γνωστό ότι έχει στενούς δεσμούς με τον πρώτο γραμματέα του PS Olivier Faure.
Το κατά πόσο οι συνομιλίες αυτές έχουν προχωρήσει για να κατευνάσουν τις ανησυχίες της Αριστεράς δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο πριν από την ομιλία του Bayrou την Τρίτη.
«Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί», προειδοποίησε ο Φορ την Κυριακή, ενώ ένας βουλευτής του Δημοκρατικού Κινήματος του Bayrou (MoDem) δήλωσε τη Δευτέρα ότι «δεν γνώριζε» για τις συνομιλίες.
Αλλά η Αριστερά είχε μια μακρά λίστα πολιτικών επιθυμιών εισερχόμενη στις διαπραγματεύσεις: αύξηση του προϋπολογισμού για την ασφάλιση υγείας, ακύρωση των 4.000 περικοπών θέσεων εργασίας στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα και απελευθέρωση 7 δισεκατομμυρίων ευρώ για την οικολογική μετάβαση.
Το πιο επίμαχο από όλα είναι η επιθυμία τους να καταργηθεί ή να ανασταλεί ο νόμος που θα αυξήσει το ηλικιακό συνταξιοδότικό όριο της Γαλλίας από τα 62 στα 64 έτη.
Αυτή η πιθανή αποδιάρθρωση ενός από τα συμβολικά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων του Emmanuel Macron έχει προκαλέσει τριγμούς μεταξύ των υποστηρικτών του, όπως η υπουργός Παιδείας Elizabeth Bourne, η οποία εξήγησε όταν βρισκόταν στην πρωθυπουργία ότι ήταν «αδιαπραγμάτευτο» να μειωθεί και πάλι η ηλικία συνταξιοδότησης κάτω από τα 64 έτη.
Οποιαδήποτε τέτοια κίνηση θα συναντούσε πιθανότατα την έντονη αντίδραση της Δεξιάς, με τον πρόεδρο της Γερουσίας Gérard Larcher των Ρεπουμπλικάνων (LR) να επαναλαμβάνει ότι ούτε η «κατάργηση» ούτε η «αναστολή» της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης αποτελούν επιλογή.
Το μικρό παραθυράκι για τον Bayrou
Μετά την πτώση της κυβέρνησης Barnier και ενώ η Γαλλία δεν έχει ακόμη προϋπολογισμό για το 2025, ο Μπαϊρού φαίνεται, παρά ταύτα, να έχει ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας.
Οι Ρεπουμπλικανοί, παρά την αδύναμη εκπροσώπησή τους στην Εθνοσυνέλευση, κατέχουν αρκετές θέσεις-κλειδιά στην κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εσωτερικών Bruno Retalio με επιρροή, και είναι απίθανο να διακινδυνεύσουν να ανατρέψουν τον Bayrou.
Με το βλέμμα στραμμένο σε πιθανές πρόωρες εκλογές το καλοκαίρι του 2025 ή ακόμη και στην προεδρική κούρσα του 2027, οι Σοσιαλιστές προσπαθούν να παρουσιαστούν ως ένα υπεύθυνο κυβερνητικό κόμμα.
Πολλά υψηλόβαθμα μέλη του κινήματος δεν είναι επίσης αντίθετα στο να αποστασιοποιηθούν από την εμπρηστική ρητορική του LFI, το οποίο φωνάζει για την παραίτηση του Εμανουέλ Μακρόν -ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα θάψει οριστικά τον συνασπισμό του NFP.
Σε συνέντευξή του στη Le Monde στις 13 Ιανουαρίου, ο Boris Valo, επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Εθνοσυνέλευση, δήλωσε ότι «δεν αλλάζουν συμμαχίες», αλλά αναγνώρισε «αγεφύρωτες» διαφωνίες με το NFP του Jean-Luc Mélenchon.
Ο ίδιος έθεσε το ερώτημα: «Εάν επιτύχουμε απτές αλλαγές, ποιος θα είναι ο πιο πιστός στους αριστερούς ψηφοφόρους;».
Ήδη από τη δεκαετία του 2000, ο Bayrou υποστήριξε μια συμμαχία μεταξύ της «ρεπουμπλικανικής δεξιάς» και της «ρεαλιστικής αριστεράς», εκφράζοντας το όραμά του για τη διαμόρφωση ενός «κεντρικού μπλοκ της γαλλικής κοινωνίας» με τη «διάσπαση της αριστεράς».
Όντας τρεις φορές υποψήφιος για την προεδρία πριν ο πολιτικός χώρος που οραματιζόταν καταληφθεί από τον Emmanuel Macron το 2017, ο Bayrou έχει τώρα την ευκαιρία να δοκιμάσει τις ιδέες που οραματιζόταν εδώ και καιρό.
Οι άμεσες προτεραιότητές του θα είναι να περάσει τον προϋπολογισμό του 2025 εντός εβδομάδων, να αρχίσει την ανοικοδόμηση του υπερπόντιου εδάφους της Μαγιότ μετά την καταστροφή του από κυκλώνα και να αντιμετωπίσει την αγροτική κρίση.
www.bankingnews.gr
Λίγες ώρες πριν από την ομιλία του για τη γενική πολιτική προς τα μέλη της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και με την αριστερή παράταξη La France Insoumise (LFI) να δηλώνει ότι θα καταθέσει πρόταση δυσπιστίας για ψηφοφορία την Πέμπτη, ο Bayrou αντιλαμβάνεται το διακύβευμα.
Για να αποφύγει τη μοίρα του προκατόχου του, Michel Barnier -ο οποίος απομακρύνθηκε με ψήφο δυσπιστίας μετά από λίγους μόνο μήνες στην ηγεσία- και για να αποφύγει την εξάρτηση από τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό (RN), ο βετεράνος κεντρώος έχει ένα ιδιαιτέρως δύσκολο έργο.
Πρέπει να διαλύσει τον εύθραυστο συνασπισμό του αριστερού Νέου Λαϊκού Μετώπου (NFP) – που συγκροτήθηκε βιαστικά μετά τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης τον περασμένο Ιούνιο – και να εξασφαλίσει ότι δε θα αποδοκιμαστεί από ένα μέρος της αριστεράς στο οποίο ανήκει το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), των Πρασίνων και το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Εντατικές συζητήσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των επίδοξων εχθρών της έχουν ήδη πραγματοποιηθεί τις τελευταίες ημέρες, με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομίας Eric Lombard – ο οποίος είναι γνωστό ότι έχει στενούς δεσμούς με τον πρώτο γραμματέα του PS Olivier Faure.
Το κατά πόσο οι συνομιλίες αυτές έχουν προχωρήσει για να κατευνάσουν τις ανησυχίες της Αριστεράς δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο πριν από την ομιλία του Bayrou την Τρίτη.
«Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί», προειδοποίησε ο Φορ την Κυριακή, ενώ ένας βουλευτής του Δημοκρατικού Κινήματος του Bayrou (MoDem) δήλωσε τη Δευτέρα ότι «δεν γνώριζε» για τις συνομιλίες.
Αλλά η Αριστερά είχε μια μακρά λίστα πολιτικών επιθυμιών εισερχόμενη στις διαπραγματεύσεις: αύξηση του προϋπολογισμού για την ασφάλιση υγείας, ακύρωση των 4.000 περικοπών θέσεων εργασίας στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα και απελευθέρωση 7 δισεκατομμυρίων ευρώ για την οικολογική μετάβαση.
Το πιο επίμαχο από όλα είναι η επιθυμία τους να καταργηθεί ή να ανασταλεί ο νόμος που θα αυξήσει το ηλικιακό συνταξιοδότικό όριο της Γαλλίας από τα 62 στα 64 έτη.
Αυτή η πιθανή αποδιάρθρωση ενός από τα συμβολικά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων του Emmanuel Macron έχει προκαλέσει τριγμούς μεταξύ των υποστηρικτών του, όπως η υπουργός Παιδείας Elizabeth Bourne, η οποία εξήγησε όταν βρισκόταν στην πρωθυπουργία ότι ήταν «αδιαπραγμάτευτο» να μειωθεί και πάλι η ηλικία συνταξιοδότησης κάτω από τα 64 έτη.
Οποιαδήποτε τέτοια κίνηση θα συναντούσε πιθανότατα την έντονη αντίδραση της Δεξιάς, με τον πρόεδρο της Γερουσίας Gérard Larcher των Ρεπουμπλικάνων (LR) να επαναλαμβάνει ότι ούτε η «κατάργηση» ούτε η «αναστολή» της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης αποτελούν επιλογή.
Το μικρό παραθυράκι για τον Bayrou
Μετά την πτώση της κυβέρνησης Barnier και ενώ η Γαλλία δεν έχει ακόμη προϋπολογισμό για το 2025, ο Μπαϊρού φαίνεται, παρά ταύτα, να έχει ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας.
Οι Ρεπουμπλικανοί, παρά την αδύναμη εκπροσώπησή τους στην Εθνοσυνέλευση, κατέχουν αρκετές θέσεις-κλειδιά στην κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εσωτερικών Bruno Retalio με επιρροή, και είναι απίθανο να διακινδυνεύσουν να ανατρέψουν τον Bayrou.
Με το βλέμμα στραμμένο σε πιθανές πρόωρες εκλογές το καλοκαίρι του 2025 ή ακόμη και στην προεδρική κούρσα του 2027, οι Σοσιαλιστές προσπαθούν να παρουσιαστούν ως ένα υπεύθυνο κυβερνητικό κόμμα.
Πολλά υψηλόβαθμα μέλη του κινήματος δεν είναι επίσης αντίθετα στο να αποστασιοποιηθούν από την εμπρηστική ρητορική του LFI, το οποίο φωνάζει για την παραίτηση του Εμανουέλ Μακρόν -ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα θάψει οριστικά τον συνασπισμό του NFP.
Σε συνέντευξή του στη Le Monde στις 13 Ιανουαρίου, ο Boris Valo, επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Εθνοσυνέλευση, δήλωσε ότι «δεν αλλάζουν συμμαχίες», αλλά αναγνώρισε «αγεφύρωτες» διαφωνίες με το NFP του Jean-Luc Mélenchon.
Ο ίδιος έθεσε το ερώτημα: «Εάν επιτύχουμε απτές αλλαγές, ποιος θα είναι ο πιο πιστός στους αριστερούς ψηφοφόρους;».
Ήδη από τη δεκαετία του 2000, ο Bayrou υποστήριξε μια συμμαχία μεταξύ της «ρεπουμπλικανικής δεξιάς» και της «ρεαλιστικής αριστεράς», εκφράζοντας το όραμά του για τη διαμόρφωση ενός «κεντρικού μπλοκ της γαλλικής κοινωνίας» με τη «διάσπαση της αριστεράς».
Όντας τρεις φορές υποψήφιος για την προεδρία πριν ο πολιτικός χώρος που οραματιζόταν καταληφθεί από τον Emmanuel Macron το 2017, ο Bayrou έχει τώρα την ευκαιρία να δοκιμάσει τις ιδέες που οραματιζόταν εδώ και καιρό.
Οι άμεσες προτεραιότητές του θα είναι να περάσει τον προϋπολογισμό του 2025 εντός εβδομάδων, να αρχίσει την ανοικοδόμηση του υπερπόντιου εδάφους της Μαγιότ μετά την καταστροφή του από κυκλώνα και να αντιμετωπίσει την αγροτική κρίση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών