Οι πολιτικοί νάνοι της Ευρώπης θέλουν πόλεμο διαρκείας στην Ουκρανία, μισούν την ειρήνη
Το 2022, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Volodymyr Zelensky, φωτογραφήθηκε φορώντας ένα χακί μπλουζάκι με μια περίεργη φράση: «Come to the dark side … Dominate or Die» («Έλα στη σκοτεινή πλευρά... Κυριάρχησε ή πέθανε»).
Τότε όλοι αναρωτηθήκαμε ποιος σκέφτηκε ένα τέτοιο σύνθημα, πόσο μάλλον να το φορέσει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ουκρανίας.
Η φωτογράφιση είχε οργανωθεί από μια βρετανική ομάδα δημοσίων σχέσεων.
Μάλιστα, εκείνη την περίοδο, κυκλοφόρησε ένα μικρό ντοκιμαντέρ σχετικά με το θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (υπάρχει και βίντεο στο YouTube).
Ποιος το σκέφτηκε;
Ο Dennis Small, συντάκτης του Executive Intelligence Review, σχολίασε το εξής: «Ας θυμόμαστε ότι ο Zelensky είναι ηθοποιός... Του δίνουν λόγια να διαβάσει.
Αυτοί που του δίνουν το σενάριο είναι δύο εταιρείες δημοσίων σχέσεων στο Λονδίνο, οι οποίες συνεργάζονται με Ουκρανούς, για να διαμορφώσουν το μήνυμα του Zelensky, το οποίο απευθύνεται κυρίως στη Δύση».
Το σύνθημα «Έλα στη σκοτεινή πλευρά» πιθανότατα μεταφέρθηκε στον Zelensky μέσω αυτών των καναλιών.
Και αυτός συμμορφώθηκε, μεταφέροντας αυτό το μήνυμα στο δυτικό κοινό.
Ας φανταστούμε την αντίδραση των δυτικών ΜΜΕ αν ο Vladimir Putin φορούσε ένα τέτοιο μπλουζάκι.
Αλλά όταν ο Zelensky μας καλεί στη «σκοτεινή πλευρά», όλα είναι φυσιολογικά και κανείς δεν νιώθει την ανάγκη να αμφισβητήσει το μήνυμα - αυτή ήταν μια σημαντική στιγμή που δεν έπρεπε να περάσει απαρατήρητη.
Αποκάλυψη αποστολής και πρόθεσης
Το μπλουζάκι του Zelensky δεν εμφανίστηκε τυχαία: κάποιος σκέφτηκε το μήνυμα, το σχεδίασε και φρόντισε να το φορέσει ο Πρόεδρος της Ουκρανίας ενώ απευθυνόταν στη Δύση.
Το μήνυμα αυτό ήταν προϊόν στρατηγικής σκέψης και δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε αστείο.
Ήταν μια αποκάλυψη αποστολής και πρόθεσης, και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε σοβαρά.
Σήμερα βλέπουμε ότι οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρώπης ακολουθούν αυτό το κάλεσμα, καθώς συλλογικά και αποφασιστικά αγκαλιάζουν τη στρατιωτικοποίηση και προετοιμάζονται ενεργά για πόλεμο.
Οι πολεμοχαρείς ηγέτες της Ευρώπης
Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen, ανακοίνωσε το σχέδιο ReArm Europe, βάσει του οποίου προβλέπονται στρατιωτικές δαπάνες έως και 800 δισ. ευρώ.
Ο επόμενος Καγκελάριος της Γερμανίας, Friedrich Merz, πιέζει για απεριόριστο δανεισμό για επενδύσεις σε υποδομές και αμυντικές δαπάνες.
Μάλιστα, πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του, εξασφάλισε την έγκριση του γερμανικού κοινοβουλίου για ταμείο 500 δισ. ευρώ.
Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή: ο Merz προωθεί συνταγματικές τροποποιήσεις που θα άρουν τους δημοσιονομικούς περιορισμούς στο χρέος και θα οδηγήσουν σε μαζική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.
Τελικά, το ποσό θα μπορούσε να φτάσει τα 1,7 τρισεκατομμύρια ευρώ, διπλασιάζοντας το χρέος της Γερμανίας ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 62,4% στο 125%.
Πόσα είναι 1,7 τρισεκατομμύρια ευρώ; Περίπου 20.400 ευρώ ανά άνδρα, γυναίκα και παιδί στη Γερμανία.
Στη Γαλλία, ο Emmanuel Macron θέλει να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία και να ενισχύσει το γαλλικό πυρηνικό οπλοστάσιο.
Ονειρεύεται υπερηχητικούς πυραύλους που θα μπορούσαν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές με στόχο τη Ρωσία.
Στην άλλη πλευρά της Μάγχης, ο Keir Starmer επιμένει στην επιστράτευση, συγκροτεί έναν «συνασπισμό των προθύμων» εναντίον της Ρωσίας και παρέχει ολοένα και περισσότερη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
Μάλιστα, δήλωσε ότι η ανάπτυξη βρετανικών στρατευμάτων στην Ουκρανία είναι ήδη «επιχειρησιακή», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Αποδυνάμωση, εξάντληση της Ρωσίας
Αλλά ποιο είναι το νόημα όλης αυτής της δραστηριότητας; Ακόμα και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν αυταπατώνται τόσο ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να εμποδίσουν την ήττα της Ουκρανίας ή να νικήσουν τη Ρωσία.
Αντίθετα, απλά θέλουν ο πόλεμος να συνεχιστεί, ελπίζοντας να αποδυναμώσουν και να εξαντλήσουν τη Ρωσία, με απώτερο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Vladimir Putin. Ας δούμε, λοιπόν, πώς εξελίσσεται αυτό το σχέδιο…
Η Ρωσία πολεμά στην Ουκρανία εδώ και πάνω από τρία χρόνια. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις ήταν ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος στρατός στην Ευρώπη.
Οι εκτιμήσεις για το μέγεθός του ποικίλλουν, αλλά σε συνέντευξή του στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ARD, ο Zelensky δήλωσε: «Έχουμε 880.000 στρατιώτες. Έχουμε έναν στρατό ενός εκατομμυρίου».
Τον Φεβρουάριο του 2022, αυτή η δύναμη ήταν πλήρως ακέραια, εκπαιδευμένη και πάνοπλη.
Είχε, επίσης, την πλήρη υποστήριξη της συλλογικής Δύσης. Σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα δυτικά κράτη στάθηκαν ενωμένα στο πλευρό της Ουκρανίας, με ολόκληρα οπλοστάσια γεμάτα όπλα και πυρομαχικά.
Ταυτόχρονα, μόλις ξεκίνησε η σύγκρουση, επέβαλαν στη Ρωσία ένα πακέτο κυρώσεων σε επίπεδο «οικονομικού πυρηνικού όπλου», με σκοπό να καταρρεύσει η οικονομία της.
Όμως, τίποτα από αυτά δεν λειτούργησε. Η Ρωσία δεν αποδυναμώθηκε – αντίθετα, έγινε πολύ ισχυρότερη.
Σε πρόσφατη ομιλία του στο Hillsdale College, ο πρώην Navy SEAL και ιδρυτής της Blackwater Worldwide, Eric Prince, έδωσε ένα ρεαλιστικό μήνυμα:
«Μην ακούτε τους ηλίθιους πολιτικούς που λένε ότι έχουμε πλήξει τον ρωσικό στρατό. Όχι», δήλωσε ο Prince. «Έχουμε καταναλώσει πολλά υλικά. Ο ρωσικός στρατός έχει γίνει απείρως εξυπνότερος».
Ο ρωσικός στρατός έγινε απείρως εξυπνότερος
Για παράδειγμα, «οι Ρώσοι είναι εξαιρετικοί στον ηλεκτρονικό πόλεμο», γεγονός που έχει εξουδετερώσει την αποτελεσματικότητα των πιο προηγμένων δυτικών συστημάτων, όπως οι πύραυλοι Javelin, τα συστήματα HIMARS και τα κατευθυνόμενα βλήματα Copperhead.
Αυτά τα όπλα συχνά γίνονταν αναποτελεσματικά μέσα σε λίγες εβδομάδες από την ανάπτυξή τους στο πεδίο της μάχης: «Λειτουργούν για μία ή δύο εβδομάδες, και μετά οι Ρώσοι βρίσκουν τρόπο να μπλοκάρουν τη γραμμή εντολών, και το σύστημα τυφλώνεται».
Εν τω μεταξύ, όλοι οι «λαμπροί στρατηγικοί εγκεφάλοι» του ΝΑΤΟ δεν έχουν βρει τρόπο να πολεμήσουν τους Ρώσους.
Σε έκθεση του Royal United Services Institute (RUSI), αναγνωρίζεται ότι η συνεχής προσαρμογή των ρωσικών τακτικών αφήνει τους στρατηγούς του ΝΑΤΟ σε αδιέξοδο.
Συνοπτικά, οι ρωσικές δυνάμεις συνδυάζουν πεζικό, drones και κατευθυνόμενες βόμβες σε ένα είδος «επιθετικού τριγώνου», που παραλύει τα στρατεύματα του εχθρού πίσω από τη γραμμή του μετώπου.
Οι συντονισμένες ενέργειες του πυροβολικού και του πεζικού εμποδίζουν τις εχθρικές δυνάμεις από το να ελιχθούν, τα drones τις εξουθενώνουν με συνεχείς επιθέσεις, και οι κατευθυνόμενες βόμβες αποτελειώνουν τις οχυρώσεις τους με ακρίβεια.
Ακονίζοντας το ξίφος…
Αντίθετα με τις δυτικές αφηγήσεις περί «εξασθένησης», ο ρωσικός στρατός δεν έχει υποβαθμιστεί – έχει αναβαθμιστεί σημαντικά.
Οι Ρώσοι έχουν εφαρμόσει μια στρατηγική μάθησης και προσαρμογής.
Οι εμπειρίες από το πεδίο της μάχης αναλύονται συστηματικά και μεταφέρονται στην ανώτερη διοίκηση για βελτίωση των επιχειρησιακών τακτικών.
Ο Eric Prince ανέφερε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Αν πυροβολούσες έναν Ρώσο με πυροβολικό τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο του 2022, θα του έπαιρνε μιάμιση ώρα για να ανταποδώσει με ακρίβεια.
Τώρα, χρειάζεται περίπου δύο λεπτά. Που σημαίνει ότι, αν ρίξεις εναντίον τους, καλύτερα να είσαι ήδη στο όχημά σου και να φεύγεις, γιατί αλλιώς θα σε πετύχουν».
Αυτό έχει τεράστιες συνέπειες. Αν οι ρωσικές δυνάμεις έχουν πλέον τη δυνατότητα να ανταποδίδουν πυρά με ακρίβεια μέσα σε δύο λεπτά, σημαίνει ότι έχουν εξουδετερώσει έναν από τους πιο κρίσιμους τομείς του σύγχρονου πολέμου.
Και αυτό χωρίς να αναφερθούμε στην αξεπέραστη ρωσική πολεμική βιομηχανία, που παράγει τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών, στα αεράμυνα συστήματά τους (τα καλύτερα στον κόσμο) και στους υπερηχητικούς πυραύλους τους, απέναντι στους οποίους οι δυτικοί στρατοί δεν έχουν καμία άμυνα.
Και βέβαια, υπάρχει και η ρωσική οικονομία. Όχι μόνο άντεξε το βάρος όλων των δυτικών κυρώσεων, αλλά πλέον ξεπερνά σε απόδοση όλες τις δυτικές οικονομίες – συμπεριλαμβανομένης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Να περιορίσουν τις απώλειες ή να διπλασιάσουν την αποτυχία;
Ένας ορθολογικός ηγέτης θα έπρεπε να λάβει όλα αυτά υπόψη του, να αναγνωρίσει μια χαμένη υπόθεση και να αλλάξει πορεία.
Αυτό φαίνεται να κάνει η νέα αμερικανική κυβέρνηση. Όμως, οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να διπλασιάζουν την αποτυχία, αδιαφορώντας για το κόστος.
Το αποτέλεσμα; Η Ευρώπη οδηγείται σε μια προβλέψιμη τραγωδία.
Η στρατιωτικοποίηση θα ενισχύσει τη δημιουργία ενός τεράστιου στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος (MIC) – μιας συμμαχίας μεγάλων τραπεζών, κυβερνήσεων, στρατού και ιδιωτικών εταιρειών οπλικών συστημάτων, που λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος.
Ο κίνδυνος αυτής της εξέλιξης είχε ήδη επισημανθεί από τον Αμερικανό Πρόεδρο Dwight Eisenhower, στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του τον Ιανουάριο του 1961. Και όπως φαίνεται, είχε απόλυτο δίκιο.
Η προειδοποίηση του Eisenhower
Σήμερα, αξίζει να αναλογιστούμε τα λόγια του, καθώς προμηνύουν το μέλλον της Ευρώπης: "…αναγκαστήκαμε να δημιουργήσουμε μια μόνιμη βιομηχανία εξοπλισμών τεράστιων διαστάσεων.
Σε αυτό προστίθενται τριάμισι εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες που απασχολούνται άμεσα στον τομέα της άμυνας.
Κάθε χρόνο ξοδεύουμε για τη στρατιωτική ασφάλεια περισσότερα από τα καθαρά έσοδα όλων των εταιρειών των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτός ο συνδυασμός μιας τεράστιας στρατιωτικής εγκατάστασης και μιας μεγάλης αμυντικής βιομηχανίας είναι κάτι πρωτόγνωρο στην αμερικανική εμπειρία.
Η συνολική του επιρροή – οικονομική, πολιτική, ακόμη και πνευματική – γίνεται αισθητή σε κάθε πόλη, κάθε κυβερνητικό γραφείο, κάθε πολιτεία. Αναγνωρίζουμε την επιτακτική ανάγκη αυτής της εξέλιξης.
Ωστόσο, δεν πρέπει να αποτύχουμε να κατανοήσουμε τις σοβαρές της επιπτώσεις.
Ο κόπος μας, οι πόροι μας και τα μέσα διαβίωσής μας επηρεάζονται – όπως και η ίδια η δομή της κοινωνίας μας.
Στις κυβερνητικές συνεδριάσεις, πρέπει να φυλαγόμαστε από την απόκτηση αδικαιολόγητης επιρροής, είτε επιδιωκόμενης είτε όχι, από το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα.
Η πιθανότητα μιας καταστροφικής ανόδου μιας λανθασμένα τοποθετημένης εξουσίας υπάρχει και θα επιμείνει.
Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε το βάρος αυτού του συνδυασμού να θέσει σε κίνδυνο τις ελευθερίες μας ή τις δημοκρατικές μας διαδικασίες. Δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο.
Μόνο μια επαγρυπνούσα και ενημερωμένη κοινωνία μπορεί να εξασφαλίσει τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στη γιγαντιαία αμυντική και στρατιωτική μηχανή και τις ειρηνικές μας μεθόδους και στόχους, ώστε η ασφάλεια και η ελευθερία να ευημερήσουν μαζί.”
Φυσικά, τα λόγια του Eisenhower έπεσαν στο κενό και η καταστροφική άνοδος της λανθασμένης εξουσίας έχει πράγματι εκτοπίσει τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις ελευθερίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, οδηγώντας τη χώρα σε διαδοχικούς πολέμους σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας δυστυχία στο εσωτερικό και χάος στο εξωτερικό.
Τώρα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες βαδίζουν σκόπιμα στον ίδιο δρόμο.
Το ποίμνιο και οι (κακοί) ποιμένες
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι αυτές οι αλλαγές αποτελούν επίσης μια διδακτική στιγμή που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τι τις οδηγεί.
Οι ευρωπαϊκές οικονομίες βυθίζονται σε μια αργή αλλά σταθερή παρακμή, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοπροκαλούμενη και φαίνεται ασταμάτητη.
Η ανεργία αυξάνεται, καθώς χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγούνται σε χρεοκοπία, ενώ οι μεγάλες εταιρείες μειώνουν την παραγωγή τους ή μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στην Κίνα ή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα μεγάλης κλίμακας κυβερνητικά επενδυτικά προγράμματα θα θεωρηθούν ως σωτήρια λύση.
Για παράδειγμα, νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ο CEO της Volkswagen, Oliver Bloom, αγκάλιασε ανοιχτά την ευκαιρία να επαναπροσανατολίσει ορισμένες από τις παραγωγικές δυνατότητες της εταιρείας και να γίνει κατασκευαστής όπλων.
Τα κρατικά αμυντικά συμβόλαια θα ενισχύσουν την απόδοση της εταιρείας, οπότε ανεξάρτητα από τη φύση αυτών των συμβολαίων, η διοίκηση και οι μέτοχοι της VW θα τα καλωσορίσουν.
Οι εργαζόμενοι επίσης θα ωφεληθούν: η διατήρηση της θέσης εργασίας τους είναι σίγουρα προτιμότερη από το να βρεθούν στον δρόμο.
Η συνολική επίδραση όλων αυτών των σχεδιαζόμενων δαπανών θα δημιουργήσει μια προσωρινή οικονομική άνθηση.
Αν τα σχέδια δαπανών του Καγκελάριου Merz υλοποιηθούν πλήρως, θα μπορούσαν να αυξήσουν την οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας από 1% σε 2%.
Φυσικά, πολλοί πολιτικοί θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν αυτή την κατάσταση για να διεκδικήσουν τα εύσημα της οικονομικής ανάκαμψης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Αλλά όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι αποτέλεσμα των κινήτρων που έχουν ήδη διαμορφωθεί από αλλού.
"Πρέπει να μπει το στοιχείο του φόβου"
Σύμφωνα με τους Financial Times, στις 28 Φεβρουαρίου 2025, πέντε ημέρες μετά τις γερμανικές εκλογές, ο Friedrich Merz γευμάτισε με τον υπηρεσιακό υπουργό Οικονομικών, Jorg Kukis.
Όπως ανέφεραν οι FT, ο μελλοντικός Καγκελάριος έλαβε μια "σοκαριστική ενημέρωση" για την κατάσταση της οικονομίας.
Ο Kukis τού εξήγησε ότι μετά από δύο χρόνια στασιμότητας και με περισσότερα σύννεφα να μαζεύονται πάνω από τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, το Βερολίνο αντιμετώπιζε έλλειμμα προϋπολογισμού 130 δισεκατομμυρίων ευρώ σε διάστημα τεσσάρων ετών και φθίνουσες προοπτικές ανάπτυξης.
Αν οι FT δημοσίευσαν αυτή την ιστορία είναι επειδή θέλουν το κοινό να τη γνωρίζει. Αλλά η ιστορία αυτή θυμίζει κάτι... Ω, σωστά! Πέρυσι, ο Keir Starmer ανακάλυψε, λίγο μετά τη δική του εκλογή, ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε "έλλειμμα 22 δισεκατομμυρίων λιρών" – τη διαβόητη "μαύρη τρύπα των 22 δισεκατομμυρίων λιρών".
Τι συμβαίνει, λοιπόν, με όλες αυτές τις "μαύρες τρύπες" και γιατί ξαφνικά οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης μιλούν τόσο ανοιχτά γι’ αυτές;
Θα τις επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τη σκληρή λιτότητα που η κυβέρνηση Merz θα επιβάλει στον γερμανικό λαό, ακριβώς όπως κάνει ο Starmer στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι FT προανήγγειλαν αυτή την πορεία με ένα άρθρο με τίτλο: "Η Ευρώπη πρέπει να περιορίσει το κοινωνικό κράτος της για να χτίσει ένα κράτος πολέμου."
Ο αρθρογράφος τους, Janan Ganesh, ξεκαθαρίζει τι πρέπει να γίνει: "Πρέπει να επανεξοπλιστούμε και να προετοιμαστούμε για πόλεμο.
Αλλά το κοινό είναι πολύ ανόητο για να το καταλάβει, οπότε πρέπει να αυξήσουμε τον πόνο μέχρι να βελτιωθεί το ηθικό."
Ποιος κινεί τα νήματα;
Το γεγονός ότι ξαφνικά η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία και η ΕΕ συμφωνούν σε αυτήν τη "στροφή" προς τη στρατιωτικοποίηση είναι ύποπτα γνώριμο.
Δεν μοιάζει με την πανδημία του 2020, όταν όλες οι κυβερνήσεις υιοθέτησαν τα ίδια αντιφατικά και παράλογα μέτρα;
Πίσω από όλα αυτά βρίσκονται οι ίδιες χρηματοοικονομικές ελίτ. Για παράδειγμα, ο νέος Καγκελάριος της Γερμανίας ήταν πρόεδρος της BlackRock στη Γερμανία. Η BlackRock έχει εκτεταμένες επενδύσεις στην Ουκρανία...
Δακτυλικά αποτυπώματα των τραπεζιτών παντού
Στην πραγματικότητα, βλέπουμε ότι πολλοί από αυτούς τους τραπεζίτες υψηλού επιπέδου καταλήγουν να διαμορφώνουν την πολιτική στις δυτικές κυβερνήσεις.
Μια πλήρης λίστα θα ήταν πολύ μακροσκελής, αλλά ας δούμε μερικά ακόμα παραδείγματα: Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron ήταν πρώην τραπεζίτης της Rothschild.
Ο πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας Mario Draghi, όπως και ο Jorg Kukis, ήταν τραπεζίτης της Goldman Sachs.
Ο προκάτοχος του Draghi, Mario Monti, ήταν επίσης τραπεζίτης της Goldman Sachs, όπως και ο νέος Πρωθυπουργός του Καναδά, Mark Carney.
Ο Carney υπηρέτησε επίσης ως Διοικητής της Τράπεζας του Καναδά (2008-2013), από όπου ομαλά μεταπήδησε στη διοίκηση της Τράπεζας της Αγγλίας (2013-2020). Παρατηρήστε ότι η παρουσία του Carney κατέστρεψε τόσο την καναδική όσο και τη βρετανική οικονομία (το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για τη γαλλική οικονομία υπό τον Macron και την ιταλική οικονομία μετά από δύο Goldman Sachs "Mario" στο τιμόνι).
Πώς οι τραπεζίτες επιτελούν θαύματα
Πολλά άρθρα σχετικά με την πανδημία είχαν ρίξει φως στους τρόπους με τους οποίους αυτοί οι τραπεζίτες υψηλού επιπέδου επιφέρουν κοινωνικές αλλαγές.
Αλλά ο κ. Carney αποκάλυψε τη συνταγή με τρόπο που όλοι μπορούν να κατανοήσουν.
Το 2019, έφερε το πλούσιο και ποικιλόμορφο σύνολο δεξιοτήτων του στην αποστολή να "σώσει τον πλανήτη" ως Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών για τη Δράση για το Κλίμα και τα Οικονομικά.
Σε συνέντευξή του στο Bloomberg TV τον Νοέμβριο του 2020, ο Carney εξήγησε ακριβώς πώς θα επιτελούσε το θαύμα της "διάσωσης" του πλανήτη:
"Χρειαζόμαστε μια συνολική μετάβαση της οικονομίας... το θέμα είναι να εξετάσουμε τα σχέδια μετάβασης όλων των εταιρειών, να υποστηρίξουμε εκείνους που αποτελούν μέρος της λύσης και να αφαιρέσουμε κεφάλαια από εκείνους που αποτελούν μέρος του προβλήματος."
Αυτή ήταν μια εξαιρετικά αποκαλυπτική δήλωση. Με αυτήν, ο κ. Carney παραδέχτηκε ότι οι τραπεζίτες μπορούν και πράγματι αποφασίζουν ποιος στις οικονομίες μας λαμβάνει πίστωση και ποιος όχι.
Κάνουν σαφώς αυτές τις επιλογές επιδιώκοντας τις δικές τους ατζέντες, είτε πρόκειται για πανδημίες, εμβολιασμούς, ψηφιακά νομίσματα (CBDCs), έντομα ως τροφή για τις μάζες, "διάσωση" του πλανήτη από την υπερθέρμανση ή "διάσωση" του κόσμου από τη Ρωσία.
Όλη η αλληλουχία κινήτρων που διαμορφώνει τη συμπεριφορά των πολιτικών μας, των επιχειρηματικών ηγετών και των εργαζομένων πηγάζει από αυτούς που απασχολούν ανθρώπους όπως ο Carney, ο Macron, ο Merz και ο Kukis και τους δίνουν τις εντολές τους.
Η μονολιθική και αδίστακτη συνωμοσία
Οι ίδιες δομές εξουσίας έχουν εμπλακεί σε κάθε ανθρώπινη τραγωδία εδώ και αιώνες: ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τους περισσότερους, αν όχι όλους, τους διαρκείς πολέμους, τις "έγχρωμες επαναστάσεις", τις αλλαγές καθεστώτων, τις δολοφονίες και τα κοινωνικά πειράματα που έχουμε βιώσει κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Επιφέρουν αυτές τις αλλαγές, όπως εξήγησε ο Carney, "υποστηρίζοντας εκείνους που αποτελούν μέρος της λύσης και αφαιρώντας κεφάλαια από εκείνους που αποτελούν μέρος του προβλήματος".
Τώρα αποφάσισαν ότι το κοινωνικό κράτος είναι το πρόβλημα και ότι το κράτος πολέμου είναι η λύση. Δείτε πώς όλοι οι άλλοι έχουν ήδη συμμορφωθεί.
Με τη "σκοτεινή μαγεία" τους επιφέρουν αλλαγές στην "ίδια τη δομή της κοινωνίας μας", για τις οποίες μας προειδοποίησε ο Eisenhower.
Αυτοί συνιστούν τη "μονολιθική και αδίστακτη συνωμοσία" για την οποία μας προειδοποίησε ο John F. Kennedy στην ομιλία του στην Εθνική Ένωση Εκδοτών Εφημερίδων το 1961.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτοί διέταξαν τη δολοφονία του. Και ποιο είναι το σχέδιό τους; Στο "Τραγωδία και Ελπίδα", ο Carol Quigley έγραψε ότι:
"Οι δυνάμεις του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού είχαν έναν μακροπρόθεσμο στόχο, τίποτα λιγότερο από τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος χρηματοοικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια, ικανού να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της...
Η ανάπτυξη του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού κατέστησε δυνατή τη συγκέντρωση του παγκόσμιου οικονομικού ελέγχου και τη χρήση αυτής της εξουσίας προς όφελος των χρηματοδοτών και σε βάρος όλων των άλλων οικονομικών ομάδων."
Το κάλεσμα τους είναι: "Έλα στη σκοτεινή πλευρά: κυριαρχία ή θάνατος." Δεν είναι περίεργο που οι υποτακτικοί τους, όπως ο Merz, ο Starmer και ο Macron, απάντησαν σε αυτό το κάλεσμα και τώρα οδηγούν ολόκληρη την Ευρώπη προς αυτή τη σκοτεινή πλευρά.
Το σχέδιό τους είναι να μας προετοιμάσουν για τη μάχη για κυριαρχία ή θάνατο. Φυσικά, αυτοί σκοπεύουν να κυριαρχήσουν. Το να πεθάνουμε είναι για τους υπόλοιπους από εμάς.
Τώρα είναι η ώρα να δείξουμε θάρρος και επαγρύπνηση. Θα προπαγανδίσουν την οικονομική ανάπτυξη που τώρα ενισχύουν μέσω στρατιωτικών δαπανών. Θα εντείνουν τη δαιμονοποίηση του Vladimir Putin και θα κατηγορήσουν τη Ρωσία για όλα τα δεινά των κοινωνιών μας.
Αν χρειαστεί, θα καταφύγουν σε εντυπωσιακές προβοκάτσιες για να δημιουργήσουν ένα νέο μαζικό ψυχολογικό φαινόμενο και να μας κάνουν να συναινέσουμε στους πολέμους τους.
Αλλά δεν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας για να σκοτώνουν και να πεθαίνουν στους πολέμους τους. Τα μεγαλώνουμε για να ζήσουν με ασφάλεια, ευημερία και ελευθερία. Πρέπει να μείνουμε στο φως και να επιλέξουμε την αγάπη, όχι την κυριαρχία.
www.bankingnews.gr
Τότε όλοι αναρωτηθήκαμε ποιος σκέφτηκε ένα τέτοιο σύνθημα, πόσο μάλλον να το φορέσει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ουκρανίας.
Η φωτογράφιση είχε οργανωθεί από μια βρετανική ομάδα δημοσίων σχέσεων.
Μάλιστα, εκείνη την περίοδο, κυκλοφόρησε ένα μικρό ντοκιμαντέρ σχετικά με το θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (υπάρχει και βίντεο στο YouTube).
Ποιος το σκέφτηκε;
Ο Dennis Small, συντάκτης του Executive Intelligence Review, σχολίασε το εξής: «Ας θυμόμαστε ότι ο Zelensky είναι ηθοποιός... Του δίνουν λόγια να διαβάσει.
Αυτοί που του δίνουν το σενάριο είναι δύο εταιρείες δημοσίων σχέσεων στο Λονδίνο, οι οποίες συνεργάζονται με Ουκρανούς, για να διαμορφώσουν το μήνυμα του Zelensky, το οποίο απευθύνεται κυρίως στη Δύση».
Το σύνθημα «Έλα στη σκοτεινή πλευρά» πιθανότατα μεταφέρθηκε στον Zelensky μέσω αυτών των καναλιών.
Και αυτός συμμορφώθηκε, μεταφέροντας αυτό το μήνυμα στο δυτικό κοινό.
Ας φανταστούμε την αντίδραση των δυτικών ΜΜΕ αν ο Vladimir Putin φορούσε ένα τέτοιο μπλουζάκι.
Αλλά όταν ο Zelensky μας καλεί στη «σκοτεινή πλευρά», όλα είναι φυσιολογικά και κανείς δεν νιώθει την ανάγκη να αμφισβητήσει το μήνυμα - αυτή ήταν μια σημαντική στιγμή που δεν έπρεπε να περάσει απαρατήρητη.
Αποκάλυψη αποστολής και πρόθεσης
Το μπλουζάκι του Zelensky δεν εμφανίστηκε τυχαία: κάποιος σκέφτηκε το μήνυμα, το σχεδίασε και φρόντισε να το φορέσει ο Πρόεδρος της Ουκρανίας ενώ απευθυνόταν στη Δύση.
Το μήνυμα αυτό ήταν προϊόν στρατηγικής σκέψης και δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε αστείο.
Ήταν μια αποκάλυψη αποστολής και πρόθεσης, και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε σοβαρά.
Σήμερα βλέπουμε ότι οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρώπης ακολουθούν αυτό το κάλεσμα, καθώς συλλογικά και αποφασιστικά αγκαλιάζουν τη στρατιωτικοποίηση και προετοιμάζονται ενεργά για πόλεμο.
Οι πολεμοχαρείς ηγέτες της Ευρώπης
Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen, ανακοίνωσε το σχέδιο ReArm Europe, βάσει του οποίου προβλέπονται στρατιωτικές δαπάνες έως και 800 δισ. ευρώ.
Ο επόμενος Καγκελάριος της Γερμανίας, Friedrich Merz, πιέζει για απεριόριστο δανεισμό για επενδύσεις σε υποδομές και αμυντικές δαπάνες.
Μάλιστα, πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του, εξασφάλισε την έγκριση του γερμανικού κοινοβουλίου για ταμείο 500 δισ. ευρώ.
Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή: ο Merz προωθεί συνταγματικές τροποποιήσεις που θα άρουν τους δημοσιονομικούς περιορισμούς στο χρέος και θα οδηγήσουν σε μαζική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.
Τελικά, το ποσό θα μπορούσε να φτάσει τα 1,7 τρισεκατομμύρια ευρώ, διπλασιάζοντας το χρέος της Γερμανίας ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 62,4% στο 125%.
Πόσα είναι 1,7 τρισεκατομμύρια ευρώ; Περίπου 20.400 ευρώ ανά άνδρα, γυναίκα και παιδί στη Γερμανία.
Στη Γαλλία, ο Emmanuel Macron θέλει να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία και να ενισχύσει το γαλλικό πυρηνικό οπλοστάσιο.
Ονειρεύεται υπερηχητικούς πυραύλους που θα μπορούσαν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές με στόχο τη Ρωσία.
Στην άλλη πλευρά της Μάγχης, ο Keir Starmer επιμένει στην επιστράτευση, συγκροτεί έναν «συνασπισμό των προθύμων» εναντίον της Ρωσίας και παρέχει ολοένα και περισσότερη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
Μάλιστα, δήλωσε ότι η ανάπτυξη βρετανικών στρατευμάτων στην Ουκρανία είναι ήδη «επιχειρησιακή», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Αποδυνάμωση, εξάντληση της Ρωσίας
Αλλά ποιο είναι το νόημα όλης αυτής της δραστηριότητας; Ακόμα και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν αυταπατώνται τόσο ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να εμποδίσουν την ήττα της Ουκρανίας ή να νικήσουν τη Ρωσία.
Αντίθετα, απλά θέλουν ο πόλεμος να συνεχιστεί, ελπίζοντας να αποδυναμώσουν και να εξαντλήσουν τη Ρωσία, με απώτερο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Vladimir Putin. Ας δούμε, λοιπόν, πώς εξελίσσεται αυτό το σχέδιο…
Η Ρωσία πολεμά στην Ουκρανία εδώ και πάνω από τρία χρόνια. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις ήταν ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος στρατός στην Ευρώπη.
Οι εκτιμήσεις για το μέγεθός του ποικίλλουν, αλλά σε συνέντευξή του στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ARD, ο Zelensky δήλωσε: «Έχουμε 880.000 στρατιώτες. Έχουμε έναν στρατό ενός εκατομμυρίου».
Τον Φεβρουάριο του 2022, αυτή η δύναμη ήταν πλήρως ακέραια, εκπαιδευμένη και πάνοπλη.
Είχε, επίσης, την πλήρη υποστήριξη της συλλογικής Δύσης. Σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα δυτικά κράτη στάθηκαν ενωμένα στο πλευρό της Ουκρανίας, με ολόκληρα οπλοστάσια γεμάτα όπλα και πυρομαχικά.
Ταυτόχρονα, μόλις ξεκίνησε η σύγκρουση, επέβαλαν στη Ρωσία ένα πακέτο κυρώσεων σε επίπεδο «οικονομικού πυρηνικού όπλου», με σκοπό να καταρρεύσει η οικονομία της.
Όμως, τίποτα από αυτά δεν λειτούργησε. Η Ρωσία δεν αποδυναμώθηκε – αντίθετα, έγινε πολύ ισχυρότερη.
Σε πρόσφατη ομιλία του στο Hillsdale College, ο πρώην Navy SEAL και ιδρυτής της Blackwater Worldwide, Eric Prince, έδωσε ένα ρεαλιστικό μήνυμα:
«Μην ακούτε τους ηλίθιους πολιτικούς που λένε ότι έχουμε πλήξει τον ρωσικό στρατό. Όχι», δήλωσε ο Prince. «Έχουμε καταναλώσει πολλά υλικά. Ο ρωσικός στρατός έχει γίνει απείρως εξυπνότερος».
Ο ρωσικός στρατός έγινε απείρως εξυπνότερος
Για παράδειγμα, «οι Ρώσοι είναι εξαιρετικοί στον ηλεκτρονικό πόλεμο», γεγονός που έχει εξουδετερώσει την αποτελεσματικότητα των πιο προηγμένων δυτικών συστημάτων, όπως οι πύραυλοι Javelin, τα συστήματα HIMARS και τα κατευθυνόμενα βλήματα Copperhead.
Αυτά τα όπλα συχνά γίνονταν αναποτελεσματικά μέσα σε λίγες εβδομάδες από την ανάπτυξή τους στο πεδίο της μάχης: «Λειτουργούν για μία ή δύο εβδομάδες, και μετά οι Ρώσοι βρίσκουν τρόπο να μπλοκάρουν τη γραμμή εντολών, και το σύστημα τυφλώνεται».
Εν τω μεταξύ, όλοι οι «λαμπροί στρατηγικοί εγκεφάλοι» του ΝΑΤΟ δεν έχουν βρει τρόπο να πολεμήσουν τους Ρώσους.
Σε έκθεση του Royal United Services Institute (RUSI), αναγνωρίζεται ότι η συνεχής προσαρμογή των ρωσικών τακτικών αφήνει τους στρατηγούς του ΝΑΤΟ σε αδιέξοδο.
Συνοπτικά, οι ρωσικές δυνάμεις συνδυάζουν πεζικό, drones και κατευθυνόμενες βόμβες σε ένα είδος «επιθετικού τριγώνου», που παραλύει τα στρατεύματα του εχθρού πίσω από τη γραμμή του μετώπου.
Οι συντονισμένες ενέργειες του πυροβολικού και του πεζικού εμποδίζουν τις εχθρικές δυνάμεις από το να ελιχθούν, τα drones τις εξουθενώνουν με συνεχείς επιθέσεις, και οι κατευθυνόμενες βόμβες αποτελειώνουν τις οχυρώσεις τους με ακρίβεια.
Ακονίζοντας το ξίφος…
Αντίθετα με τις δυτικές αφηγήσεις περί «εξασθένησης», ο ρωσικός στρατός δεν έχει υποβαθμιστεί – έχει αναβαθμιστεί σημαντικά.
Οι Ρώσοι έχουν εφαρμόσει μια στρατηγική μάθησης και προσαρμογής.
Οι εμπειρίες από το πεδίο της μάχης αναλύονται συστηματικά και μεταφέρονται στην ανώτερη διοίκηση για βελτίωση των επιχειρησιακών τακτικών.
Ο Eric Prince ανέφερε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Αν πυροβολούσες έναν Ρώσο με πυροβολικό τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο του 2022, θα του έπαιρνε μιάμιση ώρα για να ανταποδώσει με ακρίβεια.
Τώρα, χρειάζεται περίπου δύο λεπτά. Που σημαίνει ότι, αν ρίξεις εναντίον τους, καλύτερα να είσαι ήδη στο όχημά σου και να φεύγεις, γιατί αλλιώς θα σε πετύχουν».
Αυτό έχει τεράστιες συνέπειες. Αν οι ρωσικές δυνάμεις έχουν πλέον τη δυνατότητα να ανταποδίδουν πυρά με ακρίβεια μέσα σε δύο λεπτά, σημαίνει ότι έχουν εξουδετερώσει έναν από τους πιο κρίσιμους τομείς του σύγχρονου πολέμου.
Και αυτό χωρίς να αναφερθούμε στην αξεπέραστη ρωσική πολεμική βιομηχανία, που παράγει τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών, στα αεράμυνα συστήματά τους (τα καλύτερα στον κόσμο) και στους υπερηχητικούς πυραύλους τους, απέναντι στους οποίους οι δυτικοί στρατοί δεν έχουν καμία άμυνα.
Και βέβαια, υπάρχει και η ρωσική οικονομία. Όχι μόνο άντεξε το βάρος όλων των δυτικών κυρώσεων, αλλά πλέον ξεπερνά σε απόδοση όλες τις δυτικές οικονομίες – συμπεριλαμβανομένης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Να περιορίσουν τις απώλειες ή να διπλασιάσουν την αποτυχία;
Ένας ορθολογικός ηγέτης θα έπρεπε να λάβει όλα αυτά υπόψη του, να αναγνωρίσει μια χαμένη υπόθεση και να αλλάξει πορεία.
Αυτό φαίνεται να κάνει η νέα αμερικανική κυβέρνηση. Όμως, οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να διπλασιάζουν την αποτυχία, αδιαφορώντας για το κόστος.
Το αποτέλεσμα; Η Ευρώπη οδηγείται σε μια προβλέψιμη τραγωδία.
Η στρατιωτικοποίηση θα ενισχύσει τη δημιουργία ενός τεράστιου στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος (MIC) – μιας συμμαχίας μεγάλων τραπεζών, κυβερνήσεων, στρατού και ιδιωτικών εταιρειών οπλικών συστημάτων, που λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος.
Ο κίνδυνος αυτής της εξέλιξης είχε ήδη επισημανθεί από τον Αμερικανό Πρόεδρο Dwight Eisenhower, στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του τον Ιανουάριο του 1961. Και όπως φαίνεται, είχε απόλυτο δίκιο.
Η προειδοποίηση του Eisenhower
Σήμερα, αξίζει να αναλογιστούμε τα λόγια του, καθώς προμηνύουν το μέλλον της Ευρώπης: "…αναγκαστήκαμε να δημιουργήσουμε μια μόνιμη βιομηχανία εξοπλισμών τεράστιων διαστάσεων.
Σε αυτό προστίθενται τριάμισι εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες που απασχολούνται άμεσα στον τομέα της άμυνας.
Κάθε χρόνο ξοδεύουμε για τη στρατιωτική ασφάλεια περισσότερα από τα καθαρά έσοδα όλων των εταιρειών των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτός ο συνδυασμός μιας τεράστιας στρατιωτικής εγκατάστασης και μιας μεγάλης αμυντικής βιομηχανίας είναι κάτι πρωτόγνωρο στην αμερικανική εμπειρία.
Η συνολική του επιρροή – οικονομική, πολιτική, ακόμη και πνευματική – γίνεται αισθητή σε κάθε πόλη, κάθε κυβερνητικό γραφείο, κάθε πολιτεία. Αναγνωρίζουμε την επιτακτική ανάγκη αυτής της εξέλιξης.
Ωστόσο, δεν πρέπει να αποτύχουμε να κατανοήσουμε τις σοβαρές της επιπτώσεις.
Ο κόπος μας, οι πόροι μας και τα μέσα διαβίωσής μας επηρεάζονται – όπως και η ίδια η δομή της κοινωνίας μας.
Στις κυβερνητικές συνεδριάσεις, πρέπει να φυλαγόμαστε από την απόκτηση αδικαιολόγητης επιρροής, είτε επιδιωκόμενης είτε όχι, από το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα.
Η πιθανότητα μιας καταστροφικής ανόδου μιας λανθασμένα τοποθετημένης εξουσίας υπάρχει και θα επιμείνει.
Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε το βάρος αυτού του συνδυασμού να θέσει σε κίνδυνο τις ελευθερίες μας ή τις δημοκρατικές μας διαδικασίες. Δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο.
Μόνο μια επαγρυπνούσα και ενημερωμένη κοινωνία μπορεί να εξασφαλίσει τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στη γιγαντιαία αμυντική και στρατιωτική μηχανή και τις ειρηνικές μας μεθόδους και στόχους, ώστε η ασφάλεια και η ελευθερία να ευημερήσουν μαζί.”
Φυσικά, τα λόγια του Eisenhower έπεσαν στο κενό και η καταστροφική άνοδος της λανθασμένης εξουσίας έχει πράγματι εκτοπίσει τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις ελευθερίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, οδηγώντας τη χώρα σε διαδοχικούς πολέμους σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας δυστυχία στο εσωτερικό και χάος στο εξωτερικό.
Τώρα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες βαδίζουν σκόπιμα στον ίδιο δρόμο.
Το ποίμνιο και οι (κακοί) ποιμένες
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι αυτές οι αλλαγές αποτελούν επίσης μια διδακτική στιγμή που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τι τις οδηγεί.
Οι ευρωπαϊκές οικονομίες βυθίζονται σε μια αργή αλλά σταθερή παρακμή, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοπροκαλούμενη και φαίνεται ασταμάτητη.
Η ανεργία αυξάνεται, καθώς χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγούνται σε χρεοκοπία, ενώ οι μεγάλες εταιρείες μειώνουν την παραγωγή τους ή μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στην Κίνα ή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα μεγάλης κλίμακας κυβερνητικά επενδυτικά προγράμματα θα θεωρηθούν ως σωτήρια λύση.
Για παράδειγμα, νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ο CEO της Volkswagen, Oliver Bloom, αγκάλιασε ανοιχτά την ευκαιρία να επαναπροσανατολίσει ορισμένες από τις παραγωγικές δυνατότητες της εταιρείας και να γίνει κατασκευαστής όπλων.
Τα κρατικά αμυντικά συμβόλαια θα ενισχύσουν την απόδοση της εταιρείας, οπότε ανεξάρτητα από τη φύση αυτών των συμβολαίων, η διοίκηση και οι μέτοχοι της VW θα τα καλωσορίσουν.
Οι εργαζόμενοι επίσης θα ωφεληθούν: η διατήρηση της θέσης εργασίας τους είναι σίγουρα προτιμότερη από το να βρεθούν στον δρόμο.
Η συνολική επίδραση όλων αυτών των σχεδιαζόμενων δαπανών θα δημιουργήσει μια προσωρινή οικονομική άνθηση.
Αν τα σχέδια δαπανών του Καγκελάριου Merz υλοποιηθούν πλήρως, θα μπορούσαν να αυξήσουν την οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας από 1% σε 2%.
Φυσικά, πολλοί πολιτικοί θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν αυτή την κατάσταση για να διεκδικήσουν τα εύσημα της οικονομικής ανάκαμψης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Αλλά όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι αποτέλεσμα των κινήτρων που έχουν ήδη διαμορφωθεί από αλλού.
"Πρέπει να μπει το στοιχείο του φόβου"
Σύμφωνα με τους Financial Times, στις 28 Φεβρουαρίου 2025, πέντε ημέρες μετά τις γερμανικές εκλογές, ο Friedrich Merz γευμάτισε με τον υπηρεσιακό υπουργό Οικονομικών, Jorg Kukis.
Όπως ανέφεραν οι FT, ο μελλοντικός Καγκελάριος έλαβε μια "σοκαριστική ενημέρωση" για την κατάσταση της οικονομίας.
Ο Kukis τού εξήγησε ότι μετά από δύο χρόνια στασιμότητας και με περισσότερα σύννεφα να μαζεύονται πάνω από τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, το Βερολίνο αντιμετώπιζε έλλειμμα προϋπολογισμού 130 δισεκατομμυρίων ευρώ σε διάστημα τεσσάρων ετών και φθίνουσες προοπτικές ανάπτυξης.
Αν οι FT δημοσίευσαν αυτή την ιστορία είναι επειδή θέλουν το κοινό να τη γνωρίζει. Αλλά η ιστορία αυτή θυμίζει κάτι... Ω, σωστά! Πέρυσι, ο Keir Starmer ανακάλυψε, λίγο μετά τη δική του εκλογή, ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε "έλλειμμα 22 δισεκατομμυρίων λιρών" – τη διαβόητη "μαύρη τρύπα των 22 δισεκατομμυρίων λιρών".
Τι συμβαίνει, λοιπόν, με όλες αυτές τις "μαύρες τρύπες" και γιατί ξαφνικά οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης μιλούν τόσο ανοιχτά γι’ αυτές;
Θα τις επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τη σκληρή λιτότητα που η κυβέρνηση Merz θα επιβάλει στον γερμανικό λαό, ακριβώς όπως κάνει ο Starmer στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι FT προανήγγειλαν αυτή την πορεία με ένα άρθρο με τίτλο: "Η Ευρώπη πρέπει να περιορίσει το κοινωνικό κράτος της για να χτίσει ένα κράτος πολέμου."
Ο αρθρογράφος τους, Janan Ganesh, ξεκαθαρίζει τι πρέπει να γίνει: "Πρέπει να επανεξοπλιστούμε και να προετοιμαστούμε για πόλεμο.
Αλλά το κοινό είναι πολύ ανόητο για να το καταλάβει, οπότε πρέπει να αυξήσουμε τον πόνο μέχρι να βελτιωθεί το ηθικό."
Ποιος κινεί τα νήματα;
Το γεγονός ότι ξαφνικά η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία και η ΕΕ συμφωνούν σε αυτήν τη "στροφή" προς τη στρατιωτικοποίηση είναι ύποπτα γνώριμο.
Δεν μοιάζει με την πανδημία του 2020, όταν όλες οι κυβερνήσεις υιοθέτησαν τα ίδια αντιφατικά και παράλογα μέτρα;
Πίσω από όλα αυτά βρίσκονται οι ίδιες χρηματοοικονομικές ελίτ. Για παράδειγμα, ο νέος Καγκελάριος της Γερμανίας ήταν πρόεδρος της BlackRock στη Γερμανία. Η BlackRock έχει εκτεταμένες επενδύσεις στην Ουκρανία...
Δακτυλικά αποτυπώματα των τραπεζιτών παντού
Στην πραγματικότητα, βλέπουμε ότι πολλοί από αυτούς τους τραπεζίτες υψηλού επιπέδου καταλήγουν να διαμορφώνουν την πολιτική στις δυτικές κυβερνήσεις.
Μια πλήρης λίστα θα ήταν πολύ μακροσκελής, αλλά ας δούμε μερικά ακόμα παραδείγματα: Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron ήταν πρώην τραπεζίτης της Rothschild.
Ο πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας Mario Draghi, όπως και ο Jorg Kukis, ήταν τραπεζίτης της Goldman Sachs.
Ο προκάτοχος του Draghi, Mario Monti, ήταν επίσης τραπεζίτης της Goldman Sachs, όπως και ο νέος Πρωθυπουργός του Καναδά, Mark Carney.
Ο Carney υπηρέτησε επίσης ως Διοικητής της Τράπεζας του Καναδά (2008-2013), από όπου ομαλά μεταπήδησε στη διοίκηση της Τράπεζας της Αγγλίας (2013-2020). Παρατηρήστε ότι η παρουσία του Carney κατέστρεψε τόσο την καναδική όσο και τη βρετανική οικονομία (το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για τη γαλλική οικονομία υπό τον Macron και την ιταλική οικονομία μετά από δύο Goldman Sachs "Mario" στο τιμόνι).
Πώς οι τραπεζίτες επιτελούν θαύματα
Πολλά άρθρα σχετικά με την πανδημία είχαν ρίξει φως στους τρόπους με τους οποίους αυτοί οι τραπεζίτες υψηλού επιπέδου επιφέρουν κοινωνικές αλλαγές.
Αλλά ο κ. Carney αποκάλυψε τη συνταγή με τρόπο που όλοι μπορούν να κατανοήσουν.
Το 2019, έφερε το πλούσιο και ποικιλόμορφο σύνολο δεξιοτήτων του στην αποστολή να "σώσει τον πλανήτη" ως Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών για τη Δράση για το Κλίμα και τα Οικονομικά.
Σε συνέντευξή του στο Bloomberg TV τον Νοέμβριο του 2020, ο Carney εξήγησε ακριβώς πώς θα επιτελούσε το θαύμα της "διάσωσης" του πλανήτη:
"Χρειαζόμαστε μια συνολική μετάβαση της οικονομίας... το θέμα είναι να εξετάσουμε τα σχέδια μετάβασης όλων των εταιρειών, να υποστηρίξουμε εκείνους που αποτελούν μέρος της λύσης και να αφαιρέσουμε κεφάλαια από εκείνους που αποτελούν μέρος του προβλήματος."
Αυτή ήταν μια εξαιρετικά αποκαλυπτική δήλωση. Με αυτήν, ο κ. Carney παραδέχτηκε ότι οι τραπεζίτες μπορούν και πράγματι αποφασίζουν ποιος στις οικονομίες μας λαμβάνει πίστωση και ποιος όχι.
Κάνουν σαφώς αυτές τις επιλογές επιδιώκοντας τις δικές τους ατζέντες, είτε πρόκειται για πανδημίες, εμβολιασμούς, ψηφιακά νομίσματα (CBDCs), έντομα ως τροφή για τις μάζες, "διάσωση" του πλανήτη από την υπερθέρμανση ή "διάσωση" του κόσμου από τη Ρωσία.
Όλη η αλληλουχία κινήτρων που διαμορφώνει τη συμπεριφορά των πολιτικών μας, των επιχειρηματικών ηγετών και των εργαζομένων πηγάζει από αυτούς που απασχολούν ανθρώπους όπως ο Carney, ο Macron, ο Merz και ο Kukis και τους δίνουν τις εντολές τους.
Η μονολιθική και αδίστακτη συνωμοσία
Οι ίδιες δομές εξουσίας έχουν εμπλακεί σε κάθε ανθρώπινη τραγωδία εδώ και αιώνες: ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τους περισσότερους, αν όχι όλους, τους διαρκείς πολέμους, τις "έγχρωμες επαναστάσεις", τις αλλαγές καθεστώτων, τις δολοφονίες και τα κοινωνικά πειράματα που έχουμε βιώσει κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Επιφέρουν αυτές τις αλλαγές, όπως εξήγησε ο Carney, "υποστηρίζοντας εκείνους που αποτελούν μέρος της λύσης και αφαιρώντας κεφάλαια από εκείνους που αποτελούν μέρος του προβλήματος".
Τώρα αποφάσισαν ότι το κοινωνικό κράτος είναι το πρόβλημα και ότι το κράτος πολέμου είναι η λύση. Δείτε πώς όλοι οι άλλοι έχουν ήδη συμμορφωθεί.
Με τη "σκοτεινή μαγεία" τους επιφέρουν αλλαγές στην "ίδια τη δομή της κοινωνίας μας", για τις οποίες μας προειδοποίησε ο Eisenhower.
Αυτοί συνιστούν τη "μονολιθική και αδίστακτη συνωμοσία" για την οποία μας προειδοποίησε ο John F. Kennedy στην ομιλία του στην Εθνική Ένωση Εκδοτών Εφημερίδων το 1961.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτοί διέταξαν τη δολοφονία του. Και ποιο είναι το σχέδιό τους; Στο "Τραγωδία και Ελπίδα", ο Carol Quigley έγραψε ότι:
"Οι δυνάμεις του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού είχαν έναν μακροπρόθεσμο στόχο, τίποτα λιγότερο από τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος χρηματοοικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια, ικανού να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της...
Η ανάπτυξη του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού κατέστησε δυνατή τη συγκέντρωση του παγκόσμιου οικονομικού ελέγχου και τη χρήση αυτής της εξουσίας προς όφελος των χρηματοδοτών και σε βάρος όλων των άλλων οικονομικών ομάδων."
Το κάλεσμα τους είναι: "Έλα στη σκοτεινή πλευρά: κυριαρχία ή θάνατος." Δεν είναι περίεργο που οι υποτακτικοί τους, όπως ο Merz, ο Starmer και ο Macron, απάντησαν σε αυτό το κάλεσμα και τώρα οδηγούν ολόκληρη την Ευρώπη προς αυτή τη σκοτεινή πλευρά.
Το σχέδιό τους είναι να μας προετοιμάσουν για τη μάχη για κυριαρχία ή θάνατο. Φυσικά, αυτοί σκοπεύουν να κυριαρχήσουν. Το να πεθάνουμε είναι για τους υπόλοιπους από εμάς.
Τώρα είναι η ώρα να δείξουμε θάρρος και επαγρύπνηση. Θα προπαγανδίσουν την οικονομική ανάπτυξη που τώρα ενισχύουν μέσω στρατιωτικών δαπανών. Θα εντείνουν τη δαιμονοποίηση του Vladimir Putin και θα κατηγορήσουν τη Ρωσία για όλα τα δεινά των κοινωνιών μας.
Αν χρειαστεί, θα καταφύγουν σε εντυπωσιακές προβοκάτσιες για να δημιουργήσουν ένα νέο μαζικό ψυχολογικό φαινόμενο και να μας κάνουν να συναινέσουμε στους πολέμους τους.
Αλλά δεν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας για να σκοτώνουν και να πεθαίνουν στους πολέμους τους. Τα μεγαλώνουμε για να ζήσουν με ασφάλεια, ευημερία και ελευθερία. Πρέπει να μείνουμε στο φως και να επιλέξουμε την αγάπη, όχι την κυριαρχία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών