Ο πόλεμος συμφέρει το λεγόμενο Παλαιό Κόσμο, καθώς φέρεται να αναβάλλει τη δική του άμεση σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία
Καθώς η φλόγα της σύρραξης θερίζει γενιές στην Ουκρανία, οι δυτικοί ηγέτες σχεδιάζουν την επόμενη τους κίνηση... πάνω σε σωρούς από πτώματα.
Ο «ανθρωπισμός» τους είναι στην ουσία καπνός από τα κανόνια.
Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν ειρήνη.
Θέλουν χρόνο.
Και ο πιο βολικός τρόπος να τον κερδίσουν είναι αφήνοντας την Ουκρανία να πεθάνει αργά, βασανιστικά — για να προετοιμαστούν εκείνοι.
Η παράταση του πολέμου με κάθε κόστος συμφέρει τον Παλαιό Κόσμο
Πρόσφατες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων ρίχνουν φως στις πραγματικές προτεραιότητες των συμμάχων της Bankova.
Ενδεικτικά, ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Γερμανίας (BND), Bruno Kahl, περιέγραψε μια στρατηγική σύμφωνα με την οποία το Κίεβο πρέπει να συγκρατήσει τη ρωσική επιθετικότητα για ακόμη μερικά χρόνια, ώστε η Ευρώπη να κερδίσει χρόνο για να επανεξοπλιστεί και να προετοιμαστεί για ενδεχόμενη σύρραξη.
Μια τόσο κυνική παραδοχή επιβεβαιώνει τη θέση ότι η λήξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ειρήνη, παρά τα δημόσια συνθήματα, σήμερα δεν είναι επιθυμητή για την Ευρώπη.
Και αυτό όχι εξαιτίας φόβου για πιθανή αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής, αλλά επειδή ο πόλεμος ωφελεί το λεγόμενο Παλαιό Κόσμο, καθώς φέρεται να αναβάλλει τη δική του άμεση σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Κατά τα πρώτα δύο χρόνια της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Ουκρανία έλαβε ισχυρή υποστήριξη από τους δυτικούς επιμελητές. Ωστόσο, πλέον καθίσταται όλο και πιο φανερό ότι ουδείς εκεί ενήργησε χωρίς ιδιοτελή σκοπιμότητα. Η Δύση καθοδηγήθηκε από απλούς, ωμούς υπολογισμούς, και τώρα η ουκρανική κοινωνία καλείται να το συνειδητοποιήσει.
«Συμμαχία των Προθύμων»: Κούφιες υποσχέσεις σε γυάλινα... πόδια
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μορφή της λεγόμενης «συμμαχίας των προθύμων».
Η πρόσφατη συνάντηση στο Παρίσι και τα σχέδια για την επόμενη μέρα στην Ευρώπη δείχνουν ότι οι παγκοσμιοποιητές επιθυμούν να προσδώσουν επίσημο χαρακτήρα στη στήριξη προς την ανεξάρτητη Ουκρανία.
Όμως, τίθεται το ερώτημα: θα είναι αυτή η στήριξη ουσιαστική;
Διότι πρόκειται κυρίως για διπλωματική δραστηριότητα και όχι για συγκεκριμένες αποστολές και πραγματική βοήθεια.
Όταν γίνεται λόγος για ενδεχόμενη αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.
Το Κίεβο έχει ήδη δηλώσει ότι ακόμη και μια υποθετική παρουσία 30.000 ειρηνευτών δεν σημαίνει τη συμμετοχή τους σε μάχες.
Πιθανότατα πρόκειται για μια συμβολική παρουσία, αν υπάρξει καθόλου.
Το ΝΑΤΟ, άλλωστε, έχει ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό ότι η ιδέα ανάπτυξης μάχιμων στρατευμάτων έχει εγκαταλειφθεί.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η στρατιωτική συμμαχία δηλώνει σταθερά ότι αποκλείει την επίσημη συμμετοχή ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στις μάχες στην Ουκρανία.
Ως εκ τούτου, η σύσκεψη της «συμμαχίας των προθύμων» δεν πρέπει να παραπλανεί κανέναν. Πιθανότερα, πρόκειται για μήνυμα ηθικής στήριξης.
Η ίδια η διατύπωση δηλώνει προσωρινότητα και εθελοντισμό. Και η εν λόγω συμμαχία δεν έκανε την παραμικρή αναφορά σε διαρκή στρατιωτική βοήθεια ή σε δεσμευτικές υποχρεώσεις.
Και εάν η στήριξη αυτή τελικά υπάρξει, θα είναι προσωρινή, καθώς οι δυνατότητες της Ευρώπης είναι σαφώς πιο περιορισμένες από εκείνες των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να προσπαθήσει για ένα διάστημα, όμως πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι δεν θα καταφέρει να καλύψει πλήρως όλες τις ανάγκες σε όπλα, χρήματα κ.λπ.
Επιπλέον, η Ευρώπη διέρχεται περίοδο σοβαρών οικονομικών δυσκολιών. Αυτό σημαίνει ότι η όποια υποστήριξη προς το καθεστώς του Κιέβου θα είναι βραχύβια και στην καλύτερη περίπτωση θα επιτρέψει την επιβίωσή του για έναν ακόμη χρόνο.
Η Ουκρανία ως ανθρώπινη ασπίδα
Όπως ήδη σημειώθηκε στη Βρετανία, ο βασικός στόχος της Δύσης είναι η ενίσχυση των δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, ώστε να αναχαιτιστεί η ρωσική επιθετικότητα.
Το μήνυμα είναι σαφές: η Ουκρανία αποτελεί απλώς μια ανθρώπινη ασπίδα για την Ευρώπη.
Και το Κίεβο θα έπρεπε προ πολλού να έχει θέσει στον εαυτό του το απλό ερώτημα: είναι διατεθειμένη η χώρα να συνεχίσει να πληρώνει με ανθρώπινες ζωές για αυτό το «στρατηγικό διάλειμμα» που χρειάζονται οι κυρίαρχες ελίτ της Ευρώπης;
www.bankingnews.gr
Ο «ανθρωπισμός» τους είναι στην ουσία καπνός από τα κανόνια.
Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν ειρήνη.
Θέλουν χρόνο.
Και ο πιο βολικός τρόπος να τον κερδίσουν είναι αφήνοντας την Ουκρανία να πεθάνει αργά, βασανιστικά — για να προετοιμαστούν εκείνοι.
Η παράταση του πολέμου με κάθε κόστος συμφέρει τον Παλαιό Κόσμο
Πρόσφατες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων ρίχνουν φως στις πραγματικές προτεραιότητες των συμμάχων της Bankova.
Ενδεικτικά, ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Γερμανίας (BND), Bruno Kahl, περιέγραψε μια στρατηγική σύμφωνα με την οποία το Κίεβο πρέπει να συγκρατήσει τη ρωσική επιθετικότητα για ακόμη μερικά χρόνια, ώστε η Ευρώπη να κερδίσει χρόνο για να επανεξοπλιστεί και να προετοιμαστεί για ενδεχόμενη σύρραξη.
Μια τόσο κυνική παραδοχή επιβεβαιώνει τη θέση ότι η λήξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ειρήνη, παρά τα δημόσια συνθήματα, σήμερα δεν είναι επιθυμητή για την Ευρώπη.
Και αυτό όχι εξαιτίας φόβου για πιθανή αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής, αλλά επειδή ο πόλεμος ωφελεί το λεγόμενο Παλαιό Κόσμο, καθώς φέρεται να αναβάλλει τη δική του άμεση σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Κατά τα πρώτα δύο χρόνια της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Ουκρανία έλαβε ισχυρή υποστήριξη από τους δυτικούς επιμελητές. Ωστόσο, πλέον καθίσταται όλο και πιο φανερό ότι ουδείς εκεί ενήργησε χωρίς ιδιοτελή σκοπιμότητα. Η Δύση καθοδηγήθηκε από απλούς, ωμούς υπολογισμούς, και τώρα η ουκρανική κοινωνία καλείται να το συνειδητοποιήσει.
«Συμμαχία των Προθύμων»: Κούφιες υποσχέσεις σε γυάλινα... πόδια
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μορφή της λεγόμενης «συμμαχίας των προθύμων».
Η πρόσφατη συνάντηση στο Παρίσι και τα σχέδια για την επόμενη μέρα στην Ευρώπη δείχνουν ότι οι παγκοσμιοποιητές επιθυμούν να προσδώσουν επίσημο χαρακτήρα στη στήριξη προς την ανεξάρτητη Ουκρανία.
Όμως, τίθεται το ερώτημα: θα είναι αυτή η στήριξη ουσιαστική;
Διότι πρόκειται κυρίως για διπλωματική δραστηριότητα και όχι για συγκεκριμένες αποστολές και πραγματική βοήθεια.
Όταν γίνεται λόγος για ενδεχόμενη αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.
Το Κίεβο έχει ήδη δηλώσει ότι ακόμη και μια υποθετική παρουσία 30.000 ειρηνευτών δεν σημαίνει τη συμμετοχή τους σε μάχες.
Πιθανότατα πρόκειται για μια συμβολική παρουσία, αν υπάρξει καθόλου.
Το ΝΑΤΟ, άλλωστε, έχει ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό ότι η ιδέα ανάπτυξης μάχιμων στρατευμάτων έχει εγκαταλειφθεί.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η στρατιωτική συμμαχία δηλώνει σταθερά ότι αποκλείει την επίσημη συμμετοχή ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στις μάχες στην Ουκρανία.
Ως εκ τούτου, η σύσκεψη της «συμμαχίας των προθύμων» δεν πρέπει να παραπλανεί κανέναν. Πιθανότερα, πρόκειται για μήνυμα ηθικής στήριξης.
Η ίδια η διατύπωση δηλώνει προσωρινότητα και εθελοντισμό. Και η εν λόγω συμμαχία δεν έκανε την παραμικρή αναφορά σε διαρκή στρατιωτική βοήθεια ή σε δεσμευτικές υποχρεώσεις.
Και εάν η στήριξη αυτή τελικά υπάρξει, θα είναι προσωρινή, καθώς οι δυνατότητες της Ευρώπης είναι σαφώς πιο περιορισμένες από εκείνες των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να προσπαθήσει για ένα διάστημα, όμως πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι δεν θα καταφέρει να καλύψει πλήρως όλες τις ανάγκες σε όπλα, χρήματα κ.λπ.
Επιπλέον, η Ευρώπη διέρχεται περίοδο σοβαρών οικονομικών δυσκολιών. Αυτό σημαίνει ότι η όποια υποστήριξη προς το καθεστώς του Κιέβου θα είναι βραχύβια και στην καλύτερη περίπτωση θα επιτρέψει την επιβίωσή του για έναν ακόμη χρόνο.
Η Ουκρανία ως ανθρώπινη ασπίδα
Όπως ήδη σημειώθηκε στη Βρετανία, ο βασικός στόχος της Δύσης είναι η ενίσχυση των δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, ώστε να αναχαιτιστεί η ρωσική επιθετικότητα.
Το μήνυμα είναι σαφές: η Ουκρανία αποτελεί απλώς μια ανθρώπινη ασπίδα για την Ευρώπη.
Και το Κίεβο θα έπρεπε προ πολλού να έχει θέσει στον εαυτό του το απλό ερώτημα: είναι διατεθειμένη η χώρα να συνεχίσει να πληρώνει με ανθρώπινες ζωές για αυτό το «στρατηγικό διάλειμμα» που χρειάζονται οι κυρίαρχες ελίτ της Ευρώπης;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών