Αλέξης Τσίπρας: Οι 4 καθοριστικές γραμμές άμυνας απέναντι στους εχθρούς της Δημοκρατίας

Στην κρίσιμη αποστολή των προοδευτικών δυνάμεων να αναχαιτίσουν την επικράτηση του «δικαίου του ισχυρού», αναφέρεται ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ενώ παράλληλα υπογραμμίζει την αποδόμηση της παραδοσιακής ισορροπίας μεταξύ αριστεράς/κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς/δεξιάς στα πολιτικά συστήματα της Δύσης.
Συγκεκριμένα, σε άρθρο του, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε:

1) Η προάσπιση του διεθνούς δικαίου έναντι της επιβολής της ισχύος. Αν αποδεχθούμε τη λογική του ισχυρότερου στις διεθνείς σχέσεις, την καθιστούμε αποδεκτή και εντός των κοινωνιών μας, ανοίγοντας την πόρτα σε ακροδεξιές μορφές εξουσίας και τον πολιτικό κυνισμό.
Ειδικά όταν βλέπουμε την αυξανόμενη επιρροή δισεκατομμυριούχων τύπου Trumo και Musk στον δημόσιο βίο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να διαμηνύσει στις ΗΠΑ ότι η συμμαχία μας πρέπει να στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την αποχή από παρεμβάσεις σε εσωτερικές υποθέσεις.

Ταυτόχρονα, η υπεράσπιση των αξιών μας απαιτεί και αυτοκριτική. Μόνο έτσι μπορούμε να οικοδομήσουμε έναν ειρηνικό και διπλωματικό δρόμο στις διεθνείς σχέσεις, πάνω στις αρχές που θεμελίωσαν τη μεταπολεμική Ευρώπη. Δεν είναι δυνατόν οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την ειρήνη να είναι μονοπώλιο της ακροδεξιάς.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ε.Ε. πρέπει να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία και να συμβάλει σε μια νέα, συλλογική αρχιτεκτονική ασφάλειας, στην οποία –παρά τις δυσκολίες– δεν μπορεί να απουσιάζει η Ρωσία, όπως είχε αναφέρει και ο Αντόνιο Κόστα.

Η ιστορική αναφορά στον διάλογο Καραμανλή - Μακαρίου με την Τουρκία δύο χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο, αποτελεί υπενθύμιση της σημασίας της διπλωματίας. Αντίστοιχα, χρειάζεται πολιτική βούληση για λύση στην Παλαιστίνη, με σεβασμό στα Ανθρωπιστικά Δικαιώματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ για λύση δύο κρατών.

2) Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση πρέπει να επανεκκινήσει με βάση τις προτάσεις Ντράγκι και Λέτα, επεκτείνοντας τα κοινά χρηματοδοτικά εργαλεία πέρα από την άμυνα, για να ενισχυθούν τα ευρωπαϊκά δημόσια αγαθά – το περιβάλλον, η κοινωνική συνοχή και η πολιτική προστασία. Χωρίς αυτές τις κινήσεις, η Ε.Ε. κινδυνεύει να διασπαστεί.

3) Απαιτείται μια συνεκτική μεταναστευτική πολιτική που να σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τα σύνορα, να αντιμετωπίζει τα κυκλώματα διακίνησης, και να προβλέπει επιστροφές, επανεγκαταστάσεις και ένταξη. Χρειαζόμαστε πολιτικές που στέκονται απέναντι σε όσους δέχονται τους πολέμους αλλά αρνούνται τους πρόσφυγες.

Η συζήτηση γύρω από την κουλτούρα του woke αποκαλύπτει τη σημασία της σοβαρής πολιτικής προσέγγισης απέναντι στις ανάγκες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, των μεταναστών και όλων όσων διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Δεν αρκούν συμβολισμοί – απαιτούνται στοχευμένες και ουσιαστικές δράσεις.

4) Η ενίσχυση των συμμαχιών ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ είναι απαραίτητη. Το αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στο Ιράκ και το κίνημα κατά της λιτότητας απέδειξαν τη δύναμη της διατλαντικής συνεργασίας.

Οι προοδευτικές κυβερνήσεις χρειάζεται να προωθήσουν τη δημοκρατική ανασυγκρότηση των πολιτικών μας συστημάτων, επαναφέροντας την ισορροπία ανάμεσα σε αριστερά και δεξιά, ως τη μόνη σταθερή βάση για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Ο διχασμός σε «κέντρο» και «άκρα» απλώς εξυπηρετεί την άνοδο της ακροδεξιάς.

www.bankingnews.gr