γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Η Ελλάδα έχασε μια 5ετία – Η χώρα πέταξε στα σκουπίδια πέντε χρόνια μέσα σε μια κούφια γεμάτη δηλητήριο και ψέμα αντιμνημονιακή ρητορική
Μέσα σ’ ένα διεθνές περιβάλλον όπου την τελευταία 5ετία επικράτησε επενδυτικός οργασμός με τις ξένες αγορές να «χτυπούν» αλλεπάλληλα ιστορικά υψηλά τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα και το ελληνικό χρηματιστήριο έμειναν στο περιθώριο, απόλυτα ουραγοί και θεατές των εξελίξεων.
Η χώρα εγκλωβίστηκε μέσα σε μια κούφια, απόλυτα κενή και αδιέξοδη αντιμνημονιακή ρητορική, «δοξάζοντας» το τέρας του λαϊκισμού με αποτέλεσμα να στρουθοκαμηλίζει και να αρνείται να δει την πραγματικότητα όπως έχει.
Όλος ο δημόσιος βίος – με κύρια ευθύνη σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού – αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, αρνούμενος να δει την πραγματικότητα και να αναλάβει τις ευθύνες του. Μοιραία, το τέρας του λαϊκισμού θέριεψε, καθώς ένας εξαπατημένος και απολύτως ποδηγετούμενος λαός αφέθηκε στη… μαγεία των ψεμάτων και των στρεβλών δοξασιών, αρνούμενος και αυτός με τη σειρά του να δει την πραγματικότητα και να αναλάβει τις ευθύνες του.
Μοιραία η χώρα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο, καθώς πολίτες και πολιτικοί, σύσσωμη η κοινωνία (όχι όλη βεβαίως) αρνήθηκε να δει ότι για τη σημερινή κατάντια φταίει η πρότερη 35χρονη νιρβάνα και όχι τα χρόνια των μνημονίων.
Η χώρα αρνήθηκε να σκεφτεί και να αναλάβει τις ευθύνες της, με αποτέλεσμα όλα τα μνημόνια και οι συμφωνίες για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις να πέφτουν στο κενό και κάθε φορά να προκύπτουν ανάγκες για περισσότερα, πιο δραστικά μέτρα!
Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο λανθάνουσας… αντίστασης στις αλλαγές και στις μεταρρυθμίσεις που νομοτελειακά λαμβάνουν χώρα σ’ όλα τα κράτη, με την Ελλάδα να μένει ουραγός των εξελίξεων και πανευρωπαϊκός (και όχι μόνο) looser.
Επικράτησε ένας φαύλος κύκλος δήθεν… αντίστασης στους διεθνείς εκβιαστές, που όμως δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα φαύλο κύκλο αιμομικτικής αυτοϋπονόμευσης, εθελουσίας χρεοκοπίας, στασιμότητας και απαξίωσης.
Τα αποτελέσματα αυτών των πρακτικών τα είδαμε με απόλυτα ξεκάθαρο τρόπο κατά τη διάρκεια του 10μήνου του 2015, όπου για να υπάρξει το… έλασσον της ωριμότητας και της συνειδητοποίησης ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζαμε, χρειάστηκαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, κλείσιμο τραπεζών, capital controls και μια κοινωνία στα πρόθυρα του εμφυλίου!
Η πειθήνια και πρωτοφανώς... συγκαταβατική στάση της κοινωνίας και η μοίρα των λαϊκιστών
Πλέον, η κοινωνία δείχνει απολύτως… παραδομένη στη μοίρα της, μια αριστερή ή… πρώην αριστερή κυβέρνηση διαχειρίζεται σχεδόν εν λευκώ κοσμογονικές αλλαγές σε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό που έπρεπε να είχαν γίνει πριν από 15 ή 20 χρόνια!
Η πειθήνια, πρωτοφανώς παθητική και συγκαταβατική στάση της κοινωνίας στις κοσμογονικές μεταλλάξεις ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού μετά από 10ετίες, ίσως μαρτυρά πλήρη και ολική απονεύρωση, ίσως μαρτυρά απλώς… ωριμότητα και συνειδητοποίηση της κατάστασης.
Αν είναι απλώς παροδική… απονεύρωση, πρόκειται για κάτι ιδιαιτέρως επικίνδυνο, καθώς ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή το ξέσπασμα με απροσδιόριστες εξελίξεις και συνέπειες.
Αν όμως πρόκειται για αναγκαστική και νομοτελειακή (απότομη) ωρίμανση και de facto συνειδητοποίηση της κατάστασης, τότε σημαίνει ότι η κοινωνία είναι μπροστά στην… ενηλικίωση και η Ελλάδα μπροστά στην αρχή του τέλους της κρίσης!
Το σίγουρο είναι ότι οι επόμενοι μήνες θα δείξουν πολλά και θα απαντήσουν ποιο από τα παραπάνω ισχύει.
Από την άλλη πλευρά, οι κοσμογονικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα, ασφαλώς και είναι απαραίτητες για τη βιωσιμότητα ενός ελάσσονος κράτους πρόνοιας, μπροστά στην απόλυτη καταστροφή που έρχονταν.
Αν τα πετύχει αυτά η τωρινή κυβέρνηση, αν μπει σε μια βιώσιμη τροχιά το ασφαλιστικό και γίνει πιο δίκαιο το συνταξιοδοτικό, ώστε να μην υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενιών, τότε θα έχει γίνει ένα τεράστιο βήμα για τη χώρα.
Μπορεί τα οικονομικά μέτρα του νέου μνημονίου να μην… βγαίνουν, όμως οι δομικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος – αν περάσουν και υπογραφούν – θα είναι «προίκα» για τις επόμενες γενιές!
Έστω και μετά από μια 5ετία αίματος και ψέματος, έστω και τώρα, η χώρα καλείται να γυρίσει σελίδα και να απαρνηθεί τις λαϊκίστικες ψευδείς δοξασίες των εμπόρων του πόνου.
Γιατί οι (περισσότεροι) έμποροι του πόνου βρίσκονται στην εξουσία πλέον και είναι αυτοί που υπογράφουν τις κοσμογονικές αλλαγές σε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό.
Ίσως να πρόκειται για την… εκδίκηση της ιστορίας, ίσως να πρόκειται για τη μοίρα των λαϊκιστών, ίσως να πρόκειται απλώς για τη δικαίωση των ορθολογιστών και όσων τόλμησαν πέντε χρόνια να πάνε κόντρα στο ρεύμα και να γίνουν δυσάρεστοι στο σύστημα.
Γιατί το (τελικό) ζητούμενο δεν είναι η δικαίωση των μεν ή των δε, αλλά το καλό της Ελλάδας, η συνέχεια της χώρας, η εξασφάλιση των επόμενων γενιών.
Και τα… ακούσια λάθη λόγω άγνοιας ή εμμονών - κόντρα στα συμφέροντα της χώρας – επιτρέπονται ή μπορούν να γίνουν ανεκτά.
Τα εκούσια όμως… απαγορεύονται, δεν είναι ανεκτά, δεν χωράνε σε καμιά… δημοκρατία.
Πρώτη ενημέρωση, Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015, 08:13 π.μ.
www.bankingnews.gr
Η χώρα εγκλωβίστηκε μέσα σε μια κούφια, απόλυτα κενή και αδιέξοδη αντιμνημονιακή ρητορική, «δοξάζοντας» το τέρας του λαϊκισμού με αποτέλεσμα να στρουθοκαμηλίζει και να αρνείται να δει την πραγματικότητα όπως έχει.
Όλος ο δημόσιος βίος – με κύρια ευθύνη σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού – αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, αρνούμενος να δει την πραγματικότητα και να αναλάβει τις ευθύνες του. Μοιραία, το τέρας του λαϊκισμού θέριεψε, καθώς ένας εξαπατημένος και απολύτως ποδηγετούμενος λαός αφέθηκε στη… μαγεία των ψεμάτων και των στρεβλών δοξασιών, αρνούμενος και αυτός με τη σειρά του να δει την πραγματικότητα και να αναλάβει τις ευθύνες του.
Μοιραία η χώρα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο, καθώς πολίτες και πολιτικοί, σύσσωμη η κοινωνία (όχι όλη βεβαίως) αρνήθηκε να δει ότι για τη σημερινή κατάντια φταίει η πρότερη 35χρονη νιρβάνα και όχι τα χρόνια των μνημονίων.
Η χώρα αρνήθηκε να σκεφτεί και να αναλάβει τις ευθύνες της, με αποτέλεσμα όλα τα μνημόνια και οι συμφωνίες για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις να πέφτουν στο κενό και κάθε φορά να προκύπτουν ανάγκες για περισσότερα, πιο δραστικά μέτρα!
Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο λανθάνουσας… αντίστασης στις αλλαγές και στις μεταρρυθμίσεις που νομοτελειακά λαμβάνουν χώρα σ’ όλα τα κράτη, με την Ελλάδα να μένει ουραγός των εξελίξεων και πανευρωπαϊκός (και όχι μόνο) looser.
Επικράτησε ένας φαύλος κύκλος δήθεν… αντίστασης στους διεθνείς εκβιαστές, που όμως δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα φαύλο κύκλο αιμομικτικής αυτοϋπονόμευσης, εθελουσίας χρεοκοπίας, στασιμότητας και απαξίωσης.
Τα αποτελέσματα αυτών των πρακτικών τα είδαμε με απόλυτα ξεκάθαρο τρόπο κατά τη διάρκεια του 10μήνου του 2015, όπου για να υπάρξει το… έλασσον της ωριμότητας και της συνειδητοποίησης ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζαμε, χρειάστηκαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, κλείσιμο τραπεζών, capital controls και μια κοινωνία στα πρόθυρα του εμφυλίου!
Η πειθήνια και πρωτοφανώς... συγκαταβατική στάση της κοινωνίας και η μοίρα των λαϊκιστών
Πλέον, η κοινωνία δείχνει απολύτως… παραδομένη στη μοίρα της, μια αριστερή ή… πρώην αριστερή κυβέρνηση διαχειρίζεται σχεδόν εν λευκώ κοσμογονικές αλλαγές σε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό που έπρεπε να είχαν γίνει πριν από 15 ή 20 χρόνια!
Η πειθήνια, πρωτοφανώς παθητική και συγκαταβατική στάση της κοινωνίας στις κοσμογονικές μεταλλάξεις ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού μετά από 10ετίες, ίσως μαρτυρά πλήρη και ολική απονεύρωση, ίσως μαρτυρά απλώς… ωριμότητα και συνειδητοποίηση της κατάστασης.
Αν είναι απλώς παροδική… απονεύρωση, πρόκειται για κάτι ιδιαιτέρως επικίνδυνο, καθώς ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή το ξέσπασμα με απροσδιόριστες εξελίξεις και συνέπειες.
Αν όμως πρόκειται για αναγκαστική και νομοτελειακή (απότομη) ωρίμανση και de facto συνειδητοποίηση της κατάστασης, τότε σημαίνει ότι η κοινωνία είναι μπροστά στην… ενηλικίωση και η Ελλάδα μπροστά στην αρχή του τέλους της κρίσης!
Το σίγουρο είναι ότι οι επόμενοι μήνες θα δείξουν πολλά και θα απαντήσουν ποιο από τα παραπάνω ισχύει.
Από την άλλη πλευρά, οι κοσμογονικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα, ασφαλώς και είναι απαραίτητες για τη βιωσιμότητα ενός ελάσσονος κράτους πρόνοιας, μπροστά στην απόλυτη καταστροφή που έρχονταν.
Αν τα πετύχει αυτά η τωρινή κυβέρνηση, αν μπει σε μια βιώσιμη τροχιά το ασφαλιστικό και γίνει πιο δίκαιο το συνταξιοδοτικό, ώστε να μην υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενιών, τότε θα έχει γίνει ένα τεράστιο βήμα για τη χώρα.
Μπορεί τα οικονομικά μέτρα του νέου μνημονίου να μην… βγαίνουν, όμως οι δομικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος – αν περάσουν και υπογραφούν – θα είναι «προίκα» για τις επόμενες γενιές!
Έστω και μετά από μια 5ετία αίματος και ψέματος, έστω και τώρα, η χώρα καλείται να γυρίσει σελίδα και να απαρνηθεί τις λαϊκίστικες ψευδείς δοξασίες των εμπόρων του πόνου.
Γιατί οι (περισσότεροι) έμποροι του πόνου βρίσκονται στην εξουσία πλέον και είναι αυτοί που υπογράφουν τις κοσμογονικές αλλαγές σε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό.
Ίσως να πρόκειται για την… εκδίκηση της ιστορίας, ίσως να πρόκειται για τη μοίρα των λαϊκιστών, ίσως να πρόκειται απλώς για τη δικαίωση των ορθολογιστών και όσων τόλμησαν πέντε χρόνια να πάνε κόντρα στο ρεύμα και να γίνουν δυσάρεστοι στο σύστημα.
Γιατί το (τελικό) ζητούμενο δεν είναι η δικαίωση των μεν ή των δε, αλλά το καλό της Ελλάδας, η συνέχεια της χώρας, η εξασφάλιση των επόμενων γενιών.
Και τα… ακούσια λάθη λόγω άγνοιας ή εμμονών - κόντρα στα συμφέροντα της χώρας – επιτρέπονται ή μπορούν να γίνουν ανεκτά.
Τα εκούσια όμως… απαγορεύονται, δεν είναι ανεκτά, δεν χωράνε σε καμιά… δημοκρατία.
Πρώτη ενημέρωση, Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015, 08:13 π.μ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών