Ο 11 φορές All Star, 4 χρονιές πρώτος στις ασίστ, 6 στα κλεψίματα και φετινός φιναλίστ των τελικών του NBA Κρις Πολ, συγκαταλέγεται στους κορυφαίους πλέι μέικερ του πρωταθλήματος, αλλά λίγοι γνωρίζουν τη συγκλονιστική ιστορία που είχε εκτυλιχθεί με τον αδικοχαμένο παππού του...
Προτού αναχθεί σε μυθική θεότητα του μπάσκετ, πριν γίνει αφίσα στο παιδικό δωμάτιο και με τις «θανατηφόρες» πιρουέτες του παιδέψει για μερόνυχτα τον αχνούδωτο μπόμπιρα που σπάζει τον κουμπαρά για να αγοράσει μια φανέλα του, ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Κρις Πολ ήταν ο παππούς του, Ναθάνιελ Τζόουνς. Το νήμα της ζωής του τελευταίου κόπηκε βάναυσα, όταν δολοφονήθηκε στα 61 του, αλλά ο νυν αυτόφωτος άσος των Φοίνιξ Σανς, τότε ακόμα αζύμωτο νεούδι, θα τιμούσε τη μνήμη του έναν ξεχωριστό τρόπο.
Ο Ναθάνιελ Τζόουνς, γνωστός με το προσωνύμιο «Papa Chilli», αποτελούσε εξέχουσα προσωπικότητα της τοπικής κοινότητας, ιδιοκτήτης πρατηρίου καυσίμων της Βόρειας Καρολίνα.
«Με έκανε να νιώθω ξεχωριστός»
«Διατηρούσε το πρατήριο επί πολλά χρόνια και θα πληροφορούσε νωρίτερα τους πελάτες αν είχα παιχνίδι. ‘’Κλείνω νωρίς σήμερα για να πάω να δω τον εγγονό μου να αγωνίζεται’’, τους ενημέρωνε», αφηγείται ο χαρισματικός ποιντ γκαρντ. «Ήταν ο μεγαλύτερος θαυμαστής μου. Δεν ξέρω πώς, αλλά πάντα με έκανε να νιώθω ξεχωριστός», προσθέτει αναφερόμενος στους ιδιαίτερους δεσμούς που είχε αναπτύξει μαζί του.
Ο 17χρονος μολονότι βραχύσωμος, θαρρείς πως είχε γητέψει την σπυριάρα και την πρόσταζε σαν πιστό σκυλί να του κάνει όλα τα χατίρια. Η μεγαλύτερη αρετή στο παιχνίδι του; Μπορούσε σαν χαμαιλέοντας να αλλάζει το δέρμα του, προσαρμοζόμενος στις εκάστοτε απαιτήσεις. Είτε να παραλάβει την μπαγκέτα του σκόρερ, είτε του οργανωτή, η ακόμα και να πιέσει με ορμή σαν καμικάζι στην άμυνα.
Η υψομετρική αδυναμία στο αμυντικό τρίτο, φτιασιδωνόταν από το μουσκεμένο από τα μακροβούτια του παρκέ και την αυξημένη φαιά ουσία του. Συνεπικουρούμενα όλα τα παραπάνω από την έφεσή του να περνά την μπάλα μέσα από την κλειδαρότρυπα, τροφοδοτώντας διαρκώς συμπαίκτες, τον καθιστούσαν ένα πρότζεκτ κολακευτικό.
Οι σπουδαίες εμφανίσεις του «κοντορεβιθούλη» της ομάδας μπάσκετ λυκείου του West Forsyth κέντρισαν την προσοχή πολλών κολεγίων, ωστόσο το Wake Forest χαμογέλασε τελικά, αφού απέσπασε την υπογραφή του.
Η 14η Νοεμβρίου 2002 θα ήταν κανονικά μέρα ανείπωτου ενθουσιασμού για τον φιλόδοξο Πολ, ο οποίος έβλεπε το παιδικό του όνειρο να ζωντανεύει σιγά-σιγά μπροστά στα έκπληκτα μάτια του. Ο ταλαντούχος Αμερικανός στο κλειστό γυμναστήριο του Λυκείου, υπέγραψε την υποτροφία του στο Wake Forest. Ο «Papa Chilli» άστραφτε από περηφάνια για το κατόρθωμα του λατρεμένου εγγονού, όμως αυτή ήταν γραφτό να χαθεί άδικα… Δεν το γνώριζε, μα του απέμενε σκάρτο άλλο ένα 24ωρο.
Νυχτερινές ώρες 15ης Νοεμβρίου. Ο Τζόουνς δέχεται επίθεση από πέντε νεαρούς λίγα μέτρα από το σπίτι του. Κίνητρο η ληστεία. Αν και το θύμα δεν πήγαινε πάντοτε με τη βελόνα στο κόκκινο, το ένστικτο της αντίστασης υπερίσχυσε. Δυστυχώς, θα το πλήρωνε πολύ ακριβά. Αφού ξυλοκοπήθηκε αγρίως από τους δράστες, ο 61χρονος άφησε εκεί την τελευταία του αναπνοή. Η ζωή του κοστολογήθηκε από τους αδίστακτους κακοποιούς όσο το πορτοφόλι που έφερε πάνω του.
Η είδηση ήταν νάρκη στα θεμέλια της φαμίλιας, ειδικότερα για τον Κρις Πολ. Ξαφνικά, ένιωθε βαθύτατα μόνος. Σαν χαμένος στο διάστημα. Ο άνθρωπος, ο οποίος τον πίστεψε όσο λίγοι στην πραγμάτωση του ομολογημένου πόθου του, ο Ναθάνιελ Τζόουνς δεν υπάρχει πια. Ο «CP3» διαβάζει και ξαναδιαβάζει την εφημερίδα σαν να προσπαθεί να βρει μια διάψευση που όμως δεν θα έρθει ποτέ…
«Ξέρω πως όλοι κάποια στιγμή πεθαίνουν, όμως αλήθεια ένιωθα ότι εκείνος δεν θα πέθαινε ποτέ», δήλωνε καταρρακωμένος σε σύντομο αφιέρωμα του «ABC News» το 2002 ο άλλοτε παίκτης των Νιου Όρλεανς Χόρνετς, Λος Άντζελες Κλίπερς και Χιούστον Ρόκετς. Σημειωτέον ότι φέτος φορά τα χρώματα των Φοίνιξ Σανς, οι οποίοι έχασαν το δαχτυλίδι από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τους Μιλγουόκι Μπακς.
Οι Δικαστικές Αρχές στέλνουν τους θύτες πίσω από τα σίδερα, μάλιστα δύο εξ αυτών ισόβια, μα αυτή η εξέλιξη ισοδυναμούσε περισσότερο με παρηγοριά στον άρρωστο. Διαλυμένος συναισθηματικά, ο Πολ καλείται μια μέρα μετά την κηδεία του παππού του να ξαναμπεί στο γήπεδο για να αγωνιστεί.
«Τι θα έλεγες να βάλεις 61 πόντους για τον παππού σου;»
Η συγκολλητική ουσία, η οποία χρειαζόταν για να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του, εντοπίστηκε μέσω της θείας του. Να σκοράρει στο επικείμενο ματς 61 πόντους ακριβώς, έναν για κάθε έτος της ζωής του παππού του!
«Αρχικά, αναρωτήθηκα πώς μπορώ να βγω στο παρκέ, γνωρίζοντας ότι ο παππούς μου δεν θα βρίσκεται εκεί; Η θεία μου πριν φύγω για τον αγώνα μου είπε: ‘’Τι θα έλεγες να βάλεις 61 πόντους για τον παππού σου;’’ Τότε σκέφτηκα: ‘’Αυτό θα ήταν υπέροχο’’. Λίγο αργότερα, πίστεψα πως ‘’αποκλείεται να τα καταφέρω’’».
«Νομίζω άκουσα ορισμένα παιδιά να συζητούν για το συγκεκριμένο θέμα, ωστόσο δεν το πίστεψα. Εννοώ 61 πόντους. Αυτό είναι σχεδόν εξωπραγματικό», περιγράφει η μητέρα του πρωταγωνιστή, Ρόμπιν Πολ.
Ο Κρις Πολ μασούσε σίδερα. Είχε προετοιμαστεί να παίξει το ματς της ζωής του. Ναι, το γνώριζε πως κυνηγούσε χίμαιρες, μα θαρρείς πως ο Τζόουνς του εμφύσησε την άσβεστη πίστη που είχε σε εκείνον. Σαν γονιδιακό στέλεχος μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά. Ο πιτσιρικάς καβάλησε το κύμα και έφτασε στην ακτή χωρίς να νιώσει παρά ελάχιστες στιγμές το βλέμμα του να σβήνει. Ορκίστηκε να εκπληρώσει το στόχο του. Δυνατός σαν ταύρος, από το πρώτο δευτερόλεπτο δάγκωνε με τρεις μασέλες στην άμυνα. Φάνηκε πως θα είναι από τις παραστάσεις που ξεφεύγουν από την ιστορία και παίρνουν προαγωγή στη μυθολογία.
Φορτώνει αδιάκοπα το αντίπαλο καλάθι. Δαμάζει κάθε αμυντική προσπάθεια, κάθε προσαρμογή. Όλες οι σημειώσεις του αντίπαλου προπονητή γίνονται χαρτοπόλεμος.
Μόνο στη δεύτερη περίοδο πετυχαίνει 24 πόντους , εξασφαλίζοντας από νωρίς το ροζ φύλλο για το West Forsyth. Η διαφορά, προϊόντος του χρόνου, εκτινάσσεται σε διαστημικά επίπεδα. Ενώ όλοι οι βασικοί αντικαθίστανται, ο Πολ δεν το κουνάει ρούπι.
Το airball στον γαλαξία της αιωνιότητας
Με λιγότερο από δύο λεπτά για τη λήξη, ο περί ου ο λόγος έχει σημειώσει 59 πόντους. «Καθ' όλο το παιχνίδι σκεφτόμουν ότι με βλέπει από εκεί ψηλά. Ένιωθα πως όταν δεχτώ ξανά ένα σκληρό φάουλ θα τον δω να σηκώνεται από τη θέση που κάθεται και θα αρχίσει να διαμαρτύρεται. Τότε, άρχισα να πιστεύω πως μπορώ να τα καταφέρω».
Η τιτάνια προσπάθεια τον έχει κάνει να θυμίζει τρεμοσβήνουσα σκιά, αργοκίνητο φάντασμα του μέχρι πριν μερικά λεπτά υπερηχητικού εαυτού του. Η κεραία του μυαλού δεν λέει να ευθυγραμμιστεί με το αντίπαλο καλάθι.
Το «Κολοκοτρωνέικο» στο τέλος της «σκοτωμένης» επίθεσης φαντάζει σαν απονενοημένο διάβημα. Ο Πολ σκαλίζει τις τελευταίες ικμάδες ενέργειας. Έπειτα από ένα σπάσιμο της μέσης, πετάει την μπάλα. Παρά το φάουλ, η στεφάνη δεν «ξερνάει» την μπάλα. Ταμπλό και μέσα! 61 πόντοι συν μια συμπληρωματική βολή.
«Έμεινα ξαπλωμένος για λίγα δευτερόλεπτα. Ένιωθα γεμάτος. Ήξερα πως είχα κάνει κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω. Ένιωθα πως μπορούσα να πεθάνω εκείνη τη στιγμή και να πάω στον παράδεισο», εξηγεί ο «φυσικός αυτουργός».
Πλέον, απέχει 6 πόντους για να γίνει ρέκορντμαν της Πολιτείας (σε έναν αγώνα), αλλά ποσώς τον ενδιαφέρει…
Ασθμαίνει και φυσά σαν φάλαινα, προτού εκτελέσει τη βολή από τη γραμμή της φιλανθρωπίας. Κάνει σκόπιμα airball. Ο προπονητής κατόπιν τον βγάζει. Οι παρευρισκόμενοι του χαρίζουν ένα ανεπανάληπτο standing ovation και ο ίδιος πέφτει στην αγκαλιά του πατέρα του ξεσπώντας σε λυγμούς.
Παναγιώτης Ιωάννου
www.bnsports.gr
Σχόλια αναγνωστών