Η Ιρλανδία εγκατέλειψε τη ζώνη της στερλίνας. Οι χώρες της Βαλτικής εγκατέλειψαν το ρούβλι. Οι Τσέχοι και οι Σλοβάκοι εγκατέλειψαν ο ένας τον άλλον. Η Ιστορία βρίθει νομισματικών διασπάσεων αναφέρει σε ανάλυσή του το περιοδικό Economist θέτοντας το ερώτημα: «Γιατί όχι και το ευρώ;».
Όπως εξηγεί το έγκριτο οικονομικό περιοδικό οι άνθρωποι που σκέφτηκαν και υλοποίησαν την ιδέα του ευρώ είχαν κατά νου τη δημιουργία ενός νομίσματος απέναντι στο αμερικανικό δολάριο. Αντ’ αυτού όμως δημιούργησαν μία εκδοχή του «χρυσού κανόνα», ο οποίος είχε εγκαταλειφθεί χρόνια πριν από τους προγόνους τους.
Χωρίς καμία δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν μία και μόνη επιλογή για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους: την εσωτερική υποτίμηση της οικονομίας τους, με τη μείωση των μισθών και των τιμών.
Οι συνέπειες αυτού πονάνε: η ανεργία στην Ελλάδα και την Ισπανία ξεπερνά το 20%.
Όπως τονίζει ο Economist, οι συνθήκες το λένε καθαρά: Το ευρώ δεν μπορεί να ανακληθεί. Όμως γιατί να μην ανακληθούν οι συνθήκες;
Όπως αναφέρει το βρετανικό περιοδικό «ένας λόγο που το ευρώ διατηρείται ακόμη είναι ο φόβος για οικονομικό και χρηματοπιστωτικό χάος. Ένας άλλος είναι η υπεράσπιση μία πολιτικής δεκαετιών.
Η ίδια η Άγκελα Μέρκελ τονίζει ότι η διάλυση του ευρώ θα ήταν «καταστροφική», όμως δεν είναι έτοιμη να το υπερασπιστεί.
Και έτσι το ενιαίο νόμισμα είναι επιρρεπές σε νέα σοκ. Οι αγορές ανησυχούν για την κρίση χρέους των κρατών και/ή την ενδεχόμενη μερική διάσπαση του νομίσματος.
Η κοινή λογική υποδεικνύει ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε να αρχίσουν να σκέφτονται πώς θα διαχειριστούν μία ενδεχόμενη κατάρρευσή του.
Γεγονός είναι ότι τον τελευταίο αιώνα έχουν καταρρεύσει, σύμφωνα με το Economist, 69 νομισματικές ενώσεις και καμία δεν οδήγησε σε μακροπρόθεσμες υψηλές ζημίες.
Ο αναλυτής, Jonathan Tepper, παρουσιάζει το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
«Η ανακοίνωση θα γίνει ξαφνικά, μέσα στο Σαββατοκύριακο και όλες οι καταθέσεις θα γυρίσουν αυτόματα σε δραχμές. Θα υπάρξει έλεγχος κεφαλαίου ώστε να μην αποδημήσουν στο εξωτερικό, ενώ αρχικά οι Έλληνες αντί ρευστού θα χρησιμοποιούν τραπεζικές σημειώσεις στραγγισμένες. Οι τράπεζες θα έχουν το χρόνο να μετατρέψουν τα λογισμικά τους σε νέο νόμισμα».
Το πραγματικό πρόβλημα με το ευρώ είναι οι τεράστιες ανισορροπίες των χωρών και τα υψηλά χρέη. Η υποτίμηση για την Ελλάδα αυτόματα θα σήμαινε και αύξηση του χρέους της. Τα ομόλογα σε ελληνικό δίκαιο θα γύριζαν σε δραχμές, υποστηρίζει ο κ. Tepper, και τα ομόλογα σε ξένο δίκαιο θα αναδιαρθρώνονταν.
«Η χρεοκοπία είναι πολύ σημαντική για να έρθει η ανάκαμψη», τονίζει ο κ. Tepper. Ο συλλογισμός του βασίζεται σε τρία βήματα: αποχώρηση, χρεοκοπία και υποτίμηση.
Στον αντίποδα ο Roger Bootle θεωρεί ότι είναι καλύτερα να αποχωρήσει από το ευρώ πρώτα η Γερμανία. Άλλωστε όπως εξηγεί σε κάθε διάσπαση υπάρχουν οι νικητές και οι ηττημένοι. Και, φυσικά, υπάρχουν και αμέτρητοι «νομικοί εφιάλτες».
Το βέβαιο είναι ότι το μέλλον του ευρώ θα εξαρτηθεί τόσο από τις πολιτικές όσο και από τις οικονομικές εξελίξεις.
Όπως και να έχει το θέμα, λέει ο Economist, είναι προτιμότερο να υπάρξει μία συντεταγμένη διάσπαση ώστε να διασωθεί κάτι από την ευρωπαϊκή ενοποίηση παρά να αναγκαστεί μία χώρα να φύγει ασύντακτα, με συνέπεια να υπάρξει ένα χάος με απρόβλεπτες συνέπειες.
Οπότε, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει οπωσδήποτε να αρχίσουν να σκέφτονται το αδιανόητο. Κανένας αξιοσέβαστος Στρατηγός δεν αρνείται να πάει σε ένα προγραμματισμένο πόλεμο, όσο και αν δε θέλει να πολεμήσει…
www.bankingnews.gr
Χωρίς καμία δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν μία και μόνη επιλογή για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους: την εσωτερική υποτίμηση της οικονομίας τους, με τη μείωση των μισθών και των τιμών.
Οι συνέπειες αυτού πονάνε: η ανεργία στην Ελλάδα και την Ισπανία ξεπερνά το 20%.
Όπως τονίζει ο Economist, οι συνθήκες το λένε καθαρά: Το ευρώ δεν μπορεί να ανακληθεί. Όμως γιατί να μην ανακληθούν οι συνθήκες;
Όπως αναφέρει το βρετανικό περιοδικό «ένας λόγο που το ευρώ διατηρείται ακόμη είναι ο φόβος για οικονομικό και χρηματοπιστωτικό χάος. Ένας άλλος είναι η υπεράσπιση μία πολιτικής δεκαετιών.
Η ίδια η Άγκελα Μέρκελ τονίζει ότι η διάλυση του ευρώ θα ήταν «καταστροφική», όμως δεν είναι έτοιμη να το υπερασπιστεί.
Και έτσι το ενιαίο νόμισμα είναι επιρρεπές σε νέα σοκ. Οι αγορές ανησυχούν για την κρίση χρέους των κρατών και/ή την ενδεχόμενη μερική διάσπαση του νομίσματος.
Η κοινή λογική υποδεικνύει ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε να αρχίσουν να σκέφτονται πώς θα διαχειριστούν μία ενδεχόμενη κατάρρευσή του.
Γεγονός είναι ότι τον τελευταίο αιώνα έχουν καταρρεύσει, σύμφωνα με το Economist, 69 νομισματικές ενώσεις και καμία δεν οδήγησε σε μακροπρόθεσμες υψηλές ζημίες.
Ο αναλυτής, Jonathan Tepper, παρουσιάζει το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
«Η ανακοίνωση θα γίνει ξαφνικά, μέσα στο Σαββατοκύριακο και όλες οι καταθέσεις θα γυρίσουν αυτόματα σε δραχμές. Θα υπάρξει έλεγχος κεφαλαίου ώστε να μην αποδημήσουν στο εξωτερικό, ενώ αρχικά οι Έλληνες αντί ρευστού θα χρησιμοποιούν τραπεζικές σημειώσεις στραγγισμένες. Οι τράπεζες θα έχουν το χρόνο να μετατρέψουν τα λογισμικά τους σε νέο νόμισμα».
Το πραγματικό πρόβλημα με το ευρώ είναι οι τεράστιες ανισορροπίες των χωρών και τα υψηλά χρέη. Η υποτίμηση για την Ελλάδα αυτόματα θα σήμαινε και αύξηση του χρέους της. Τα ομόλογα σε ελληνικό δίκαιο θα γύριζαν σε δραχμές, υποστηρίζει ο κ. Tepper, και τα ομόλογα σε ξένο δίκαιο θα αναδιαρθρώνονταν.
«Η χρεοκοπία είναι πολύ σημαντική για να έρθει η ανάκαμψη», τονίζει ο κ. Tepper. Ο συλλογισμός του βασίζεται σε τρία βήματα: αποχώρηση, χρεοκοπία και υποτίμηση.
Στον αντίποδα ο Roger Bootle θεωρεί ότι είναι καλύτερα να αποχωρήσει από το ευρώ πρώτα η Γερμανία. Άλλωστε όπως εξηγεί σε κάθε διάσπαση υπάρχουν οι νικητές και οι ηττημένοι. Και, φυσικά, υπάρχουν και αμέτρητοι «νομικοί εφιάλτες».
Το βέβαιο είναι ότι το μέλλον του ευρώ θα εξαρτηθεί τόσο από τις πολιτικές όσο και από τις οικονομικές εξελίξεις.
Όπως και να έχει το θέμα, λέει ο Economist, είναι προτιμότερο να υπάρξει μία συντεταγμένη διάσπαση ώστε να διασωθεί κάτι από την ευρωπαϊκή ενοποίηση παρά να αναγκαστεί μία χώρα να φύγει ασύντακτα, με συνέπεια να υπάρξει ένα χάος με απρόβλεπτες συνέπειες.
Οπότε, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει οπωσδήποτε να αρχίσουν να σκέφτονται το αδιανόητο. Κανένας αξιοσέβαστος Στρατηγός δεν αρνείται να πάει σε ένα προγραμματισμένο πόλεμο, όσο και αν δε θέλει να πολεμήσει…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών