γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Μια σύγκρουση Τιτάνων. Μόνο με αυτή τη φράση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στην τρέχουσα συγκυρία η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση, που τίθεται υπό σοβαρή αμφισβήτηση και δοκιμασία...
Για την ανωτέρω άποψη δεν θα μπορούσε να παρουσιαστεί πιο ενδεικτικό παράδειγμα, από τη σχέση αγάπης - μίσους που διακατέχει, από το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης μέχρι και σήμερα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
"Τρία χρόνια έχουν περάσει από το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης και ακόμη το ΔΝΤ και η ΕΕ δεν έχουν διαμορφώσει επίσημα και αποτελεσματικά εργαλεία για τη διαχείριση και εντέλει την αντιμετώπιση της κρίσης", σχολιάζει σε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο του ο Andre Broome, καθηγητής διεθνούς πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Warwick.
Όπως ο ίδιος εξηγεί, στη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, το ΔΝΤ κατόρθωσε να αναδειχθεί σε μεγάλο παίκτη - μεταρρυθμιστή της ευρωπαϊκής οικονομίας, μέσω της οικονομικής "χορηγίας" του στα ευρωπαϊκά πακέτα διάσωσης.
Η σχέση του ΔΝΤ με την Ευρωζώνη γεννά ωστόσο 2 μεγάλες προκλήσεις για το Ταμείο, οι οποίες είναι οι εξής:
- Ο αντίκτυπος της Ευρωζώνης στην διεθνή χρηματοπιστωτική σταθερότητα
- Η πρόσβαση των χωρών της Ευρωζώνης στις οικονομικές πηγές του ΔΝΤ
Επί της ουσίας, συνεχίζει ο καθηγητής, ο ρόλος του ΔΝΤ στη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους είναι διττός:
- Η εποπτεία του μακροοικονομικού περιβάλλοντος που διαμορφώνεται στην Ευρωζώνη.
- Ο ρόλος του ΔΝΤ ως έκτακτος δανειστής για τα ευρωπαϊκά κράτη.
"Οι ευρωπαϊκές χώρες, οι θεσμοί τους, το ΔΝΤ υπόκεινται όλα σε εντελώς διαφορετικά πολιτικά περιβάλλοντα, ενώ υπηρετούν εντελώς διαφορετικές αποστολές. Σε συνθήκες εξαιρετικά σοβαρού οικονομικού στρες η ήδη εύθραυστη σχέση μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης θα μπορούσε να διαρραγεί ανεπανόρθωτα", σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Andre Broome.
Και διαμηνύει: Αυτό που χρειάζεται είναι ένας νέος, ξεκάθαρος θεσμικός σχεδιασμός που επισημοποιεί το ρόλο και τις ευθύνες - ξεχωριστά - για το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, κυρίως σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση των πακέτων διάσωσης που χορηγούνται στις αδύναμες - υπερχρεωμένες - χώρες της Ευρωζώνης.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, ένα τέτοιο δίκτυο θα μπορούσε να επιτρέψει σε μεγάλο βαθμό να υπάρχει η αναγκαία πολιτική και οικονομική ευελιξία, όσον αφορά στον τρόπο μεταχείρισης μιας χώρας που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της κρίσης...
"Ένα σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης σε πολλά επίπεδα, μέσω του οποίου θα ξεχωρίζονται σαφώς και κατηγορηματικώς οι πολιτικές ευθύνες του καθενός, στο στόχο αντιμετώπισης της κρίσης, ίσως θα μπορούσε να αποτρέψει την... κυπριακή πανωλεθρία και την απόφαση για επιβολή haircut στις καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών", καταλήγει ο Andre Broome.
www.bankingnews.gr
"Τρία χρόνια έχουν περάσει από το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης και ακόμη το ΔΝΤ και η ΕΕ δεν έχουν διαμορφώσει επίσημα και αποτελεσματικά εργαλεία για τη διαχείριση και εντέλει την αντιμετώπιση της κρίσης", σχολιάζει σε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο του ο Andre Broome, καθηγητής διεθνούς πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Warwick.
Όπως ο ίδιος εξηγεί, στη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, το ΔΝΤ κατόρθωσε να αναδειχθεί σε μεγάλο παίκτη - μεταρρυθμιστή της ευρωπαϊκής οικονομίας, μέσω της οικονομικής "χορηγίας" του στα ευρωπαϊκά πακέτα διάσωσης.
Η σχέση του ΔΝΤ με την Ευρωζώνη γεννά ωστόσο 2 μεγάλες προκλήσεις για το Ταμείο, οι οποίες είναι οι εξής:
- Ο αντίκτυπος της Ευρωζώνης στην διεθνή χρηματοπιστωτική σταθερότητα
- Η πρόσβαση των χωρών της Ευρωζώνης στις οικονομικές πηγές του ΔΝΤ
Επί της ουσίας, συνεχίζει ο καθηγητής, ο ρόλος του ΔΝΤ στη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους είναι διττός:
- Η εποπτεία του μακροοικονομικού περιβάλλοντος που διαμορφώνεται στην Ευρωζώνη.
- Ο ρόλος του ΔΝΤ ως έκτακτος δανειστής για τα ευρωπαϊκά κράτη.
"Οι ευρωπαϊκές χώρες, οι θεσμοί τους, το ΔΝΤ υπόκεινται όλα σε εντελώς διαφορετικά πολιτικά περιβάλλοντα, ενώ υπηρετούν εντελώς διαφορετικές αποστολές. Σε συνθήκες εξαιρετικά σοβαρού οικονομικού στρες η ήδη εύθραυστη σχέση μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης θα μπορούσε να διαρραγεί ανεπανόρθωτα", σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Andre Broome.
Και διαμηνύει: Αυτό που χρειάζεται είναι ένας νέος, ξεκάθαρος θεσμικός σχεδιασμός που επισημοποιεί το ρόλο και τις ευθύνες - ξεχωριστά - για το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, κυρίως σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση των πακέτων διάσωσης που χορηγούνται στις αδύναμες - υπερχρεωμένες - χώρες της Ευρωζώνης.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, ένα τέτοιο δίκτυο θα μπορούσε να επιτρέψει σε μεγάλο βαθμό να υπάρχει η αναγκαία πολιτική και οικονομική ευελιξία, όσον αφορά στον τρόπο μεταχείρισης μιας χώρας που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της κρίσης...
"Ένα σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης σε πολλά επίπεδα, μέσω του οποίου θα ξεχωρίζονται σαφώς και κατηγορηματικώς οι πολιτικές ευθύνες του καθενός, στο στόχο αντιμετώπισης της κρίσης, ίσως θα μπορούσε να αποτρέψει την... κυπριακή πανωλεθρία και την απόφαση για επιβολή haircut στις καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών", καταλήγει ο Andre Broome.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών