γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Μπορεί στην Ελλάδα η εκλογική διαδικασία του περασμένου Ιουνίου να οδήγησε σε μία φαινομενικά σταθερή κυβέρνηση, αλλά μετά τις εξελίξεις στην Ιταλία, το συμπέρασμα που υπήρξε και για τις δύο χώρες, συγκλίνει στο εξής: Οι παρεμβάσεις των Ευρωπαίων στα εσωτερικά τόσο της Ελλάδας όσο και της Ιταλίας, προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των ψηφοφόρων η οποία αποτυπώθηκε στο θολό εκλογικό αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, τόσο οι Ιταλοί όσο και οι Έλληνες, δέχτηκαν διορισμένους πρωθυπουργούς στα τέλη του 2011, με τη Γερμανία και τις Βρυξέλλες να παίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτές τις εξωθεσμικές αλλαγές της πολιτικής ηγεσίας. Τόσο οι Ιταλοί όσο και οι Έλληνες, θεώρησαν ότι καταλύθηκε η Δημοκρατία τους και οι θεσμοί τους, για να μπορέσει η γερμανική πολιτική και οικονομική σκέψη να επιβληθεί στις οικονομίες τους. Μάλιστα, η οργή γιγαντώθηκε, καθώς οι συνέπειες της εντολής για λιτότητα ήταν τόσο οδυνηρές και για τους δύο λαούς.
Το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων, και στις δύο χώρες ήταν να αποκτήσουν δύναμη οι ακραίες φωνές ή ακόμη και οι σατιρικές φωνές. Κι αν οι Ιταλοί δεν μπορούν να αποτελέσουν ώριμο δείγμα ψηφοφόρου, όπως μας έχουν συνηθίσει τις τελευταίες δεκαετίες, και οι Έλληνες πήγαν τελευταία κόντρα στις ιστορικές τους μνήμες και τις παραδοσιακές θέσεις τους, ψηφίζοντας έναντι κάθε πρόβλεψης. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η άνοδος της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, και το κόμμα των 5 Αστέρων στην Ιταλία, ενός σατιρικού τηλεοπτικού, που μπορεί να έχει σωστές πολιτικές θέσεις σε πολλά θέματα, ωστόσο ο μηχανισμός του αδυνατεί να δημιουργήσει σταθερή και αποτελεσματική κυβέρνηση.
Η πιο δραματική αλλαγή λοιπόν στη δυτική Μεσόγειο, όπως βλέπουμε είναι η επάνοδος των ακραίων τάσεων, που συνασπίζονται πολλές φορές μεταξύ τους, προς έναν κοινό σκοπό: Την αποτίναξη του γερμανο-ευρωπαϊκού ζυγού… χωρίς ιδεολογικές βάσεις. Η δεύτερη δραματική αλλαγή ήταν τα θολά εκλογικά αποτελέσματα, χωρίς η λαϊκή εντολή να αποτυπώνεται ξεκάθαρα. Μπορεί στην Ιταλία μια τέτοια εξέλιξη να είναι περισσότερο οικεία, ωστόσο στην Ελλάδα δεν είχε ξανασυμβεί την τελευταία 20ετία και πλέον.
Το συμπέρασμα από τις εξελίξεις της τελευταίας διετίας είναι ότι οι κυβερνήσεις τεχνοκρατών που επέβαλε η Merkel, με Παπαδήμο και Monti, έδειξαν ότι δεν είναι βιώσιμα, όταν δεν διαθέτουν τη λαϊκή εντολή. Μπορεί οι παλιές πολιτικές δυνάμεις να αποδομούνται, βλέπε Νέα Δημοκρατία – ΠΑΣΟΚ, ή Berlusconi, ωστόσο φαίνεται να έχουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων ότι μπορεί να υπερασπίσουν περισσότερο τα συμφέροντα τους. Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, φαίνεται ότι οι παραδοσιακές δυνάμεις έχουν χάσει τα ερείσματα τους για να καταφέρουν να απεξαρτηθούν από το «τεχνοκρατικό στρατηγείο» των Βρυξελλών και εσχάτως της Ουάσιγκτον…
Α.Τ.
www.bankingnews.gr
Το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων, και στις δύο χώρες ήταν να αποκτήσουν δύναμη οι ακραίες φωνές ή ακόμη και οι σατιρικές φωνές. Κι αν οι Ιταλοί δεν μπορούν να αποτελέσουν ώριμο δείγμα ψηφοφόρου, όπως μας έχουν συνηθίσει τις τελευταίες δεκαετίες, και οι Έλληνες πήγαν τελευταία κόντρα στις ιστορικές τους μνήμες και τις παραδοσιακές θέσεις τους, ψηφίζοντας έναντι κάθε πρόβλεψης. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η άνοδος της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, και το κόμμα των 5 Αστέρων στην Ιταλία, ενός σατιρικού τηλεοπτικού, που μπορεί να έχει σωστές πολιτικές θέσεις σε πολλά θέματα, ωστόσο ο μηχανισμός του αδυνατεί να δημιουργήσει σταθερή και αποτελεσματική κυβέρνηση.
Η πιο δραματική αλλαγή λοιπόν στη δυτική Μεσόγειο, όπως βλέπουμε είναι η επάνοδος των ακραίων τάσεων, που συνασπίζονται πολλές φορές μεταξύ τους, προς έναν κοινό σκοπό: Την αποτίναξη του γερμανο-ευρωπαϊκού ζυγού… χωρίς ιδεολογικές βάσεις. Η δεύτερη δραματική αλλαγή ήταν τα θολά εκλογικά αποτελέσματα, χωρίς η λαϊκή εντολή να αποτυπώνεται ξεκάθαρα. Μπορεί στην Ιταλία μια τέτοια εξέλιξη να είναι περισσότερο οικεία, ωστόσο στην Ελλάδα δεν είχε ξανασυμβεί την τελευταία 20ετία και πλέον.
Το συμπέρασμα από τις εξελίξεις της τελευταίας διετίας είναι ότι οι κυβερνήσεις τεχνοκρατών που επέβαλε η Merkel, με Παπαδήμο και Monti, έδειξαν ότι δεν είναι βιώσιμα, όταν δεν διαθέτουν τη λαϊκή εντολή. Μπορεί οι παλιές πολιτικές δυνάμεις να αποδομούνται, βλέπε Νέα Δημοκρατία – ΠΑΣΟΚ, ή Berlusconi, ωστόσο φαίνεται να έχουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων ότι μπορεί να υπερασπίσουν περισσότερο τα συμφέροντα τους. Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, φαίνεται ότι οι παραδοσιακές δυνάμεις έχουν χάσει τα ερείσματα τους για να καταφέρουν να απεξαρτηθούν από το «τεχνοκρατικό στρατηγείο» των Βρυξελλών και εσχάτως της Ουάσιγκτον…
Α.Τ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών